ขอบคุณมากค่ะ ที่บ้านเปิดรายการนี้เกือบทุกวัน แต่แทบไม่เคยดู เพราะภาษาจีนไม่แข็งแรงอย่างหนัก
ส่วนตัวคิดว่า ถ้าจีนปกครองระบอบประชาธิปไตย เดินตามก้นฝรั่ง มีหวังประเทศแตกแน่ ๆ -- ครอบครัวขนาดใหญ่ที่มีสมาชิก 1,300 คน เทียบกับครอบครัวที่มีสมาชิก 300 คน และครอบครัวขนาดย่อม 63 คน ยังไม่พิจารณาถึงวัฒนธรรม ประเพณี ที่หล่อหลอมกันมาแตกต่างกัน จะให้ใช้วิธีการบริหารจัดการเหมือนกันได้อย่างไร เพียงแต่ต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานของคุณธรรมต่างหาก -- แล้วเมกาเป็นบ้าอะไรชอบมาเที่ยวชี้นิ้วให้ประเทศอื่นต้องอย่างนี้อย่างนั้น ที (แอบ) ขายอาวุธได้เงินเพียบ ไม่พูดสักแอะ
สมัยจอมพลป. มีนโยบายไม่เป็นมิตรกับคนจีนโพ้นทะเลในประเทศไทย อันเนื่องมาจากลัทธิการปกครองที่ทำให้รัฐบาลไทยในสมัยนั้นต่อต้านระบอบคอมมิวนิสต์ และการที่ประเทศจีนยังอยู่ในสภาพคนป่วยที่ยากจน รวมทั้งการให้การสนับสนุนพคท. ของรัฐบาลจีนในสมัยนั้น โรงเรียนจีนจึงต้องค่อย ๆ ปิดตัวลง กว่าจะได้รับการสนับสนุนอีกครั้ง ก็ล่วงเข้ารัฐบาลสมัยอดีตนายกฯ อานันท์ ไปแล้ว การทิ้งช่วงไปหลายสิบปี ทำให้ภาษาจีนของลูกหลานชาวจีนหั่วเคี้ยวในบ้านเราก็ใช้การไม่ได้ไปแล้ว
ปล. ขอนอกเรื่องนิดค่ะ มีหนังสือเล่มหนึ่ง เพิ่งจะปัดฝุ่นหยิบมาอ่าน คือ "สังคมจีนในประเทศไทย ประวัติศาสตร์เชิงวิเคราะห์" แปลจาก Chinese Society in Thailand : An Analytical History โดย G.William Skinner, Cornell University Press 1957
ดำเนินการแปลโดยมูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์ และมนุษย์ศาสตร์
บรรณาธิการ คือ ดร.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ คณะผู้แปลมีทั้งหมด ๖ ท่าน
อ่านแล้วดีมากค่ะ เนื้อหาหลายตอนตรงกับที่ได้ทราบจากญาติผู้ใหญ่ที่เป็นผู้มีประสบการณ์ตรง เพียงแต่นี่เป็นการวิเคราะห์เชิงวิชาการ รายละเอียดมาก บรรณานุกรมเพียบ
ก่อนหน้านี้รู้สึกว่าโชคดีได้อ่านบทความของอ.ชัยอนันต์ สมุทวณิช เรื่อง "ลูกจีนรักชาติ" ในผู้จัดการออนไลน์
http://www.manager.co.th/Daily/ViewNews.aspx?NewsID=9510000097001ซึ่งเป็นอีกแง่มุมหนึ่งที่ผู้คนแทบไม่เคยกล่าวถึง บางเรื่อง มีประสบการณ์ เจอเองทั้งตรงและอ้อม อ่านแล้วต้องพยักหน้าตาม และทำให้เข้าใจอะไร ๆ หลาย ๆ อย่างดีขึ้น