ฝนตกคนก็แช่ง ฝนแล้งคนก็ด่า

1 สค. ที่ผ่านมา
ได้ไปร่วมชุมนุมกับพี่น้องพันธมิตรที่กรุงเทพฯ
นอกจากจะได้เข้าร่วมกิจกรรมกับพี่น้องตามปกติ ก็ยังมีโอกาสได้สัมผัสกับความรู้สึก
ของมนุษย์พันธ์น่ารังเกียจจำพวกหนึ่ง คนประเภทนี้ไม่ใช่มีอยู่เฉพาะในกรุงเทพฯเท่านั้นครับ
ในต่างจังหวัดที่ผมอยู่ก็มีให้เห็นกันเยอะเหมือนกัน
คือมนุษย์พันธ์เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ไงครับ

ก็เข้าใจครับว่า
การชุมนุมของพี่น้องก็คงส่งผลกระทบต่อผู้สัญจรไปมาบนท้องถนนอยู่บ้าง
แต่ถ้ามองภารกิจที่เขากำลังทำ ผลที่จะได้มันยิ่งใหญ่กว่าปัญหาเล็กน้อยของคนกรุงเทพฯ
อย่างมหาศาล แต่ท่านผู้เจริญเหล่านี้กลับไม่มีจิตเสียสละแม้แต่น้อย
เสียงสบถ ก่นด่าที่ได้ยินขณะที่ผมอยู่บนรถเมล์พอจะบอกสำนึกในใจของคนพวกนี้ได้ดี

“แม่งเอ๊ย..มันปิดถนนอีกแล้ว ได้คืบเอาศอก พวกเอี้ยนี่” ทำนองนี้แหละครับ
เขาพูดแบบนี้ไม่ใช่เขาชอบรัฐบาลสมัคร หรือรักทักษิณนะครับ
เขารู้ แต่จิตสำนึกร่วมในการต่อสู้มันไม่มี แต่เป็นประเภทเอาแต่ได้ไม่ยอมเสีย
เป็นมนุษย์พันธุ์ที่ผมรังเกียจมากที่สุดในชีวิต

ในสมัย 14 ตุลา
มนุษย์พันธุ์นี้แหละครับ ที่ก่นด่าพวกนักศึกษาว่าเป็นพวกก่อกวน
สร้างความวุ่นวาย ใช้กฎหมู่เหนือกฎหมาย
แต่คนพวกนี้ก็ได้เสวยสุขจากอานิสงค์ของนักศึกษามาจนทุกวันนี้
และในวันนี้นักศึกษาและเยาวชนในสมัยนั้นก็กลับมาปกป้องบ้านเมืองอีกครั้งหนึ่ง
เหลียวหาเยาวชนคนรุ่นปัจจุบันที่จะมาสืบสานอุดการณ์แทบจะไม่มี

ถ้าจะมองถึงความสูญเสีย ผู้ที่ชุมนุมอยู่มัฆวานสูญเสียไป
มันมากกว่าเทวดาที่ผมกล่าวถึงอย่างเทียบไม่ได้ แต่เขามองว่าเป็นการเสียสละ
เขาเต็มใจจากบ้านจากเมืองทิ้งงานทิ้งการ เสียเงินเสียทองเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทาง
ทนร้อนทนฝน แออัดยัดเยียด นอนเกลือกนอนกลิ้งอยู่ริมคอลองอย่างไม่ย่อท้อ
ซึ่งเทวดาบนรถเมล์ที่ผมได้สัมผัสทำอย่างเขาไม่ได้แน่นอน

ไม่ไปร่วมกิจกรรมพันธมิตรก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ
แต่ก็ควรจะเข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังกระทำบ้าง อย่าพูดจาว่าร้ายแบบนั้น
เสียสละความไม่สะดวกในบางครั้งบางคราว โดยไม่ปริปากบ่นก็ ถือว่าช่วยได้มากแล้ว
หรือถ้าไม่เห็นด้วยก็ไปอยู่ข้าง นปก. ให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราวซะยังดีกว่า
อย่ามาทำตัวเป็นผู้รู้ เป็นเทวดาเอาเท้าราน้ำ แต่ไม่ทำอะไรเลยจะมีคุณค่าอะไร

เล่นแบบฝนตกคนก็แช่ง ฝนแล้งคนก็ด่าแบบนี้มันเห็นแก่ตัวเกินไป