มีข้อกฎหมายน่าสนใจเกี่ยวกับราชวินิตกับพันธมิตรมาให้อ่านกัน

ข้าพเจ้ามีความเห็นดังนี้
๑.ประมวลกฎหมายแพ่งเป็นบทบัญญัติทางแพ่งระหว่างบุคคล สิทธิในทางแพ่งเป็นสิทธิส่วนบุคคล แต่สิทธิเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญโดยเฉพาะสิทธิในการชุมนุมเป็นสิทธิมหาชน กับรัฐ จึงใหญ่กว่าสิทธิส่วนบุคคล จะอ้างสิทธิส่วนบุคคลไปลบล้างสิทธิเสรีภาพของมหาชนตามรัฐธรรมนูญไม่ได้๒.ที่ศาลวินิจฉัยว่าการชุม เปิดเครื่องเสียงเป็นการใช้สิทธิที่มีแต่จะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นตามมาตรา ๔๒๑ นั้น หมายถึงสิทธิทางแพ่งตามประมวลกฎหมายแพ่ง ไม่ใช่สิทธิตามรัฐธรรมนูญซึ่งเป็นสิทธิคนละประเภทกัน และแท้จริงแล้วไม่ใช่สิทธิที่มีแต่จะเกิดความเสียหายแก่ผ้อื่น หากเเป็นประโยน์ต่อชาติและประชาชนโดยแท้ โดยผู้ชุมนุมต้องเสียสละและเสี่ยงภัยเองทั้งสิ้น การใช้สิทธิชุมนุมเป็นประโยชน์แก่โจทก์ทุกคนด้วย จึงไม่ใช่กรณีตามมาตรา ๔๒๑ ดังที่ศาลวินิจฉัย
๓รัฐธรรมนูญมาตรา ๖๓ รับรองว่าจะจำกัดสิทธิชุมนุมไม่ได้ เว้นแต่จะอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย และตามบทบัญญัติที่ว่านี้บังคับว่าต้องเพื่อการคุ้มครองความสะดวกของประชาชนที่จะใช้ที่สาธารณะ คือต้องคุ้มครอง"ประชาชน" ไม่ใช่"บุคคล" อันเป็นเอกชนคือพวกโจทก์ ทั้งปัจจุบันยังไม่มีกฎหมายจำกัดสิทธิที่ว่านี้ ที่ศาลอ้างมาตรา ๔๒๑ แห่งประมวลแพ่ง ไม่ใช่บทบัญญัติแห่งกฎหมายตามที่บัญญัติในรัฐธรรมนูญมาตรา ๖๓แต่อย่างใด
๔.ในปัญหาข้อเท็จจริง มีครูนักเรียนโรงเรียนอีกหลายคนไปเบิกความต่อศาลหักล้างฝ่ายโจทก์ เช่นมีทางอื่นอีกหลายทางเข้าออกไป เครื่องเสียงที่เปิดดังน้อย
กว่าเสียงรถยนต์เสียอีก ชอบที่จะต้องหยิบยกขึ้นชั่งน้ำหนกด้วย เพราะรับฟังได้
ใครที่อ่านความเห็นนี้ กรุณาแจ้งทนายความพันธมิตรด้วย จักเป็นประโยชน์
อนึ่ง อธิบดีผู้พิพากษาศาลแพ่งน่าจะเป็นองค์คณะพิจารณาพิพากษาคดีทำนองนี้ เพราะเป็นส่วนได้เสียของประเทศและมหาชนด้วย ทั้งคณะกรรมการตุลาการควรคิดคามดูแลกระบวนพิจารณาคดีนี้บ้าง

เครดิต ดุลยพากษ์ http://www.manager.co.th/Crime/ViewNews.aspx?NewsID=9510000077695

มีความเห็นยังไงบ้าง