เป็นน้องใหม่ไม่นาน นั่งในบ้านอันหรูหรา
ตัวลีบบนโซฟา ยังมิกล้าสู้ตาใคร
สังเกตแต่ละห้อง แอบแอบมองด้วยสนใจ
เขาอยู่กันอย่างไร แลตรงไหนก็เจอคน
ห้องหนึ่งได้ยินเสียง ศัพท์สำเนียงเถียงอึงอล
ขุ่นเคืองเรื่องชอบกล แต่เหตุผลช่วยคลี่คลาย
ห้องหนึ่งก็เงียบเงียบ ความเย็นเยียบแผ่กระจาย
ห้องกว้างคนห่างหาย น่าเสียดายถ้าไม่แล
ใกล้ใกล้ได้กลิ่นขยะ มันคงจะมีเพียบแน่
ห้องนั้นลั่นกุญแจ อ้อ.. ที่แท้อยู่นั่นเอง
มองไปใกล้สระน้ำ พวกเขาพร่ำร่ำร้องเพลง
ช่วยกันร่วมบรรเลง ดูครื้นเครงสบายใจ
แว่วเสียงสำเนียงเสนาะ แสนไพเราะจากหนไหน
ห้องนั้นบันดาลให้ เกิดสุขได้ด้วยกาพย์กลอน
ห้องหนึ่งแสนสนุก ชวนกันขลุกอยู่สลอน
เย้าแหย่ทั้งแง่งอน หวังเพียงผ่อนหย่อนอารมณ์
อีกห้องมีของเล่น หัดจนเป็นก็สุขสม
ทดลองห้องแทบถล่ม บางคนจมอยู่ทั้งวัน
ผู้ใดมีปัญหา เกินปัญญาจะฝ่าฟัน
ห้องว่างข้างข้างนั้น เปิดสอนกันปันวิชา
บางทีมีเพื่อนบ้าน น่ารำคาญผ่านเข้ามา
โวยวายคล้ายคนบ้า ทั้งร้องด่าอย่างหยาบคาย
ร้อนถึงรอปอภอ ต้องมาขอให้ผ่อนคลาย
บางคราวเหล่าสหาย ตื้บเกือบตายยังไม่เจียม
ลืมตัวมัวนั่งมอง แต่ละห้องคงต้องเยี่ยม
ติดใจบ้านใหม่เอี่ยม แต่ยังเหนียมมิกล้าเดิน
อยู่นี่ถ้ามีสุข คงมาขลุกแม้ไม่เชิญ
คุยกันมันเหลือเกิน คงเพลิดเพลินถ้าร่วมวง
แม้ใจไม่ต้อนรับ วอนอย่าขับไล่ไสส่ง
สัญญามาทางตรง มิใช่หลงแต่จงใจ
เบื่อแม้วไม่ชอบแม้ว ขอเข้าแถวแซวให้ได้
มาเองมิเกรงใคร .. แม้วออกไป ... อยากได้ยิน
