เมื่อ ประกายดาวยังเด็กๆ ....แม่พาไปกราบ ท่านปัญญา ที่วัดชลประทานฯ
ในครั้งนั้น ได้มีโอกาส กราบพระอีกท่าน ...แม่บอกว่าท่านอยู่สวนโมกข์ฯ
วัดที่ แม่กับ พ่อศรัทธา มากที่สุดวัดหนึ่ง เช่นเดียวกับวัดถ้ำอุโมง๕ที่เชียงใหม่
เราขับรถ กันไป ไกล เพื่อ จะ ไปกราบท่าน ตอนนั้นหนูยังเด็กมาก
แค่ได้เดินเล่นในบรรยากาศวัดป่า หนูกับพี่ชายก็สนุกแล้ว วัดสวนโมกข์ที่ไชยา
กับวัดอุโมงค์ ที่เชียงใหม่ ไม่มีโบสถ์ ประดับช่อฟ้าใบระกา แบบวัดทั่วๆ ไป
ให้หนู สงสัยถามแม่ว่า แบบนี้ก็เรียกว่าวัดหรือ
มีอะไร ที่หนูสงสัย ใคร่รู้ อีกมากมาย ติดค้างอยู่ในหัวใจให้หนูหาคำตอบในเวลาต่อมา
หนู มีหนังสือมากมาย ของท่านพุทธทาส ที่พ่อ อยากให้อ่าน จนถือเป็นหน้าที่ ในชีวิต
ข้างล่างตรงนี้ เป็น คำสอนของท่าน ที่หนูประทับใจ จาก " ทางเดินของชีวิต"
หนูคัดมาเพียงบางส่วน ชีวิตคนเรานั้น แท้จริงคือ การเดินทางชนิดหนึ่ง ซึ่งเดินจาก ความเต็มไปด้วยความทุกข์
ไปยัง ที่สุดจบสิ้นของความทุกข์ ที่ตนเคยผ่านมาแล้ว นั่นเอง ไม่รู้ว่า ผู้นั้นจะ ทราบหรือ
ไม่ทราบ รู้สึกหรือไม่รู้สึก ชีวิตก็ยังคงเป็น การเดินทาง เรื่อยอยู่นั่นเอง เมื่อเดินไป ทั้งไม่
ทราบ ก็ย่อมมีความ ระหกระเหิน บอบช้ำเป็นธรรมดา
การเดินทางของชีวิตนี้ มิใช่เป็น การเดินทางด้วยเท้า ทางของชีวิต จึงมิใช่ ทางที่จะเดิน
ได้ด้วยเท้า อีกเช่นเดียวกัน บัณฑิตทั้งหลายในกาลก่อน ได้พากันสนใจใน "ทางชีวิต"
กันมากเป็นพิเศษ ในฐานะที่เป็นทางของจิต อันจะวิวัฒน์ไปในทางสูง ซึ่งจะไปได้สูงกว่า
ทางวัตถุหรือทางกาย อย่างที่จะเทียบกันไม่ได้เลย
สิ่งที่เรียกกันว่า ทางๆ นั้น แม้จะมีสายเดียว ก็จริง ตามธรรดา ต้องประกอบ อยู่ด้วย องค์คุณ
หลายประการ เสมอ ทางเดินเท้า ทางไกล แรมเดือน สายหนึ่ง จะต้องประกอบด้วย
สะพาน ร่มเงา ที่พักอาศัย ระหว่างทาง การอารักขา คุ้มครองในระหว่างทาง การหาอาหาร
ได้เสมอไป ในระหว่างทาง ฯลฯ ดังนี้เป็นต้น ฉันใด ทางชีวิต แม้จะสายเดียว ดิ่งไปสู่
ความพ้นทุกข์ ก็จริง แต่ก็ต้อง ประกอบไปด้วย องค์คุณ หลายประการ ฉันนั้น
ศาสนา เป็นองค์คุณอันสำคัญ โดยช่วยให้ชีวิตนี้ มีความสดชื่น เยือกเย็น พอที่จะเป็นอยู่
ไม่ร้อนเป็นไฟ เช่นเดียวกับน้ำ เป็นเครื่องหล่อเลี้ยง พฤกษาชาติ ให้สดชื่น งอกงาม
ตลอดเวลา ฉันใดฉันนั้น ตรงนี้ เป็น บทสุดท้าย ในหัวข้อ "ทางเดินของชีวิต "ข้าพเจ้าขอชักชวน เพื่อนร่วม การเกิดแก่เจ็บตาย ทั้งหลาย ให้สนใจ
ในทางอันเอก อันเป็นทาง ดิ่งไปสู่ความสิ้นทุกข์ ของบุคคลผู้เดียว แต่ละคนๆ ทางนี้
ข้าพเจ้า ขอชักชวนให้พร้อมใจกัน ต่อสู้ โดยทุกวิถีทาง เพื่อให้ทางๆ นี้ยังคงเปิดเผย
ปรากฏอยู่ เป็นทางเดินของสัตว์ทั้งหลาย
ข้าพเจ้า ขอชักชวน มิตรสหาย ทั้งหลาย ให้ สละแม้กระทั่งชีวิต เพื่อป้องกันหนทาง
อันนี้เอาไว้ ให้ยังคงอยู่ เป็นทางรอดของตน และของเพื่อนสัตว์ ทั้งหลาย ตลอดกาล
อันไม่มีที่สิ้นสุด ในนามแห่ง พระพุทธองค์ ผู้ทรงประกาศ ความจริงสากล แก่มนุษย์ชาติ
ทั้งมวล. สาธุ
กราบ ท่านเจ้าค่ะ
เราไม่สามารถถึงกับพลิกแผ่นดิน
เราสามารถเพียงทำไปเรื่อย ๆ ตามสติกำลัง
มีผลเท่าไรก็เอาเท่านั้น
แต่เราหวังอยู่ว่า
การกระทำด้วยความจงรักต่อพระสาสนาของเรานี้
อาจมีคนเอาไปคิดไปนึก
แล้วอาจมีคนทำตามมากขึ้น
จนกระทั่งผู้มีอำนาจท่านทำ หรือประชาชน ทั้งโลกพากันทำ
มันก็อาจมีการพลิกแผ่นดินได้เหมือนกัน
แม้เราจะไม่ได้พลิกเอง ผลก็เท่ากัน
เราคงยังเจียมตัว และไม่ต้อง อกแตกตายเพราะข้อนั้น
บางตอนจาก มาตุบูชานุสรณ์ : รำพึงเพื่อเป็นที่ระลึกแด่แม่ผู้ล่วงลับไปแล้ว
ตีพิมพ์ใน หนังสือพิมพ์พุทธสาสนา ปีที่ ๑๖ เล่ม ๓ สิงหาคม ๒๔๙๑
มหรสพทางวิญญาณ เพื่อความเพลิดเพลิน ทางวิญญาณ ด้วยรสแห่งธรรมะ
เป็นสิ่งจำเป็นต้องมี เพื่อแทนที่ มหรสพทางเนื้อหนัง ที่ทำมนุษย์ให้เป็น ปีศาจ
ชนิดใดชนิดหนึ่ง อยู่ตลอดเวลา.
และ นี่คือ ปณิธาน ของท่าน
ปณิธาน ๓ ประการ
๑. ให้ศาสนิกเข้าถึงหัวใจของศาสนา
๒. การทำความเข้าใจระหว่างศาสนา
๓. ออกมาเสียจากอำนาจวัตถุนิยม 
