ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

 
(http://img244.imageshack.us/img244/2271/041333337dt2.jpg)


:) ....

...  ไม่รู้จะว่าไงนะ ....ถ้าจะบอกว่า โคโยตี้เป็นประชาธิปไตยในเรือนร่าง
เพื่อผ่อนคลาย  เพื่อคลายเครียด.... กะท่าเด้งหน้าเด้งหลังนี่ล่ะนะ
คลายเครียด....


..ทำไมอาชญากรทางเพศจึงผุดขึ้นมากมายในยุคนี้ ...ฤาจะบอกว่า
ไม่เกี่ยวกะ  โคโยตี้  อย่างงั้นหรือ ...!!!!



.............................................................................


‘โคโยตี้’ แพะทางศีลธรรม


โดย  ภาพันธ์ รักษ์ศรีทอง

 

 



เมื่อหลายวันก่อน ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเราได้พูดกันถึงเรื่องที่เกี่ยวกับ ‘ไคโยตี้’ ในประเด็นที่มีความเป็นห่วงทาง ‘ศีลธรรม’ จึงอยากขอกล่าวถึงประเด็นทาง ‘ศีลธรรม’ ผ่าน ‘ไคโยตี้’ ไปถึงรัฐบาลผู้กุมทิศทางและอำนาจในประเทศ

 

‘ไคโยตี้’ แม้จะมีบทบาทและสถานะที่ล่อแหลมกับศีลธรรมอยู่บ้าง แต่ในอีกสถานะ หมายถึงรายได้ที่พอจะหาได้เป็นกอบเป็นกำผ่านสิทธิเสรีภาพบนเรือนร่าง ภายใต้กระบวนการตัดสินใจด้วยตนเอง ทั้งนี้ รายได้ที่เป็นกอบเป็นกำนั้น หมายถึงความพยายามเอาตัวรอดในสังคมที่รัฐไม่เคยเอาความสุขหรือสวัสดิภาพของุประชาชนเป็นที่ตั้ง

 

คำถามทาง ‘ศีลธรรม’ ควรจะพุ่งตรงไปที่รัฐบาลทุกยุคสมัยที่ล้วนแต่ปกป้องกลุ่มทุนที่สนับสนุนรัฐ แต่ในทางกลับกัน กับเป็นการเอื้อการทำลายรากฐานชุมชนที่ลุกลามไปทั้งประเทศ โดยเฉพาะความมั่นคงในฐานทรัพยากร ไม่ว่าจะเป็นดิน น้ำ ทะเล ป่า กลุ่มทุนเหล่านี้ล้วนเข้าไปใช้ประโยชน์ทั้งทางตรงและทางอ้อมภายใต้การยินยอมของรัฐทุกยุคสมัย

 

อาทิ การสร้าง ‘เขื่อน’ หลายแห่งล้วนมีผลกระทบกับปากท้องชาวบ้านที่เคยพึ่งพิงป่าอย่างเป็นระบบนิเวศและมีความยั่งยืน แต่ในขณะเดียวกัน ‘เขื่อน’ ก็หมายถึงแหล่งพลังงานไฟฟ้าอันมหาศาลที่ให้กลุ่มทุนอุตสาหกรรมใช้ในราคาแสนถูก แต่ทำให้ชาวบ้านในพื้นที่เขื่อนต้องสูญเสียความมั่นคงทางอาหารไปทั้งชีวิต ภายใต้วาทกรรมอมตะของรัฐคือ ‘เพื่อการพัฒนาประเทศ’ นี่ยังไม่นับรวมถึงที่อยู่อาศัยอันเป็นปัจจัยเบื้องต้นแห่งการมีชีวิต

 

ไม่ต่างกับการให้สัมปทานทำเหมืองแร่ การสร้างรีสอร์ท โรงแรมขนาดใหญ่ หรืออะไรอื่นๆ อีกมากมาย กลุ่มทุนล้วนได้ประโยชน์อย่างมหาศาลจากการใช้ทรัพยากรสาธารณะอย่างสิ้นเปลือง แต่ทรัพยากรมีอยู่อย่างจำกัด ดังนั้นสิ่งเหล่านี้สมควรตอบแทนการเสียสละของประชาชนเจ้าของพื้นที่ด้วยค่าใช้จ่ายที่สูง เพื่อเป็นผลประโยชน์คืนแก่ประชาชนทั้งมวลซึ่งเป็นผู้เสียประโยชน์ โดยสามารถทำด้วยระบบภาษีที่เก็บสูงขึ้นตามรายได้ที่มาจากการใช้ทรัพยากรการส่วนรวมมากกว่าบุคคลทั่วไปอื่นๆ เพราะภาษีที่เก็บสูงนี้เป็นเงินที่บวกมากับภาระรับผิดชอบทางสังคม นั่นจึงหมายถึง ‘ศีลธรรม’ ที่ต้องเรียกร้องอย่างแท้จริง

 

แต่รัฐกลับที่ไม่กล้าพอที่จะเก็บภาษีแพงๆ จากกลุ่มทุนเหล่านี้ เพราะเท่ากับการทำลายฐานทางธุรกิจที่พยุงอำนาจของตัวเอง ทั้งที่กลุ่มทุนเหล่านี้มีโอกาสในการเข้าถึงทรัพยากรของแผ่นดินมากกว่าและทำลายทรัพยากรมากกว่า จนสังคมต้องเสียค่าใช้จ่ายในการเยียวยาที่มักมาในรูปแบบภัยธรรมชาติหลายต่อหลายครั้ง อย่างในปีก่อนก็มีปัญหาน้ำแล้ง ในปีนี้ก็มีปัญหาน้ำท่วม ส่วนมลพิษทางอากาศก็แทบจะกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว เป็นต้น

 

ขณะที่กลุ่มทุนใช้และทำลายทรัพยากรอย่างสิ้นเปลืองโดยขาด ‘ศีลธรรม’ ที่ต้องรับผิดชอบทางสังคมนี้ โอกาสทางสังคมที่ให้กับประชาชนทั่วไปกลับไม่เคยเกิดขึ้นจริง โอกาสบอกว่าจะมาในรูปแบบการศึกษาก็ไม่ได้ให้เรียนฟรีอย่างแท้จริง การรักษายามเจ็บป่วยเมื่อเป็นโรคที่หนักๆ ถึงขั้นจะเป็นจะตายก็ไม่ได้ฟรี หรือที่ฟรีก็เพียงยาพาราเซตามอล ในโครงการ 30 บาท รักษาทุกโรคในชนบทบางแห่ง

 

เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริง...

 

สิ่งเหล่านี้ล้วนหมายถึงต้นทุนทางชีวิตมหาศาลที่ประชาชนต้องแบกรับหรือต้องใช้ในการขยับสถานะทางสังคม ชาวบ้านบางคนไม่ได้ “จน เครียด” แล้วกินเหล้า แต่ทำงานแทบตาย ความจนก็ไม่หายไปได้ ด้วยโอกาสที่ไม่เอื้ออำนวยภายใต้รัฐแบบนี้

 

ดังนั้น การได้มาซึ่งรายได้เป็นกอบเป็นกำแบบอาชีพ ‘ไคโยตี้’ จึงเป็นปัญหาทาง ‘ศีลธรรม’ ที่ต้องตั้งคำถามกับรัฐบาลทุกรัฐบาลไม่ว่าจะมาจากการเลือกตั้งหรือไม่ก็ตามว่า สามารถทำให้ประชาชนในสังคมมีโอกาสและทางเลือกเพียงพอแล้วหรือไม่

 

นอกจากนี้ ‘ไคโยตี้’ ยังเป็นเสรีภาพทางเรือนร่างที่สามารถเติมเต็มความสุขระหว่างกันและกันได้ เป็นการลดภาวะความเครียดทางจิตอย่างหนึ่งของสังคม ดังนั้นในช่วงวัย บทบาทและในสถานที่ที่เหมาะสมควรจะสามารถทำได้ แต่ควรจะสนับสนุนในเรื่องความรู้ด้านการป้องกันในสิ่งที่อาจตามมาโดยเฉพาะ SEX ที่เสี่ยง หรือให้ความรู้เสริมเพื่อเป็นทางเลือกในอาชีพ

 

‘ศีลธรรม’ จึงมิใช่เรื่องที่ต้องเรียกร้องจากผู้ใต้ปกครอง แต่ควรมาจากผู้ปกครองเป็นอันดับแรก

 

เรื่องเพิ่มเติม

The Body:อีกมุมมุมมองของประชาธิปไตยในเรือนร่าง

http://www.prachatai.com/05web/th/home/page2.php?mod=mod_ptcms&ContentID=3156&SystemModuleKey=HilightNews&SystemLanguage=Thai

 

 



 

‘ไคโยตี้’ แม้จะมีบทบาทและสถานะที่ล่อแหลมกับศีลธรรมอยู่บ้าง แต่ในอีกสถานะ หมายถึงรายได้ที่พอจะหาได้เป็นกอบเป็นกำผ่านสิทธิเสรีภาพบนเรือนร่าง ภายใต้กระบวนการตัดสินใจด้วยตนเอง ทั้งนี้ รายได้ที่เป็นกอบเป็นกำนั้น หมายถึงความพยายามเอาตัวรอดในสังคมที่รัฐไม่เคยเอาความสุขหรือสวัสดิภาพของุประชาชนเป็นที่ตั้ง

..........................................................................................


...อาชีพโคโยตี้.....เป็นอาชีพเดียวที่มีให้เลือกแล้วเหรอ ....ถึงจะมีชีวิตรอด
ในสังคม ....อาชีพอื่นไม่มีรายได้พอที่จะให้มีชีวิตรอดเหรอ .....

หลังห้ามเด็กต่ำกว่า 20 ปี เต้น โคโยตี้ สังคมไทยต้องร่วมกันขบคิด ว่าด้วยเรื่อง เต้นกินรำกิน เหตุใดโคโยตี้ จึงรุบคืบเข้าวัดวาอาราม เขตอภัยทาน วังวนของอาชีพสาวๆ กำลังเติบโตบานสะพรั่ง ในธุรกิจโชว์ เนื้อหนัง มังสา ทำเงินทำทองเป้นกอบเป็นกำ หลัง กท. ศึกษาธิการ - กท. วัฒนธรรม - สำนัก งานพุทธศาสนา จะทำอย่างไร จะคิด - แก้ไข และหาทางออกอย่างไรกันแน่ [1 พ.ย. 49 , 11:12]

http://www.nationchannel.com/

โคโยตี้
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
Jump to: navigation, ค้นหา
 
สาวโคโยตี้จากงานมอเตอร์โชว์โคโยตี้ ปัจจุบันคำนี้สื่อถึงลักษณะ หญิงสาวที่ประกอบอาชีพเต้นรำลักษณะคล้ายแดนเซอร์ แต่เน้นในแนวเซ็กซี่ โดยสวมชุดหวาบหวิวเต้นประกอบเพลงที่มีจังหวะเร้าใจ นิยมกันในบาร์ โดยเลียนแบบมาจากภาพยนตร์เรื่อง โคโยตี้ อั๊กลี่ บาร์ห้าวสาวฮ็อต (Coyote Ugly) จากชื่อสถานบันเทิง ไคโยตีอักลีซาลูน (Coyote Ugly Saloon) บาร์แห่งหนึ่งในนครนิวยอร์ค ที่ให้พนักงานหญิงขึ้นมาเต้นบนเคาน์เตอร์เพื่อให้ความบันเทิงแก่แขก ในเมืองไทยเริ่มมีสาวโคโยตี้ครั้งแรกที่ ฟอร์เต้ บาร์แห่งหนึ่งในซอยสุขุมวิท 24 ในช่วงปี พ.ศ. 2545

คำสแลง ภาษาอังกฤษของคำว่า "coyote ugly" /คายโย้ตีอั้กกลี/ หมายถึง คนที่น่าเกลียดมาก ใช้กับเหตุการณ์ที่ผู้ชายหรือผู้หญิงตื่นขึ้นมาจากการร่วมหลับนอนกับคนที่เพิ่งพบกัน และสังเกตเห็นว่าคู่นอนหน้าตาน่าเกลียดมาก ไม่เหมือนกับตอนก่อนหลับนอนกัน และพยายามที่จะหนีแม้ว่าจะต้องตัดแขนตัวเองให้ขาด เปรียบเทียบกับ สุนัขไคโยตี เมื่อเวลาติดกับดักจะพยายามดึงขาตัวเองให้หลุดออกจากกับดัก แม้ว่าขาจะขาดก็ตาม


[แก้] โคโยตี้ในสังคมไทย
เมื่อวันที่ 29 ตุลาคม 2549 คุณหญิงไขศรี ศรีอรุณ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม เปิดเผยว่ากระทรวงวัฒนธรรมได้รับหนังสือจากสำนักราชเลขาธิการ ระบุว่า สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงมีพระราชปรารภห่วงใยถึงเรื่องการจัดแสดงโคโยตี้ หลังจากทอดพระเนตรการถ่ายทอดสดงานบั้งไฟพญานาคจากจังหวัดหนองคายในช่วงวันออกพรรษา[1] ภายหลังกระทรวงวัฒนธรรมจึงเตรียมออกมาตรการคุมเข้มไม่ให้เยาวชนอายุต่ำกว่า 20 ปี เต้นโคโยตี้ [2]


[แก้] เชิงอรรถ
↑ ข่าว กปส., สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงห่วงการเผยแพร่ภาพสาวโคโยตี้ในวัด
↑ ข่าว กปส., รมว.พม.จี้ อปท.ดูแลความเหมาะสมการแสดงโคโยตี้ ชี้ต้องแก้ทั้งระบบ

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B9%82%E0%B8%A2%E0%B8%95%E0%B8%B5%E0%B9%89

กระทรวงวัฒนธรรมควรออกระเบียบกระทรวงศึกษาธิการออกกติกา โดยร่วมกันออกอย่างบูรณาการ ไม่ให้เด็กสตรีวัยเรียน วัยรุ่นใช้เวลา Part-time กับสิ่งเหล่านี้

วิถีเรียนกับวิถีอนาจารต้องเป็นเส้นขนาน

ขอเสนอแนวทางแก้ปัญหาในฐานะผู้ชอบสะท้อนปัญหาเพื่อแก้ปัญหา

1.รณรงค์ในสังคม สถานเริงรมย์ หรือหน่วยงานต่างๆ อย่าจัดจ้างไคโยตี้ไปออกงานในที่ที่ไม่เหมาะไม่ควร ทั้งราชการ งานเลี้ยง หรือพื้นที่สาธารณะที่มีทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ไม่ใช่ Win-Win แต่เป็น Lost-Lost


2.ปลูกฝังเด็กสาวไทย ให้รู้จักรักนวลสงวนตัว เชื่อมั่นในตัวเองในทางที่ถูกที่ควร โดยไม่ต้องแลกกับความเซ็กซี่ ชื่นชมเด็กขายไก่ทอด น้ำเต้าหู้ ขายหนังสือ ทำงานห้องสมุด ร้านอาหาร Fast Food อื่นๆ อีกมากมาย แม้ได้เงินไม่มากแต่ก็คือเงินที่บริสุทธิ์ ไม่ต้องแลกกับความภูมิใจในศักดิ์ศรีของเพศแม่

3.กระทรวงวัฒนธรรม กระทรวงศึกษาธิการ และกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ต้องจัดเสวนาโดยด่วน เพื่อหาทางออกกฎระเบียบหรือมีแนวทางจัดระเบียบการเต้นหรือการแสดงที่ไม่เหมาะสมในพื้นที่ราชการ พื้นที่สาธารณะ หรือสถานที่ทางศาสนาและวัฒนธรรม ต้องปรับค่านิยมใหม่ของการศึกษา ให้สังคมไม่ยอมรับ เช่นเรื่องเด็กสาวแต่งกายนุ่งน้อยห่มน้อยขึ้นมาเต้นด้วยท่าทางยั่วกิเลส อาจเป็นเปรตสาวที่รับไม่ได้

4.สื่อมวลชน ควรตระหนัก รายการ "หลุมดำ" ทำดีมากควรสร้างจิตสำนึกกับเด็กไคโยตี้ เปลี่ยนวิถีใหม่ อาชีพใหม่ พอเพียงต่อตนเอง ศักดิ์ศรีสตรีไทย การเต้นยั่วกิเลสต่อหน้าหนุ่มเล็ก หนุ่มใหญ่ ควบคุมไม่ได้ก็กลายเป็นมนุษย์กระหายกิเลสไปข่มขืน ฝืนภาวะครอบครัวเป็นสุข สื่อควรร่วมออกรณรงค์ ไม่ยอมรับปรับค่านิยมอีกทางหนึ่ง

5.สถาบันการศึกษาร่วมกับสถาบันครอบครัว ช่วยกันสอดส่องดูแล ลูกศิษย์บุตรหลานไม่ให้มีทัศนคติชอบโชว์ เน้นอนาจารทั้งวาจาและการแต่งกาย ปลูกฝังให้ตระหนักถึงคุณค่าและรักศักดิ์ศรีของตนเอง ครูอาจารย์ต้องให้กรอบแนวคิด ถึงวันที่เป็นป้านั่งทำบุญเข้าวัด ครอบครัว ดูแลให้เวลาลูกหลานอย่างใกล้ชิด

http://www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01act01061149&day=2006/11/06

ยั่วยุ กามารมณ์

นั่นแหล่ะคือจุดประสงค์ของการเต้นประเภทนี้

ดูทีไรต้องนั่งไขว่ห้าง ทู้กกกกกกกกกกกกกที  :slime_inlove:

บทความมันยาวไปครับ หาภาพประกอบมาคั่นเยอะหน่อยก็ดี

ผมว่าเป็นเพราะวัฒนธรรมต่างหาก
ที่ทำให้วัยรุ่นไทยมองว่า อาชีพโคโยตี้รายได้ดี
นอกจากนี้ อาชีพนักล่าฝัน อาชีพดาราหนังเอ็กซ์ ก็ใช่ย่อย

น่าจะสอนให้วัยรุ่นรู้จักลดความฟุ้งเฟ้อบ้าง
เพราะไม่ว่าเธอจะดิ้นรนอย่างไรก็ตาม สุดท้ายก็หนีไม่พ้น
เรื่องเงินๆ ทองๆ กับวัตถุที่ต้องจ่ายอยู่ดี

ขออภัยครับ กดซ้ำ ช่วยลบอันนี้ด้วยนะครับ

ขอบคุณครับ

ผมคิดว่า โดยตัวของอาชีพเองนั้น มันไม่ได้ผิดอะไรน่ะครับ

ถ้าจะผิด ก็น่าจะอยู่ที่คนเอามาใช้มากกว่า

เสรีภาพในการทำมาหากิน เพื่อประทังชีวิต

ถ้าอยู่ในสถานที่ที่เหมาะสม

แต่พอมีคนเอามาเต้นกลางสี่แยกเพื่อโปรโมทร้านทอง

เอามาเต้นในวัด แบบนี้ตะหากที่ผิด

ทำให้คนที่เค้าทำมาหากินเป็นอาชีพมานานต้องเดือดร้อนไปด้วย

* คนมันก็มีเหตุผลในตัวเองทั้งนั้น....

   ที่จะเลือกทำ ... หรือ.. จะเลือกที่จะเป็น

   ไม่ชอบ ... พวกที่ชอบดูถูกคนพร่ำเพรื่อ

   โคโยตี้ ... ไม่ใช่อาชีพเลวร้าย ... เขาก็แค่ทำในส่วนที่เขาเป็น

   การเปิดตัวสินค้า ... หรือ งานอื่น ๆ ที่มีการเต้นของกลุ่มโคโยตี้

   ถ้ามันไม่มีผล .. และไม่มีคนชอบดู .. แล้วไอ้อาชีพนี้มันจะคงอยู่ได้อย่างไร ??

   ถ้าเรื่องที่จะตำหนิ ..... มันสืบเนื่องมาจากการไม่รู้กาละเทศะ.. ของคนรับงานในสถานที่ต่างๆ ( เช่น..วัด )

   ก็ต้องว่ากันที่เรื่องนั้นสิ ........ ว่ามันเห็นแก่เงินเกินไป

   รับงานแบบไม่รู้กาละเทศะ .... ( รวมถึงต้องตำหนิผู้จัดด้วย )

   จะมีกฎควบคุมหรือคอมเมนท์กันที่ตรงนี้ก็ได้ ... ว่าในสถานที่อย่าง วัด .. หรือ สถานที่ไม่เหมาะสมไม่ควรให้มี

   เห็นด้วยกะคุณ Ja-Ded  ค่ะตรงที่ว่า ... " โดยอาชีพไม่ได้ผิด ถ้าจะผิด ก็น่าจะอยู่ที่คนเอามาใช้มากกว่า "

   ส่วนพวกที่ชอบดูเขาเต้น ... แล้วไปดูถูกว่าอาชีพเขาต้อยต่ำ .....มัน ทุเรศ

   ( ถ้าจะดูถูกอาชีพเขา .. ก็อย่าไปดูเขาสิ !!   เอ๊อออ  )

ถ้าเอากฏหมายบนกระดาษ เอาหลักการประชาธิปไตยเฉยๆ มาจับคงไม่ผิด
แต่ถ้าเอาหลักธรรมมาจับ ไม่ถูกแน่นอน การกระตุ้นให้คนอยากเสพกาม ไม่ใช่สัมมาชีพแน่นอน

จริงๆมันก็จ้ำบ๊ะแบบโมดิฟาย ตามสถานการณ์ยุคหลังฟองสบู่นั่นแหละ ของพวกนี้มีมาตั้งแต่มีมาหลายพันปีแล้ว

ฮาๆๆๆๆ ไม่ค่อยเท่าไหร่เลยนะคุณแถ   :slime_bigsmile:



** เห็นด้วยกับคุณ see_you ชัดเจนดี

ออกตัวก่อนว่า ผมเองก็ไม่ใช่คนชอบเที่ยวอะไร
แต่ที่รู้สึก ถึงจะไม่ใช่สัมมาชีพจริงๆ แต่สังคมต้องยอมรับว่ามันมีอยู่จริงครับ

เหมือนพวกโสเภณี นางทางโทรศัพท์ อาบอบนวด ก็มีอยู่จริงๆในสังคมไทย
โคโยตี้ก็เช่นกัน ผมไม่ได้ส่งเสริมนะครับ แต่อยากให้มองอีกมุมนึงเท่านั้นเอง

จ้ำบ๊ะ รูดเสา อโกโก้ โคโยตี้ ผมอยากให้มองว่าถ้าเค้าอยู่ในที่ๆเหมาะสม คือในร้านของเค้า ก็ยังพอโอเค
แต่พอคนเริ่มออกนอกขอบเขต เห็นว่าจะดึงดูดความสนใจได้ ก็เอามาข้างนอก โดยที่ไม่ใช้วิจารณญาณ
มันก็ทำให้ด้านมืดของอาชีพพวกนี้ มันออกมาสู่สาธารณชน

ซึ่งในตัวอาชีพเอง ก็ไม่ได้ผิดอะไร ไม่ได้ไปฆ่าไปปล้นใคร จริงๆมันมีมานานแล้ว แต่ก็ไม่ได้เป็นที่สนใจของสังคมเท่าไหร่ เพราะเค้าอยู่ในที่ของเค้า คนที่ไม่ได้ก้าวเข้าไป ก็ไม่ได้สนใจอะไร

พอวันนึงมันเลยขอบเขตออกมา อย่างที่คุณเอ้บอก คนที่รับงาน คนที่ว่าจ้าง น่าจะมีวิจารณญาณ ไตร่ตรองถึงความเหมาะสม
ไม่ใช่เห็นแก่เงิน คิดว่าถ้าไม่รับงาน คนจ้างก็จะไปจ้างที่อื่นอยู่ดี เลยรับซะเอง อะไรทำนองนี้

วันนี้เขียนเยอะจัง เหนื่อยแฮะ   :slime_hmm: :slime_hmm: :slime_hmm:

แต่ก่อนอาชีพนี้ยังไม่เป็นที่โด่งดังในเมืองไทยนะค่ะ มาดังเอาหลังจากเรื่อง coyoty ugly (หนูดูไปสองรอบ หนุกดีค่ะ)

(http://www.narak.com/wallpaper/wallpaper/coyoty/images/7.jpg)

หนูเคยอ่านมา แต่ไม่แน่ใจว่าถูกไหม เขาบอกว้า โคโยตี้ในต่างประเทศค่อนข้างจะค่าตัวแพงมาก กว่าจะมาเป็นโคโยตี้ได้ ต้องแบบระดับเซียนการเต้นเลย บางคนพื้นฐานมาจากบัลเล่ย์เลย

หนูมองว่ามันแล้วแต่มุมมองค่ะ ถามเพื่อนต่างประเทศถามว่าโคโยตี้เป็นอาชีพที่น่ารังเกียจไหมที่โน้น เพื่อนก็บอกไม่ ก็เหมือนคนทำงานบันเทิงทั่วไปเท่านั้น

หนูเลยมองว่าขึ้นอยุ่กับมุมมองในแต่ละสังคม ตราบใดที่สังคมไทยยังมองการเต้นโคโยตี้มากกว่าการเต้นธรรมดา มันก็จะเป็นปัญหาอยู่นี้แระ แล้วมันก็ขึ้นอยุ่กับคนที่เป็นโคโยตี้ด้วยว่าจะทำตัวอย่างไร ให้คนมองอย่างไร เพราะเท่าที่เห็นในสภาพสังคมไทย หากโคโยตี้ขึ้นมาเต้น พวกคุณก็ต้องมองแล้วล่ะว่า ว่ามันโป๊ไหม เซ็กซี่ไหม แค่นี้มันก็บอกแล้วค่ะว่า เกรดของโคโยตี้มันต่างจากอาชีพที่เรียกตัวเองว่า แดนเซอร์ขนาดไหน

จริงอยู่สังคม มันมีให้เลือกหลายอาชีพ ธรรมชาติของมนุษย์ก็มักจะเลือก อาชีพที่สบายๆๆแล้วแต่ความถนัดของตัวเองด้วย ดิฉันเองคนหนึ่งที่ชอบเต้นรำ ท่าเต้นในคลาสอย่างจังหวะแซมบ้า ฉันยังเอาท่าเต้นโคโยตี้มาใช้ด้วยเลย อย่างดิฉันนะ ถ้าไม่ถูกบังคับให้เรียนทางนี้ ก็อาจจะไปเป็นแดนเซอร์หรือครูสอนเต้นรำแล้วค่ะ  :slime_sentimental:

(http://www.narak.com/wallpaper/wallpaper/coyoty/images/4.jpg)
ขายเรือนร่างไหม เขาขายในที่แจ้งค่ะ....... มันยังดีกว่าพวกขายในที่ลับ จริงๆต้องถามว่า เธอมีความจำเป็นมากไหมในการทำอาชีพนี้มากกว่าค่ะ แล้วอย่าลืมสังวรตรงจุดหนึ่งว่า โลกก้าวเข้าสู่ ศตวรรษใหม่แล้วสังคมมันเปลี่ยนแน่นอน สังคมเปลี่ยนคนมันก็ต้องเปลี่ยน มันขึ้นอยู่กับว่าเราให้สังคมมันเปลี่ยนไปมากน้อยแค่ไหน :slime_bigsmile:

เอารูปมาฝากน้าแถค่ะ
(http://www.narak.com/wallpaper/wallpaper/coyoty/images/10.jpg)

โห ภาพประกอบไม่ได้เรื่องเลยอ่ะ

มีปัญญาแค่นี้งับ ถ้ามากกว่านี้ เด๋วพี่ริดกุนยึดล๊อกอินหนู ฮี่ๆๆๆ น้าแถ เอาที่เก็บๆๆในคอลเลคชั่นตัวเองมาโพสจิฮี่ๆๆ  :slime_bigsmile:

ปล. หนูมองว่า อาชีพนี้มันหนีไม่พ้นหรอก ไม่หายไปจากสังคมหรอก ขึ้นอยู่กับว่า จะอัพเกรดกันป่าวเท่านั้น ฮี่ๆๆ อย่าคิดมาก สังคมมันเปลี่ยนไปแล้ว

นี่เลยคุณแถ พลาดไปรึเปล่า
http://forum.serithai.net/index.php?topic=9505.0

เอาแบบญี่ปุ่นมาก็ได้ เปลี่ยนบรรยากาศมั่ง

ของปู่เย็น สุดยออออดดดดด จินตนาการ กระจาย เล้ยยยยย

หนูก็มี มันเป็น forward mail อ่าค่า   :slime_p::slime_smile2: :slime_smile2:

นี่ๆๆ เด๋วเล่นเพลิน พี่ใบไม้มาดุเอานะ ฮี่ๆๆๆ  :slime_v:

*   คุณแถ ... นี่ก็ชอบแถให้ประเด็น กระทู้ .. เขาเปลี่ยนไปจริงๆ เลยนะ  :slime_whistle:

อาชีพของนักศึกษามีดังนี้

- รับ job ที่ถนัด
     - ช่างกล้องรับถ่ายรูป
     - นักกีฬาสโมสร
     - ซ่อมคอม รับเขียนเว็บ โปรแกรม
     - แจกแบบสอบถาม ช่วยทำวิจัย
     - สอนพิเศษ
------------  อันนี้ ถือว่ารายได้พอควร แต่คนที่จะทำได้ ต้องเก่ง และมีความรับผิดชอบสูงมากจริงๆ และทำงานถือว่าหนัก


- ขายตรง (อันนี้มันไม่ค่อยเป็นอาชีพได้ตังเท่าไหร่)
- เสริฟ ตามร้านอาหาร ร้าน ไอติม
- รับโทรศัพท์
- เชียร์เบียร์
----------------------------อันนี้ถือว่ารายได้ น้อย  มีเชียร์เบียร์อาจมากหน่อย แต่ก็ไม่เกิน 8 พัน



- ขายตัว
- pretty
- โคโยตี้
- เมียเก็บ
สองสามปีนี้มีเพิ่มอีกอันคือ
- รับจ้างเที่ยว นั่งอยู่ในผับ
----------------------------อันนี้งานรายได้เยอะ ไม่ต้องทำงานหนัก  มีเงินพอที่จะใช้จ่ายเพื่อเรียนเอกชนได้ 100% ตกประมาณ เดือนละ 30,000 บาทขึ้นไป

จะเห็นว่า ทางเลือกมันน้อย   โคโยตี้ กับ pretty เป็นอาชีพเงินเยอะที่เปลืองตัวน้อยที่สุด
โดยทั้งสองอาชีพ มีสถานที่ ปกป้องได้ หลายที่ สามารถระบุว่าเต้นอย่างเดียว ไม่นั่ง Drink ไม่คุย ไม่ออฟ

แต่ว่า แก่นของอาชีพ คือยั่วยุเป็นอย่างแน่นอน  และ หาเด็กเข้าไปทำอยู่ในสังคมนั้น กลับออกมาดียาก

 :slime_sentimental:

ส่วนอันอื่นๆ ไม่มีความเห็น

ตอนเช้าพึ่งโดนว่าไม่มีอารมณ์ขัน นี่ก็ขอแค่ภาพประกอบในกระทู้แท้ๆ เลยนะ ไม่ได้นอกเรื่องเลย

ถ้าเอาหลักศาสนามาปรับใช้กับชีวิตจริงคือ ไม่ควรส่งเสริม แต่ไม่ควรไปจำกัดสิทธิเสรีภาพ หรือ ดูถูกเค้าจนเกินไปครับ

มันอยู่ที่หลายมุมมอง มองต่างมุม ก็เห็นคนละอย่างกัน

แต่ต้องยอมรับว่าที่ทุกคนพูดมามีส่วนจริง

ส่วนตัวผม เห็นว่า การนำออกมาใช้อย่างไม่เหมาะสม ไม่มีจรรยาบรรณ เป็นสิ่งที่ไม่สมควรอย่างยิ่งครับ

ใจจริงก็อยากให้ทุกคนมีโอกาส ที่ดี ทำอาชีพ ที่ทุกคนนับหน้าถือตาแหล่ะครับ แต่ หาก บางคนเลือกไม่ได้ ก็เป็นสิ่งที่เค้าเลือกครับ

ถ้าสังคมไม่อยากให้มีอาชีพใหนเกิดขึ้นก็ไม่ควรสนับสนุน

ก็กวดขันห้ามปรามกันหน่อย แต่อย่าไปประณามเลยครับ เพราะมีปัญหาสมยอมกันทั้งผู้ให้บริการ ผู้จัดหา และผู้เสพ

สลับกันเพิ่มขนาดความแรงขึ้นไปที่ละนิด จนเป็นค่านิยมของสังคมที่แปลกแยกและมีช่องว่างไปแล้ว

ผมยังเสนอทางแก้อยู่สามประเด็น

1.งดเอาการยั่วยุทางเพศ มาเป็นสินค้าและบริการ ที่ซื้อขายได้
2.แก้ไข้ค่านิยมที่สอดแทรกเข้ามาจากสังคมอื่นหรือที่บิดเบี้ยวเองจากการเก็บกดในสังคมของเรา
3.กวดขันศึกษาปัญหาและบ่อเกิดของอาชญากรรมทางเพศว่าเริ่มต้นมาจากสาเหตุใดบ้าง

สรุป ผมไม่เห็นด้วย เรื่องการยั่วยุทางเพศโดยเอาคนเป็นๆมาแสดงในระดับรุนแรงเท่ากับในภาพยนต์ต่างๆ ที่เป็นเพียงภาพมายาครับ โดยเฉพาะในแง่มุมของสินค้าและบริการ ควรมีการจัดเรตติ้งควบคุมได้แล้วครับ ถ้าควบคุมไม่ได้ก็ต้องให้ยุติไปก่อน
                                                                                                                                       :slime_cool:

คุยเรื่องโคโยตี้   มันจะไปได้เรื่องอะไร

คุยเรื่องพระสงฆ์องค์เจ้าดีกว่า   หม่ผ้าเหลืองอยู่แท้ๆ   อนุญาติให้โคโยตี้มาเต้นในวัด

สรุป  พระอยากดูจนไม่รู้กาละเทศะและความเหมาะสม   เฮ้อออออออ

คุณใบไม้ทะเลครับ    ขอรูปประกอบแบบญี่ปุ่นบ้างนะครับ   ขอบคุณครับ

รูปอะไรค่ะ หนูไม่รู้เรื่องเลย   :slime_smile2: ทำไมถึงชอบสาวญี่ปุ่นกัน ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย เฮ้ยย :slime_sentimental:

(http://canariya.img.jugem.jp/20060203_116204.jpg)

ผมเอาแบบเกาหลี มองจาก วิว บาร์ มาให้เพิ่มเติมครับ

อาจไม่ถูกใจบางท่าน ก็ขออภัยด้วยครับ

ดูแล้ว คิดเอาเองนะครับ ท่านชายคนไหน เห็นว่าเป็นศิลปะหรือไม่ได้กระตุ้นอารมณ์คุณเลย


เป็นทางหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เลี้ยงน้อง เลี้ยงแม่ทางนึง

แต่ระยะยาวเราควร ส่งเสริม งานสำหรับนักศึกษาที่ไม่มีวุฒิมากกว่าครับ


(http://img477.imageshack.us/img477/8213/004at1.gif)

Thanks to ImageShack for Free Image Hosting (http://imageshack.us)

^
^
^
ภาพข้างบน มันเกินไปป่าวค่ะ  :slime_shy: :slime_shy: :slime_o:

เจ๊หน่อไม้คับ ผมป่าวเจตนาทำกระทู้ของเจ๊เลอะเทอะนะคับ ธรรมชาติมันพาไปหนะ

อืมมมมมม  :slime_smile:

ขอเอาเป็นกรณีศึกษา มุมการมองจริงซักภาพครับ

 :slime_whistle:    อย่าลืมว่า โคโยตี้ เต้นบนบาร์ ไม่ก็เป็น  Floor ให้คนมองจากด้านล่าง แบบมุมนี้นะครับ

อย่างที่ ฟอเต้  แคริเบียน  แม้แต่แบบซอฟๆ ที่ร้านเยาวราช รัชดา ก็มองเห็นแต่แบบนี้

อันนี้  เลือแบบกางเกงขายาวมาให้แล้วนะ

จะได้ตัดสินถูกว่า ยั่วยุเหรอป่าวครับ

*  คุณ irq5  ..

    เข้าใจค่ะว่า ... อยากยกตัวอย่างมาเพื่อประกอบเหตุผล

    แต่ .. ดิฉัน .. ว่ามันเกินไปมั้งรูปคุณน่ะ

    เราว่ากันเรื่อง .............  โคโยตี้ และ กาละเทศะของคนจัดงาน

    ถ้าอยู่ในที่ๆ เขาไม่ล้ำเส้นไม่ใช่หรือ ???