ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

ผมยังจำภาพที่ผมนั่งอยู่ในห้องประชุม ของอาคารวิศิษณ์ ประจวบเหมาะ ภายในจุฬาลงกรณ์ฯ ในหน้าร้อนของปี 2531 ได้ดี

มีผู้ชาย 2 คน นั่งอยู่ด้านหน้าของห้องประชุม หันหน้าเข้าหาพวกเรา คนหนึ่ง หน้าตาคล้ายฝรั่ง พูดติดสำเนียงฝรั่งด้วย อีกคน รูปร่างอ้วนท้วมขาว ท่าทางฉลาด ดูสะอาดสะอ้านน่าใว้ใจ ทราบภายหลังว่า คนที่เหมือนฝรั่งคืออาจารย์ จอน อึ๊งภากรณ์ อีกคนชื่อ ภูมิธรรม เวชยชัย เป็นผู้ประสานงาน ของ มูลนิธิอาสาสมัครเพื่อสังคม และรุ่นที่ผมเข้าร่วมการคัดเลือกคือรุ่นที่ 10

วันนี้เป็นวัน ปฐมนิเทศน์ อาสาสมัคร ก่อนเริ่มเข้ากระบวนการคัดเลือก....

คำพูดหนึ่งที่ผมจำได้แม่นยำ คือ พี่อ้วน ภูมิธรรม พูดได้ประทับใจมาก ว่า "การเป็นอาสาสมัครของ มอส. เราอาจจะได้ค่าตอบแทนเพียงเพื่อการเลี้ยงชีพ ไม่สูงอย่างที่หลายคนต้องการ แต่ควรคิดว่า เราคือ สุนัขรับใช้ของประชาชน เราควรกินแต่พออิ่ม ใช้จ่ายแต่เพียงพอกับความต้องการที่จำเป็น เงินที่เราได้มาถึงแม้ จะไม่ใช่เงินจากประชาชนโดยตรง แต่เราก็ควรจะทำให้มันเกิดประโยชน์ที่สุด"

ถึงแม้ผมจะไม่ได้รับการคัดเลือกเพื่อเป็นอาสาสมัคร ในรุ่นที่ 10 แต่ได้ไปทำงานกับ อพช.อื่นที่ไม่ได้เข้าร่วม กระบวนการ มอส.

แต่ผมก็ยังจำคำพูดนั้นได้เสมอ และจะเข้าทักทายทุกครั้งที่ผมเจอพี่อ้วนในการสัมมนาหรือประชุมเพื่อคนยากจนในสังคมหลังจากนั้น บอกว่า ถึงแม้ผมไม่ผ่านการคัดเลือกรอบสุดท้ายของ มอส.แต่ผมภูมิใจมากที่ผ่านการคัดเลือกรอบแรกๆ และถือว่าเคยเป็นส่วนหนึ่งของ มอส.
และได้ทำงาน อพช.ที่ผมรักและเติมเต็มความฝันของตัวเอง จนกระทั่งผมห่างหายจากวงการ อพช.

ผ่านไป เกือบ 20 ปี ผมเห็นชื่อ พี่อ้วน ภูมิธรรม ได้มีบทบาทในแวดวงการเมือง ผมก็ชื่นชมยินดี ว่า คนจนกำลังจะมีที่พึ่ง คนที่เข้าใจคนจนที่สุดคนหนึ่งกำลังจะมีบทบาทได้เปลี่ยนแปลงทางนโยบาย ข้อสำคัญที่สุด ประชาชนกำลังจะมีสุนัขรับใช้ ตัวที่ดีที่สุดตัวหนึ่ง

แต่วันนี้ ผมพึ่งสำนึกว่า นอกจากประชาชนจะไม่ได้สุนัขรับใช้ ตัวที่ดีที่สุดแล้ว สุนัขตัวนี้กลับทำหน้าที่บอกช่องทางให้นายเงิน ได้เอารัดเอาเปรียบคดโกงฉ้อฉล ประชาชนของเขาอย่างน่าเกลียดและเจ็บแสบที่สุด

ภูมิธรรม......คุณไม่ได้เป็น สุนัขรับใช้ ของประชาชนที่มีเกียรติและศักดิ์ศรี ของการได้รับใช้คนยากจนอีกต่อไปแล้ว
คุณเป็นได้เพียง สุนัขขี้เรื้อนที่สายตาฝ้าฟางเพราะเศษเนื้อและพังผืดที่คุณคิดว่าเป็นอาหาร ที่นายเงินค่อยๆโยนให้คุณได้และเล็ม ไร้ซึ่งศักดิ์ศรีและเกียรติใดๆเหลืออยู่

ผมภูมิใจ ที่เป็นผู้ที่เคยได้รับเกียรติจาก อาจารย์จอน อึ๊งภากรณ์ แม้จะเป็นได้เพียง ผู้ผ่านการคัดเลือกแค่ 2 ขั้นตอนแรกก็ตาม และยังคงภูมิใจทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้

แต่ผมนึกละอายใจทุกครั้ง ที่ผมเคยชื่นชม ภูมิธรรม



คัดลอกมาจากนี่ครับ

http://www.thaivolunteer.org/webboard/view.php?id=2

เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน

จริง ๆ แล้ว โลกใบนี้ก็โหดร้ายนัก

อำนาจ
เงินตรา
นารี

บ่อเกิดของการเปลี่ยนแปลง

สำหรับแม้วแล้ว เขาไม่ได้เลี้ยงสุนัขไว้เพื่อรับใช้ แต่เลี้ยงไว้เพื่อเป็นอาหาร โดยเฉพาะหมาดำ ส่วนหมาขาวอ้วนๆนั้น บางทีเขาก็มองเห็นเหมือนหมู เลี้ยงไว้ขายเอากำไร

สามสิบปีหลังจากเหตุการณ์หกตุลาคม สังคมพึ่งแยกแยะคนเดือนตะลาออกจากควายเดือนตุลาได้  เหตุการณ์ครั้งนั้นมีผู้ร่วมชะตากรรมหลายพันหลายหมื่นคน บ้างก็ทำไปด้วยอุดมการณ์ บ้างก็เฮฮาสนุกสนานไปกับเขาด้วยไม่รู้อันตราย บ้างก็หลงเข้าไปในเหตุการณ์ตามประสาไทยมุงแล้วเคราะห์ร้าย

บุคคลที่รับเคราะห์ร้ายในเหตุการณ์หกตุลาคมจึงมีหลายประเภท  แต่ในเมื่อสังคมยกย่องเหตุการณ์ครั้งนั้นว่า เป็นการต่อสู้เพื่อประชาชน ใครๆที่ผ่านเหตุการณ์คราวนั้นมา ก็โหนกระแสเป็นคนเดือนตุลากับเขาด้วย  แต่เมื่อตัวตนจริงๆแสดงออกมาอย่างปิดบังไม่ได้  สังคมก็แยกแยะคนจริงๆออกจากควายที่แอบแฝงได้สำเร็จค่ะ

การสูญเสียคุณค่าคนเดือนตุลา หมดไปกับทรราชการเมือง

คุณพรรณชมพูทราบไหมครับว่าการชุมนุม"สหาย" ครั้งใหญ่ที่ตึกช้าง เมื่อ พ.ย. ปีที่แล้ว ใครเป็นประธาน ?

เสียดายผู้ใหญ่ไม่ได้อัดเทป ไม่งั้นจะได้เห็นธาตุแท้ของคนเดือนตุลาบางคน

เล่าให้หนูฟังบ้างสิคะ ประดับความรู้ค่ะ Please

ไม่ได้อัดเทป เอาออกมาพูด มันก็มีโอกาสบิดเบือน 100% รังแต่จะทำให้ทะเลาะกัน
ฟังไปก็ไม่มีประโยชน์

ถ้าไม่มีเงินจะเอาปัญญาที่ไหนไปช่วยคนยากจน มีแต่จะเป็นคนยากจนซะเอง
ต้องรอให้คนอื่นมาช่วย บริหารงานอะไรไม่ต้องใช้เงิน ยังไงต้องมีเงินสำรองไว้ก่อน

แหะๆ.. วิญญาณอยากรู้อยากเห็นเกิดขึ้นโดยพลัน

อยากรู้ด้วยอ่ะค่ะ   :mozilla_tongue:

ครับ ไม่ได้อัดเทป เพราะเป็นงานกันเอง แต่ก็เป็นงานที่ใหญ่มากที่สุดในรอบ 30 ปี

ทุกเขตงานมากันเกือบครบ บางคนก็ยังเป็นกำนัน ผู้ใหญ่บ้านที่เคยเกื้อกูลกันมาก่อน ผู้ใหญ่ม่วนซื่นกันถ้วนหน้า ตอนนั้นความแตกแยกของซ้ายกับซ้ายยังไม่เด่นชัดเหมือนวันนี้

จากที่ "พี่" เล่าให้ฟัง สหายจรัส นั่งเล่าความหลังอยู่หัวโต๊ะ สหายสุภาพกับสหายสมชายนี่หัวเราะกันเอิ๊กอ๊าก

เจ้าของสถานที่คือพี่สหายใหญ่ เลี้ยงดูกันชื่นมื่น

ส่วนที่ว่าเขาพูดอะไรกัน เนชั่นเคยเอามาเปรย ๆ ไว้แล้วนี่ครับ อ้างอิงจากตรงนั้นก็ได้


แล้วคุณชอบแถรู้ไหมครับ ว่าสหายใหญ่ตอนนี้ มีเงินอยู่เท่าไหร่ ?

พูดถึงมันทำไม...คนพันธ์นี้...
...เพื่อเงิน  ...มันทำได้ทุกอย่าง..
...แม้แต่กลืนน้ำลายตัวเอง...และทำร้ายชาวบ้าน :mozilla_tongue:

บรรดามิตรสหายต่างคิดว่า การจะไปให้ถึง "ฝันที่เป็นจริง" ต้องอาศัยพึ่งพานายทุนที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น เพราะทุนหนาพอที่จะชนได้ทุกเป้า ทุกสี เมื่อไปถึงเป้าหมาย นายทุนก็จะถูกตัดออกจากเกมส์

นายทุนก็คิดเช่นกันว่า มิตรสหายมีทั้งเครือข่ายและมวลชนรวมทั้งวิธีการทั้งบนดินและใต้ดิน เพื่อนำไปสู่ "ฝันที่เป็นจริง" เมื่อไปถึงเป้าหมาย มิตรสหายก็จะถูกตัดออกจากเกมส์

อยู่กันแบบ ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่ แท้จริงความจริงใจไม่มี แต่ดันเจือกมีเป้าหมายเดียวกัน อนิจจา

เป้าหมายเพื่อชาติ ประชาชนทั้งนั้นแหละ คอมมิวนิสต์แบบทุนนิยมมันมีที่ไหนกัน