ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

ไม่จบซะทีนะครับกับนายเหลี่ยมที่ปากตรงกะใจซะเหลือเกิน ประมาณว่าใจสกปรกอย่างไร
ปากก็แสดงสันดานให้เห็นทันที โดยไม่ต้องผ่านสมอง ผู้ที่รักชอบนายเหลี่ยมน่าจะหูตาสว่าง
ซะทีนะ

ตั้งแต่ปัญหาภาคใต้ ไปยุบหน่วยงานที่เป็นภูมิคุ้มกันเดิมยังไม่พอ ยังไปว่า พวกมันเป็นโจร
กระจอก สงสัยรัฐบาลจะกระจอกกว่าโจร ภาคใต้เราถึงไม่สงบซะที

กรณีปล้นปืน ก็พูดว่าทหาร สมควรตาย พูดไปได้ใครอยากให้มันเกิด

ตอนเลือกตั้งซ่อมแพ้ ก็พูดว่า จะดูแลแต่จังหวัดที่เลือกยกพรรค ไม่มีเวลาดูแลทั้งหมดหรอก
สงสัยลืมไปว่าตัวเองเป็นผู้นำประเทศ ไม่ได้เป็นเฉพาะหัวหน้าพรรค

คำพูดที่จาบจ้วงทั้งหลาย เช่น ถ้าผมไม่จงรักภักดี แล้วผีที่ไหนจะจงรักภักดี , ถ้าพระองค์
มากระซิบที่หูให้ลาออก จะกราบบังคมทูลลาออกทันที , หรือ ผลโยกย้ายนายทหารที่นายก
เซ็น ใครหน้าไหนจะเปลี่ยน เป็นต้น

คำพูดดังกล่าวนายกไม่เคยออกมารับว่าผมพูดผิดไป ผมขอโทษ

มีคนเคยถามว่าจุดอ่อนอยู่ตรงไหนอยากปรับปรุง เหลี่ยมบอกว่าอยากปรับปรุงคำพูด แต่คงไม่
คิดจะปรับปรุงจิตใจ

ล่าสุดแสดงให้เห็นแล้วจิตใจยังแย่เหมือนเดิม ไม่ใช่หลุดปาก เพราะคำที่ออกมาพูดว่า ผู้มาก
บารมี เป็นตัวการความปั่นป่วน มีการเขียนสคริปท์มาอย่างดี จงใจเลือกคำว่า นอกรัฐธรรมนูญ
มาใช้ คงไม่ต้องให้ตีความต่อนะ

จิตใจเป็นยังไงแสดงออกมา จากคำพูดนี่แหละ

เสนอให้ยกกระทู้นี้ ติดหมุดไว้ในฐานะ
วาทะแห่งปี
ให้เป็นอมตะวาจา
เพื่ออนุชนรุ่นหลัง ก่นด่าสาปแช่งสืปไป..เทอญฯ

ปากกับใจตรงกัน  สำนวนไทยอันหนึ่ง ที่เป็นมุขตลกสำหรับเล่นให้หัวเราะไ โดยจะแสดงกริยาเมื่อจะพูด ก็เอาปากยิ่นลงไปยังทรวงอก ตรงตำแหน่งของหัวใจ นานๆเล่นที ก็ขำดีค่ะ

ความเข้าใจผิดในสำนวนไทยนั้นมีมากมาย อาทิเช่น พูดตรง ซึ่งหมายความถึงพูดอย่างไม่อ้อมค้อม  แต่ผู้ที่นิยมนำสำนวนพูดตรงไปใช้ มักได้แก่คนที่พูดก้าวร้าว พูดโดยไม่ได้ไตร่ตรองก่อน สำนวนพูดตรงจึงดูคล้ายปาก***ไปได้ อย่างน่าอัศจรรย์

คิดอย่างไรพูดอย่างนั้น  อันนี้ค่อนข้างจะไม่ได้ใช้กันผิดเพียนไปนัก  เพราะที่จริงแล้ว คนที่คิดอย่างไรแล้วพูดอย่างนั้นมักจะคิดว่าตนเองเป็นคนพูดตรง ซึ่งเป็นการเข้าใจผิดอย่างน่าตกใจ   เพราะคนชั่วเมื่อคิดชั่วก็พูดชั่ว การพูดตามที่สมองคิดออกมาโดยไม่ได้ไตร่ตรอง ว่าสิ่งนั้นสมองคิดชั่วหรือดี สักแต่ว่าคิดแล้วก็พูดออกมา หาใช่การพูดตรงไม่

การพูดตรง เป็นสำนวนที่ใช้ในทางที่ดี ซึ่งหมายถึงการไตร่ตรองเหตุผลและความถูกต้องแล้ว จึงคะดสรรคำพูดออกมาให้ผู้ฟังเข้าใจง่าย ไม่ต้องคิด ไม่ต้องตีความ นั่นจึงนับได้ว่าพูดตรง

ส่วนการคิดอย่างไรพูดอย่างนั้นของท่านนายก ก็คงไม่ต่างอะไรกับวิสัยธรรมดาของสัตว์โลกโดยทั่วไป หมามันแสบแก้วหูมันก็หอน นกมันเหงาปากมันก็ร้อง สมองประมาณเดียรัจฉาน ก็ทำเช่นนั้นได้  ไม่ยากอะไรค่ะ

รู้นิด รู้หน่อย จริงบ้างไม่จริงบ้าง
ต้องพูดไว้ก่อน  จะได้โอ้อวด ว่ารู้มากกว่าใคร
ด๊อกเตอร์ นี่นะ ต้องแสดงภูมิ เป็นโรคจิตนะนี่ กลัวเป็นรอง กลัวคนจะว่าโง่ ไม่ทัน

พูดมากเท่าไหร่ ก็เลย เกิดอาการ ปากพาบรรลัย

พูดไป คนก็ยิ่ง ไม่ไว้ใจ พูดให้ดี ก็กลายเป็นไม่ดีไปหมด
เลยเป็นคนหลายเหลี่ยมอย่างทุกวันนี้

สะอิดสะเอียน