ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

สุทธิชัย หยุ่น


เมื่อ 'หมาเฝ้าบ้าน' วิจารณ์ 'หมาเชื่องๆ' ของท่านผู้นำ

เมื่อสื่อทำหน้าที่อย่างรับผิดชอบ, นั่นคือ 'หมาเฝ้าบ้าน' ที่ซื่อสัตย์ คอยเห่าบอกเจ้าของเมื่อมีเรื่องผิดสังเกต, ไม่เห่าหนวกหู, ไม่เห่าเพียงเพราะเห็นลมพัดใบไม้ไหว แต่ขยันดมกลิ่น และแยกแยะออกว่าใครคือ 'คนแปลกหน้า' และอะไรคือ 'คนคุ้นเคย'
หมาเฝ้าบ้านที่ไม่ทำหน้าที่คือ หลับในยามที่ต้องตื่น, และโจรขโมยสามารถโยนเศษเนื้อมาหลอกล่อ, กินเข้าไปแล้ว, เห่าไม่เป็นอีกเลย

หมาเฝ้าบ้านที่ทำหน้าที่เขาเรียก watchdog

ส่วนหมาที่เลี้ยงเชื่อง, เฝ้าบ้านไม่เป็น, คอยแต่เดินตามเจ้าของต้อยๆ เลียแข้งเลียขาและคอยเอาอกเอาใจนายเพื่อจะได้กินเศษอาหารที่คนจะโยนมาให้

หนังสือเล่มนี้ชื่อ 'Lapdogs' คือ 'หมาเดินตามต้อยๆ' เขียนโดย Eric Boehlert เป็นนักข่าวของนิตยสาร Rolling Stone และหนังสือพิมพ์ Huffington Post และเคยเป็นนักเขียนอาวุโสของหนังสือพิมพ์บนเวบไซต์ชื่อดังที่เรียกว่า Salon

หากเขาเป็นนักเขียนนักข่าวประจำหนังสือพิมพ์ดังๆ คงจะเขียนหนังสือวิพากษ์สื่อยักษ์ในวงการสื่อมะกันอย่างนี้ไม่ได้...เพราะหนังสือเล่มนี้บอกว่านักข่าวกระแสหลักไม่ว่าจะเป็น New York Times หรือนิตยสาร Time หรือทีวีช่องดังอย่าง CNN และ CBS ต่างก็ทำตัวเป็น 'สุนัขเชื่องๆ' ของประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู บุช ตลอดช่วงเวลาตั้งแต่เข้ามารับตำแหน่งจนถึงวันนี้

หมาที่ได้ชื่อว่าเป็นหมาเฝ้าบ้านพันธุ์ดี, ดุและคึกคักนั้น เอาเข้าจริงๆ ถ้าตรวจสอบโดยหมาเฝ้าบ้านตัวอื่น, ก็อาจจะพบว่าไม่ได้ทำหน้าที่ของตนอย่างตรงไปตรงมาหรือสม่ำเสมอเท่าที่ควร

การเจาะข่าวของนักข่าวของสื่อดังๆ ของสหรัฐ ตั้งแต่ช่วงหาเสียงเลือกตั้งของบุช ไปจนถึงการตัดสินของบุชที่จะบุกอิรักนั้น นักข่าวของสำนักข่าวดังๆ ทั้งหลายในอเมริกาที่อ้างว่าเป็นสังคมที่มีสื่อที่ตื่นตัว, รับผิดชอบและเป็นหูเป็นตาของประชาชนคนอ่านอย่างเคร่งครัดที่สุด กลับไม่ได้ทำหน้าที่ 'หมาเฝ้าบ้าน' ที่ดีเลย

ตรงกันข้าม, หมาเฝ้าบ้านกลับทำตัวเป็นเพียงหมาจูตัวเล็กๆ ที่คอยสะบัดหางเดินตามเจ้านายเท่านั้น กลายเป็นหมาเชื่องตัวน้อยๆ ที่ไร้พิษสง, ไม่เห่าไม่หอนเตือนเจ้าของบ้านให้รู้ลึกถึงความไม่ชอบมาพากลของรัฐบาลอย่างที่ควรจะทำ

นักข่าวคนนี้บอกว่าสื่อดังๆ ของมะกันนั้น ในการทำข่าวใหญ่ๆ ของบุชกลับเป็นแค่ 'กระบอกเสียง' ของผู้มีอำนาจเท่านั้น

ประเด็นนโยบายใหญ่ๆ ของบุชก็ไม่ได้รับการรายงานและวิเคราะห์อย่างละเอียดครบถ้วนเท่าที่ควร เหตุเป็นเพราะ

1.นักข่าวมีความผูกพันส่วนตัวกับผู้นำมากเกินไป, ไม่รักษาระยะห่างเท่าที่ควร

2.บุชและคนแวดล้อมใช้วิธีอันแยบยลในการข่มขู่คุกคามนักข่าว นักข่าวที่ตั้งคำถามตรงๆ และแสดงความไม่เห็นพ้องกับแนวทางของบุชจะถูกกดดันจากอำนาจของรัฐ และถูกกลั่นแกล้ง, สกัดกั้นไม่ให้เข้าถึงแหล่งข่าว

3.นักข่าวของสื่อหลักกลัวถูกกล่าวหาว่าเป็นพวกพรรคฝ่ายค้าน

4.เจ้าของสื่อขาดความกล้าหาญ, กลัวผู้นำการเมืองกลั่นแกล้ง, จึงใช้นโยบายเซ็นเซอร์ตัวเองเพื่อไม่เผชิญหน้ากับผู้นำการเมือง

5.ผู้นำประเทศไม่เคยเชื่ออย่างจริงใจว่าความสัมพันธ์ของรัฐบาลอันถูกต้องและตรงไปตรงมากับสื่อนั้น เป็นส่วนสำคัญของระบอบประชาธิปไตย ตรงกันข้าม ผู้นำมองว่าสื่อเป็นเพียง 'กลุ่มผลประโยชน์พิเศษ' อีกกลุ่มหนึ่งในสังคม ที่จะต้องดึงเป็นพวก หรือประกาศเป็นศัตรู หรือ (ในหลายกรณี, ต้องทำลายให้สิ้นซาก)

6.รัฐบาลพยายามอย่างยิ่งยวดในอันที่จะก่อวินาศกรรมมาตรฐานอาชีพสื่อ ในอันที่จะทำหน้าที่รายงานข่าวอย่างซื่อสัตย์, ไร้อคติ และสนองความต้องการของประชาชน

7.นักข่าวและบรรณาธิการข่าวยอมรับบทบาทที่ถูกจำกัดลงอย่างเกือบจะดุษฎี

8.นักข่าวไม่ถามคำถามตรงๆ, ไม่ซักไซ้ไล่เลียงคนมีอำนาจด้วยคำถามที่ประชาชนต้องการให้ถามอย่างไม่เกรงใจ

และเมื่อนักข่าวของสังคมใดหยุดตั้งคำถามที่ควรจะถาม, เมื่อนั้นสังคมนั้นก็เริ่มมืดบอดทันที

( นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...อย่ารอให้นักข่าวกระแสหลักเขียนหนังสือภายใต้ชื่อ 'หมาเชื่องๆ ของทักษิณ' เป็นอันขาด...)
 
http://www.nationweekend.com/2006/06/30/NW11_113.php





คุณสุทธิชัย หยุ่น จะรู้ตัวไหมว่า  คนรักทักษิณบางส่วนนั้นไม่ได้เรียกหนังสือพิมพ์หรือนักข่าวสังกัดกรุงเทพธุรกิจ ผู้จัดการ มติชน ไทยโพสต์ แนวหน้า เป็นต้น ที่ไม่เดินตามต้อยๆ "นาย"ของพวกเขาว่า' หมาเฝ้าบ้าน' หรอก พวกเขาเรียก " สื่อฯชั่ว" .....!

ส่วนหนังสือพิมพ์หรือนักข่าวที่เดินเชื่องๆ ตามหลัง"นาย"ต้อยๆ นั้น พวกเขายกย่อง เชื่อถือ เรียกเป็น " สื่อฯดี"  ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า

คุณ ปุถุชน ได้ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนแล้ว ผ่านบทความของสุทธิชัย หยุ่น ว่า ...

สุนัข (หมา) เป็นสัตว์เลี้ยงที่จงรักษ์ภักดีต่อเจ้าของ ของมันไม่ว่าจะเป็น watch dog หรือ lap dog ก็ตาม
watch dog เจ้าของของมันคือประชาชนทั้งประเทศ มันจะเห่าเตือนเจ้าของ ของมัน ไม่ว่าใครจะทำร้ายหรือล่อลวง
มันอย่างไรก็ตาม มันก็ยังคงจะเห่า กัด และต่อสู้ทุกวิถีทาง ส่วน lap dog ก็จะเคล้าเคลียแข้งขาเจ้าของ ของมัน
ไม่ว่าเจ้าของ ของมันจะเป็นโจรปล้นชาติ ปล้นแผ่นดิน ก็ตาม

สุนัขจึงนับได้ว่าเป็นสัตว์ที่มีเกียรติ สมควรได้รับการยกย่องอย่างแท้จริง แต่ ...
สื่อ ซึ่งเปรียบได้เปรียบตัวเองกับสุนัข และเป็นสุนัขของประชาชน สมควรจะทำตนให้สมศักดิศรี ของ watch dog
กลับไม่รักดี ไปจงรักษ์ภักดีกับโจรที่โยนเศษอาหารข้ามรั้วเข้ามา ทำตัวราวกับว่าเป็น lap dog ของโจร สื่อประเภทนั้น
ไม่ควรได้รับเกียรติให้เทียบเท่ากับ lap dog เพราะว่าว่าจะทำให้ lap dog ซึ่งซื่อสัจน์กับนายของตนเท่านั้นต้องเสื่อมเสีย

watch dog ก็เป็นไม่ได้ lap dog ก็ไม่มีค่าควรจะให้เป็น อย่างนี้สมควรบอกว่าเลวกว่าหมา นะครับ

ปล. ผมไม่ได้พูดถึงหนังสือพิมพ์ วิทยุ โทรทัศน์ และเว็บไซต์บางแห่งเช่นพันทิบ แต่ประการใด ผมพูดถึงความดีของสุนัข ครับ

คุณ"คนในวงการ"....

คุณสุทธิชัย หยุ่น พูดถึงนิสัยอย่างหนึ่งของสุนัขนะครับ....


คุณอาของผมเคยเล่าให้ฟังว่า บ้านเพื่อน ถูกขโมยขึ้นบ้านยามดึก ขโมยชุดโฮมเธียเตอร์ไปได้ทั้งชุด  กว่าจะรู้ตัวก็เช้าแล้ว จึงสำรวจรอบบ้าน พบว่า ขโมยก่อนจากไปได้กินอาหารชุดพิเศษที่เตรียมตั้งแต่เมื่อคืนก่อน สำหรับเลี้ยงเพื่อนจนหมด แล้วยังถ่ายมูล ไว้เป็นที่ระลึก  และหมาฝรั่งที่เลี้ยงไว้นอนตาย กลางสนามหญ้า 2 ตัว

หมาฝึกไม่ดี ตละก็เป็นอย่างนี้ หรือว่า อาหารที่คนร้ายนำไปให้"ยั่วใจ"กว่าอาหารปกติ.....

สำหรับพวกนั้นสื่อตรงข่ามนายชั่วครับ สื่อชั่ว สื่อดีต้องตัวเองครับ นี่มาจัดรายการวิทยุ กำลังขยับขยายเอาเศษเงินโปรยทานไปทำโทรทัศน์ต่อ ยกยี่ห้อเป็นอาจารย์ดี ความดีนี้ต้องขนานนามว่า

"มังกรดี"ครับ เพราะธรรมชาติของสัตว์ชนิดนี้คิดกินซากเน่าที่นายสร้าง เหลือแต่ภาพสวยๆครับ ฮ่าๆๆ :twisted:

นักข่าวดีๆ ที่ข้าพเจ้าชื่นชมคือ เจ๊ยุฯ (รู้จักชื่อแกตอนยุคจิ๋วแหละ เพราะแกชอบเรียกชื่อเจ๊แกเวลาสัมภาษณ์บ่อยๆ) บทบาทของเจ๊แกคงเส้นคงวา ไม่ว่ารัฐบาลไหนๆ ก็ตาม ไม่ทราบว่าที่ทำได้แบบนี้ เพราะเจ๊แกแบ็คดีหรือเปล่า ทำงานมาตั้งแต่สาวยันแก่ ตอนนี้เค้าเห็นว่าแกแก่แล้วหรือไงไม่ทราบ เลยไม่เห็นหัวแก ถึงขนาดกล้าบีบแกออกจากรายการที่จัด (ไม่เคยมีใครกล้าขนาดนี้)

หลังครั้งหลายหนจะเห็นว่า น้องๆ จงใจให้เจ๊ถามคนเดียว แบบรัวเป็นชุด ส่วนใหญ่ก็เพราะมีเรื่องราวที่กระทบกับสื่อแรงๆ และเจ๊แกจะลุกขึ้นมากางปีกปกป้องลูกนกลูกกาเสมอๆ ครั้งนี้แม่นกโดนกับตัวเองจะๆ เป็นเรื่องที่นกทุกตัวทนไม่ได้อย่างแรงที่สุด จึงได้เกิดขบวนการแท็คทีมแบบที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในวงการสื่อเมืองไทย

เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับปากกา คราวนี้พูดอะไร ทำอะไร จะเจอแต่คนจ้องจับผิดตลอด ไม่สังเกตเหรอว่า ตั้งแต่กลับมา ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรเล๊ย แค่ขยับตัวติ๊ดนึง ก็เป็นโดน นั่นเพราะไปบีบเค้าไว้เยอะ เลยโดนแบบนี้แหละ ไม่ได้หมายความว่า เค้าจงใจจะให้ร้ายโดยไม่ฟังเหตุผล แต่เพราะที่ผ่านมา เค้าก็ยอมๆ ทำไรได้ก็ทำ นักการเมืองมันก็หน้าเดิมๆ เห็นๆ กันอยู่ สื่อก็ทำงานมานาน ตับไตกี่ขดก็รู้ๆ หมดแหละ ขึ้นอยู่กับว่าเค้าจะเอาอะไรมาแฉ งวดนี้เค้าเลยไม่ประนีประนอมแล้ว เพราะทำกับเค้าไว้เยอะ  :mrgreen: :mrgreen:

แบบนี้ต้องบอกว่า สมน้ำหน้า กะลาหัวเจาะ  :mozilla_tongue:

ไม่รู้คุณฟองสนาน จามรจันทร์ หายไปไหน

อยากให้สื่อต่างๆ นำไปปฏิบัตินะครับ แล้วคิดให้ดีๆ ว่า "ท่านจะอยู่ข้างใครระหว่าง ประชาชนหรือนักการเมือง"

คุณฟองสนานโดนย้ายไปจังหวัดชายแดน ฐานที่ไม่เข้าข้างเหลี่ยม จำจังหวัดไม่ได้แล้วอ่ะ แถวๆ ชายแดนเขมร

เจ้ฟองไม่แน่ใจว่าโดนไปอยู่หนองคายหรือหนองบัวลำภูนะครับ ไม่จังหวัดไหนก็จังหวัดหนึ่งนี่แหละครับ