ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

เมื่อวันก่อนได้อ่านหนังสือพิมพ์ไทยโพสต์มีบทความอันนี้ครับ

เซเว่นอีเลฟเว่นเรียกพี่ ร้านชำมหัศจรรย์ "จีฉ่อย" แถวตลาดสามย่าน เปิดตลอด 24 ชม. ขายของสารพัดมีทุกอย่างที่
ตามหาไม่มีในร้านยังแอบออกหลังร้านไปจัดมาให้ เด็กจุฬาฯ ซุฮกเครื่องเขียน ใบลงทะเบียน เทียนพรรษา
รถยนต์ ก็มีขาย

จีฉ่อย หลายคนอาจเคยได้ยินแต่บางคนอาจจะไม่รู้ว่ามัศจรรย์อย่างไร จีฉ่อยคือร้านขายของชำ 1 คูหา ซึ่งคนที่พักอาศัยอยู่ในตลาดสามย่านต่างรู้จักกันเป็นอย่างดี โดยเฉพาะบรรดานิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ใครไม่รู้จักถือว่าเชย
เพราะความพิเศษของร้านนอกจากจะเปิด 24 ชม ยังขายทุกอย่าง มีเยอะจนคาดไม่ถึง บางคนให้สโลแกนว่า
"หาซื้ออะไรไม่ได้ให้นึกถึงจีฉ่อย"

ร้านี้เปิดมาหลายสืบปีแล้ว ถ้าสิ่งไหนไม่มีในร้านจะสามารถหาได้ภายใน 2 วันให้หลังโดยเปิดตลอด 24 ชม.
ในเวลาเช้าถึงหัวค่ำจะเปิดทำการที่หน้าร้าน ส่วนในเวลาหลังจากนั้นแม้ว่าดูเหมือนจะปิด แต่คุณสามารถใช้บริการร้านนี้ได้โดยไปเคาะประตูหลังร้าน

ลักษณะของร้านกว้างประมาณ 3 เมตรลึก 10 เมตร พนักงานของร้านจะเป็น "อาซิ้ม" สองคนผลักกันเฝ้าเวรหน้าตาเหมือนกันมาก เนื่องจากเป็นฝาแฝด ทำให้ลูกค้าที่มาซื้อของบ่อยๆ ต่างอดสงสัยไม่ได้ว่าคนขายของร้านนี้ไม่หลับไม่นอนกันเลยหรือ มีอยู่แค่อย่างเดียวที่ไม่เหมือน คือ ฟันทอง นอกจากนี้ภายในร้านยังมีตู้เก็บสินค้าจำนวนมาก วางเรียงรายไว้จนเหลือทางเดินในร้านกว้างเพียง 60 ซม จึงต้องใช้พนังานร่างเล็ก 2 คนนี้เท่านั้น จึงสามารถเดินไปหยิบของในร้านมาได้

อย่างไรก็ดี ตอนนี้ทราบว่าอาซิ้มคนหนึ่งได้เสียชีวิตไปแล้ว โดยมีลูกชายมาช่วยขายในบางวัน บางทีอาซิ้มแกหลงๆ ลืมๆ ก็จะได้ลูกชายช่วยเตือนทำให้ขายขอได้ถูกต้องขึ้น รวมทั้งมีลูกจ้างสาวอีกคนคอยช่วยขายด้วย

ยังมีต่อครับ

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า สำหรับเทคนิคการขายคือ ถามหาอะไรมีหมด หากว่าสินค้านั้นไม่มีจะบอดว่าให้รอเดี๋ยวและหามาให้จนได้ เช่น หากต้องการข้าวขาหมู ถามว่ามีไหมคนขายบอกว่า "มี รอเหลียว" แล้วก็ออกไปหลังร้าน ซื้อข้าวขาหมูจุฬาฯ จากตลาดสามย่านมา หรือเคยมีคนถามหากระบวยพลาสติกตักน้ำในห้องน้ำ ก็บอกว่า "มี รอเหลียว" แวไปหยิบมาจากไหนไม่รู้ ยังมีน้ำหยดติ๋งๆ อยู่ก็มี

คนขายร้านนี้บอกว่ามีสปิริตของนักขายอย่างแท้จริง ถ้าถามถึงเลื่อย แกจะวิ่งไปร้านขายอุปกรณ์ฮาร์ดแวร์ข้างๆ แล้วก็มาตั้งราคาเอง ถ้าของชิ้นนั้นต้องใช้เวลาครู่ใหญ่จะมีลูกอม หรือขนมขบเคี้ยวมาบริการด้วย จะได้ไม่เบื่อ และถ้าซื้อเยอะจะมีของกำนัลเล็กๆ น้อยๆ เช่น ปากกา มอบให้ด้วย

ส่วนราคาของหลายๆ ครั้งคนขายจะถามว่า เคยซื้อเท่าไหร่ เมื่อบบอกราคาที่เคยซื้อแล้วเขาจะบบอกราคาสินค้าให้เราสูงกว่าบ้างต่ำกว่าบ้าง ไม่มีกฎเกณฑ์ชัดเจน เช่น เทป mini dv ที่ขายตามห้อง ราคาม้วนละ 500 บาท แต่ถ้าลูกค้าตอบว่าเคยซื้อ 200 อาซิ้มจะให้ราคาตามนั้นถูกบ้างแพงบ้าง แล้วแต่ควมรู้ในสินค้าของคนขาย

ตัวอย่างสินค้าที่มาขายหรือเคยวางขาย ได้แก่ ของเล่น น้ำอัดลม ปากกา สบู่ ลูกบอลพลาสติก ปูนปลาสเตอร์
รองเท้า กากเพชร กับดักหนู ใบลงทะเบียนเรียนจุฬา ตั๋วเครื่องบิน ฮูล่าฮูป เปียนโน สีน้ำมัน กระดาษ แม้กระทั่งรถยนต์ก็มีบริการสั่งซื้อได้

ผู้เคยใช้บริการเล่าว่าเคยลองไปถามซื้อ ฮาร์ดดิสก์ เพราะคิดว่าไม่มีแน่นอน อาซิ้มตอบว่า มี แล้วมุดไปหาจนเจอจนได้ หรือบางรายเคยตัดชุดครุยรับปริญญากับจีฉ่อย นักแค่ 2 วันมีช่างวัดตัดเสร็จสรรพ ได้ชุดครุยยี่ห้อจีฉ่อยไปใส่ถ่ายรูปสวยงาม นอกจากนี้ยังเคยมีการซื้อเซียมซีเพื่อใช้ในการทำงานมาแล้ว ไม่เว้นแต่เทียนพรรษา

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ดูแล้วร้านนี้เจ๋งกว่าโลตัสทั้งที่มีแค่คูหาเดียว ผมว่าผมไม่เห็นโลตัสขายรถ เปียนโนนะครับ แล้วที่สำคัญที่สุด
ก็ใบลงทะเบียนเนี่ยแหละ ถ้าทำหายก่อนวันลงทะเบียนล่ะก็ยุ่งเลย ดีที่มี จีฉ่อย Express  :slime_bigsmile:

เคยอ่านมานานแล้วล่ะครับ

ว่าแต่ว่า มันมีจริงๆเหรอ ร้านนี้น่ะ

ยืนยันว่าร้านมีจริงค่ะ แต่จะสมดังคำร่ำลือเหมือนที่น้องเจ้าของกระทู้ยกมาจากไทยโพสต์หรือป่าวนั้น บ่ฮู้ค่ะ  :mozilla_undecided:

แต่เจอรูป และข้อมูลในวิกิพีเดียด้วย

(http://i171.photobucket.com/albums/u311/aiwen_mei/6564107f.jpg)

เจ้าของร้านคงเป็นคนจีนกวางตุ้งอ่านะ  :D

บ้านผมเป็นอาคารพาณิชย์ติดกับร้านโชห่วยเชื้อสายญวนจังหวัดพิจิตร


แกออกอาการแบบที่บอกเลยไม่มีอะไรรอเดี๋ยวเดี๋ยวจัดให้


เลยชอบอุดหนุนแกเพราะเห็นใจที่มีความตั้งใจที่อยากจะขายถึงแพงกว่าเซเว่นตรงข้ามบ้านอย่างละบาทก็ช่าง


ไม่งั้นร้านโชห่วยคงต้องตายซากเป็นแค่ตำนาน

ขนาดมีในวิกิพีเดียเลยเหรอ  :shock:

     เย้ๆๆๆๆช่วยเชียร์อาซิ้มเจ้าของร้าน "จีฉ่อย"แห่งตลาดสามย่าน

     นี่ถ้ามีร้านค้าแบบนี้มากๆ  ผมว่า โลตัส  เซเว่น ก็ต้องอาย

     เผลอๆอาจจะม้วนเสื่อกลับบ้านได้นะครับ  ของตาม โลตัส หรือ

     เซเว่น ใช่จะถูกนะครับ  ดีหน่อยที่จัดของเป็นระเบียบกับติดแอร์  :slime_v:

ลองเสิร์ชดูได้เลยค่ะ  :slime_bigsmile:

ได้ยินคำว่า "จีฉ่อย" มาจากหนังสือเล่มนี้

(http://www.ormschool.com/ormbook05/img/cover2.jpg)

เดี๋ยววันหลังจะก็อปปี้ให้ดู

สงสัยต้องเรียนถามท่านลุงแคนแล้วว่า ท่านลุงและเพื่อนร่วมรุ่นได้ (ทัน) ใช้บริการของร้าน "จีฉ่อย" มั่งหรือป่าว  :mrgreen:

นึกถึงสมัยเมื่อผมยังเป็นนิสิตอยู่ใน "รั้วสีชมพู" (ยี่สิบกว่าปีมาแล้ว) ตอนนั้นไม่ว่าจะซื้ออะไรก็สามารถหาซื้อที่ร้านจีฉ่อยได้จนมีคำกล่าวว่า "ร้านจีฉ่อยขายของทุกอย่างที่มีในโลก"
หลังจากจบมาแล้วก็ไม่ได้แวะเวียนไปเป็นเวลาแสนนาน คิดไม่ถึงเลยว่าร้านนี้ยังคงยืนยงคงกระพันท่ามกลางกระแสการแข่งขันอันเข้มข้นที่มีทั้งร้านสะดวกซื้อ แล้วก็ ห้างยักษ์ แถมยังคงคอนเซ็บต์เดิมไว้อย่างเหนียวแน่น อาซิ่มก็ยังเป็นคนเดิม (ที่จริงต้องเรียกว่าสองคนเดิม)
อย่างนี้ต้องยกนิ้วให้เลยครับ  :slime_agreed:

จำได้ว่าเคยไปซื้อหม้อไฟ (ใช่แล้วครับหม้อไฟที่ใช้ใส่ต้มยำกุ้ง โป๊ะแตก ฯลฯ นี่แหละ) แล้วก็อุปกรณ์งานฝีมือหลายอย่างที่นั่น

แต่หลังๆ ไม่ค่อยได้แวะไปสามย่านซักเท่าไหร่

ไปตามอ่านดูมีคนอธิบายว่า "จีฉ่อย" ไม่ใช่เป็นแค่ร้านขายของชำ
แต่ร้านนี้เขาเป็น ส่วนปลายสุดของระบบ Supply Chain น่ะครับ

ซึ่งผมมาคิดดูแล้วก็เห็นด้วย เพราะการทำงานของร้านนี้ก็คือรอรับ order
จากลูกค้า ไม่ว่าใคร order อะไร  ถ้าหาได้ก็จะไปซื้อมาแบบเหมาโหล
แล้วแบ่งขายปลีกให้คนที่ order ส่วนที่เหลือเก็บไว้รอขายต่อไปเพราะ
เขารู้ว่าในที่สุดลูกค้าคนเดิม หรือรายอื่นก็ต้องมาซื้อของที่เหลือจนได้
ขึ้นอยู่กับ "เวลา" เท่านั้นเองว่าเมื่อไหร่

สำหรับของที่ไม่สามารถเก็บสต็อกก็ให้บริหารเป็นแคตตาล็อกให้สั่งซื้อ
เช่น กระเป๋าหลุยส์วิตตอง เปียโน รถยนต์ บ้านจัดสรร  บางอย่างก็สั่งซื้อ
สั่งทำให้ด้วยอย่างเช่น ตัดชุดครุยรับปริญญา นอกจากนี้ยังบริการส่งของ
ให้จนถึงที่ และเปิดบริการ 24 ชั่วโมงอีกต่างหาก

โดยที่วงจรรับ order ซื้อเหมาโหลมาขายปลีก เก็บที่เหลือไว้รอขายนี้
เมื่อเกิดขึ้นหลายร้อยหลายพันครั้ง ในที่สุด จีฉ่อย ก็กลายเป็นส่วนปลาย
ของระบบ Supply Chain ที่สามารถรองรับความต้องการของคนในพื้นที่
อย่างไม่น่าเชื่อเช่น มีคนเคยซื้อ รองเท้าบัลเลย์ ไม้ตีระนาด ได้ที่จีฉ่อย!!!

..ในที่สุดคนก็เกิดความเชื่อถือว่าจะซื้อของอะไรก็ได้จากจีฉ่อย หรือถ้า
ไม่มีของจีฉ่อยก็จะสามารถหามาให้จนได้ภายใน 48 ชั่วโมง..

ก็นับว่าเป็นโมเดลธุรกิจที่น่าสนใจนะครับ ผมเองก็เคยหาซื้อของที่ไม่มี
ขายใน 7-11 ได้จากร้านขายของคนจีนลักษณะแบบนี้เหมือนกัน แต่เป็น
ที่ลาดพร้าวครับ  จำไม่ได้ว่าซื้ออะไรแต่จำได้ว่าเป็นของแปลกๆ ที่ไม่รู้ว่า
จะไปซื้อจากที่ไหนได้น่ะครับ
.. แต่สุดท้ายร้านขายของชำสไตล์คนจีนมีขาย ..  :slime_smile:

(http://i171.photobucket.com/albums/u311/aiwen_mei/6564107f.jpg)

ว่าแต่มีใครบอกได้ไหมครับว่า "จีฉ่อย" ตามป้ายร้านในรูปนี้แปลว่าอะไร อยากรู้ครับ?

เปิดคำแปลจากพจนานุกรมของ อ.เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ นะคะ

志 (คำนาม) = ความมุ่งมาดปรารถนา, ปณิธาน

才 (คำนาม) = ความสามารถ, ความเปรื่องปราด, บุคคลผู้มีความสามารถ

แปลรวม ๆ น่าจะมีความหมายประมาณว่า ผู้ที่มีปณิธาน ผู้ที่มีความตั้งใจแน่วแน่

ปล. 1. ญาติผู้อาวุโสบอกว่า "จีฉ่อย" เป็นสำเนียงของชาวจีนแคะ

      2. ภาษาจีนกลางออกเสียงว่า "จื้อไฉ" 

ถ้าผิดพลาดอย่างใด ต้องขออภัยด้วยค่ะ

เพื่อนผมไปซื้อหมู จีฉ่อยเดินไปตัดหมูจากตู้เย็นแกมาขายหน้าตาเฉย

อีกคนกวนทีนแก ไปขอซื้อมอเตอร์ไซด์ แกบอกว่าพรุ่งนี้ให้มาเอาของ....!!!!!!!

อีกคนไปซื้อรถเหล็กในตู้โชว์ แกไม่ยอมขาย แกบอกว่าทำกุญแจหายไปแล้ว....เวร......

ของที่มีในร้านบางทีไม่ขาย ของที่ไม่มี เดี๋ยวจีฉ่อยจัดให้...แจ๋วจริง ๆ

ขอบคุณมากครับ คุณเม่ย

อ่านคำแปลแล้ว ก็สมกับการดำเนินงานของร้านนี้จริงๆ นะครับ
ทั้งมีปณิธาน (ขายทุกอย่าง) และมีความสามารถ (หามาขายได้จริงๆ)

หลังๆ มานี้เจอคำภาษาจีนบ่อยๆ และแปลไม่ได้เสียด้วย
ผมเป็นจีนรุ่นที่ 3 ที่เกิดในเมืองไทยแล้วครับ พูดจีนไม่ได้
เคยจะซื้อพจนานุกรมมาไว้ใช้ ก็เปิดไม่เป็นน่ะครับ  :slime_smile:

อืม เยี่ยมจริงๆครับร้านโชว์ห่วยที่ผมเคยเจอเวลาไปทำเก้ๆกังๆตวาดใส่เลย
ว่าจะซื้อไหม ไม่ซื้อออกไป เกะกะหน้าร้านจริงๆแต่ก็บางร้านแต่ก็ไม่เคยเจอ
แบบร้านจีฉ่อยซักที จะมีร้านยั้งงี้ซักกี่ร้านเนี้ย

เป็นความคิดสร้างสรรค์จริงๆแฮะ น่าเลียนแบบนะครับ  :slime_bigsmile:

มีความคิดดีๆกะเค้าด้วยเหรอ :slime_doubt:

จีฉ่อย นี่สนิทกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อ เพราะถามอะไรมีหมด ใครไม่เชื่อให้ไปถามลุงแคน

ขนาดผมไม่ใช่รั้วจามจุรี ยังไปใช้บริการแกในบางครั้ง

มีเรื่องเล่าว่า สมัยก่อนนนั้นมีเด็กนิเทศ คนหนึ่งรถเสีย จึงไปถามหาอหลั่ยรถโตโยต้าทึ่ร้านจึฉ่อย

ปรากฎว่าแกใช้เวลาหาซัก10นาที ก็ออกมาพร้อมกับนมหนูรถโตโยต้า :slime_bigsmile:

ฮา ตรงทำกุญแจหายนี่แหล่ะ  ทำไปได้  :slime_smile2: :slime_smile2:

มีจริงครับ น่าจะก่อนรุ่นผมอีก

สมัยนั้น เวลาทำเชียร์ ต้องการอุปกรณ์อะไร ต้องไปถามจีฉ่อย

เพราะนิสิต ไม่รู้หรอกจะหาอะไรได้จากที่ใหน ราคาเท่าไหร่

สอบราคาก่อนก็ได้...

เสื้อครุย มีให้เช่าด้วยครับ ไม่ใช่แค่ตัดใหม่

เมื่อก่อนยังไม่สร้างตึกนิติ ก็อยู่ติดกับคณะนิเทศนั่นแหละ

ตอนหลัง นิติ มาอยู่ด้านหลัง นิเทศ เลยทำรั้วติดทางจีฉ่อย

รุ่น ๆ ผมเรียก "เฮียฉ่อย"

ผมอยู่ตั้งแต่รุ่นหน้าคณะครุศาสตร์ยังเป็นสลัม ทันได้ดูเค้าตอกเสาเข็มตึกนิเทศ

เล่าเสริมความเก่าความหลังเรื่องกิจกรรมทางการเมืองของนิสิตยุคนั้น

จุฬาฯ จะเป็นผู้นำ ในการเคลื่อนไหวทางสังคมการเมืองตลอด ตั้งแต่เรื่องการสังเกตการณืเลือกตั้ง 2512

ต้านฐานทัพอเมริกัน ต้านสินค้าต่างชาติโดยเฉพาะญี่ปุ่น นิยมไทยใช้ของไทย ( สูตร 5 ย. )

หากจุฬาฯเคลื่อนขบวน หมายความว่าฝ่ายประชาชนจะชนะ

จำได้ว่าขนาด ถนอมปฎิวัติตัวเอง ในปี 2514 พวกจุฬาฯก็มีการชุมนุมคัดค้าน

พี่พิรุณ หรือ กลุ่ม บริหาร สจม. ถึงกับขอให้มีการลงประชามติว่า จะให้มีกิจกรรมเชียร์ในงานฟุตบอลประเพณีหรือไม่

เพื่อประท้วงการปฎิวัติ 13 พย. 2514 ของถนอม-ประภาส ซึ่งล้มรัฐธรรมนูญที่ร่างกันยาวนานถึง 11 ปีลงไป

การท้าทายประชามติของชาวจุฬาฯครั้งนั้น ปรากฎว่า ประชากรจุฬาฯ ลงคะแนนสนับสนุนกิจกรรมเชียร์

( เหตุผลคือ มันเป็นงานประเพณี ที่ไม่อยากให้นำไปเป็นประเด็นการเมือง )

พวกพี่พิรุณ ( กรรมการสจม. ) แพ้ประชามติในจุฬาฯเลยต้องลาออก นั่นคือ สปิริต ที่กิจกรรมนิสิต สจม. สร้างมาตรฐานเอาไว้

และนั่นคือที่มาของขบวนการนิสิตนักศึกษา ที่มาทำต่อเนื่องในชุดของ พี่ประสาร หรือ ธีรยุทธ์ 2 ใน 13 ผู้ต้องหากบฎ

ที่เคลื่อนไหวแจกใบปลิว ล่ารายชื่อ 100 ผู้เรียกร้องรัฐธรรมนูญ

อันเป็นที่มาของเหตุการณ์การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์การเมืองภาคประชาชน

14 ตุลา วันมหาวิปโยค

เอ๊ะ...ไม่เกี่ยวกับกระทู้นี่หว่า อิ อิ