ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

ทั่วไป => ร้อยรักษ์กวีวรรณ => ข้อความที่เริ่มโดย: vorapoap ที่ 21-09-2006, 14:51



หัวข้อ: ปีกฝัน
เริ่มหัวข้อโดย: vorapoap ที่ 21-09-2006, 14:51
เหล่ามนุษย์ติดปีกตามหาฝัน
บินผ่านวันผ่านฟ้าที่สับสน
ต่างหลงลืมความเป็นไปในตัวตน
ยังบินวกเวียนวนตามฝันลวง


สำหรับพันวา ถนนนักเขียน


หัวข้อ: Re: ปีกฝัน
เริ่มหัวข้อโดย: komyen ที่ 24-09-2006, 08:07
ยึด..ตัวเป็นหลักตั้ง......ขังใจ
มั่น..มุ่งผดุงไป...........ใหญ่กล้า
ถือ..เราเลิศเกินใคร......คิดเบ่ง
มั่น..เติบกำเริบท้า.......ท่วมท้นตนตัว

ตัว.....ตนนั้นจักต้อง.......ทำลาย
กู......ฆ่ากูวอดวาย........ระลึกไว้
ของ...กูยึดใจกาย..........เกิดทุกข์
กู......หมดทุกข์หมดได้....ว่างแล้วสุขเสมอ

ตัวกูนั้นแหละล้วน.......ข้าศึก
กูยึดติดคิดนึก............มั่นแม้น
กูหยั่งรากอยู่ลึก..........ยากขุด
กูรักโลภโกรธแค้น........ก่นเศร้าทุกข์เสมอ

"สรรพสิ่ง"จริงเที่ยงแท้........ฤามี
แรกเริ่มแต่เดิมที................"เกิดได้"
"ตั้งอยู่"ยั่งยืนดี.................มีเสื่อม
ควรระลึกเรียนรู้ไว้..............เกิดแล้ว"ดับไป"

ตาม.....จริงสิ่งต่างล้วน........มายา
เหตุ.....ก่อเกิดผลมา...........เข่นนี้
ปัจจัย...แต่งปรุงพา.............วิถีโลก
จริง......แน่แท้ท่านชี้...........เช่นนั้นนั่นเอง

เป็น...ดีเป็นชั่วล้วน.........สมมติ
เช่น...สุขทุกข์ปรากฏ.......คู่ไว้
นั้น.....เลิกยึดติดลด.........ละว่าง
เอง....ตัดตนเองได้..........ดับสิ้นสงบเย็น

เอวังก็มีด้วยประการฉนี้  ขอความสุขสวัสดีจงมีแด่ญาติโยมทุกท่าน
    .....อาจารย์คม    เย็นไว้โยม


หัวข้อ: Re: ปีกฝัน
เริ่มหัวข้อโดย: THE THIRD WAY ที่ 24-09-2006, 09:25
เหตุเพราะบิน ข้ามคน ทั้งประเทศ
ไม่มีเหตุ ไม่มีผล ไร้ความหมาย
ใครมาดึง มาฉุดยื้อ ด่ากระจาย
สุดท้าย...เพราะรถถัง ไม่มีตา

(http://img135.imageshack.us/img135/1728/j262727fknjwfz4.jpg) (http://imageshack.us)

แสนมูมมาม ทุกอย่าง ที่มองเห็น
ซ่านกระเซ็น รุมทึ้ง อย่างกับหม...
สุดท้าย สิ่งที่ได้ รัปทานมา
อนิจจา ติดคอ รอวันตาย


หัวข้อ: Re: ปีกฝัน
เริ่มหัวข้อโดย: komyen ที่ 26-09-2006, 15:31
องค์พระพุทธสุดประเสิรฐเลิศพิสุทธิ์
พระสัมพุทธโพธิญาณท่านสั่งสอน
ก่อกำเนิดเกิดพระสงฆ์เกิดองค์กร
ได้ดับร้อนผ่อนเย็นดังเป็นมา

ทำความดีหนีชั่วที่มัวหมอง
ตามครรลองของธรรมะพระศาสนา
ทำจิตใจใสผ่องครองธรรมา
พ้นมายาพาบาปตราบม้วยมรณ์

เกิดแล้วดับลับไปไม่เที่ยงแท้
เป็นของแน่อนิจจังดังพระสอน
อวิชชาพาหลงจงสังวรณ์
ดับทุกข์ร้อนถอนเหตุสังเกตดู

อันกิเลสเหตุทุกข์ที่ลุกไหม้
เกิดกับใจเห็นกับตายินกับหู
เพียงครั้งคราพาทุกขังควรหยั่งรู้
ดับตัวกูดับความเกิดเถิดทุกข์คลาย