หัวข้อ: ปีกฝัน เริ่มหัวข้อโดย: vorapoap ที่ 21-09-2006, 14:51 เหล่ามนุษย์ติดปีกตามหาฝัน
บินผ่านวันผ่านฟ้าที่สับสน ต่างหลงลืมความเป็นไปในตัวตน ยังบินวกเวียนวนตามฝันลวง สำหรับพันวา ถนนนักเขียน หัวข้อ: Re: ปีกฝัน เริ่มหัวข้อโดย: komyen ที่ 24-09-2006, 08:07 ยึด..ตัวเป็นหลักตั้ง......ขังใจ
มั่น..มุ่งผดุงไป...........ใหญ่กล้า ถือ..เราเลิศเกินใคร......คิดเบ่ง มั่น..เติบกำเริบท้า.......ท่วมท้นตนตัว ตัว.....ตนนั้นจักต้อง.......ทำลาย กู......ฆ่ากูวอดวาย........ระลึกไว้ ของ...กูยึดใจกาย..........เกิดทุกข์ กู......หมดทุกข์หมดได้....ว่างแล้วสุขเสมอ ตัวกูนั้นแหละล้วน.......ข้าศึก กูยึดติดคิดนึก............มั่นแม้น กูหยั่งรากอยู่ลึก..........ยากขุด กูรักโลภโกรธแค้น........ก่นเศร้าทุกข์เสมอ "สรรพสิ่ง"จริงเที่ยงแท้........ฤามี แรกเริ่มแต่เดิมที................"เกิดได้" "ตั้งอยู่"ยั่งยืนดี.................มีเสื่อม ควรระลึกเรียนรู้ไว้..............เกิดแล้ว"ดับไป" ตาม.....จริงสิ่งต่างล้วน........มายา เหตุ.....ก่อเกิดผลมา...........เข่นนี้ ปัจจัย...แต่งปรุงพา.............วิถีโลก จริง......แน่แท้ท่านชี้...........เช่นนั้นนั่นเอง เป็น...ดีเป็นชั่วล้วน.........สมมติ เช่น...สุขทุกข์ปรากฏ.......คู่ไว้ นั้น.....เลิกยึดติดลด.........ละว่าง เอง....ตัดตนเองได้..........ดับสิ้นสงบเย็น เอวังก็มีด้วยประการฉนี้ ขอความสุขสวัสดีจงมีแด่ญาติโยมทุกท่าน .....อาจารย์คม เย็นไว้โยม หัวข้อ: Re: ปีกฝัน เริ่มหัวข้อโดย: THE THIRD WAY ที่ 24-09-2006, 09:25 เหตุเพราะบิน ข้ามคน ทั้งประเทศ
ไม่มีเหตุ ไม่มีผล ไร้ความหมาย ใครมาดึง มาฉุดยื้อ ด่ากระจาย สุดท้าย...เพราะรถถัง ไม่มีตา (http://img135.imageshack.us/img135/1728/j262727fknjwfz4.jpg) (http://imageshack.us) แสนมูมมาม ทุกอย่าง ที่มองเห็น ซ่านกระเซ็น รุมทึ้ง อย่างกับหม... สุดท้าย สิ่งที่ได้ รัปทานมา อนิจจา ติดคอ รอวันตาย หัวข้อ: Re: ปีกฝัน เริ่มหัวข้อโดย: komyen ที่ 26-09-2006, 15:31 องค์พระพุทธสุดประเสิรฐเลิศพิสุทธิ์
พระสัมพุทธโพธิญาณท่านสั่งสอน ก่อกำเนิดเกิดพระสงฆ์เกิดองค์กร ได้ดับร้อนผ่อนเย็นดังเป็นมา ทำความดีหนีชั่วที่มัวหมอง ตามครรลองของธรรมะพระศาสนา ทำจิตใจใสผ่องครองธรรมา พ้นมายาพาบาปตราบม้วยมรณ์ เกิดแล้วดับลับไปไม่เที่ยงแท้ เป็นของแน่อนิจจังดังพระสอน อวิชชาพาหลงจงสังวรณ์ ดับทุกข์ร้อนถอนเหตุสังเกตดู อันกิเลสเหตุทุกข์ที่ลุกไหม้ เกิดกับใจเห็นกับตายินกับหู เพียงครั้งคราพาทุกขังควรหยั่งรู้ ดับตัวกูดับความเกิดเถิดทุกข์คลาย |