ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

วันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2549 ปีที่ 29 ฉบับที่ 10414

ไทม์ชี้เครดิต"แม้ว" ลด ขาด"ความชอบธรรม" ฝืนอยู่ต่อทำไทยมืดมน



นิตยสารไทม์วิพากษ์"ทักษิณ" ระบุเครติตนายกฯไทยต่ำลงในเขตเมืองหลวง เพราะการใช้อำนาจที่ขาดความชอบธรรม-จริยธรรม



นิตยสารไทม์ส ฉบับวันที่ 18 กันยายน นำเสนอข้อเขียนแสดงทรรศนะของนายดันแคน แมคคาร์โก นักวิจัยสมทบแห่งสถาบันวิจัยเอเชีย มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ ชื่อ State of Denial (ภาวะปฏิเสธความจริง) เชื่อมโยงสถานการณ์ความรุนแรงทางภาคใต้ของไทยกับการเมืองในกรุงเทพมหานคร โดยระบุว่า ความขัดแย้งในจังหวัดภาคใต้เป็นเครื่องสะท้อนให้เห็นความล้มเหลวของภาวะผู้นำทางการเมืองในไทย ข้อเขียนดังกล่าวสะท้อนให้เห็นว่าความขัดแย้งในภาคใต้ของไทยมีปฐมเหตุมาจากปัญหาทางการเมืองซึ่งจำเป็นต้องใช้แนวทางแก้ไขทางการเมือง แต่ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี กลับตกอยู่ในภาวะต้องดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดทางการเมืองของตนเองอยู่ในขณะนี้ อย่าว่าแต่จะลงไปปรากฏตัวทางภาคใต้เลย แม้แต่การไปปรากฏตัวในห้างสรรพสินค้าในกรุงเทพฯ นายกรัฐมนตรีก็เสี่ยงต่อการถูกประท้วงต่อต้าน

"ความน่าเชื่อถือในตัวนายกรัฐมนตรีเหลือน้อยเต็มทีในเมืองหลวง จนกระทั่งหลังจากเกิดเหตุที่ดูเหมือนจะเป็นการวางแผนใช้ระเบิดรถยนต์ลอบสังหาร พ.ต.ท.ทักษิณถูกเปิดเผยขึ้นมาเมื่อวันที่ 24 สิงหาคม ชาวกรุงเทพฯถึง 49 เปอร์เซ็นต์ ที่ได้รับการสอบถามความเห็นในการสำรวจของมหาวิทยาลัยกรุงเทพกลับเชื่อว่าแผนการดังกล่าวเป็นการจัดฉาก" ข้อเขียนดังกล่าวระบุ

นายแมคคาร์โกระบุว่า นับตั้งแต่ พ.ต.ท.ทักษิณขายหุ้นชินคอร์ปของครอบครัวให้กับกลุ่มบริษัทที่มี บริษัทเทมาเส็ก โฮลดิ้งส์ บริษัทเพื่อการลงทุนของรัฐบาลสิงคโปร์เป็นแกน การเมืองไทยก็ถดถอยลงจนกลายเป็นละครตลกชั้นสูง ลงเอยด้วยการเลือกตั้งใหม่เมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมาถูกพรรคการเมืองฝ่ายค้านบอยคอต และต่อมาก็ถูกศาลชี้ขาดให้เป็นโมฆะ คณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) ที่กำกับดูแลการเลือกตั้งดังกล่าวปฏิเสธไม่ลาออกจากตำแหน่งจนกระทั่งถูกตัดสินจำคุกชั่วระยะเวลาสั้นๆ การเลือกตั้งครั้งใหม่ที่เดิมกำหนดไว้ในวันที่ 15 ตุลาคมก็อาจเลื่อนออกไปอีก ในขณะที่ กกต.ชุดใหม่เพิ่งได้รับการแต่งตั้ง

นายแมคคาร์โกระบุว่า ดูเหมือน พ.ต.ท.ทักษิณไม่เต็มใจและยินดีที่จะยอมรับว่าตนเองคือหัวใจของปัญหาทางการเมืองของเมืองไทย โดยแม้จะยังได้รับความนิยมอยู่ในหมู่ชาวบ้านในชนบทโดยเฉพาะทางภาคอีสานและภาคเหนือ และอาจได้ครองเสียงข้างมากในสภาอีกครั้งหนึ่ง แต่ในเวลาเดียวกันก็มีเพียงรัฐมนตรีแค่ไม่กี่รายเท่านั้นที่ออกมาพูดสนับสนุน พ.ต.ท.ทักษิณในสองสามสัปดาห์หลังนี้

"คำถามเกี่ยวกับจริยธรรมของ พ.ต.ท.ทักษิณ, รูปแบบการใช้อำนาจเบ็ดเสร็จของเขา, และการที่ไม่สามารถจำแนกแยกแยะได้ชัดระหว่างผลประโยชน์ส่วนตัวกับผลประโยชน์ของประเทศชาติทำให้ พ.ต.ท.ทักษิณไม่ได้รับความเคารพนับถือจากกลุ่มนักธุรกิจ, ปัญญาชน และ กลุ่มบุคคลชั้นนำของประเทศเหมือนอย่างที่เคยเป็นมา เช่นเดียวกับบรรดาผู้ที่ใกล้ชิดอยู่กับสำนักพระราชวัง พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรีออกมาวิพากษ์วิจารณ์ พ.ต.ท.ทักษิณอย่างชัดเจนพอควร, นายอานันท์ ปันยารชุน อดีตนายกรัฐมนตรี ประกาศว่าประเทศไทยอาจกลายเป็นประเทศที่ล้มเหลว, และนายแพทย์ประเวศ วะสี นักปฏิรูปสังคมออกมาแจกแจงความล้มเหลว 10 ประการของ พ.ต.ท.ทักษิณอย่างที่เรียกได้ ว่าเป็นการประณาม พ.ต.ท.ทักษิณตอบโต้ด้วยการบ่นว่าผู้อาวุโสที่วิพากษ์วิจารณ์ตนเอง "แก่ชรา" พ้นสมัยไป แล้ว ในเวลาเดียวกันนั้น วิกฤตทางการเมืองก็ถ่วงเอาเศรษฐกิจได้รับความเสียหายไปด้วย เห็นได้จากอัตราการขยายตัวของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (จีดีพี) ในไตรมาสที่สองของปีนี้ลดลง 4.9 เปอร์เซ็นต์ จากระดับ 6.1 เปอร์เซ็นต์ ในไตรมาสแรก"

ในตอนท้ายผู้เขียนข้อเขียนชิ้นนี้ระบุว่า เจ้าหน้าที่ทางการไทยมักมีแนวโน้มที่จะเข้าใจเอาเองว่าสถานะของตนนั้นเป็นความชอบธรรมที่ได้มาโดยอัตโนมัติ ไม่เข้าใจข้อเท็จจริงที่ว่าความชอบธรรมตามกฎหมายดังกล่าวนั้นจำเป็นต้องมาจากความนิยมและความเห็นชอบจากประชาชน

"ในกรุงเทพฯ พ.ต.ท.ทักษิณอยู่ในตำแหน่งแต่ไร้อำนาจ ในภาคใต้สุดของไทย รัฐไทยมีอำนาจควบคุมอย่างเป็นทางการแต่ไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ตามปกติในทางปฏิบัติ ทั้งสองกรณีมีสาเหตุเดียวกัน นั่นคือผู้ที่อยู่ในอำนาจขาดความชอบธรรมจนไม่สามารถใช้อำนาจได้อย่างมีประสิทธิภาพ การได้รับชัยชนะในการเลือกตั้ง หรือการได้ครอบครองพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่งไม่ได้หมายความว่าผู้นั้นจะได้รับความเคารพนับถือและมีอำนาจได้โดยอัตโนมัติ ถ้าหากผู้นำไทยคนต่อไป ไปไม่เข้าใจในความแตกต่างระหว่างสองสิ่งดังกล่าวนี้ ประเทศนี้ก็จะยังคงอยู่ในภาวะมองไม่เห็นแสงสว่างและวิกฤตอยู่ร่ำไป" ข้อเขียนดังกล่าวสรุปในที่สุด

หน้า 1
http://www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01p0113140949&day=2006/09/14

ครับ ได้อ่านแล้วเห็นภาพเลย

อีกอย่างถ้าเป็นโลกที่เขาเจริญก้าวหน้าไปแล้ว ผู้นำที่หมดความน่าเชื่อถือเช่นนี้ เขาจะลาออกครับ หรือไม่ก็ หนีไปเลยเพราะไม่มีใครที่จะอยู่ทนความอับอายได้มากเช่นนี้

ขอนับถือท่านแม้ว ท่านมีความอดทนจริงๆ

ไอ้หมอนี่ เขียนบทความโดยอาศัย ดีพโทรธ จาก เนชั่ว บางกอกปด

บทวิเคราะห์แต่ละอัน เขียนออกมาไม่ต่างอะไรกับ การนั่งเทียน นึกเอาคิดเอาเอง

ว่าแต่ว่า...ทุกวันนี้ เข้าเมืองไทยได้หรือเปล่า ?

^
^
จริงด้วยแฮะ ใครกระทบรัฐบาลเป็นโดนด่ากลับหมด  :mrgreen: :mrgreen:

เอ้า...ก็ลองไปแสวงหาบทความ ของไอ้หมอนี่มาอ่านดูก็แล้วกัน

ขนาด ส. ศิวรักษ์ เก็บเอาขี้ปากหมอนี่มาพูด ยังโดนคดีหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ เล้ยยย

ทราบข่าวนี้ เมื่อเช้าตรู่ กะจะเอามาเขียนพอดี คุณนทร์เอามาลงเรียบร้อยแล้ว

ใครจะ ดิสเครดิต ผู้เขียนอย่างไร
กรุณามองตัวเองด้วยนะครับ ว่า..
ที่ตัวคุณนะ เหลือยอด เดบิท หรือเครดิต อยู่... :lol: :mrgreen: :P

นิตยสาร ไทม์ เขา คือใคร ?
ยอดจำหน่ายเท่าไหร่ ?
ใครคือกลุ่มเป้าหมาย ?

การจะให้ คนที่ไร้ความน่าเชื่อถือ มาเขียนบทความที่อาจกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ
ทั้งๆที่ ความสัมพันธ์ ระหว่าง พ่อบุช กะ หนู TK ยังแนบแน่น ขนาดน้านนนน
ตาเฒ่าคิดว่า...มันไม่ เขลา ไปหน่อยเหรอค้าบบบบบบ

มีปากใช่สักแต่เอาไว้พูด นะครับ
เก็บเอาไว้กินข้าว กะ ร้องเพลงกล่อมหลาน (ถ้ามี)  ดีกว่าครับ

อายชาวพาราปล่าวๆ ...ความเห็น ที่มีค่าน้อยกว่าเปลือกใบตองไหม้ไฟ ที่ใช้ห่อข้าวเหนียวปิ้งแบบนี้ นะเฒ่า Killer  เอ้ย..
 :mrgreen: :lol: :P

วู๊ย  มาดักคอขี้เลอะไม่ทัน ฮึ่มๆๆๆ

ไม่เหลือสื่อในโลกนี้ให้ไทยรักไทยชอบแล้วค่ะ น่าสงสาร

ไอ๋หย๋า ระบอบชั่ว ระบอบมั่ว แบรนเนมทักสิน โกอินเตอร์

อืมมมม...เข้าใจแร๊ะว่าการมีพ่อเป็นฝรั่งหัวแดงนี่มันเป็นยังไงสำหรับลูกๆบางคนในกระทู้นี้ ฮ่าๆๆๆๆ :lol:

กล้าว่า "นายใหญ่" เหรอเนี่ย ?

สงสัยจะของขึ้น เลียนแบบ "ไอ้ขี้เมา" ฮ่าๆๆ

 :mrgreen: :lol: :P

 "(นายใหญ่ - นามสมมุติ) ขอดูบัญชีรายชื่อโยกย้ายนายทหาร อั๊วยังไม่ให้แม่งดูเลย!!!!"  

เปลวสีเงิน ไทยโพสต์
http://www.thaipost.net/index.asp?bk=thaipost&post_date=12/Sep/2549&news_id=129958&cat_id=200

ชัดเจนซะ.... มิน่าเล่า ... ต้องปล่อยลิ่วล้อ มาขอทานเครดิต แถวๆๆนี้ ..ใช่มั้ย นายควายเสร่อ กับ ดร กำมะลอ อะไรเจ้
 :mozilla_laughing: :mozilla_laughing: :mozilla_laughing:

สื่อแท้ของทรท.มีเพียง 3,5,7,9,11 ITV ATVของไอ้หมักครับ นอกนั้นถือเป็นสื่อเทียม

ยัง ยัง ยัง  เหลือ The Reporter   :mozilla_tongue:

ควายเลอะ เอ้ย อย่างนาย หน่ะ

แค่เขียนลง ไทยเพลย์บอย ก็เกินพอแล้วว่ะ

เออ...บทความนี้เป็นของ "นิตยสารไทม์" นะคะ ก่อนที่จะนำบทความมาลงทางสำนักพิมพ์ต้องตรวจสอบแล้วค่ะ อีกอย่างเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญเพราะอาจจะส่งผลกระทบกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เขาต้องตรวจสอบให้แน่ใจก่อนที่จะนำมาลงอยู่แล้ว

ผู้เขียนบทความเป็นนักวิจัยสมทบแห่งสถาบันวิจัยเอเชีย มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ คงไม่มีเวลามาอ่านเนชั่นหรือบางกอกโพสต์อยากที่คุณ Killer เชื่อหรอกค่ะ

อีกอย่างคุณมีสิทธิ์อะไรไปตั้งข้อสงสัยว่าเขาสามารถเข้าเมืองไทยได้หรือเปล่า?

และเพราะเหตุใดคุณถึงคิดว่าเขาเข้ามาไม่ได้? ไม่เป็นการคิดร้ายไปหน่อยหรือ?

หรือว่าผู้ที่ไม่ได้ชื่นชอบ[๐]เป็นคนไม่ดีไปซะทุกคน

เงินเยอะ ๆ น่าจะจ้างนักเขียนบทความดี ๆ ลงปก "ไทม์" บ้างก็ได้นะ

ไม่ก็เดินเข้าไปถามเลย...ทั้งบริษัทเนี่ย...เท่าไหร่...ดีกว่าไปซื้อหุ้นหงส์แดงเป็นใหน ๆ

อ้อ...ไทม์-วอร์เนอร์ มันอยู่ในตลาดหุ้นอยู่แล้วนี่...โยกไปซื้อที่โน่นเล้ย...73,000 ล้าน ยังเหลือเยอะนี่นะ

อ่าว โดน "เมืองพ่อ" ว่าซะอล้ว 555+

http://www.time.com/time/nation/article/0,8599,1533491,00.html ----- English Full Edition

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

State of Denial
By DUNCAN MCCARGO
Posted Monday, Sep. 11, 2006

In the quiet fishing village of Rusimalae in Thailand's embattled southern region, an army camp lies empty. Following a bomb on Aug. 2 that killed a soldier, the Thai military abandoned the improvised base, erected by sappers building a school nearby. The gates now stand wide open, and the silence of the camp speaks volumes about a nation that has lost its way, and a state that cannot exercise its authority fully, even inside its own territory.

Since January 2004, more than 1,700 people have been killed in an increasingly deadly conflict in Thailand's south, which comprises three provinces where the populations are predominantly Malay and Muslim, not Thai and Buddhist. Most victims of the attacks—bombings, drive-by shootings, beheadings—are somehow tied to officialdom: soldiers, policemen, local politicians and teachers in government schools. But Muslims with links to the military have also been targeted. Enhanced security measures have failed to halt the violence, and the 20,000 troops now in the area are struggling just to protect themselves. It isn't clear who is responsible, yet underpinning many attacks is a deep sense of resentment against the Thai establishment, and a belief that the government is ill-treating or discriminating against Muslims. In June, the government-appointed National Reconciliation Commission, chaired by the highly respected former Prime Minister Anand Panyarachun, made some modest proposals to address local grievances on issues such as justice and consultation. But caretaker Prime Minister Thaksin Shinawatra and his cabinet have yet to act on Anand's report.

The conflict in Thailand's south is primarily a political problem requiring a political solution. But Thaksin is preoccupied with his own survival—he risks facing crowds of hostile protesters if he visits any Bangkok shopping mall, let alone the alienated south. He has so little credibility in the capital that after an apparent car-bomb plot against him was revealed on Aug. 24, 49% of those interviewed for a Bangkok University survey believed the plot was a hoax.

As recently as February 2005 Thaksin won a landslide re-election victory. But he was forced to dissolve parliament only a year later following mass demonstrations in Bangkok calling for him to step down, triggered by the controversial sale of his family company Shin Corp. to a group led by Singapore's Temasek Holdings. Since then, Thai politics have descended into high farce, culminating in an April snap election boycotted by the opposition and later invalidated by the courts. The election commissioners who oversaw this debacle refused to resign until they were briefly thrown in jail. A fresh ballot has been scheduled for Oct. 15, but it may well have to be delayed while new commissioners are installed.

Thaksin seems unwilling to grasp that he is the central problem in Thai politics. He remains popular with rural people, especially in the north and northeast of the country, and may well win another majority in parliament. Yet few of his own ministers have spoken out in his support in recent weeks. Questions abound about his ethics, his authoritarian style, and the blurred line between his business interests and the national interest. Thaksin no longer commands much respect from the country's business, intellectual or social élites, nor from those close to the palace. Privy Council president Prem Tinsulanond has repeatedly made thinly veiled criticisms of Thaksin; Anand recently declared that Thailand could become "a failed state"; and social reformer Prawase Wasi produced a damning 10-point checklist of Thaksin's failings. Thaksin responded by complaining that his senior critics were "senile." Meanwhile, the dragged-out political crisis is hurting the economy: GDP growth in the second quarter of this year was 4.9%, down from 6.1% in the first quarter.

Thai officials tend to assume that their status is inherently legitimate, not understanding that such legitimacy must derive from active popular consent on the part of citizens. In Bangkok, Thaksin is in office but not in power. In the deep south, the Thai state holds official control, yet in practice is unable to function normally. In both cases, the cause is the same: where office-holders lack legitimacy, they cannot exercise power effectively. Winning elections or occupying territory does not automatically mean you have respect and authority. Unless Thailand's next leader understands that distinction, the nation will remain in limbo and in crisis. With reporting by Duncan McCargo is a visiting senior research fellow at the Asia Research Institute, National University of Singapore, and editor of the book Rethinking Thailand's Southern Violence, to be published by Singapore University Press

ตลกดีนะ แล้วใครน้อ เขียนจดหมายไปฟ้องคุณพ่อบุช โลกเรานี่ไม่เที่ยงจริงๆ
ใครน้อ วันก่อนบอก ยูเอ็นไม่ใช่พ่อ ตอนนี้ส่งตัวแทนไปขอคะแนนประหงกๆ ผลาญงบชาติไปกี่ร้อยล้าน
โลกเรานี่มันไม่เที่ยงจริงๆ

จริง

จะเป็นโจร ขอทาน หรือผู้มีบารมีเขียนก็ตาม ถ้าบทความมันจริง มันก็จริง ถ้ามันไม่จริง มันก็ไม่จริง....

ไม่ใช่ตำแหน่งใหญ่ จะชี้นกเป็นไม้ พูดอะไรก็ต้องเชื่อนะ คุณ Killer

เนี่ยแหละ "ตรรกะ" ที่คุณอยากได้ แต่ปฎิเสธซะเอง....

In Bangkok, Thaksin is in office but not in power. In the deep south, the Thai state holds official control, yet in practice is unable to function normally. In both cases, the cause is the same: where office-holders lack legitimacy, they cannot exercise power effectively. Winning elections or occupying territory does not automatically mean you have respect and authority. Unless Thailand's next leader understands that distinction, the nation will remain in limbo and in crisis.

"ในกรุงเทพฯ พ.ต.ท.ทักษิณอยู่ในตำแหน่งแต่ไร้อำนาจ ในภาคใต้สุดของไทย รัฐไทยมีอำนาจควบคุมอย่างเป็นทางการแต่ไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ตามปกติในทางปฏิบัติ ทั้งสองกรณีมีสาเหตุเดียวกัน นั่นคือผู้ที่อยู่ในอำนาจขาดความชอบธรรมจนไม่สามารถใช้อำนาจได้อย่างมีประสิทธิภาพ การได้รับชัยชนะในการเลือกตั้ง หรือการได้ครอบครองพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่งไม่ได้หมายความว่าผู้นั้นจะได้รับความเคารพนับถือและมีอำนาจได้โดยอัตโนมัติ ถ้าหากผู้นำไทยคนต่อไป ไปไม่เข้าใจในความแตกต่างระหว่างสองสิ่งดังกล่าวนี้ ประเทศนี้ก็จะยังคงอยู่ในภาวะมองไม่เห็นแสงสว่างและวิกฤตอยู่ร่ำไป" ข้อเขียนดังกล่าวสรุปในที่สุด..

(http://img.timeinc.net/time/home/images/logo_timecnn.gif) (http://www.time.com/time/nation/article/0,8599,1533491,00.html)