ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

ชุมชนหนึ่งไม่มีการจัดการ คนในชุมชนมี  ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว กินอิ่มสำราญ แต่ไม่มีไฟฟ้า ....
อีกชุมชนหนึ่งมีการจัดการ คนในชุมชนมีในน้ำมีปลา ในนามีข้าว กินอิ่มสำราญไม่ถ้วนหน้า แต่บางคนเข้าถึง มีโอกาสใช้ไฟฟ้า..


คุณอยากจะให้คนในชุมชนของคุณเป็นอย่างไร :?:

กรุณาอย่าคิดถึงการบริหารบ้านเมือง ชุมชนของพรรคการเมืองใด แต่คิดถึงว่าไม่มีพรรคการเมืองใดเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่มีผู้นำทางความคิดของชุมชนเท่านั้น....

พอดีไม่เคยเห็นหรือได้ยินว่าจะมีชุมชนไหนไม่มีการจัดการ

จะเคยได้ยินก็แต่ คนจัดการ จัดการแบบดีหรือเลว แล้วยังซอยเพิ่มเป็นประเด็น ๆ ได้อีกว่า ดีมาก ดีน้อย เลวมาก เลวน้อย อีกด้วย


ถ้าจัดการ ด้วยการเลือกคำตอบข้อ ข ของคำถามข้างล่างนี้ ก็เลวชาติ


ท่านคิดว่า นรม. ควรทำอย่างไรเมื่อพบว่ากฏหมายบางฉบับมีช่องโหว่?
ก.ใช้อำนาจ นรม.ที่ได้รับมาจากประชาชนแก้กฏหมายเพื่อปิดช่องโหว่เหล่านั้น เพราะเป็นประโยชน์ของแผ่นดิน
ข.ฉวยโอกาสใช้ช่องโหว่เหล่านั้นเพื่อประโยชน์ของตนเองและคนรอบข้าง แล้วก็อ้างว่าคนอื่นเขาก็ทำกัน

ก่อนอื่นผมขอเลือกคำตอบแรกที่ จขกท. ถาม  ดังจะอธิบายแบบยาวๆ ด้านล่าง
(ยาวกว่าที่ถามเยอะ... :mozilla_smile:)

บางครั้งผมคิดเล่นๆโดยเฉพาะเวลาเจอปัญหาวุ่นวายแบบงูกินหางในสังคม
ผมคิดไปว่าเมื่อก่อนไม่มีถนนดีๆ ไม่มีไฟฟ้า ทำไม...เรายังอยู่ได้

ถนน : กับปัญหาที่ตามมา
 - ฝุ่นละออง ไอเสีย   ที่มีมาจากรถยนต์หรือจากฝุ่นดิน(ถ้าไม่ใช่ยางมะตอย)  สภาพบรรยากาศใสๆ
   ในอดีตกาลของเราหายไป  ปัญหาโรคทางปอดจากฝุ่นมากขึ้น 
 - เสียงดัง ของยวดยาน  รบกวนความเป็นชีวิตอันสงบ  มีนักซิ่งมอเตอร์ไซ หรือรถแข่ง
   (เพราะอดทนกับความเรียบของถนนไม่ได้) 
 - ความปลอดภัยในชีวิต...คนสัตว์เดินข้ามถนน  หรืออาจมีเหตุการรถแก๊สมาพลิกคว่ำระเบิด
   ในชุมชนได้  โดยไม่จำเป็นว่าท้องถิ่นนั้นจะใช้แก็สด้วยหรือไม่...แค่เป็นทางผ่าน
 - การทำลายทรัพยากร ในท้องถิ่นมากขึ้น  ตัดไม้   บุกรุกป่า  ล่าสัตว์  ...เนื่องจากความสะดวก
   ในการเข้าถึงประจวบกับ "กำลังเจ้าหน้าที่ไม่เพียงพอ"..เป็นคำพูดที่ติดปากอยู่เสมอแต่ก็เร่งส่งเสริม
   การท่องเที่ยวกันจัง....
 - โรคระบาด ในที่ในที่หนึ่ง  ก็จะแพร่ไปยังที่อื่นๆ อย่างรวดเร็ว เนื่องจากการคมนาคมสะดวก
   เช่น สมมุติว่ามีไข้หวัดนกเกิดที่เชียงใหม่  ก็มีโอกาสแพร่ไปยังชุมชนในภาคใต้ได้ไม่นาน 
   ซึ่งถ้าถนนหนทางไม่ดีเช่นปัจจุบัน  ก็อาจเป็นโรคเฉพาะท้องถิ่นเท่านั้น
 - ....อื่นๆนี่เป็นแค่ตัวอย่าง

ไฟฟ้า : 
   เราคิดไหมว่าตั้งแต่มีไฟฟ้าแล้วเรามีอะไรในบ้านเพิ่มมากขึ้น  เราเริ่มหันมาพึ่งตัวเองน้อยลงหรือไม่
   - หุงข้าว ประกอบอาหาร  เมื่อก่อนเราหาฟืนหาถ่านมาประกอบอาหาร  เดี๋ยวนี้ทุกอย่างใช้
     เครื่องไฟฟ้าได้ทั้งหมด  หม้อหุงข้าว  เตาไฟฟ้า  หม้ออบ ....อื่นๆ ผมกำลังหมายถึงบางท้องถิ่น
     ที่พอหรืออาจช่วยตัวเองได้  มีทรัพยากรเพียงพอ เช่น ถ่าน ฟืน  ก็ไม่แล้ว ทุกอย่างไฟฟ้าหมด
     หม้อ  เตา....ต่างๆ ที่เคยทำได้เองในท้อง  ก็ซื้อทั้งหมด ...บางคนยอมเป็นหนี้เป็นสิน
   - โทรทัศน์  เด็กๆ ผู้ใหญ่ ๆ ได้ความรู้บันเทิง จากส่วนนี้  แต่บางครั้งความไม่สมดุลย์ก็เกิด
     การที่เด็กหรือผู้ใหญ่  ดูมากเกินไป  ไม่ค่อยได้ไปออกกำลังกาย หรือสังคม ทำให้เป็นโรคอ้วน
     หรือสังคมแคบ  อยู่กับตัวเองมากไป..เป็นผลพลอยได้ตามมา โดยเฉพาะกลุ่มคนที่เข้าไม่ถึงกับ
     การศึกษาหรือวิชาการ  ที่มองไม่เห็นโทษของการใช้สื่อประเภทนี้
   - ตู้เย็น  ทำให้เพิ่มสบายให้ชีวิต แต่บางครั้งก็ทำให้เราบริโภคแต่ของไม่สด ทุกอย่างแช่เย็น
     พืชผัก ผลไม้  เราไม่ได้ของสดๆ ซึ่งมีคุณค่ามากกว่า

  เพราะของในโลกนี้ย่อมมีอยู่ 2 ด้าน  ต้องมองให้ออกทั้งสองด้านทั้งข้อดีและข้อด้อย
  ที่สำคัญคือให้ ช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด  เป็นตัวของตัวเองไม่ต้องไปเห่อตามกระแส 
  หรือคิดว่าเขามีได้ทำไมเราจะมีไม่ได้  เขา "สู้แล้วรวย"  เมื่อเราสู้แล้วเราต้องรวยอย่างเขาแน่
  ของเก่าของใหม่ใช้ได้เหมือนกัน  ไม่จำเป็นต้องเท่ห์หรือสวยมากหรอก
  ความสวย/ความสุขที่แท้มันอยู่ที่ใจ....ไม่ใช่เครื่องแต่งกายสุดหรูหรือใบหน้าขาวใส

เลือกแบบแรกค่ะ ไม่มีไฟฟ้า ความสะดวกสบายอาจน้อยลง
แต่เรายังอยู่กันได้ และที่สำคัญคือกินอิ่มกันทุกคน สังคมก็สงบสุข

แบบที่สองสบายเป็นบางคน แต่อีกหลายๆคนไม่มีกิน
ซึ่งคนพวกที่สองนี้แหล่ะที่จะต้องดิ้นรนเพื่อให้มีกิน
และเมื่อต้องดิ้นรน ก็ทำให้ต้องทำอะไรๆเพื่อให้ตัวเองรอด
รวมทั้งการละเมิดผู้อื่น

ถ้าไม่มีไฟฟ้าใช้ แล้วผมจะดูประกวดนางสาวไทยได้ไง?
อดดู นาตาลี ใส่ชุดราตรีสีขาว บนเวทีมิสยูนิเวิร์ส...


ผมคงทนมะได้ อะนะ ท่านปุ  :mozilla_yell: :mozilla_cry:

ไม่รู้ดิคะ...อ่านข้อความนี้ครั้งแรก..


** คนในชุมชนมี ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว กินอิ่มสำราญ  แต่ไม่มีไฟฟ้า .... **

** คนในชุมชนมี ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว กินอิ่มสำราญไม่ถ้วนหน้า  แต่บางคนเข้าถึง มีโอกาสใช้ไฟฟ้า.. **


อาจด้วยความคุ้นเคยกะการเป็นคนเมืองมั้งค่ะ....เพราะโตมาก็ไม่ได้อยู่ในยุคที่ยังใช้ฟืนสุมไฟแล้ว

เพราะงั้น..คำตอบแรกที่คิด คือ ข้อที่ 2 ...

แต่..เมื่อมาอ่านอีกครั้งดีๆ.... เรื่องของปากท้อง คือ สิ่งที่สำคัญของคนในชุมชน

ต่อให้มีไฟฟ้าเข้าไป แต่ถ้าคนในชุมชนไม่สามารถเลี้ยงชีพได้ กินอิ่มสำราญไม่ถ้วนหน้า ...........มันก็เท่านั้น !!!

มันอาจจะถูกที่ว่าไฟฟ้า..สามารถนำไปสู่การพัฒนาต่างๆ ได้

แต่.. เมื่อมองย้อนไปถึงสมัยก่อน...เขาก็ยังใช้ตะเกียงส่องทาง.. ยังใช้ฟืนหุงหาอาหารได้

เพียงพอและพอเพียง..กะ ธรรมชาติและสิ่งรอบๆ ตัว

เพราะงั้น..ถ้ามีคำตอบให้เลือกเพียง 2 ข้อ...คำตอบข้อแรกน่าจะลงตัวที่สุด

* แต่ถ้าเลือกได้.. เอ้ อยากให้มีข้อที่ 3 นะคะ

คือ..ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว กินอิ่มสำราญ ... และมีไฟฟ้า  :D

( เพราะเราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า..เรายังคงต้องการความเจริญ และ การพัฒนาในด้านต่างๆ

เพียงแต่...จะจัดสรรอย่างไรให้มันลงตัวเท่านั้น !! )

สวัสดีครับ
สมาชิกใหม่ครับ เงื่อนไขบังคับที่ให้มา ผมเลือกข้อ 1 จากนั้นตกลงแบ่งงานเพื่อการบริหารจัดการ ไปขอไฟ แล้วติดเน็ตครับ