ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

(http://www.ajunglestore.com/images/ant_stationary.jpg)

ดังมีเรื่องเล่าจากธิเบตของพ่อค้าชาวธิเบตคนหนึ่งชื่อว่า นอร์มู ซางโป ที่ประสบความล้มเหลวในธุรกิจของเขาจนสิ้นเนื้อประดาตัว เขารู้สึกหดหู่และสิ้นหวัง อย่างมาก ถึงกลับล้มตัวนอนหมด เรี่ยวแรงอยู่บนพื้น ขณะนั้นเองเขาสังเกตุเห็นมดตัวหนึ่งมันกำลังพยายามปีนขึ้นไปบนยอดหญ้า พอมันปีนขึ้นไปได้ถึงครึ่งหนึ่งมันก็ ตกลงมา แต่มัน ก็ยังคงเพียรพยายามครั้งแล้วครั้งเล่า ซึ่งเขานับได้ถึงครั้งที่ 80 ที่มันปีนขึ้นไปบนยอดหญ้าได้สำเร็จ  นอร์มู ซางโป จึงได้ตระหนัก ว่าคงมีแต่การเพียรพยายามที่ต่อเนื่องอย่างหนักเท่านั้นที่จะนำไปสู่ความสำเร็จได้ ในที่สุดเขาก็กลายเป็นนักธุรกิจ ที่มีชื่อเสียงและร่ำรวย คนหนึ่งของธิเบต ด้วยแรงบันดาลใจจากมดเล็ก ๆ ตัวหนึ่งเท่านั้นเอง

- จากหนังสือ ในอ้อมโอบหิมาลัย อุ่นไอธรรม ของ อรอุมา แววศรี

(http://www.galleryone.com/images/gustafson/gustafson-don-quixote.jpg)

ซานโช่ฅนดี เจ้าจงขึ้นหลังฬาเถิด แลขี่ฬาตามข้ามา
ด้วยว่าพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงสร้างสรรพสิ่งย่อมไม่ทรงทอดทิ้งเราดอก
ยิ่งจำเพาะเมื่อเราถวายตัวเป็นข้ารับใช้พระองค์
 พระองค์ยังมิเคยทอดทิ้งแม้แมลงวันในอากาศ หนอนในพื้นดิน
 ลูกอ๊อดในธารน้ำ ด้วยทรงเปี่ยมพระเมตตาธิคุณหาที่สุดมิได้
 ทรงประทานแสงแดดแก่มนุษย์ทุกผู้ ทั้งดีทั้งเลวเสมอหน้า
 ทรงบันดาลน้ำฝนชุ่มฉ่ำเย็นแก่ผู้ทรงธรรมแลผู้เลวทรามดุจเดียวกัน

จาก ดอนกิโฆเต้ แห่งลามันช่า ขุนนางต่ำศักดิ์นักฝัน
http://faylicity.com/book/book1/quixote.html

" พุทธศาสนา เป็นส่วนผสม ที่พอดีของวิทยาศาสตร์ และ ปรัชญา
เพราะพุทธศาสนาได้กล่าวถึงแง่มุมของวิธีการทางวิทยาศาสตร์
และพัฒนาไปสู่ความเข้าใจของความเป็นเหตุและเป็นผล พุทธศาสนาได้
ก้าวล่วงไปสู่ดินแดนของจิตวิญญาณ ซึ่งทางวิทยาศาสตร์ยังไปไม่ถึง
เพราะ ยังไม่สามารถหาเครื่องมือ ที่จะไปถึง จุดหมายนั้นได้ "  


จาก Bertrand Russelle นักปรัชญาชาวอังกฤษ  

(http://www.chaobaan.com/arhan/picture/mj02.gif)


ถั่วงอกฝันอยากจะเป็นดอกบัว

เจียมตัวว่ายังเป็นถั่ว

แต่ก็หน้าบางพอที่จะไม่รอให้ความพิสุทธิ์แท้มาเคาะประตูเพรียกหา

อยากจะเป็นถั่วพ้นเปลือก

โดยไม่ลืมดิน น้ำ แสงแดด และก้อนเมฆ ที่เกื้อกูลต่อการงอกนั้น

(http://www.sathira-dhammasathan.org/contentimage/jitprapussorn/aopen.jpg)

คนที่กำลังล้มแล้วถูกคนซ้ำเติม ถ้าคนนั้นไม่แข็งแรงพอ มันก็จะลุกยาก แต่ถ้าเผื่อว่า คนที่ล้มแล้วได้มือของ คนที่ยื่นออก ไปเพื่อช่วยยืนขึ้น ถึงแม้แรงมันจะอ่อน แต่ว่ามันมีการฉุดขึ้น มันทำให้เกิด การพยุงตัว แล้วมีกำลังพอที่จะก้าว ก้าวแรกอาจจะกะโผลก กะเผลก แต่ต่อไป จะก้าวได้ มั่นคงขึ้น

- “แม่ชี ศันสนีย์ เสถียรสุต” -

(http://www.dewevents.co.uk/about-dew-events/media/water-centre.jpg)

ไฮกุ

อยากร้องไห้
ปีติ
ประพริมประพรายน้อยๆ ในตัว

บางช่วงมาเว็บ เงียบๆ ไม่อยาก เขียน อะไรบางอย่างในตัว มันไม่ผุด มันไม่ไหล
เลยคิดว่า  อย่ากระนั้นเลย เอาข้อความ ดี กับภาพสวยๆ
มาให้ ดีกว่า ดี กว่า มาเฉยๆ อ่าน ไป เถิด เพื่อนเอย

ลงไป อ่านทวนไป ภาพเดียวกัน ข้อ ความเดียว แต่ การผุด การคลี่ขจาย ของ มโนทัศน์
อารมณ์ในแต่และช่วง ประกาย ประพริมประพราย น้อยๆ ที่ผุด
 มันแต่กต่างกัน สิบครั้งก็สิบแบบ ร้อยครั้งก็ร้อยแบบ

เหมือนหยดน้ำหนึ่งหยดในแต่ละขณะ ในห้วง สมุทรใหญ่
ที่ไม่มีหยดใดเหมือน ต่างหยดต่างมีเอกลักษณ์ การแผ่ ขจาย ของรัศมีฟองคลื่นที่ต่างกัน
แม้เพียงอณูรัศมีเล็กๆ ของหนึ่งหยด ในขณะใดใดๆ จะหาหมื่นแสนหยดใด ซ้ำไม่ นี่คือธรรมชาติ

 ว่าแล้วก็ ลงต่อ ลงเงียบๆ สบายใจ ใครจะช่วย ลง อยากลงเชิญ ครับ

(http://www.agalico.com/board/attachment.php?attachmentid=3211&d=1144691649)

ย่าบอกว่า ถ้าเราใช้จิตใจไปในทางโลภโมโหโทสันหรือเลวทราม
ถ้าเราชอบทำร้ายผู้อื่นอยู่เสมอ และมัวแต่คิดหาผลประโยชน์ทางวัตถุ
... จิตวิญญาณของเราจะหดเล็กลงเหลือขนาดเท่า ฮิคกอรี่นัท

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ย่าบอกว่า เรารู้ได้ไม่ยากว่าใครเป็นคนตาย
... เมื่อเขามองผู้หญิง เขาไม่เห็นอะไรนอกจากคิดสกปรก
... เมื่อมองต้นไม้ เขาไม่เห็นอะไรนอกจากไม้ซุงและผลกำไร มิใช่ความงาม
ย่าบอกว่าพวกนี้แหละคือคนตายที่ยังเดินอยู่ทั่วๆ ไป

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ย่าว่าจิตวิญญาณเปรียบเหมือนกล้ามเนื้อ
... ถ้าเรายิ่งใช้มัน มันก็จะใหญ่ขึ้น แข็งแรงขึ้น
ย่าบอกว่าทางเดียวที่จะเป็นอย่างนี้ได้
ก็โดยใช้จิตวิญญาณในการทำความเข้าใจ

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ย่าว่าโดยธรรมชาติแล้ว ความเข้าใจกับความรักเป็นสิ่งเดียวกัน
.. ผมจึงเข้าใจว่า ผมจะต้องเริ่มพยายามเข้าใจทุกคนอย่างจริงจัง
เพราะแน่นอนว่าผมไม่อยากให้จิตวิญญาณเหลือเท่าลูกฮิคกอรี่นัท

ลิตเติ้ลทรี - วรรณกรรมเยาวชนเผ่าเชโรกี
http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=4514

(http://thummada.com/php_upload3/sea-11.gif)

  ทะเลชีวิต


ร่างกายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต จิตใจก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ถ้าหากว่าให้กายและจิตรวมกันเป็นหนึ่งล่ะ? ก็ไม่ใช่ทั้งหมด
ของชีวิต กายและจิตเป็นเพียงแค่ปรากฏการณ์ที่ปรากฏขึ้นมา
ในชีวิต  แต่ก็หาใช่เนื้อแท้ที่แท้จริงไม่

มีศิษย์และอาจารย์เดินอยู่ที่ชายหาดแห่งหนึ่ง อาจารย์ถามศิษย์ว่า
“เจ้าเห็นอะไร?”
“เห็นคลื่นทะเล” ลูกศิษย์ตอบ
“เห็นทะเลหรือเห็นคลื่น?”
“น่าจะเป็นคลื่น ศิษย์เห็นเป็นคลื่นเล็กๆ สักครู่ก็เห็นเป็นคลื่นระลอกใหญ่
เห็นเกลียวคลื่นม้วนตัวขึ้นมา สักครู่ก็คลายเกลียวออก ดังนั้นเห็นเป็นคลื่นแน่นอน”

ผ่านไปสักครู่อาจารย์จึงพูดว่า “เจ้าเห็นแต่คลื่น แต่ไม่เห็นทะเล เจ้าเห็นแต่
คลื่นที่เคลื่อนตัวไปมาไม่หยุดนิ่ง ได้ยินเสียงที่โหมซัดกระหน่ำของคลื่น
แต่ไม่รู้สึกถึงความเงียบสงบของทะเล และไม่เห็น โฉมหน้าทั้งหมดของทะเล
จึงไม่แปลกที่เจ้าจะไม่เข้าใจถึงสัจธรรมที่แท้จริง

เรามักจะรู้สึกถึงกายและจิตของเราถูกพันธนาการจากสิ่งต่างๆ
เช่นความเจ็บปวดทางกาย ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในจิต
ในกายมี เกิด แก่ เจ็บ ตาย
ในจิตมี ดีใจ เสียใจ โกรธ ความสุข ความทุกข์
เราโดนสิ่งเปลี่ยนแปลงเหล่านี้บีบคั้น รบกวนอยู่ตลอดเวลา

กายและจิตที่เปลี่ยนแปลงเหล่านี้ก็เหมือนกับคลื่นทะเล
เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย เดี๋ยวก็มีความสุขจนแปลกประหลาด
บางทีก็เจ็บปวดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่
แต่ถึงอย่างไรก็ไม่พบเนื้อแท้ที่แท้จริงของชีวิต เหมือนกับดังเช่นไม่เห็นทะเล
ไม่เคยได้ไตร่ตรองถึงความสะอาดสงบของชีวิต เช่นดังกับไม่เคยได้สัมผัสถึง
ความเงียบสงบของทะเล

น่าจะถึงเวลาแล้วที่จะให้กายและจิตเงียบสงบลงได้แล้ว อย่าได้มัวแต่จดจ้อง
อยู่กับสิ่งที่คอยแต่จะรบกวน  ชื่อเสียงและผลประโยชน์ความสัมพันธ์ระหว่าง
กันและกัน เป็นเพียงแค่ชั่วคราว เป็นอนิจจัง มีมาแล้วก็มีไป มีได้แล้วก็มีเสีย
ไม่ใช่ความจริง เจ็บปวดนะ!

โปรดได้ไตร่ตรองให้ดี อะไรคือชีวิต แล้วเราจะได้สัมผัสถึงความสุข
ความเป็นธรรมชาติของความสะอาดและสงบ  

จาก แสงดาว น้องคุณประกายดาว

http://www.thummada.com/cgi-bin/iB3/ikonboard.cgi?s=44fc7e814e6fffff;act=ST;f=4;t=1843;st=160

**ตีความ

..อะไรก็ตามทำร้ายเรา ย่อมนำพรมาให้เราด้วย..
นั่นคือถ้าเราสามารถเห็นทุกข์ ก็ย่อมเกิดปัญญา ศัตรูคือมิตรแท้

..ความมืด คือแสงเทียน..
อุปมาเหมือนการหลับตานอก ตาในกลับเห็นได้ชัด
หรืออาจตีความขยายท่อนบนคือ ใช้ความมืด (ทุกข์ ความไม่รู้ ความไม่พึงพอใจทั้งหลาย ฯลฯ )
เป็นเครื่องมือช่วยให้เกิดการเรียนรู้ สู่ความเข้าใจแจ้ง สู่ภูมิแห่งแสงสว่าง
ดั่งประทีปที่ถูกความมืดจุดขึ้นแล้ว

...กรอบและเขตแดน คือการแสวงหา..
คนเรามักมีอาณาจักรที่ครอบครอง และกรอบที่ยึดติดไว้อย่างเหนียวแน่น
หากไม่คลายการติดยึด ให้เป็นอาณาจักรแห่งการแสวงหาและเรียนรู้
กรอบเขตแดนนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับกรงขังตัวเอง

..รูมี่บอกว่า สิ่งที่พูดมาทั้งหมดนี้ อาจทำให้ดวงแก้วในใจเจ้าแตกสลาย..
ดวงแก้ว คือกรอบความคิดที่ติดยึด

..หากดวงแก้วนี้ของใครแตกสลายแล้วก็ยากที่จะประสานกลับดังเดิม..
เมื่อความคิดได้เปิดสู่ความเข้าใจใหม่อีกชุดหนึ่งแล้ว ก็ยากที่จะกลับไปเชื่อในความคิดชุดเก่าได้

... แนวคิดของซูฟี คือ การเปิดหัวใจสู่ความรัก สู่สันติ สู่การไม่แบ่งแยก
ไม่ว่าจะเรื่องนับถือศาสนา พระนามต่าง ๆ ของพระผู้เป็นเจ้า
ความเป็นหญิงเป็นชาย ทารกหรือคนชรา
ตลอดจนการดำเนินชีวิต
การเข้าถึงพระผู้เป็นเจ้าคือการทำสิ่งง่าย ๆ ในชีวิตประจำวันให้ดี

ดังบทกวีชื่อ becoming human ของฮาฟิซ ที่กล่าวว่า
การเข้าถึงพระผู้เป็นเจ้านั้น เราสามารถเข้าถึงได้
ด้วยการดูแล เกื้อกูล และเมตตาสรรพชีวิตรอบตัวเรา
ไม่เว้นแม้สัตว์ และพืชพันธุ์ไม้ทุกชนิด
และสามารถเข้าถึงได้ด้วยการภาวนาไปพร้อมกับลมหายใจ

แนวคิดของซูฟี เกี่ยวข้องใกล้ชิดกับศาสนาอิสลามมาเก่าแก่
ทุกวันนี้หากคนต่างศาสนาจะหันมาทำความเข้าใจรากเหง้าของศาสนาอื่นบ้าง
บางทีความเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจ และสันติสุข
อาจจะเกิดขึ้นในใจเราได้อย่างเรียบง่าย
เราอาจจะฟังเสียงประโคมจากสื่อภายนอกด้วยใจเป็นธรรม เป็นกลาง และเปิดกว้างมากขึ้น
เราอาจจะไม่รีบด่วนสรุปหรือตัดสินเรื่องราวต่าง ๆ ด้วยอคติที่ไม่รู้ตัว
ที่สุดหากการศึกษาทางโลก
เหลียวหางตามาให้ความสำคัญกับการศึกษาทางธรรม(แก่นและราก)บ้าง
โลกอาจมิต้องเยียวยากันด้วยอาวุธ น้ำมัน และตราสารหุ้น

 :D

เฮ้ ....วันนี้ ว่างเหรอคะ  :?:
ขอบพระคุณมากๆ  

ครับ

อ่า...ไม่ทราบจะตรงวัตถุประสงค์ ผู้ตั้งกระทู้รึเป่า
คือ มีพวก ประโยคสั้น ๆ ที่พอจะจำได้ จากหนังสือนั้นหนังสือนี้

เป็นประโยคที่ ชอบเป็นส่วนตัว และ(บาง)คนอื่น ก็น่าจะชอบด้วย เลยอยากเอามา แจม บ้าง

ถ้า...มันไปกันไม่ได้กับกระทู้ยังไง ก็แจ้งมานะครับ


ผู้ชาย แข็งเหมือนแก้ว เปราะและแตกง่าย   - เสนีย์ เสาวพงศ์ จากนิยาย "ความรักของวัลยา"

ในโลกนี้มีอยู่สองสิ่งที่ปิดบังไม่ได้ คือ ความจน กับ ความรัก - รงค์ วงษ์สวรรค์ จากนิยาย "สนิมสร้อย"

ฉันทลักษณ์ไม่ได้คลอดออกจากมดลูกใคร - อังคาร กัลยาณพงศ์
(อิ อิ อันนี้ ชอบเป็นการส่วนตัว เพราะตัวเองชอบ (ทะลึ่ง) แต่งกลอนเกิน กลอนขาด
ทำเสียงตก เสียงตายอยู่เป็นประจำโดยเฉพาะ "กลอนสิบสอง" ที่นักกลอนเขาประณามหยามหมิ่นว่าเป็นกลอนวิบัตินี่ชอบนัก)

ศาสนา คือ ยาเสพติด - คาร์ล มาร์กซ์
(ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า คิดได้ไง)

มนุษย์เกิดมาอย่างมีอิสรภาพ แต่เติบโตขึ้นอย่างมีพันธนาการติดตัวไปจนวันตาย - รุสโซ จากหนังสือ สัญญาประชาคม
(อันนี้ขออนุญาตไม่อธิบาย เพราะแรงมาก คนที่สนใจประวัติศาสตร์การเมืองยุคปฏิวัติฝรั่งเศส น่าจะพอรู้ความหมาย)

รสนิยมของคนหมู่มาก นำมาวัดคุณค่าทางศิลปะไม่ได้ - เฟรเดอริค นิทเช
(นิทเชบอกว่า หนัง ละคร เพลง หนังสือ อะไรที่ "ชาวบ้าน" ชอบมาก ก็ยิ่งแสดงว่ามัน "ห่วยมาก"
แต่จริง ๆ นิทเช ต้องการจะโจมตี "ระบอบประชาธิปไตย" มากกว่า ว่าเป็นระบอบที่ใช้เสียงหมู่มาก ของ "ชาวบ้าน" เป็นตัวตัดสิน)

ถ้าใช้ชีวิตต่างจากชาวบ้านไม่ได้ ก็อย่าไปคิดต่างจากชาวบ้าน - เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
(อันนี้แสบมาก เสกสรรค์ ใช้มุมมองแบบ passive "ด่า" พวกคิดดี ทำดี มีจิตใจใฝ่อุดมการณ์
แต่ชีวิตจริงกลับ "ไม่ต่าง" จากชาวบ้าน เช่น (ยกตัวอย่าง) เลิกซื้อหวย เลิกดูละครน้ำเน่า เลิกดูอะคาเดมีแฟนตาเชีย ให้ได้ก่อนเถอะ ถึงค่อยมาคิดให้ "สูง" ไปกว่าที่ชาวบ้านคิด)

วันนี้สินะ ที่แม่ตาย หรือเมื่อวานนี้... - อัลแบร์ต กามูส์ จากนิยาย "คนนอก"
ประโยคเดียว สามารถครอบคลุมนิยามของทฤษฎี เอ็กซิสตองเชียลิสม์ ได้ทั้งหมด เยี่ยมมาก

เจ้านาย ท่านเขียนหนังสือทำไม โลกนี้มีหนังสือเยอะแล้ว - จากนิยาย Zobra the Greek ใครแต่งจำไม่ได้
(เวลาที่เกิดความรู้สึก นิ่งดูดาย ช่างหัวมันเถอะ สังคมไม่ใช่ของเราคนเดียว นึกถึงประโยคนี้แล้วพอทำให้ ฮึด ขึ้นมาได้)

นึกขึ้นมาได้เท่านี้ เอาเท่านี้ก่อน

เอาเลยครับ อาววววววว มาลง เยอะๆ ดี ชอบ อ่าน
ผมลง จะหมด แม๊กแล้ววววววว อยากอ่านของคนอื่นบ้าง

ภาพปลากรอบ ด้วยยิ่งดี ครับ ผม ขอบคุณครับ

(http://www.bozemantrailgallery.com/images/picture-03.jpg)

(http://www.3dfoilart.com/images/LightOfLove.jpg)

ลำนำเผ่าโมฮ็อค

ข้าแต่เทพผู้สร้าง        สิ่งสรรพต่างพันธุ์พืชผล
มวลมนุษย์กำเนิดชน      บันดาลดลด้วยเมตตา

ประสบแต่สุขี             เพื่อนำชี้ลูกหลานข้า
ครรลองครองชีวา        สู่ชราปัจฉิมวัย

ผองข้าประชามิตร       ให้มีจิตพิสุทธิ์ใส
รู้รักและห่วงใย            ขอเทพไซร้ได้การุณ

ให้หญ้าเขียวขจี         หอมมาลีกำจายกรุ่น
ไม้ผลิแดดละมุน        เช่นเคยคุ้นฤดูกาล

เพื่อเหล่าคนประจักษ์     ร่วมสมัครรวมประสาน
เทพผู้อภิบาล          โปรดประทานผองข้าเทอญ

- กวีนิรนาม -

(http://www.agalico.com/board/imagehosting/244ed14b120281.jpg)

ควอทซ์คริสตัล ส่งเสียงใสกระจ่าง
ทุกมิติมาบรรจบ แกนหมุนไปโดยรอบ
สิ่งมีชีวิต ความคิดอันกอปรด้วยสติ
ขับขานบทเพลงคริสตัล
เร็วกว่าความเร็วแสง
ของเหลวไหลเคลื่อนไป ปรากฏดุจดั่งความนิ่ง
ซิลิกาไดออกไซด์ รวมอยู่ในรูปลักษณ์ทุกแบบแผน
คริสตัลขยายเพิ่มพูน
บทเพลงแห่งความเป็นเช่นนั้น

คริสตัลเป็นสิ่งมีชีวิต
เป็นมิตรในวัฏฏะแห่งชีวิต
ที่ขับขานเพลงอันศักดิ์สิทธิ์เสมอ
ให้เธอเห็นวิถีทางในการเปลี่ยนแปลงตนเอง

แสงเดือนเต็มดวง แสงจันทร์ข้างขึ้น
เวลาแห่งการอุทิศตน
เกลียวแสงเต้นระยิบ
แสงจันทร์ข้างขึ้น แสงเดือนเต็มดวง
อุทิศหินและเพลงอันศักดิ์สิทธิ์ให้
อุทิศเป้าหมายในชีวิตให้
เพื่อจิตใจจะได้สะอาดบริสุทธิ์

ได้ยินใหม
เสียงชีพจรของโลก ?
หายใจเข้า หายใจออก
ฝันถึงสันติสุข

ฮา ฮา ฮา
โฮ โฮ โฮ
(ซ้ำสี่ครั้ง)

เต้น เต้น เต้น
คริสตัลขับขานบทเพลง
ยามค่ำคืนนี้

จงขอบคุณ ขอบคุณ
สำหรับของขวัญแห่งชีวิต

ฮา ฮา ฮา
โฮ โฮ โฮ
(ซ้ำสามครั้ง)

เต้น เต้นเป็นเกลียวอันศักดิ์สิทธิ์
ร้องเพลงอันศักดิ์สิทธิ์ในค่ำคืนนี้
พลังเคลื่อนมาจากทิศเหนือ
สะท้อนให้เห็นปัญญาอันกระจ่างที่อยู่ภายใน
หน้าด้านยาวของผลึกคริสตัล
อยู่ในแนวเดียวกันกับทิศเหนือ
ณ ที่นั้นย่อมเห็นโฉมหน้าของเธอ
ก่อนนี้ ก่อนนี้ และตลอดไป
โฮ !

- เสียงเพรียกจากบรรพชน ปัญญาญาณชนเผ่าเชโรกี -

(http://www.agalico.com/board/imagehosting/244ed176785f3f.jpg)

มาเถิดมา มาสู่อีกฟากฝั่งหนึ่ง
ไร้ซึ่งมายา ค่อย ๆ เคลื่อนเรือแคนูแห่งแสงออกไป
เข้าสู่กระแสแห่งดวงจิตบริสุทธิ์ยิ่ง
ก้าวขึ้นสู่ฝั่งน้ำอย่างคล่องแคล่ว
ก้าวเคียงคู่ไปกับฝูงปลาที่แหวกว่าย
ขณะที่แสงแห่งวันอันสดใส
เต้นระริกบนผิวน้ำ

เรือเกยหาด
เธอก้าวอย่างมั่นคงลงสู่กระแสธาร
ธารน้ำไหลสู่มหาสมุทร
ลึกลงไปในห้องแห่งความรู้ของเธอ
เดินทางไปในธารน้ำนั้น
ขณะที่มันคลอเคลียรอบเท้าเธอ
ให้มองภาพสะท้อนของวัน
ดูสิ่งซึ่งเธอทำได้ดีที่สุด
ขอให้เรายืนยันในสิ่งซึ่งเราพินิจ
ว่าจะกระทำความดียิ่ง ๆ ขึ้น

แนวฝั่งค่อย ๆ คลี่คลาย
ขยายออกเป็นท้องทะเลแห่งห่วงหุบ
ห้วงหุบที่หนึ่ง
บรรจุสมบัติคือเจตนาดีอันบรรลุผล
อะไรเล่าคือโฉมหน้าของเธอ
ก่อนที่เธอจะมาเกิด ?
แลให้เห็นความลี้ลับที่อยู่เบื้องหลังรูป
แสวงหารัตนะแห่งเหตุดี
ความคิดที่จะปฏิบัติชอบ
ดำดิ่งลงในกระแสจิตอันโอภาส
หินสีเหลืองปลดปล่อยแสง
เรียกร้องให้เธอหยั่งรู้ถึงสิ่งถูก
เก็บเอาโทปาซศักดิ์สิทธิ์
อันเป็นพลังเกื้อหนุนให้จิตบริสุทธิ์

การหาสมบัติยังคงล่วงลึกไปอีก
เธอถูกชักจูงไปสู่ห้วงหุบที่สอง
ชุ่มสบายในน้ำ
เคลื่อนไปเหมือนแสงสว่างบนลำแสง
รำลึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาอย่างเบิกบาน
ถึงสถานที่ที่เธอถักทอความฝัน
แสงเรืองรองแห่งปัญญาเรียกหาเธอ
มายังคูหาอันกระจ่างด้วยแสงสีกุหลาบ
เก็บทับทิมอันมีค่า เป็นมณีแห่งปัญญา
ความเมตตาไหลหลั่งท่วมท้น
ติดตามแสงอันลี้ลับ
ที่เรียกเธอไปยังใจกลางกระแสธาร

ห้วงหุบที่สาม ความเรืองรองมหัศจรรย์ของเจตจำนง
ส่องประกายสุกสว่างแห่งจิตพิสุทธิ์ออกมา
เจตนาชอบไหลหลั่งมาเป็นการกระทำที่บรรลุผล
กลมกลืนเสมอ ทำให้เกิดแสงสว่าง
เก็บรับเอาความสว่างไสวของเพชร

รัตนทั้งสามที่ควรนำติดตัวไป
ควรกล่าวถึงและควรอุทิศให้
ได้แก่ สัจจะ ประชาคม และธรรมะ
ย้ำว่าเธออยู่บนมรรคาอันงดงาม

มาเถิดมา มาสู่อีกฟากฝั่งหนึ่ง
มายาถูกขจัดออกไป
สิ่งมีค่าคือแสงเรืองรอง
มาเถิด มารวมกันที่ริมฝั่ง
ลงเรือแห่งแสงสว่าง
เพื่อฝ่าข้ามท้องทะเลแห่งความสับสน

- เสียงเพรียกจากบรรพชน ปัญญาญาณชนเผ่าเชโรกี -

(http://files.myopera.com/zenya/blog/dreamcatcher.jpg)

บทเพลง ผู้ฝันหมี

เฮ อีเย คี ยา มานี โย
เฮ อีเย คี ยา มานี โย
เฮ อีเย คี ยา มานี โย
เฮ เฮ ยา เพ โล
เฮ เฮ โย

จงตระหนักในทุกสิ่งขณะที่ก้าวเดินไป
จงตระหนักในทุกสิ่งขณะที่ก้าวเดินไป
จงตระหนักในทุกสิ่งขณะที่ก้าวเดินไป
นี่คือคำกล่าวของเรา

มาคี ซีโทมนี ยัน
วัน นี ยันคีอัน อู เฮ อีเย
คี ยา มานี โย
เฮ เฮ ยา เพ โล
เฮ เฮ โย

ทั่งทั้งโลก
ต่างพากันมาหาเจ้า
จงตระหนักในทุกสิ่งขณะที่ก้าวเดินไป
นี่คือคำกล่าวของเรา

- อินเดียนแดงเผ่าซู(เผ่าลาโกต้า) -

(http://www.3dfoilart.com/images/dreamcatcherwithwolf.jpg)

บทเพลงผู้ฝันจิ้งจอก

โท เค ยา อีนาพา นัน เว
โท เค ยา อีนาพา นัน เว
ซุงเก ลา วัสเต โทเค ยา อีนาพา นัน เว

ผู้ที่ออกไปเป็นอันดับแรก
ผู้ที่ออกไปเป็นอันดับแรก
จิ้งจอกผู้งดงามออกไปเป็นอันดับแรก

เฮ วาคัน ยัน อีนาพา นัน เว
เฮ วาคัน ยัน อีนาพา นัน เว
โคลา เฮ ยา ซี อี - อี -อี โย

ผู้ออกไปอย่างศักดิ์สิทธิ์
ผู้ออกไปอย่างศักดิ์สิทธิ์
มิตรสหายต่างบอกท่านว่าท่านเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์

- อินเดียนแดงเผ่าซู(เผ่าลาโกต้า) -

(http://altura.speedera.net/ccimg.catalogcity.com/210000/214000/214015/Products/6795807.jpg)


บทเพลงผู้ฝันหิน

เพลงจันทร์
วันคา ทัน ฮัน เฮ ยา อู เว โล
วันคา ทัน ฮัน เฮ ยา อู เว โล
มีทา โฮโซคา โทพา วัน ลา คา นัน เว

มาจากเบื้องบนพลางกล่าว
มาจากเบื้องบนพลางกล่าว
เจ้าจะได้เห็นหมู่บ้านทั้งสี่ของข้า

เฮ ยา อู เว โล ฮัน เย วี คิน
เฮ ยา อู เว โล อี ยา เย โย
นี่คือสิ่งที่ดวงจันทร์กล่าว
ขณะที่ท่านลงมา

เพลงอาทิตย์
วันคา ทัน ฮัน เฮ ยา อู เว โล
วันคา ทัน ฮัน เฮ ยา อู เว โล
มีทา เว โชฮัน โทพา วัน ลา คา นัน เว

มาจากเบื้องบนพลางกล่าว
มาจากเบื้องบนพลางกล่าว
เจ้าจะได้เห็นการกระทำทั้งสี่ของข้า

เฮ ยา อู เว โล อันเพวี คิน เฮ ยา
เฮ ยา อู เว โล อี เย เย โย
นี่คือสิ่งที่ดวงอาทิตย์กล่าว
ขณะที่ท่านลงมา

- อินเดียนแดงเผ่าซู(เผ่าลาโกต้า) -

(http://www.agalico.com/board/attachment.php?attachmentid=4721&d=1157369197)

ใครใคร่รู้ถึงความงามของตำหนิ
วะบิ - ซะบิ คืออะไร
ผมไม่รู้ และคาดว่าจะไม่มีวันรู้
เหมือนถามว่าเซนคืออะไร เต๋าคืออะไร
หรือถามว่าชีวิตคืออะไร ความงามคืออะไร
ความอัปลักษณ์คืออะไร
เหล่านี้ล้วนไม่มีคำตอบตรง ๆ เพียงหนึ่งหรือสอง
ใครตอบได้ก็บ้าแล้ว (ดังนั้นผมจึงอยากบ้า)
ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ผมเคยเห็น เคยรู้สึก หลายครั้ง
เช่นครั้งอยู่ที่โตเกียว

-ปราบดาหยุ่น-

จาก หนังสือ วะบิ-ซะบิ สำหรับ นักออกแบบ กวี นักปรัชญา

(http://www.matichon.co.th/newsphoto/youth/you30070947p1.jpg)

(http://www.agalico.com/board/attachment.php?attachmentid=4722&d=1157369197)

จะโผผิน บินไป ให้ไกลโครต


หมดแม๊กแล้ววว เชิญอ่าน ตามใจ ชอบ ลาก่อน สวัสดี

(http://www.smartdcamp.com/images/interpersonal%20ex/gandhi%2001.jpg)(http://www.hsro.or.th/NewStyle/images/info-dec9-16-pic8.jpg)

เล่นการเมือง.........โดยไม่มีหลักการ
หาความสุขสำราญ...โดยไม่ยั้งคิด
ร่ำรวยเป็นอกนิษฐ์.....โดยไม่ต้องทำงาน
มีความรู้มหาศาล....แต่ความประพฤติไม่ดี
ค้าขายโดย......ไม่มีหลักศีลหลักธรรม
วิทยาศาสตร์เลิศล้ำ...แต่ไม่มีธรรมแห่งมนุษย์
บูชาสูงสุด....แต่ไม่มีความเสียสละ

-มหาตมะ คานธี-

จาก
http://pioneer.netserv.chula.ac.th/~boonnart/index.html

ขอโทษท่านโอสถ
ซ้ำครับ

ตาถั่วว่ะ

(http://thummada.com/php_upload3/9-11-1.gif)

สรรพสิ่งกับข้าคือสิ่งเดียวกัน

ครั้งหนึ่งพระอาจารย์เซนท่านหนึ่งพนันกับลูกศิษย์ว่า ถ้าหากใคร
สามารถเปรียบเทียบตัวเองเป็นสิ่งที่ต่ำทรามที่สุด ก็จะเป็นผู้ชนะ

อาจารย์    :    ข้าคือลาตัวหนึ่ง
ลูกศิษย์    :    ข้าคือก้นของลา
อาจารย์    :    ข้าคือขี้ที่อยู่ในก้นของลา
ลูกศิษย์    :    ข้าคือหนอนในขี้ของลา

พระอาจารย์ไม่สามารถจะเปรียบเทียบต่อไปได้อีก จึงถามต่อว่า
“เจ้าทำอะไรอยู่ในขี้?”
“ข้าหลบร้อนรับความสบายอยู่ในนั้น” ลูกศิษย์ตอบ

สำหรับเราๆท่านๆ ที่ๆคิดว่าเป็นสถานที่สกปรกที่สุด
แต่สำหรับชาวเซนแล้ว มักจะเป็นที่ที่อยู่ได้อย่างอิสระสบายๆ
เพราะว่าจิตใจของพวกเขาสะอาดและสงบจน
ไม่อาจมีสิ่งใดเปรียบเทียบได้ ไม่มีราคีใดๆมาติดเกาะ
ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นสถานที่ใด ก็เป็นดินแดนแห่งความสะอาดสงบ
อยู่ในสถานที่ใดก็สามารถหลุดพ้นได้

จาก
http://www.thummada.com/cgi-bin/iB3/ikonboard.cgi?s=45059d351267ffff;act=ST;f=4;t=1843;st=360

 :shock: :roll: :roll: :shock:

โอ...คน ไม่สบายกาย...ป่วยไข้ แบบ หนู อ่านแล้ว งง ค่ะ
แต่ ประกายดาว ลูกศิษย์ พระพุทธเจ้าค่ะ
แบบ คำตอบที่ พระพุทธองค์ ถามพระอานนท์  

งง เหรอ

เคยใหม อยู่ดีๆ หายใจไม่ออก หัวใจไม่เต้น ขึ้นมา ในภาวะนั้นเราทำอย่างไร
ไม่ใช่เรื่อง ตลก แต่มันเกิดขึ้นได้ บ่อยไป วันนี้เห็นแข็งแรง วันต่อมา ไปซะแล้ว

ประมาณว่า อย่าประมาท
ความเจ็บ ป่วย ความเสื่อม ความทุกข์เวทนา แม้กระทั่งความตาย
จะเล็ง จะคาดคะเน มันไม่ได้ นึกจะมา มันก็มา แบบฉับพลัน
เหมือนสายฟ้า ฟาด ไม่อาจตั้งรับ อยู่ดีๆ เราอาจ จาก พลัดพราก
สิ่งที่เรามี เราเป็น สังขารร่างกาย สิ่งต่างๆ เป็นของสาธารณะ ธรรมชาติ ดิน น้ำ ลม ไฟ สุดจะบังคับมันได้
มันพร้อม จะ กลับคืน สู่ ดิน เชิงตะกอนทุกเมื่อ



ทำบุญ ทำสมาธิ พิจารณาความตายบ่อยๆ ดูเห็นความเสื่อม ของร่างกาย ขันธ์ 5 เป็นเรื่องปกติ จนคล่อง
ดูให้มัน เป็นเพียง ธาตุ 4 ขันธ์ 5 มาประชุมกันชั่วคราว เหมือน ฟองคลื่น พยับแดด หยดน้ำกลางใบบัว
รวมกันไม่นาน มันก็สลาย ทุกขณะจิต ที่เราหายใจ มันก็เสื่อมลง ทุกวันๆๆๆๆๆๆๆๆ

ท่านพุทธทาส บอกไว้ ท่องไว้เลย  กุไม่เอากับมึงแล้วโว้ยยยย ร่างนี้ ร่างเนรคุณ จะกินจะดื่ม จะบำรุง บำเรอ
 มีแต่จะเสื่อมๆๆๆ บังคับไม่ได้เลย

รวดเร็วดุจสายฟ้าฟาด คือ ขันธมาร มรณะมาร ความเจ็บป่วย ความตาย ความสูญเสีย เวทนาทางกาย ทางจิต
เวลาจู่โจม ไม่ทันตั้งตัว จน มันผ่าลงบนหัวจนแยกร้าว .

 ถ้าไม่หมั่นดู พิจารณาให้คล่อง เตรียมตัว เราจะตั้งตัวไม่ทัน

โลกมีเพียงสองสิ่ง เรา กับ มัน
เรา คือ ตัวเรา
มัน คือ สรรพสิ่งรอบๆ ตัว เงิน ทอง ลาภ ยศ ชื่อเสียง ลูก พ่อ แม่ บริวาร ตึก ราม บ้าน ช่อง ที่ดิน............


สุดท้าย เราไม่จากมัน มันก็จากเรา

เพราะมันเป็นนของมันอย่างนั้น เช่นนั้นเอง สัตว์โลกมีเท่าไหร่ ตายเท่านั้น ไม่เหลือรอดแม้ตัวเดียว ตายหมด


อ้าว โทษทีเห็นถาม เลยไหล ตามที่เข้าใจ งง บทกลอน ไม่ใช่เรอะ บอกซะยาวเลย กลายเป็นกระทู้ธรรมซะแล้ว

จาก ศิษย์ไม่รักดี

(http://kenterphotography.com/media/photos/nature/Nature_Thumbnails/Sun_Moon_%20Clouds_th/Moon_in_Glacier_A512.jpg)


ค่ำคืนนี้อากาศสดชื่นเย็นสบาย
ฉันถือไม้เท้า เดินผ่านประตูกระท่อมออกมา
เถาวิสทีเรียและไอวีงอกแซมกันและกัน
ตลอดหนทางที่คดเคี้ยวขึ้นสู่ภูเขา
ฝูงนกส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ในรัง
ใกล้ๆ กันนั้น ชะนีตัวหนึ่งกำลังส่งเสียงโหยหวน
เมื่อฉันขึ้นมาถึงยอดเขาสูง
ภาพของหมู่บ้านก็มองเห็นเลือนรางอยุ่ข้างล่าง
สนโบราณทั้งหลายล้วนแต่เต็มไปด้วยบทกวี
ฉันขอดื่มน้ำพุธรรมชาติที่ใสสะอาด
สายลมอ่อนโชยพัด ขณะที่เดือนกลมโตลอยเด่นอยู่บนหัว
ฉันยืนอยู่ไกล้ๆ สิ่งปลูกสร้างที่ถูกทิ้งให้รกร้าง
จิตใจเคลิ้มฝันอยากเป็นนกกระเรียน
ที่กำลังพริ้วบินอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆ

-เรียวกัน (Ryokan) อาจารย์เซน ชาวญี่ปุ่น มีชีวิตอยู่ในช่วง ค.ศ. ๑๗๕๘-๑๘๓๑-

(http://hometown.aol.com/xenzuria/gallery/nature/n01.jpg)

ฝนหยุดแล้ว หมู่เมฆพลันลอยล่องลม
ท้องฟ้าแจ่มกระจ่างอีกครา
ถ้าหัวใจของท่านผ่องใส
สรรพสิ่งภายในในโลกของท่านย่อมพลอยสดใส
ลืมโลกที่สับสน ลืมตัวท่านเอง
แล้วดวงดาวและดอกไม้
จะจูงท่านไปตาม "ทาง"

-เรียวกัน (Ryokan) อาจารย์เซน ชาวญี่ปุ่น มีชีวิตอยู่ในช่วง ค.ศ. ๑๗๕๘-๑๘๓๑-

แถมภาพ แจ่ม กระจ่างใจ
http://hometown.aol.com/__121b_uUDW88VRcGpx5IUfL69XlU6o/RYoeqZIwsDhxnKx5rY=

(http://www.health.utah.edu/prt/lr/road_forest_narrow.jpg)


หนทางแคบสายหนึ่งแวดล้อมด้วยป่าทึบ
สองข้างทางคือขุนเขายืนตั้งตระหง่านในความมืด
ฤดูใบไม้ร่วงมาเยือน
ใบไม้เหลืองลิ่วหล่นตามสายลม
แม้ไร้ฝนแต่โขดหินข้างทางยังเขียวครึ้มด้วยตะไคร่น้ำ
ฉันเดินกลับกระท่อม
ไปตามเส้นทางที่คนเพียงไม่กี่คนรู้จัก
ในมือถือตระกร้าเห็ดสดใหม่
และถึงน้ำใสจากบ่าในอาราม


-เรียวกัน (Ryokan) อาจารย์เซน ชาวญี่ปุ่น มีชีวิตอยู่ในช่วง ค.ศ. ๑๗๕๘-๑๘๓๑-

(http://www.patrickzephyrphoto.com/Pictures/Gallery/Forest%20and%20Trees/Forest%20Window.jpg)

ฉันนั่งฟังเสียงใบไม้ล่วงอย่างเงียบๆ เพียงลำพัง
กระท่อมที่โดดเดี่ยวหลังหนึ่ง
กับชีวิตอนาคาริก
อดีตเลือนลับไปแล้ว
สิ่งต่างๆ ไม่เหลืออยู่ในความทรงจำ
ชายเสื้อคลุมฉันเปียกชุ่มด้วยน้ำตา

-เรียวกัน (Ryokan) อาจารย์เซน ชาวญี่ปุ่น มีชีวิตอยู่ในช่วง ค.ศ. ๑๗๕๘-๑๘๓๑-

(http://imagesource.allposters.com/images/pic/SSPOD/superstock_165-921_b~Kintai-Bridge-Japan-Posters.jpg)

คนข้ามสะพานซุง
คนผู้หนึ่งถือจอบอยู่ในมือ แต่ว่ามือว่างเปล่า
เขาเดินไปด้วยเท้าทั้ง ๆ กำลังนั่งบนหลังควาย
เขาข้ามสะพาน
สะพานไหลแต่น้ำไม่ไหล

- ฟู่ต้าสือย์ ปราชญ์เซน -

(http://www.jamestan.com/08/08-167-.gif)


ดอกบัว
ไม่ว่าน้ำจะขุ่นเป็นโคลนตมอย่างไร
ดอกบัวก็ยังรักษาความบริสุทธิ์ของมันเอาไว้ได้
เป็นความจริงที่มันเบ่งบานอย่างงดงาม
ก็เพราะมันงอกออกมาจากโคลนตมนั่นเอง
หยดน้ำใสตกต้องแขนเสื้อของฉัน
เป็นหยดน้ำค้างที่ตกลงในบัวแห่งพุทธกาย

-ปลายพู่กันของเซงไก zengai the zenmaster -

(http://www.agalico.com/board/attachment.php?attachmentid=5009&d=1158132787)

บทกวีชื่อ แด่ดอกรักเร่

ชูดอกสงบอยู่ริมรั้ว
เจ้ายิ้มอย่างเริงร่า
ข้าฉงน สุดพรรณา
ข้า ได้ยินเจ้าขานขับ
นับแต่ตอนใหนไม่รู้ได้
ข้าน้อมกายคำนับเจ้า

- ก๊อก ถ่าว กวีเวียดนาม -

จาก
http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=2597

(http://foeten.de/gnullerie/galleries/6/614.jpg)

ทุกๆ หยด
ของเม็ดฝน
แม้อายุสั้น
แต่มันไม่เคยเสียใจ
หลังจากได้เริงระบำ
บนหลังคา
และพื้นดินแล้ว

- จาก รื่นรมย์อย่างเซน -

(http://www.jckap.citymax.com/i/Jennys%20photos/man_alone.jpg)

เสื้อผ้า
ของผู้สันโดษ
มักเปื้อนฝุ่นธุลี
จากทางเดิน
บนหุบเขา
เส้นผม
เปียกชุ่มน้ำค้าง
แต่จิตใจ
ผ่องแผ้วที่สุด

- จาก รื่นรมย์อย่างเซน -

(http://www.9dern.com/pic2/gandhi05.jpg)

"สำหรับข้าพเจ้าแล้ว การเมืองที่ปราศจากหลักธรรมทางศาสนา
เป็นเรื่องของความโสมม ที่ควรสละละทิ้งเสียเป็นอย่างยิ่ง
การเมืองเป็นเรื่องของประเทศชาตินั้น ต้องเป็นเรื่องของผู้ที่มีศีลธรรมประจำใจ
เพราะฉะนั้น เราจึงต้องนำเอาศาสนจักรไปสถาปนาไว้ในการเมืองด้วย"

- ท่าน มหาตมะ คานธี -

(http://www.ticino-tibet.ch/immagini/dalai.lama_5.jpg)

ฉันไม่คิดว่าสันติภาพโลกจะเป็นเพียงความฝันนะ
ฉันคิดว่าพวกเราสามารถช่วยกันทำให้มันเกิดขึ้นได้
แต่เราต้องลงทุนลงแรงด้วยใจ และด้วยความวิริยะอุตสาหะ
แล้วสันติภาพของโลกใบนี้ก็จะเป็นสิ่งที่เป็นไปได้....
นับเป็นความคิดที่ผิดอย่างหนึ่งที่ไปมีสมมุติฐานว่า
ความต้องการของมนุษย์ส่วนใหญ่
จะตอบสนองได้จากปัจจัยภายนอก โดยไม่อาศัยคุณภาพภายใน
สำหรับมนุษย์แล้ว แก่นภายในเชิงบวก เป็นสิ่งสำคัญยิ่งสำหรับการอยู่รอด

- ท่าน ทาไลลามะ องค์ปัจจุบัน เต็นซิน กยัตโส -

(http://www.j-krishnamurti.org/ka.jpg)

มนุษย์เราโดยแท้จริงแล้ว ... ก็คือพลังงานลักษณะหนึ่ง
พลังที่เรามีอยู่คือ พลังความคิดความรู้สึก ความกระตือรือล้น
ความอยากได้ ความปรารถนา กิเลส ความทะเยอทะยาน ความเกลียดชัง
การกระทำต่าง ๆ กิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์เป็นการแสดงออกของพลัง
พลังสามารถสร้างมายา สร้างการคดโกง และก่อให้เกิดความทุกข์ยากต่าง ๆ
ความละเอียดอ่อนที่สุด และการทำลายมากที่สุด
ล้วนเป็นการแสดงออกของพลังมนุษย์เช่นกัน
... พลังนี้มีอยู่เพื่ออะไร
หากจิตใจมนุษย์ซึ่งมีพลังใหญ่หลวงนี้
ไม่แสวงหาความจริงหรือไม่แสวงหาพระผู้เป็นเจ้า
เมื่อนั้นพลังนั้นจะเป็นไปเพื่อการทำลายล้าง ....และความทุกข์ยากจะเกิดขึ้น

- กฤษณามูรติจาก ยุวมังกร โดย สุวินัย ภรณวลัย -

(http://www.ayurvedaplus.ru/pictures/436_saibaba.jpg)

ชีวิตคือการท้าทาย จงต่อสู้ฝ่าฟัน
ชีวิตคือบทเพลง จงร่ายร้องลำนำ
ชีวิตคือความศักดิ์สิทธิ์ จงทำให้มันเกิด
ชีวิตคือบุคลิกภาพ และมีวิถีที่สมบูรณ์อยู่ที่นั่น
ชีวิตที่เกิดมาบนโลกนี้ คือหนทางที่พัฒนาจากคนไปเป็นพระเจ้า
ด้วยคุณธรรมที่ได้เกิดมาเป็นคน
ก้าวต่อไป ... พึงแสวงหาความเป็นพระเจ้า
ชีวิตเป็นความศักดิ์สิทธิ์
จงแสวงหาคุณธรรมสูงสุดใส่ตัว และลิ้มรสมัน
... ดื่มด่ำในสิ่งนั้น ...

- สัตยา ไสบาบา จาก เทพอวตาร โดย สุวินัย ภรณวลัย -

ฝากลิ้ง  :slime_fighto:

http://www.fineartgalleryhk.com/gallery/chinese/artists1.phtml?strForceLang=en&ArtistsID=47