ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

เพราะความร้อนของสถานการณ์ช่วงนี้
ทำให้คิดอะไรไม่ค่อยออกนะคะ
วันนี้หนูเลยไปนั่งดูสารคดีบันทึกเหตุการณ์ 14 ตุลา ค่ะ
สะดุดใจกับบทกวีเริ่มต้นภาพยนตร์
ที่เขียนโดยคุณลุงเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
อ่านบทกวีโดยผู้หญิงเสียงหวานสง่าของหนู.. สุรินทร์ อิสมันยี ค่ะ

ก่อนที่จะอ่านบทกวีข้างล่าง คลิกฟังเสียงตามลิงค์นี้
จะทำให้ได้อรรถรสยิ่งขึ้น
และทำให้เกิดแรงบันดาลใจในการไล่อะไรบางอย่างมากขึ้นด้วยค่ะ  :mozilla_tongue:



http://www.freewebs.com/namwan_pooh/move001.wma



และแล้วความเคลื่อนไหวก็ปรากฏ

เป็นความงดความงามใช่ความชั่ว

มันอาจขุ่นอาจข้นอาจหม่นมัว

แต่ก็เริ่มจะเป็นตัวจะเป็นตน


พอเสียงร่ำรัวกลองประกาศกล้า

ก็รู้ว่าวันพระมาอีกหน

พอปืนเปรี้ยงแปลบไปในมณฑล

ก็รู้ว่าประชาชนจะชิงชัย


               เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์



ปล. เห็นเป็นบทกวี หนูเลยเอามาไว้ห้องนี้ อิอิ

บัดสี...กระบี่สาม      พลันถอดด้ามกระบี่ดึง
ลมพัด-ตวัดผึง      ดังฉับ ฉับใส่กลับเฉย

หนึ่ง สองจึงต้องทรุด      วิญญาณหลุดไหลลับเลย
สองกายสองก่ายเกย      เพราะเลือดกายไหลก่ายกอง

กายสามยิ้มข้ามศพ      สำเร็จครบก็เคลื่อนครอง
โลกซึ่งสิ้นหนึ่ง-สอง     เมื่อปีนถึงเป็นหนึ่งแทน

อาศัยหัวใจทราม      ไม่ครั่นคร้ามใครดูแคลน
อาศัยช่วงไวแสน      ถือท่วงท่าทำหน้าทน

เห็นมีเช่นนี้มาก      ในความอยากอันแยบยล
เพื่อน-พี่พอมีผล-      ประโยชน์แทรกก็แตกสาย

ป่ายปีนจนศีลเปื้อน     ยิ่งปีนเหมือนยิ่งเมามาย
เขลา-ขลาดฤาคลาดคลาย      ขึ้นไคลครา หิว-หาครัน!


(''รุก'' บทกวีของท่าน คมทวน คันธนู

จากหนังสือ จตุรงคมาลา)


พี่เอามาฝากเก็ดถวาและทุกท่าน เพราะโดนใจมากค่ะ :mozilla_wink:

ข้าฯหาใช่วีรสตรีไม่ ท่านนักข่าวฯ เพราะข้าน้อยหาได้มีกระบี่ข้างกายหรือ ก็ไม่

ข้ามีเพียงแค่ปัญญาและหัวใจเป็นอาวุธ :mozilla_wink:

หงึก หงึก หงึก  :mrgreen:

เสียดายชายชาตรีที่องอาจ
        เคยกู้ชาติจากภัยใหญ่มหันต์

เสียดายชายชาตรีที่ตายพลัน
        ในยุคอันเหล่าร้ายป้ายมลทิน

เสียดายชายชาตรีที่แกล้วกล้า
        ทรงศักดาเลื่องชื่อบรรลือสิ้น

เสียดายชายชาตรีจบชีวิน
        ยังได้ยินกระดูกร้องก้องกังวาน


(บทกวีนิพนธ์ ท่านทวีปวร จากหนังสือ จงเป็นอาทิตย์เมื่ออุทัย)

หนูเอาบทเต็มๆ ของ เพียงความเคลื่อนไหวมาแปะให้
จำได้ว่าพี่ cameronDZ เคยเอาบทนี้
มาแปะไว้ในกระทู้เสรีไทยที่ใฝ่ฝัน ของพี่ดอกฟ้าฯ แล้วทีนึง
แต่วันนี้หนูกลับไปหาไม่เจอ เลยเอามาแปะใหม่ละกันนะคะ... :D

...................


ชั่วเหยี่ยวกระหยับปีกกลางเปลวแดด
ร้อนที่แผดก็ผ่อนเพลาพระเวหา
พอใบไม้ไหวพลิกริกริกมา
ก็รู้ว่าวันนี้มีลมวก

เพียงกระเพื่อมเลื่อมรับวับวับไหว
ก็รู้ว่าน้ำใสใช่กระจก
เพียงแววตาคู่นั้นสั่นสะทก
ก็รู้ว่าในหัวอกมีหัวใจ

โซ่ประตูตรึงผูกถูกกระชาก
เสียงแห่งความทุกข์ยากก็ยิ่งใหญ่
สว่างแวบแปลบพร่ามาไรไร
ก็รู้ได้ว่าทางยังพอมี

มือที่กำหมัดชื้นจนชุ่มเหงื่อ
ก็ร้อนเลือดเดือดเนื้อถนัดถนี่
กระหืดหอบฮวบล้มแต่ละที
ก็ยังดีที่ได้สู้ได้รู้รส
   
นิ้วกระดิกกระเดี้ยได้พอให้เห็น
เรี่ยวแรงที่แฝงเร้นก็ปรากฏ
ยอดหญ้าแยงหินแยกหยัดระชด
เกียรติยศแห่งหญ้าก็ระยับ
   
สี่สิบปีเปล่าโล่งตลอดย่าน
สี่สิบล้านไม่เคยเขยื้อนขยับ
ดินเป็นทรายไม้เป็นหินจนหักพับ
ดับและหลับตลอดถ้วนทั้งตาใจ
   
นกอยู่ฟ้านกหากไม่เห็นฟ้า
ปลาอยู่น้ำย่อมปลาเห็นน้ำไม่
ไส้เดือนไม่เห็นดินว่าฉันใด
หนอนย่อมไร้ดวงตารู้อาจม
   
ฉันนั้นความเปื่อยเน่าเป็นของแน่
ย่อมเกิดแก่ความนิ่งทุกสิ่งสม
แต่วันหนึ่งความเน่าในเปือกตม
ก็ผุดพรายให้ชมซึ่งดอกบัว

และแล้วความเคลื่อนไหวก็ปรากฏ
เป็นความงดความงามใช่ความชั่ว
มันอาจขุ่นอาจข้นอาจหม่นมัว
แต่ก็เริ่มจะเป็นตัวจะเป็นตน

พอเสียงร่ำรัวกลองประกาศกล้า
ก็รู้ว่าวันพระมาอีกหน
พอปืนเปรี้ยงแปลบไปในมณฑล
ก็รู้ว่าประชาชนจะชิงชัย


เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

เมฆมืดทมึนคลุ้ม...........สิจะคลุมสยามทั่ว
หมู่ชนทมิฬชั่ว..............สิจะครองประเทศไทย

อำนาจผงาดเงื้อม..........ฤจะเอื้อมอนาถใจ
เห่าฟ้าประสาไพร่...........จิตะไร้มนุษย์ธรรม

แบ่งแยกประชาราษฎร์.....สิอนาถอุบาทว์กรรม
ร้อยเล่ห์ระยับยำ.............บมิหนำละยำจริง

ไยโยงแหละโกงโคตร......หฤโหดน่ะผีสิง
กลิ้งกลอกจะเกินลิง.........ทุรชาติอุบาทว์ชน

โอ... คุณลุงคมเย็นคะ

กราบขอบพระคุณมากๆ ค่ะ

ไพเราะกินใจ กระแทกกระทั้นมากค่ะ

เดี๋ยวหนูแอบไปเขียนมาให้คุณลุงตรวจมั่งดีกว่า  :mrgreen:

คารมคมแม่คล้าย...........มีดคม
คมมีดกรีดใจจม.............จ่อจ้วง
จ้วงจ่อต่อใจสม.............สุดโศก
โศกสุดนุชควักล้วง..........จิตแล้วขยี้ใจ

สวัสดีครับคุณเก็ดถวาและทุกท่าน  ผมแปลงของคุณไทยแลนด์เป็นโคลง
กลบท  นาคบริพันธ์:สนธิอลงกฎ 

โอ้โฮ้........คุณลุงคมเย็นขา

หนูขออนุญาต standing ovation ค่ะ แปะๆๆๆๆ :D

จุ๊....จุ๊ เก็ดถวา มีสองหนุ่มหล่อมาชวนเราท่องทะเลแล้ว

เราจะไปดีป่าว อิ อิ... :lol:

เหลี่ยม...โยงโกงทรัพย์ฉ้อ..........ซุก..............จัด
ขัด........จิตติดเคืองขัด..............คิด..............แย้ง
คิด........เสี้ยมแทรกแยกชัด........ชวน.............แบ่ง
ราษฎร์....แตกแหลกใจแล้ง..........เหือดแห้งรัก...ไทย

สวัสดีทุกท่านครับ  ไหนๆมีคนอ่านแล้ว  อันนี้เป็นกลบท  สกัดกระทู้
กระทู้คือ  "เหลี่ยมจัดขัดแย้ง  คิดแบ่งราษฎร์ไทย"

เราพบกันในนามความรู้สึก
ที่ซ่อนลึกสุขล้ำเปี่ยมความหมาย
มือต่อมือมั่นกระชับจับทักทาย
และดอกไม้ระบายแก้มก็แย้มบาน

มาร่วมดื่มน้ำลำห้วยน้อย
ชมรวงข้าวอ่อนช้อยที่ชิมหวาน
ผ่านวันหนึ่งเหนื่อยนักจงพักงาน
เอนกายขับคีตกานต์ผ่านลำเนา

มือเธอย่อมหยาบกร้านโดยงานหนัก
ผิวกายจักเกรียมแดดร้อนแผดเผา
ศึกษาชีวิตใหม่แห่งวัยเยาว์
อันเลือกเอาด้วยความหวังเปลี่ยนสังคม

ซึ่งรอยแค้นเดือนตุลาบัญชาให้
คนรุ่นใหม่โถมกำลังมาสั่งสม
ร่วมแรงสู้อยู่ป่าท้าทุกข์ตรม
บาดแผลบ่มอยู่ที่ใจไม่ปิดบัง

สบสายตาคนหนุ่มสาวผู้เร่าร้อน
ที่ท่าทีทุกตอนซ่อนความหวัง
คือกาพย์กลอนกล่อมป่าดงทรงพลัง
คือเสียงสั่งสาปอธรรมให้พรั่นพรึง

ดอกไม้ป่าสีม่วงอ่อนบานต้อนรับ
ผู้มาจับปืนสู้กู้ชาติหนึ่ง
เป็นแถวแถวสุดแนวภูดูตะลึง
มาเถิดมา… ข้าวใหม่นึ่งยังร้อนรอ



จิระนันท์ พิตรปรีชา, ๒๕๒๐

งานของจิระนันท์ ในยุคที่ใช้ชีวิตอยู่ในป่า
งานชุดนี้มีหมายเหตุช่วงท้ายไว้ว่า "ต้อนรับขบวนแถวนักศึกษาบนภูร่องกล้า ต้นปี ๒๕๒๐"

เมื่อพูดกันไม่ได้ก็ไม่พูด

จะทำปากให้เป็นตูดพูดไม่ได้

จะได้รู้กันว่าประเทศไทย

เป็นของคนหัวใส.. สองสามคน


ถ้าความจน.. ถูกหาว่าขบถ

เพื่อให้ความรวยกด กลางถนน

กูก็พร้อมจะขบถ.. รดน้ำมนต์

กราบพระ.. ออกปล้นความเป็นธรรม



สุจิตต์ วงษ์เทศ พ.ศ. ๒๕๑๗

บางคนตูดพูดได้มีให้เห็น
ถ่มถุยเป็นเช่นฮมามาเห่าหอน
ชอบโกหกโกห้ามาเว้าวอน
หวังตัดตอนเต้าข่าวกล่าวเกินจริง

ประเทศชาติบาดหมางอ้างสมาน
มันตัวการสันดานต่ำละยำยิ่ง
มันกลิ้งกลอกหลอกกันสันดานลิง
ระเบิดทิ้งประเทศไทยพังไปแล้ว

หนูน้อยใจในลุงเย็นเป็นที่ยิ่ง

เอาน้องหมา น้องลิงมาเปรียบได้

น้องหมาเห่าไม่โกหก หมาจริงใจ

ลิงก็ไร้ เดียงสา อย่าว่าเลย    :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:

ต้องขอโทษน้องหมาไว้ในที่นี้
โทษฐานที่เอามาเปรียบเทียบคนชั่ว
ขอโทษลิงจริงใจไม่เคยมั่ว
ไม่เหมือนแม้วเมามัวตัวน่าชัง

เรียกตัวน่าชัง  ไม่กล้าเปรียบเดี๋ยวต้องมาขอโทษสัตว์อื่นอีก
สวัสดีหนูเก็ดถวา

ขอบพระคุณสักพันครั้งคุณลุงขา

ประทานโทษที่ต่อว่ามาหนนี้

เรียกคนชั่ว "ตัวน่าชัง" กำลังดี

จะได้ไม่ต้องป้ายสี ทั้งหมาลิง


สวัสดีค่ะคุณลุง.. หนูเพียงแซวเล่นๆ นะค้า (http://cgi.educities.edu.tw/funstory/apus/icon/smile.gif)

ไม่เข้าใจ ว่าทำไม จึงทรมาน
ให้ชาวบ้าน ชาวเมือง เขากล่าว
เขาด่าพ่อ ล่อแม่ ทุกเวลา
ทำไมหว่า มันไม่ลง เพราะอะไร?


//ไม่เข้าใจจริงๆ ส่ายหัว

เหตุด้วยเพราะผลประโยชน์มาค้ำไว้
มิได้นึกถึงอะไรในเบื้องหน้า
รักแผ่นดินรักชาติเรื่องไรนา
ผลประโยชน์ของตัวข้าเท่านั้นพอ

จะก่นด่าประนามว่าทั้งเผ่าโคตร
คนจะโกรธเกลียดเท่าใดไม่หวั่นหนอ
เรื่องสำคัญเงินทั้งนั้นไม่รู้จักพอ
มันขออยู่ไม่ย่อท้อเพราะด้วยเลว

หากจะเปรียบเลวชั่วกับความต่ำ
มันต่ำใต้สุดจะนำเปรียบดั่งเหว
ลึกเท่าใดให้สุดลึกของความเลว
มันเฉกเช่นนรกเหวแห่งเปลวไฟ

ยามนี้ไฟนรกเผาเหลี่ยมเร่าร้อน
แต่บ่ห่อนคร้ามเกรงจะแผดไหม้
ผลประโยชน์เท่านั้นจึงทนไป
แม้เลวร้ายเหลี่ยมทนได้ด้วยมันเลว

เบื้องหน้าคือหญิงสาว
พลิ้วอาภรสีขาว ไร้เดียงสา
มีดวงดาววาวใสในแววตา
โปรยประกายปรารถนาเป็นดอกไม้

เธออ่านนิยายใฝ่ฝัน
สงสัยค่ายุติธรรม์หายไปไหน
การต่อสู้เพื่อสิ่งนี้จะมีใคร
เธอก้าวไปค้นความจริง (อิงนิยาย)

เขาคือชายหนุ่ม
ร้อนรุ่มแกร่งกล้าหาความหมาย
โดยยึดมั่นการต่อสู้ลูกผู้ชาย
ท้าทายภัยผองโลกหมองมัว

เขาตะโกนสุดเสียง
ถกเถียงหยันหยามความชั่ว
ชายหนุ่มวิ่งสวนทางกับความกลัว
เพื่อพบตัวมีค่าน่าพอใจ

ชายหนุ่มกับหญิงสาว
จูงมือกันก้าวสู่หนไหน?
เพียงหลงทางที่ไม่มีทางไป
หรือสร้างสรรค์บันไดไกลถึงฟ้า

นี่คือคำตอบ..
"ชีวิตที่มอบไว้แก้ปัญหา
ต้องสู้ ต้องทำ รับคำท้า
เบื้องหน้าคืออะไรไม่พรั่นเลย"


จิระนันท์ พิตรปรีชา, ๒๕๑๖

ไขขานเข็นข่าวข้อ...........ขุกเข็ญ
ปากเปล่าแปลกเปลืองเป็น.....ปดโป้
อยากแยกแยะยากเย็น................ยุ่งยิ่ง
มุบมิบมากมายโม้...........................มั่วแม้วหมาเมิน

คลี่คลายความคลุมเครือ............ค่อยค้น
สืบเสาะสิ่งสับสน.................เสกสร้าง
วนเวียนว่าวกวน...............วัจน์วอก
อุบอิบอึกอักอ้าง.............เอ่ยโอ้เอาเอง

ชูนิ้วแห่งชัยชนะ
แท้หายนะกำลังเยือน
ดอกไม้ที่ได้เหมือน
ดอกไม้จันทน์บรรจงวาง

สิ้นแล้วซึ่งคำถาม
ถึงชอบธรรมอันอำพราง
นายบ่อนเป็นใหญ่กลาง
อยู่กลางบ่อนเป็นธรรมดา

สิ้นบุญที่โปรดสัตว์
ด้วยอาบัติสาหัสสา
อาบัติแห่งศรัทธา
ที่เซ้งโบสถ์ไปเป็นทุน

สิ้นศรีก็สิ้นศักดิ์
ทั้งพวกพรรคล้วนแผลพรุน
หมกบาปและเมาบุญ
เบิกอบายมาบังตน

เดือนมืดแล้วขึ้นสว่าง
กระจ่างจ้าแจ่มตาคน
จากสว่างมามืดมน
โอ้ใจหายเสียดายเดือน

ชูนิ้วแห่งชัยชนะ
แท้หายนะกำลังเยือน
ดอกไม้ที่ได้เหมือน
ดอกไม้จันทน์บรรจงวาง !


     เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
     ๗ มีนาคม ๒๕๔๙

หมักหมามากมั่วโม้.........มอมเมา
บ้าบ่นบาปบ่เบา................บอดใบ้
หลายเหลี่ยมเล่ห์หลอกเรา........เลียแหลก
หอกหักห้อยโหนให้....................เห่าโห้งหอนโหย