ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

   ไม่มีใครตอบได้ว่าความรักนั้นมีมาตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าความรักได้กระจัดกระจาย
ไปยังที่ต่างๆ อย่างกว้างขวาง ความรักมีทั้งรักระหว่างพ่อแม่ลูก  รักญาติพี่น้อง  รักเพื่อนๆ
รักสามีภรรยา  รักเพื่อนร่วมห้อง โรงเรียน  สังคม ประเทศ  หรือโลก....
 
   "ความรัก"   ถูกให้คำจำกัดความอย่างมากมาย น่าจะมากกว่าคำอื่นใด...
รักเป็นทั้งแรงผลักดันที่ยิ่งใหญ่ และเป็นทั้งแรงกดที่มหาศาล แต่อย่างไรก็ตาม
ผู้คนยังคงแสวงหาความรักกันมาทุกยุคทุกสมัย  ความรักมีความมหัศจรรย์อย่างไร
ลองมาดูคำจำกัดความบางส่วนของความรักกํน

๑ ความรักทำให้คนตาบอด...การแต่งงาน  ช่วยให้คนตาสว่าง ๑

๑ ความรัก ...ก็เหมือนการรอรถเมล์
   สายที่ไม่อยากขึ้น-ก็มาจัง ..
   ส่วนสายที่ต้องการจะขึ้น ...ก็.....นะ รอไปเถอะ
   พอมา-ก็ไม่จอด
   พอจอด-ก็คนแน่น-ขึ้นไม่ได้..พอขึ้นได้-รถก็ไปตายกลางทางอีก ๑

๑ ความรักเหมือนยาขม ๑

๑ ความรัก..ก็เหมือนกับเหรียญ
   แหวน ..หรือชิ้นส่วนเล็กๆ
   เพราะเมื่อไหร่ที่มันหลุดมือตกลงพื้น
   มันจะต้องกลิ้งไปยังซอกที่มืดที่สุด.. และลึกที่สุด
   จนเรามองไม่เห็น ...และเอื้อมไม่ถึง ๑

๑ รักกันมันกว่าแห้ว เลิกกันแล้วแห้วมันกว่า ๑

๑ ความรักทำให้นาฬิกาเสีย ยามพบกันแสนสั้น ยามจากกันแสนนาน ๑

๑ ความรักเหมือน...ลมตด
   เมื่อหมดกลิ่น ... ก็หายใจได้สะดวก
   ความรักเหมือน...ลมตด
   เพราะตดเรานั้น...หอมเสมอ
   ความรักเหมือน...ลมตด
   ไม่มีวันหมด ... เพราะตดเรื่อยๆ ๑

๑ รักคุณเท่าฟ้า ๑

๑ รักแท้คือแม่ข้า รองลงมาคือแม่โขง ๑

๑ รักเขาข้างเดียว เหมือนเกลียวเชือก
   เขารักเราเผื่อเลือก  หารู้ไม่
   เขาไม่รักเราแล้ว  ก็แล้วไป
   เรารักเขาต่อไป  ก็แล้วกัน ๑

๑ ความรัก...คล้ายการลอกหัวหอม ระหว่างลอกหอมทีละชั้น
ระหว่างการเรียนรู้กันและกันทีละขั้น เป็นธรรมดาที่ต้องมีน้ำตา
วันนี้หัวที่เคยหอมหายไปแล้ว หัวหอมไปไกลแต่น้ำตาทำไมยังอยู่ที่เรา ๑

๑ ความรักเหมือน Computer....ถ้า Error....ก็ Reset ๑

๑ ความรักเหมือน...ขี้ลอยน้ำ
   ปลาไม่ตอด...ขี้ไม่แตก
    เราไม่แยกจากกัน ๑

๑ บางคนอาจจะคิดว่า ความรักเหมือน ติ๊ก เจษฯ เพอร์เฟคไปซะทุกอย่าง
   บางคนก็ว่า ความรักเหมือน เท่ง เถิดเทิง ทำให้เราหัวเราะ ยิ้มได้ มีความสุข
   บางคนก็ว่า ความรักเหมือนห่วงยาง ช่วยให้เรารอดตายได้ เมื่อเวลาจมน้ำ ๑

๑  เมื่อคนอกหักเพราะความรัก  จะผ่าน  5  ขั้นตอน
    1. ปฏิเสธ... ไม่... เรายังไม่เลิกกัน เรายังคบกันต่อไปได้
    2. ท้อแท้... เราจะไม่มีทางเจอคนที่ดีอย่างเค้าได้อีก...
    3. ต่อรอง... เอายังไงกับความรักของเรา จะคบกันต่อไปไหม
    4. โกรธ... ดี เราก็ไม่ต้องการเค้าเหมือนกัน...
    5. ยอมรับ... ใช่ เราเลิกกันจริงๆแล้ว ๑ 

๑ ...ความรักบทที่ 1...
   ความรักเหมือนขนมเค้ก S&P ที่หอมหวานใครๆก็ชอบ
   ความรักเหมือนขนมปัง Yamasaki ที่บางครั้งมีให้ลองชิมแล้วค่อยตัดสินใจซื้อ
   ความรักเหมือนก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ ที่ต้องเส้นใหญ่ในใจเธอถึงจะได้ความรักจากเธอ
   ความรักเหมือนขนมทองหยอด ที่ต้องหยอดด้วยคำหวานบ่อยๆถึงจะดี
   ความรักเหมือนขนมบ้าบิ่น ที่ต้องใจกล้าบ้าบิ่นเท่านั้น
   ความรักเหมือนปีโป้ ที่มีหลายรสให้เลือกแล้วแต่ความชอบ
   ความรักเหมือนส้มตำยกครก ที่บางคนอาจจะชอบแปลกๆ
   ความรักเหมือนกล้วยดิบแช่ตู้เย็น ที่เวลาอยากเอามากินช่างยากเหลือเกิน
   ความรักเหมือนกาแฟไม่ใส่น้ำตาล ที่ขมเวลาที่กิน
   ความรักเหมือนขนมรวมมิตร ที่ต้องมีหลายอย่างมารวมกันถึงจะอร่อย
   ความรักเหมือน M 150 ที่เป็นเครื่องดื่มบำรุงกำลัง ๑

๑ ความรัก.. สวนทางกับกฎฟิสิกส์.. นั่นคือ  ...เมื่อเราให้ความรักกับใครมากเท่าไหร่
   ...เราก็จะได้รับตอบแทนกลับมาเป็นสัดส่วนผกผันกลับ ๑

๑ ...ความรักบทที่ 2 ...
   ความรักเหมือนต้มจืดมะระ ที่ขมแต่หลายคนก็ชอบกิน
   ความรักเหมือนเมล็ดฟักทองตรามือ ที่กว่าจะแกะเปลือกของความรักได้บางทีอารมณ์ก็เปลี่ยน
   ความรักเหมือนถั่วโก๋แก่ ที่บอกว่าทำจากถั่วแต่ที่จริงแล้วโฆษนาบอกว่ามันทุกเม็ด
   ความรักเหมือนแห้วกระป๋อง ที่มีเยอะเต็มกระป๋องแต่ก็ไม่เข็ด
   ความรักเหมือน PEPSI ที่ลองรักสักนิดแล้วจะติดใจ
   ความรักเหมือนรังนก ซึ่งกว่าจะได้มาลำบากเหลือเกิน
   ความรักเหมือนปลากระป๋อง ที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันบ้างคงดี
   ความรักเหมือนผงชูรส ที่บริโภคหลายคนมากอาจจะไม่ดีต่อสุขภาพ
   ความรักเหมือนลูกชิ้น ที่ไม่ได้มีแค่กลมอย่างเดียว แต่มีหลายรูปแบบ
   ความรักเหมือนกล้วยฉาบ ที่ต้องมีกล้วยและน้ำตาลมาประกอบกัน 2 อย่าง
   ความรักเหมือนหมูแดดเดียวที่ต้องถนอมไว้จะได้มีไว้กินนาน
   ความรักเหมือนฮาร์ทบีท ที่สอดไส้ความหวานไว้ข้างในซึ่งอาจจะไม่เหมือนกับข้างนอกที่เป็นอยู่ ๑
 
      แล้วเพื่อนๆ ล่ะ  มีมหัศจรรย์ความรักไหม ?  เกิดขึ้นกับท่านหรือคนที่รู้จักก็ได้
นำมาเล่าสู่กันฟังบ้าง  ดีไหมครับ ?

ขอบคุณครับ...คุณแอ่นแอ๊น..ที่ได้มาช่วยกันแสดงให้เห็นมหัศจรรย์แห่งรัก
ผมอยากเห็นคนในเสรีไทยเรารักกันครับ...... ~O~  ~O~  ~O~

'อนา อย่าไปเสียใจสิ...อย่างน้อยเราก็มี "แห้ว"  :mrgreen:

โอ........ แต่ก่อนหนูชอบปลูกแห้ว ไว้แจกชาวบ้าน

มาโดนแจกเอง ไร่แห้วนู๋เดี้ยงเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่เชื่อว่า...วันหนึ่ง มหัศจรรย์แห่งรักของน้อง...จะมาถึง
(...แต่ไม่รู้เมื่อไหร่  :mozilla_tongue:)

พี่ภูพาน ตัดคำในวงเล็บออกจะเป็นพี่ชายที่น่ารักมากเลยค่ะ

จะให้กำลังใจทั้งที  ยังมาตัดขากันอีก เชอะ  :twisted:

จะว่าไป ใครจะว่า อนาเป้นผู้หญิงเพ้อเจ้อ ก็ได้นะค่ะ

เพราะหนูเคยฝันว่า จะเจอผู้ชายที่ตัวเองรัก แบบ love and fist sight  :mozilla_tongue:

แต่หนูเดินทางมาทั่วทวีป ไม่เห็นจะเจอเลยค่ะ ที่ๆๆมองๆๆ ก็สายตาแปลกๆๆ

มีแปลกหน่อยก็เพื่อนตัวเอง แต่จะให้มาเปลี่ยนเป้นแฟน แฮะๆๆ เพ่อนดีกว่าค่ะ เพื่อนสบายใจกว่า คบนานกว่า อิอิ  

อย่างนี้แล้ว  มีงาน meeting คราวหน้า ...ขออย่าได้เจอกันเลย !!


( :mrgreen:)

((((((((((((((((กริ๊ด)))))))))))))))))))))))))))

พี่ภูพาน เด๋วนี้ปากคอเราะร้าย นะคร๊า

เด๋วเถอะ พี่เห้นหนูแล้ว ลมปานแตก ทั่วร่างแน่ๆๆ :lol: :lol:

...โอยาซุมินาไซ...เพื่อนทุกท่าน
ขอให้หลับฝันเห็นเงินหมื่น  เมื่อตื่นเห็นเงินแสน... :mrgreen:

ไรกันอ่ะ.... หนูอนา เป็นเด็กเป็นเล็ก

มาคุยเรื่องฟามรักแล้วเหรอ  :mozilla_tongue:  :mrgreen:



มหัศจรรย์แห่งรัก.. ของหนู

มันไม่มหัศจรรย์เลยค่ะ แหะๆ ไม่รู้จะเล่ายังงายยยยย  :mozilla_tongue:

แง๊หนูเกด เขาอายุมากกว่า ฉิบแปดจริงๆๆน๊า

แต่พี่ภู เขามาดับฟามฝันของเรา หมด  :twisted: :twisted:


งานนี้แค้นฝังหุ่น ดูจะจองล้างจองผลาญทุกกระทุ้เลย อิอิ

สวัสดีตอนเช้าค่ะ  พี่ ๆ ทุกท่าน   :D

ชอบจังเลยค่ะ  กระทู้เกี่ยวกับความรักเนี่ย อิอิ  :mrgreen:

เดือนขอแจมหน่อยนะคะ    แต่เกรงว่า จะพาออกทะเลหรือเปล่าก็ไม่รู้  ( ติดมาจากพี่อนาค่ะ หุหุ )  :mozilla_tongue:




 อ่านประโยคนี้แล้ว  ทำให้เดือนนึกถึงหนังญี่ปุ่นเรื่องหนึ่ง  ซึ่งเดือนเชื่อว่า หลาย ๆ คนคงได้ดูแล้ว

Always : Sunset on Third Street

ขออนุญาตยืมคำสวย ๆ สั้น ๆ แต่ได้ใจความของพี่ดำรงเฮฮามาโพสท์นะคะ

เพราะเดือนคิดว่า มันช่างเป็น คำบรรยายหนัง ที่เหมาะสมที่สุด













เดือนประทับใจหนังเรื่องนี้มาก ๆ เลยค่ะ  ทั้งเนื้อเรื่อง และเพลงประกอบอันแสนไพเราะ
ถ้าไม่เชื่อ  คลิกไปฟังกันเลยค่ะ  --> http://www.always3.jp/




สำหรับคนที่ดูแล้ว   จำ เรียวโนะสุเกะ กับ อานักเขียน ได้มั้ยคะ
เดือนชอบคู่นี้จังเลยค่ะ    เค้าผูกพันธ์ รักกัน แบบพี่น้อง ทั้ง ๆ ที่ ไม่ได้เป็นญาติกันสักนิด
ความรัก ความห่วงใย การให้อภัย ความผูกพันธ์ ได้เกิดขึ้น ในช่วงเวลาที่ทั้งสอง ได้อยู่ร่วมกัน
เกื้อกูลกัน   วันนึง  ที่ต้องลาจาก   ความเศร้า คงเป็นสิ่งเดียว ที่รู้สึกได้ ในตอนนั้น

 :cry: :cry:

เดือนอยากบอกว่า  เดือนรัก และผูกพันธ์กับพี่ ๆ ในเสรีไทย ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ญาติกัน
อยากให้รู้ว่า เดือน รู้สึกแบบนั้น จริง ๆ ค่ะ


  :cry:  :cry:  :cry:

อ่า ... อยากเป็นญาติกันจริง ๆ มั้ยฮะ  :mrgreen:

อ่า   ยังไม่สอนภาษารัสเซียนู๋เลยนะ   มามะ  จะเป็นญาติฝ่ายลุง หรือฝ่ายอาดีคะ หืมมม?  :roll:

งั้น คุณอา ภูตบูรพา  มาสอนภาษารัสเซีย ให้หลานเดือนเด๋วนี้นะคะ  อิอิ   :mrgreen:



เอ่อ    ออกทะเลจนได้   555+   :lol: :lol:

ลี้หละฮะ เรียกลุงเรียกอา อย่างนี้ต้องลี้ไกลฮะ

ปล. ขออภัย จขกท. เป็นอย่างยิ่งที่เข้ามาหาเศษหาเลยแถวนี้  :mrgreen:

อยากจะคุยเรื่องรักของเราบ้าง  ก็ลืมไปหมดแล้ว
สงสัยจะแก่  ความจำเลยไม่ดี  :mozilla_cool:

ขอเล่าเรื่องรักในเนท ของเพื่อนให้ฟังก็แล้วกัน
เขาเป็นผู้ชาย แต่ปลอมเป็นหญิงไปเล่น  ทางนั้นมีหลังไมค์เหมือนกัน
หล่อนตัวปลอม ก็ไปหว่านเสน่ห์คำหวานให้ชาย  จนชายเป็นปลื้มตามๆกัน
ขอรูป ขอ นัดเจอ   ในที่สุดต้องบอกขอลาไปเรียน ต่างประเทศ
จึงรอดตัวมาได้ 

แต่ที่สมหวังก็มีอยู่หนึ่งราย แถวบ้านผม
ตกงานมาหลายปีขอเงินพ่อแม่ใช้  นั่งเฝ้าหน้าคอมฯทุกวัน  เข้าหลายเวป
คุยอวดรวย  มีธุรกิจ  จนสาวอายุ ประมาณ 25 คุยได้ 2 เดือนหิ้วกระเป๋า
จาก ต่างจังหวัด มาหาที่กรุงเทพ มานอนที่บ้านด้วย

เจอคุณแม่ฝ่ายชายซึ่งเป็นครูเก่า มาพบเลยอบรม ผู้หญิง
ทั้งคู่เลยไปพัก ข้างนอกหลายคืน
ปัจจุบันความรักจบแล้ว  ฝ่ายชาย ก็หารายต่อไป :mozilla_tongue:

ขอบคุณน้องเดือน สำหรับเพลงไพเราะที่นำมาฝากครับ

เอ ! สงสัยว่าผมยังไม่แก่ เพราะน้องเดือนเรียกผมว่าพี่
แต่เรียกคนอื่นว่าลุงหรือ อา :mrgreen:

น้องเก็ดถวา...เล่าได้นะ  พี่ถือว่าความรักนั้นเป็นความมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง
คิดดูสิว่า !!   คนสองคนมาจากที่ต่างกัน  ได้มาเจอะเจอกัน "ได้รักกัน"
....เพราะกามเทพหรือ ?   :o

น้องเดือนไม่ต้องกลัวเรื่องออกทะเล ขณะพี่คุยกับน้องก็กำลังอยู่บนทะเลอยู่แล้ว
(ทะเลชีวิต... :P )  อยากจะเล่าอะไรก็เล่าได้  สบายๆ ....(แบบเบิร์ดๆ)
หนังที่น้องแนะนำ  พี่สนใจจะหาดูได้ที่ไหนบ้างจ๊ะ (หนังเก่าหรือใหม่ ?)
เมื่อก่อนมีเวลาว่างเยอะ  พี่เป็นแฟนประจำของเทศกาลหนังญี่ปุ่น
พี่ว่าหนังชีวิตหลายเรื่องของเขาสะท้อนสังคมและชีวิตได้ลึกซึ้ง
โดยเฉพาะถ้าเปรียบเทียบกันกับหนังฮอลลีวูด ห่างหลายช่วงตัว

คุณคนในวงการ  กระทู้นี้เป็นกระทู้ความรักครับ  มีแต่สันติไม่มีสงคราม
ยินดีต้อนรับผู้ที่มีความรัก  หรือจะ มาหาความรัก ก็แล้วแต่...ฮาฮา...

ใครว่าลุงทิมมี่(หรืออา) ผมก็จะโกรธด้วย  เพราะผมเองยังเรียกน้องทิมมี่เลย !
(เกี่ยวกันไหมนี่.... :mrgreen:) 

พี่ภู ...

เพลงนี้เพลงโปรด ของ ประกายดาว ...

ความรัก มัน มหัศจรรย์จริงๆ นี่คะ
สำหรับคนไม่รู้จัก รัก ...อย่างที่จะทำให้ เกิดความงดงาม ตามที่ควรจะเป็น
ความรัก ก็คงทำให้ คนคนนั้น หม่นหมองอย่างที่สุดได้เช่นกัน
สำหรับ ประกายดาว
ความรักเป็น ความประณีต อย่างหนึ่งของใจ
เป็นความอ่อนโยน อย่างที่สุด ลดละได้ กระทั่งอัตตา
ไม่มี ความซับซ้อน ต่อกัน ...ให้ ธรรมชาติ ของ ใจ ได้ ถ่ายทอดถึงกัน

หนู ไม่สนใจ ความรู้สึก เริ่มรักเท่าไหร่ค่ะ
ทั้งๆ ที่ว่า กันว่า ในยามเริ่มรัก นั้น เป็น หนึ่ง moment ที่อ่อนหวานที่สุด
ที่งดงามที่สุด อบอุ่น ที่ตื่นเต้น ที่เรียกร้อง ให้ หัวใจมันพูดคุยกัน มากที่สุด
หนึ่งช่วงเวลา

หนู สนใจ มากกว่า เราจะรักกันอย่างไร ให้ เหมือนวันแรกที่เริ่ม รัก
ที่เริ่ม ปักหัวใจ ...ต่อกัน ...เท่านั้น

คนรัก หนู เป็น ผู้ชายธรรมดา ๆ ได้ค่ะ แต่ต้องมีหัวใจที่ยิ่งใหญ่
จนกระทั่ง หนูมีความศรัทธา ...หาไม่แล้ว

...หนู ...คง อยากมีความสุขสงบ บน คาน มากกว่าค่ะ  

ผมชอบเพลงนี้ของพี่ปุ๊ครับ

เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้ง
เหมือนเห็นสายรุ้งขึ้นกลางแจ้ง
เหมือนลมหนาวเดือนเมษา
เหมือนว่าใจอ่อนล้ากลับแข็งแกร่ง

เหมือนคนกำลังมีรัก
เหมือนคนหลงทางพบคนรู้จัก
เหมือนเจอของสำคัญที่หล่นหาย
เหมือนร้ายนั้นกลายเป็นดีมาก
เหมือนที่ฉันนั้นได้มาพบกับเธอ
ชีวิตฉันจึงได้เจอ

แต่ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร
ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่งใหญ่ควรค่าพอ
ที่ฉันได้จากเธอ ได้รักโดยไม่ต้องขอ
ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร

โอ้...เธอ ทำให้ฉันรู้จัก
ความรักที่ไม่มีเหมือนใครใด
ได้มามีเธอนั้นเป็นคนให้
หัวใจอยากให้เธอรู้

แต่ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร
ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่งใหญ่ควรค่าพอ
ที่ฉันได้จากเธอ ได้รักโดยไม่ต้องขอ
ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร

ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร

"...เราจะรักกันอย่างไร ให้ เหมือนวันแรกที่เริ่ม...รัก"...ประกายดาว

...ผมมักคิดถึงความรู้สึกเมื่อนั้นเสมอ
....มันยากจะบรรยายได้....
...ความอิ่มเอิบ  เปลวไฟ  โลกสีเขียว  ท้องฟ้าสีรุ้ง.....
...และมันจะอยู่อย่างนั้นตลอดไป....

"รัก" อัญชลี ...เพลงโปรดของผมเช่นกัน
http://www.doo-dd.com/music/play.php?id=19

เพลงโปรด พี่ธส....เป็นเพลงโปรดเพลงเดียวกับประกายดาวเลยค่ะ
เป็น เพลงที่ หนูรักมากจนต้องใส่เป็น เสียงพักรอสาย ในโทรศัพท์มือถือ ของตัวเอง
พี่ภูพานคะ ......

ความรู้สึก ยาม คิดถึง วันเริ่มรัก ของพี่ภู น่ารักและน่าจดจำจริงๆ...
แต่ ทำไม มีเปลวไฟอยู่ด้วย ....พี่หมายถึงอะไรหรือคะ ....
ความร้อนรุ่ม กระวนกระวาย หรือ หัวใจที่ร้อนเป็นไฟ ...
พี่ภู ขยายความด้วยนะคะ ... :mozilla_smile:

มหัศจรรย์ แห่งรัก ....มันคงเป็นชั่วเวลา ที่ จดจำ ไม่รู้ลืม ...
แต่ถ้าเรา พบ ความเศร้าหมองระหว่างทาง
เราจะ จัดการอย่างไรคะ ให้ ช่วงเวลา นี้มัน ห่างไกลไปเสียเร็วๆ
เพื่อ ชะโลมหัวใจเราไว้ ให้ ยังแข็งแรง  :mozilla_oops:

"รักโดยไม่ต้องขอ ได้รู้โดยไม่ต้องรอ"

ชอบประโยคนี้ในเพลงรักของพี่ปุ๊ที่สุด

เพราะผมเชื่อว่า ความรักเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาเอง

ไม่ต้องไปขอใคร ถ้าจะรัก ก็รักเอง

และรู้ได้เอง โดยไม่ต้องรอให้เสียเวลา

เพราะความรักที่ขอนั้น ถ้าผิดหวัง มันก็คือทุกข์ อย่าขอ อย่าหวัง มันเกิดเอง

ส่วนความรักที่ต้องรอนั้น ก็เหมือนกัน ตั้งตานับเวลา ก็คือตั้งตารับรู้ความทุกข์

ดังนั้น อย่ารอ ไปทำอย่างอื่นซะ ถ้าจะมา มันมาเอง.....ผมเชื่ออย่างนั้น

ความรักจึงอยู่ที่การกระทำ หากเราทำดีกับใครซักคน โดยไม่หวังผลอะไร

ความรักมันอาจจะเกิดขึ้นได้เอง ในทางสถิติเรียกว่า Random Event

เป็นเหตุการณ์ที่ไม่ใช่ 1+1 = 2 แต่เป็นเหตุการณ์สุ่ม เรารู้ได้เพียง

Popability ของเหตุการณ์ อย่าถามหา Factor ของความรัก เพราะ

Factor ของความรักมีนับร้อยนับพัน ไม่มีคณิตศาสตร์รูปแบบใดที่จะสร้างสมการความรักได้

จอห์น แนช นักคณิตศาสตร์รางวัลโนเบล ยังบอกเองว่า

ความรักไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยสมการใดๆ แต่ต้องใช้หัวใจที่งดงามพิสูจน์

ไม่รู้ค่ะ ว่ารักเป็นแบบไหน แต่หนูเชื่อ ในพรหมลิขิต :mrgreen: :mrgreen:

(http://www.austinchronicle.com/issues/dispatch/2002-04-05/screens_feature-1.jpg)


หนึ่งในความภาคภูมิใจของ ปริ๊นสตั้น ....http://www.princeton.edu/main/

พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด
ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิตใจ ฉันจึงได้มาใกล้กับเธอ
เออชะรอยจะเป็นเนื้อคู่ ควรอุ้มชูเลี้ยงดูบำเรอ
แต่ครั้งแรกที่พบเธอ ใจฉันเชื่อว่าแรกเจอ ฉันและเธอเป็นคู่สร้างมา

เนื้อคู่ ถึงอยู่แสนไกลก็ไม่คลาดคลา
มุ่งหวัง สมดังอุราไม่ว่าใครๆ
หากไม่ใช่คู่ครองแท้จริง จะแอบอิงรักยิ่งปานใด
ยากนักที่จะสมใจ คงเป็นเหตุอาเพศภัย พลัดกันไปทำให้คลาดคลา

เราสองคนต่างเป็นเนื้อคู่ จึงชื่นชูรักใคร่บูชา
นี่เค้าว่าบุญหนุนพา พรหมลิขิตขีดเส้นมา ชี้ชะตามาให้ร่วมกัน
เราสองคนคงเป็นเนื้อคู่ เพียงแต่ดูรู้ชื่อโดยพลัน
ก็รู้สึกนึกรักกัน จนฝันใฝ่ใจผูกพัน แม้ไม่ทันจะเห็นรูปกาย

ฉันเชื่อ เพราะเมื่อพบเธอฉันเพ้อมากมาย
เฝ้าหลง พะวงไม่วายไม่หน่ายกมล
พรหมลิขิตบันดาลทุกอย่าง เป็นผู้วางหนุนทางมวลชน
ได้ลิขิตชีวิตคน มอบเนื้อคู่มาเปรอปรน ทั้งยังดลเธอให้คู่ฉัน

หนูประกายดาว ดูเรื่อง A Beautiful Mind แล้วใช่ไหม

เป็นภาพยนต์เรื่องโปรดของผมเลย

 ดูแล้วค่ะ ....



เป็น หนังเรื่องหนึ่ง ที่
ทำให้หนูเข้าใจ วิธีคิด ความจดจ่อ ความมุ่งมั่น ของ มนุษย์ผู้ชายจริงๆเลย
รวมทั้ง หัวใจ ของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เจ็บปวดรวดร้าว ...แต่ยังทานทน ...สู้
เพียงเพราะ รัก.... ที่มีให้ ผู้ชายคนนั้น
 :mozilla_tongue:

well , อยากให้ พี่ธส ... ไป เรียน ที่ ปริ๊นซตั้น แบบ ตาจอห์น แนช เลย
แล้วเอาโนเบล มาฝากประเทศไทย  :mozilla_tongue:
เพื่อน สนิท หนูจบมาจากที่นั้น... เรื่อง จอห์น แนช เป็น ยิ่งกว่าตำนานจริงๆ  

ผมไม่เชื่อใน พรหมลิขิต แล้วละครับ อนา
จอห์นแนช เป็นคนสติไม่สมประกอบ ตั้งแต่ยังหนุ่มแน่น จนกระทั่งวันสุดท้ายของชีวิต
เขาก็ยังเป็น คนโรคจิตประสาทหลอน สร้างภาพบุคคลที่ 3-4 ที่ไม่มีตัวตน มาอยู่ร่วมกันกับเขา

วันที่เขาพบความจริงนั้น ว่าเขาเป็นโรคจิตหลอน เขาตกใจมาก แทบรับไม่ได้
เขาไม่ยอมเชื่อว่าเขาบ้า...และไม่รู้จะทำยังไงกะชีวิตตนเองต่อไป

แต่ต่อมา ทำการพิสูจน์...จน เชื่อโดยตนเองว่า เขาเป็นโรคจิตหลอน
 เขาเรียนรู้ ที่จะอยู่ร่วมกับภาพมายา "เหล่านั้น" ที่จิตของเขาเป็นผู้ "สร้าง"มันขึ้น

ตลอดเวลา แห่งการฝ่าฟันอุปสรรคนั้น เขามีคนๆนึงคอยเคียงข้าง
ผ่านวันเวลาแห่งทุกข์ ทั้งกายใจ ไปพร้อมเขา
วันท้ายๆของชีวิต เขาขณะที่ ผมบนศีรษะขาวโพลนทุกเส้น
เขาได้รับ ปากกา...เกียรติยศ จากทุกๆคนใน มหาวิทยาลัย ที่เขาเคย "บ้า"
และเป็นมหาวิทยาลัยที่ เชิญเขากลับมาสอน ในตอนจบของชีวิต  

บทพิสูจน์ของจอห์น แนช....คือ ความรักที่ทุ่มเท ให้กับการงาน ( อย่างที่แม้ "โรคบ้า" ก็ยังมาหยุดยั้งเขาไม่ได้)
บทพิสูจน์ของการงานที่เขารัก...คือ รางวัลโนเบล

และเบื้องหลัง ทั้งหมดนั้นคือ...คราบน้ำตา บนรอยยิ้มของ ภรรยา สุดที่รักของ จอหน์ แนช
ที่สุดของกำลังใจ และความทุกข์ยาก ซึ่งเธอไม่ทอดทิ้งและพยายาม เข้าใจ คนโรคจิตคนนั้น
จน จอหน์แนช มีวันนี้.....

อย่ามาว่า จอห์น แนชชชชชช นะ    :mozilla_cry:

ในโลก ส่วนตัว มากๆ ....ของ ใครคนหนึ่ง ในที่นี้ อาจจะคือ จอห์น แนช
โลกส่วนตัว ใน ความคิดของเค้า
มันลึกซึ้ง จน หนู ไม่เอาบรรทัด ทางสังคม ไป วัด ไป ตีค่า ไปกำหนด
มันอาจเป็น โลกของเค้าคนเดียว ที่ ใครก็ตามว่าบ้า ....ก็ตาม
แต่ หนูเข้าใจ ค่ะ หัวใจของเค้า ไม่ได้ทำร้ายใคร

และ ถ้า ประกายดาวเป็น ผู้หญิงที่เคียงข้าง ผู้ชายคนนี้ (แบบ ภรรยา จอห์น แนช)
หนูก็จะเป็นกำลังใจ ...เป็น ผู้หญิงที่จะประคับประคองหัวใจเค้า ....
ถึงไม่เข้าใจเค้าถึงหมด ....แต่หนูจะยอมรับเค้า  

อ้าวววววววววววววว
คุณนักข่าว มาทำไม นี่วันแรกนะคะ :!:   :mozilla_frown:

นี่ หัวข้อ...กระทู้ ...มหัศจรรย์ ไม่ใช่เหรอครับ อนา

เรื่อง มหัศจรรย์....เกิดในกระทู้มหัศจรรย์

มันแปลก ตรงไหน ? ละครับ อนา
จิงมะ ?  :mozilla_wink: :mozilla_smile:

ประกายดาว คิดถึง ความรัก ตอนเด็กๆ .....มันช่างไม่เหมือน เวลาที่เรา รู้จักความรักเมื่อเติบโตขึ้น
ความรัก มันน่าจะเป็นอะไรง่ายๆ ที่ทำให้ กันและกัน ....สบายใจ

ประกายดาวคิดอย่างนี้เสมอ
ไม่ว่า ฟ้าลิขิต พรหมลิขิต ...ไม่สำคัญเท่าหัวใจตัวเองลิขิต แน่ๆ ....

บางทีความโรแมนติก ก็ งั้นๆ ...เมื่อเราเติบโตขึ้น ...
ความรัก ก็ สู้ การไป กินไอติม รัมเรซิน  หรือ ไอติมชอกโกแลต ถ้วยโตๆ ก็ไม่ได้   :mozilla_tongue:

หิวแล้ว  :!:

จอห์น แนช สร้างรูมเมทสุดเฮี้ยวสำมะเลเทเมา แต่จบ Ph.d. ได้ เพราะในส่วนลึกของจิตใจนั้น เขาต้องการที่จะทำตัวสำมะเลเทเมา มีชีวิตแบบสบายๆไร้แรงกดดัน แต่ก็สร้างผลงานได้ไม่แพ้ใคร

จอห์น แนช สร้าง สายลับชุดดำขึ้นมา เพราะเขาเบื่อหน่ายในงานที่ขาดความท้าทาย และเหมือนดูถูกอัจฉริยะอย่างเขา สติปัญญาของเขาถูกล้อมคอกด้วยกฏเกณฑ์ของสถานที่ทำงาน ภาระในการสอนหนังสือ และงานวิจัยที่เขามองว่าห่วย ไร้สาระ และขาดความท้าทาย

จอห์น แนช สร้างสาวน้อยซึ่งเป็นหลานของรูมเมทสุดเฮี้ยวขึ้นมา เพื่อเยียวยาจิตใจของตนเองที่ขาดความรักและความอบอุ่นในวัยเด็ก เด็กน้อยคนนี้คือตัวแทนในวัยเด็กที่ขาดความอบอุ่นของเขา

บุคคลเหล่านี้ไม่มีตัวตน และแนชไม่มีทางออกให้กับบุคลิกภาพเชิงซ้อนที่เขามีอยู่ ถามว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ มันเกิดมาตั้งแต่ช่วงวัยเด็กของแนชแล้ว เพราะเขาเป็นคนที่ถูกกดดันจากสังคมรอบข้าง เขาถูกบีบคั้นจากความทะเยอทะยานของตัวเอง จนในที่สุดตัวตนในจินตนาการของเขาที่เขาอยากจะเป็นจึงหลุดออกมาให้เขาเห็น ที่ละตัว ทีละตัว แล้วคุณล่ะ เคยเห็นตัวตนของคุณ ออกมาเพ่นพ่านบ้างไหม

(http://img174.imageshack.us/img174/3381/a55671000xlensesmedys2.jpg) (http://imageshack.us)
(http://img174.imageshack.us/img174/6523/adawnlilyhandfj5.jpg) (http://imageshack.us)

"ข้าพเจ้าไม่เคยลืมประเทศชาติ หรือ
          ประชาชนของข้าพเจ้า ไม่ว่าจะในฐานะ
            มกุฎราชกุมารหรือ กษัตริย์ แต่สิ่งที่
          ข้าพเจ้าต้องการให้ทุกท่านเข้าใจ นั้นคือ
          มันเป็นไปไม่ได้ที่ข้าพเจ้าจะแบกรับ
          ภาระอันหนักหน่วงในฐานะกษัตริย์
          โดย ปราศจากการช่วยเหลือหรือ
          สนับสนุนจาก หญิงคนที่ข้าพเจ้ารัก
          นั้นคือ นาง วอลเลซ ซิมสัน" 
http://www.lovecenter.in.th/ls_legend_page.php?id=10
(http://img244.imageshack.us/img244/4715/liauntitledbi8.png) (http://imageshack.us)

      (http://i99.photobucket.com/albums/l293/thaiwastewater/treee.gif) (http://i99.photobucket.com)

ตอบคำถามน้องประกายดาว ว่าความรักของพี่ทำไมมีเปลวไฟอยู่ด้วย...
พี่บอกไม่ได้หรอกว่า ทำไมมันจึงเกิด  "รู้แต่ว่ามันเกิดขึ้น"
...ตอนเกิดมันเป็นสีแห่งความสดใส มีหลายสี...สีเขียว...สีรุ้ง
รวมทั้งสีแดงของเปลวไฟ ช่วยปลุกทุกส่วนในใจให้ตื่นขึ้น
....ความหวัง....กำลังใจ...ความรื่นรมย์.... มันเต็มเปี่ยม
ไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้....เพื่อนคนอื่นจะเคยเป็นหรือไม่
พอจะเรียกได้ว่า มันคือ "ความมหัศจรรย์" ได้ไหม ?

๑ เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็ว เวลาทุกยากมักยาวนาน  ๑

ในบางช่วงเวลา เรามักนึกไปว่าเวลานั้น ชั่งไม่ยุติธรรมเสียเลย....
ยามเมื่อท้อแท้  ให้น้องลองหลับตา....มองย้อนไปถึง
     ~O~  วันมหัศจรรย์วันนั้น  ~O~
ลองนึกถึงบรรยากาศ..ความสดชื่น..สมหวัง..ความเบิกบาน..
และเมื่อ....ลืมตาขึ้น  แม้ว่าจะเจออุปสรรค  เราก็จะพบว่า
"มันเป็นเพียงบททดสอบความตั้งใจ ของเรานั่นเอง"