ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

ทั่วไป => ร้อยรักษ์กวีวรรณ => ข้อความที่เริ่มโดย: นายชด ที่ 12-04-2006, 13:16



หัวข้อ: วิปลาศ บันเทิง
เริ่มหัวข้อโดย: นายชด ที่ 12-04-2006, 13:16
........อาทิตย์แรง แร๊ง แรง สีแดง แปร๊ด

มาพร้อมแดด  ร้อนแรง แผดเผาผลาญ

วายุร้อน  ผะผ่าวพัด  ดั่งลมมาร

เกิดอาเพท เดชวิตถาร รานทั่วเมือง

            ทั้งคงคา วารี สมุทรสินธุ์

สายธารสิ้น พสุธา ที่อาศัย

ล้วนผิดแผก  แตกต่าง ที่เป็นไป

ฤาโลกใกล้ สุดสิ้น ดินทลาย



แหงนมองฟ้า แล้วหัวร่อ  ฮ่าฮ่าฮ่า

เหวยกูบ้า  วิปลาส ประสาทหาย

ไม่วันนี้ รึวันพรุ่ง  ก็ต้องตาย

นอนสบาย  เพลินเพลิดคุย   กะไส้เดือน


ดื่มดีกว่า  ดื่มแล้วเรา   ไร้ความทุกข์

มีแต่สุข  เบิกบาน  ซ่านหรรษา

เสียงหัวร่อ  ล้อลั่น  ทุกเวลา

ไม่นำพา   ฮาสนั่น  สะเทือนเรือน


......................เฮ้เฮ้เฮ้   เฮ้เฮ้  เฮ้ น้าชด

น้าแหกกฏ    แหกข้อห้าม   นะน้าจ๋า

หมอบอกว่า น้าห้ามดื่ม  พวกสุรา

มันจะพา  ให้น้าตาย  เร็วเร็ววัน

แล้วนี่หนู  ไม่อยู่บ้าน เพียงวันหนึ่ง

น้าทะลึ่ง  แอบกินเหล้า  ทำหรรษา

เบื่อจริงแท้  มีน้า  เมาสุรา

เหมือนคนบ้า เมรัย  ใยไม่ฟัง.


....................ได้ฟังคำ หลานทัก  ชักเสียจิต

พาลหวลคิด  เรื่องเก่าเก่า  เล่าความหลัง

ไอ้ตัวน้อย  ขี้แย  อ้อนเสียงดัง

มันเคยนั่ง  ตักเรา  เคล้าเอ็นดู


น้าจ๋าน้า  หนูอยากกิน  ช๊อกโกแล๊ต

อันคู่แฝด  แท่งยาวยาว ห่อสวยใส

มันมีไส้ เป็นสีขาว  รูปหัวใจ

อยากจะได้  อยากกิน  อยากกินจัง


ซื้อให้กิน ให้ลิ้ม  แก่หลานรัก

ไม่ต้องพัก มาคิดมาก หลากสงสัย

ก็รักมัน  ดั่งกับลูก ผูกสายใย

หยิบยื่นให้ มือน้อยรับ จับคว้าเร็ว


มาวันนี้ มันมาห้าม มาท้วงทัก

มานั่งซัก นั่งถาม  ลามเหตุผล

มาพูดจา  พาที ทำชอบกล

เอาแต่ก่น ห้ามกิน และห้ามกิน





*************
เสียใจ  ลูกหลานเหลือเกิน  กินเหล้าก็บ่น ก็ว่า  ...........ครับ


หัวข้อ: วิปลาศ บันเทิง
เริ่มหัวข้อโดย: namwam_pooh ที่ 12-04-2006, 13:43
โอ๊ยยยยย... เอิ๊กกกก อ๊ากกกกกก
มันตลก ม๊ากมาก ลุงชดจ๋า
เห็นคนแก่ น้อยใจหลาน เรื่องสุรา
นึกจินตนา ภาพลุงชด คอหดพลัน..


หัวข้อ: Re: วิปลาศ บันเทิง
เริ่มหัวข้อโดย: ไม่เอาถ่าน ที่ 20-05-2006, 16:59
นี่กะว่าจะไม่เขียนเปลี่ยนใจแล้ว
เล่นพูดถึงขวดแก้วทนไม่ไหว
หูมันอื้อน้ำลายสอตาก็ลาย
ท่าจะทนไม่ไหวลมมันตี

ทำเสงี่ยมเจียมกายเร้นไปเงียบ
เดินเลียบเลียบไปร้านนั่นยายหวี
เอามากรึ๊บสักก๊งคงจะดี
พอมือที่สั่นเทาได้เบาลง

ยกนิ้วขึ้นหนึ่งนิ้วยักคิ้วแผลบ
เอามาอีกมันแซ่บราวกับหงส์
แม้ไม่แดงแรงฤทธิ์ก็ยังคง
ผ่านคอลงราวสวรรค์นั้นบันดาล

หยิบยางแดงใส่ปากไม่อยากพูด
เปรี้ยวเสียจนหน้าบูดยากเสกสรร
สะบัดหน้าเดินกลับตามตะวัน
เซถลันถลาไปได้ดีกรี

โอ้น้ำค้างยามเย็นเป็นไปได้
หยาดมาจากแห่งไหนเย็นเหลือที่
น้ำค้างแรงราวกับสายแห่งนที
สาดกระเซ็นต์มาที่ร่างคนเมา

กระดกหัวมองฟ้าที่พาฝัน
เห็นหน้าใครโอ้เมียฉันอยู่ตรงเสา
ถือกระป๋องน้ำเปล่าเขาสาดเรา
นี่ไอ้แก่มึงเมาเอาอีกแล้ว