ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

ชมรมประชาธิปไตยแบบสอดคล้อง(Concordance Democracy Group)  http://www.cdthai.org/ ขอคัดค้านการอนุญาตให้บริษัทบ้านปูละคอน(2550)จำกัด http://www.banpulakhorn.com/ สร้างโรงแรมระดับห้าดาวบริเวณ“อ่าวเมาะและ” http://www.tourthai.com/gallery/sea/pic15670.shtml อุทยานแห่งชาติตะรุเตา จ.สตูล เพราะไม่ความเหมาะสมในแง่การอนุรักษ์ธรรมชาติ นันทนาการ และสังคมท้องถิ่น และในที่สุดจะเป็นการผูกขาดพื้นที่นันทนาการชายทะเลส่วนรวมของนักท่องเที่ยว ดังเช่นกำลังเกิดขึ้นที่อุทยานแห่งชาติเกาะช้าง

ลำดับเหตุการณ์สำคัญ

-3 มิถุนายน 2551 ครม.มีมติอนุมัติตามที่สำนักงบประมาณเสนอการจัดตั้งคณะกรรมการนโยบายความร่วมมือในการลงทุนระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน(PPP Committee) เพื่อขับเคลื่อนกระบวนการความร่วมมือในการร่วมทุนในโครงการลงทุนสำคัญในภาครัฐและภาคเอกชน(PPP) และจัดตั้งสำนักงานความร่วมมือในการลงทุนระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน (PPP Unit) เป็นหน่วยงานเฉาะกิจภายในโดย ทส.มีโครงการความร่วมมือกับภาคเอกชน เช่น การจัดตั้งโรงไฟฟ้าชีวมวล การใช้ประโยชน์จากทรัพยากรแร่ การป้องกันการกัดเชาะชายฝั่งทะเล และการพัฒนาพลังงานทดแทน เป็นต้น

-2 กรกฎาคม 2551 ที่ประชุมผู้บริหารกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติฯ ได้พิจารษาความร่วมมือในการลงทุนระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน (PPP) ตามมติ ครม.เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2551 โดยในส่วนของกระทรวงทรัพยากรฯได้มอบหมายให้กรมอุทยานแห่งชาติฯ พิจารณาทำโครงการร่องขึ้น

-กรกฎาคม 2551 กรมอุทยานแห่งชาติฯมีคำสั่งแต่งตั้งคณะกรรมการอำนวยการด้านการส่งเสริมให้เอกชนเข้าร่วมบริการท่องเที่ยวในอุทยานแห่งชาติ เพื่อดำเนินการนโยบายส่งเสริมให้เอกชนเข้าร่วมบริการการท่องเที่ยวในอุทยานฯ เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริการการท่องเที่ยวในอุทยานฯ การพัฒนามาตรฐานการบริการของอุทยานแห่งชาติ เพิ่มรายได้ และการกระจายรายได้แก่ท้องถิ่น โดยมี นายวิชิต พัฒนโกศัย เป็นประธาน

- (ต้น) สิงหาคม 2551 บริษัทบ้านปูละคอน(2550)จำกัด ยื่นขออนุญาตใช้พื้นที่บริเวณอ่าวเมาะและ อุทยานแห่งชาติตะรุเตา จ.สตูล เพื่อสร้างโรงแรมระดับ 5 ดาว ต่ออุทยานแห่งชาติตะรุเตา

- 14 สิงหาคม 2551 สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 5 (นครศรีธรรมราช) มีหนังสือรายงานกรมอุทยานแห่งชาติฯ เรื่อง "การขออนุญาตเช่าพื้นที่เพื่อการบริการบริเวณอ่าวเมาะและในอุทยานแห่งชาติตะรุเตา เพื่อสร้างที่พักนักท่องเที่ยวโดยบริษัทบ้านปูละคอน(2550) จำกัด”

-15 สิงหาคม 2551 คณะกรรมการอำนวยการด้านการส่งเสริมให้เอกชนเข้าร่วมบริการการท่องเที่ยวในอุทยานแห่งชาติ เพื่อประชุมติดตามผลการทำงานของคณะทำงานชุดต่าง ๆ จำนวน 3 ชุด (1) ชุดภาคใต้ (2) ชุดภาคอิสาน กลาง ออก และตก และ ชุดภาคเหนือ (พร้อมกับสอดใส้เรื่อง "บริษัทบ้านปูละคอน(2550) จำกัด ขออนุญาตเช่าพื้นที่เพื่อการบริการบริเวณอ่าวเมาะและในอุทยานแห่งชาติตะรุเตา เพื่อสร้างโรงแรมระดับ 5 ดาว  เป็นวาระพิเศษให้ที่ประชุมพิจารณา

- ที่ประชุมคณะกรรมการอำนวยการฯพิจารณาแล้วเห็นว่าเอกสารของบริษัทฯยังไม่ครบถ้วน ประธานจึงให้คณะกรรมการฯ(ของสำนักพื้นที่อนุรักษ์ที่ 5)ไปพิจารณาอีกครั้งว่าเอกสารใดไม่ครบถ้วนบ้าง แล้วให้รายงานประธานภายใน 7 วัน (22 สิงหาคม 2551)

-19 กันยายน 2551 กรมอุทยานแห่งชาติฯ แต่งตั้งคณะทำงานจัดเตรียมการประชุมสัมมนาเวทีสาธารณะ เรื่อง การส่งเสริมให้เอกชนเข้าร่วมบริการท่องเที่ยวในอุทยานแห่งชาติ ตามระเบียบกรมอุทยานแห่งชาติฯว่าด้วยการอนุญาตให้เข้าไปดำเนินกิจการการท่องเที่ยวและพักอาศัยในอุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2547 เพื่อให้การศึกษาความเป็นไปได้ในการส่งเสริมให้เอกชนเข้าร่วมบริการการท่องเที่ยวในอุทยานฯเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพสอดคล้องกับมติคณะรัฐมนตรีและระเบียบกรมอุทยานฯว่าด้วยการอนุญาตให้เข้าไปดำเนินกิจการการท่องเที่ยวและพักอาศัยในอุทยานฯ พ.ศ. 2547 ค่าใช้จ่ายจากเงินรายได้เพื่อบำรุงอุทยานฯในวงเงินไม่เกิน 300,000 บาท แล้วรายงานให้กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติฯทราบต่อไป

-วัตถุประสงค์ของการสัมมนา
1.เพื่อเสริมสรางความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับการพัฒนาและส่งเสริมให้เอกชนเข้าร่วมบริการการท่องเที่ยวในอุทยานฯระหว่างรัฐกับเอกชน ชุมชน และประชาชน
2.เพื่อเป็นการระดมความเห็น ข้อเสนอแนะ เกี่ยวกับแนวทางการดำเนินการให้เอกชนเข้าร่วมบริการการท่องเที่ยวในพื้นที่ส่วนบริการในอุทยานฯ
3.ให้ความร้แก่ภาคธุรกิจท่องเที่ยวเกี่ยวกับศักยภาพและกำลังรองรับของระบบนิเวศในแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ เพื่อรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมของแหล่งท่องเที่ยว
4.เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วม และการกระจายรายได้สู่ท้องถิ่น

-19 กันยายน 2551 ปลัด ทส.อนุมัติให้จัดการประชุม และให้เรียน รมว.ทส.ไปเปิดงานประชุมสัมมนาฯ

-24 กันยายน 2551 นางอนงค์วรรณ เทพสุทิน  รมว.กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมไปเปิดงานประชุมสัมมนาเวทีสาธารณะ เรื่อง แนวคิดการบริหารจัดการแก้ไขปัญหาพื้นที่อุทยานแห่งชาติ ที่กรมอุทยานแห่งชาติฯ มีผู้เข้าประชุมถามเกี่ยวกับข่าว “บริษัทบ้านปูละคอนฯขออนุญาตใช้พื้นที่อ่าวเมาะในอุทยานแห่งชาติตะรุเตาสร้างโรงแรม 5 ดาว” นายวิชิต พัฒนโกศัย รองอธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติฯตอบไม่ตรงประเด็นและกลายเป็นว่าเรื่องนี้คนละประเด็นกับการประชุมสัมมนาเวทีสาธารณะhttp://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7030805/E7030805.html

-24 กันยายน 2551  
http://breakingnews.nationchannel.com/read.php?lang=th&newsid=340996
นางอนงค์วรรณ เทพสุทิน รมว.กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กล่าวถึงกระแสข่าวกระทรวงทรัพยากรฯเปิดให้เอกชนเช่าพื้นที่ 7 อุทยานแห่งชาติ เพื่อพัฒนาเป็นโรงแรมระดับ 5 ดาว  โดยยืนยันว่า เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง เพราะยังไม่เคยได้ยินเรื่องดังกล่าว และไม่มีแนวความคิดเปิดให้เอกชนเช่า เป็นกระแสข่าวที่พูดกันไปเอง โดยเรื่องนี้กระทรวงทรัพยากรฯ มีเพียงแนวคิดในการอนุญาตให้ภาคเอกชนเข้ามามีส่วนร่วม และบางครั้งอาจต้องมีประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมด้วย ซึ่งเป็นเพียงแนวคิดยังไม่เกิดขึ้นจริง ซึ่งหากเปิดให้ใช้เช่าจริง ต้องทำประชาพิจารณ์ทั่วประเทศ

-29 กันยายน  2551 ชมรมฯได้มีหนังสือคัดค้านไปกระทรวงทรัพยากรฯ ดังนี้

ชมรมประชาธิปไตยแบบสอดคล้อง 25/9 ซ.เสรีไทย 19 ถ.เสรีไทย เขตบึงกุ่ม กทม.10240 โทร. 02-3779318
วันที่  29  กันยายน  2551
เรื่อง  ขอคัดค้านการอนุญาตให้บริษัทบ้านปูละคอน(2550)จำกัดใช้พื้นที่ดำเนินกิจการโรงแรมระดับห้าดาวบริเวณอ่าวเมาะและ อุทยานแห่งชาติตะรุเตา จ.สตูล
เรียน  รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
             ด้วยชมรมประชาธิปไตยแบบสอดคล้อง ได้ทราบข่าวว่าขณะนี้ กรมอุทยานแห่งชาติฯกำลังพิจารณาอนุญาตให้อนุญาตให้บริษัทบ้านปูละคอน(2550)จำกัด ใช้พื้นที่ดำเนินกิจการโรงแรมระดับห้าดาวบริเวณอ่าวเมาะและ อุทยานแห่งชาติตะรุเตา จ.สตูล โดยกรมอุทยานแห่งชาติฯได้นำเรื่องดังกล่าวเข้าที่ประชุม“คณะกรรมการอำนวยการด้านการส่งเสริมให้เอกชนเข้าร่วมบริการการท่องเที่ยวในอุทยานแห่งชาติ”ของกรมอุทยานแห่งชาติฯเพื่อพิจารณา เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 2551
             ชมรมประชาธิปไตยแบบสอดคล้อง ขอเรียนว่า ชมรมฯมีความห่วงใยและเป็นกังวลในเรื่องนี้เป็นอย่างยิ่ง เพราะอุทยานแห่งชาติตะรุเตาเป็นมรดกทางธรรมชาติล้ำค่าอันน่าหวงแหนที่สุดแห่งหนึ่งของคนไทยส่วนรวมทั้งประเทศ ดังนั้นหากทางราชการจะให้เอกชนรายหนึ่งรายใดเข้าไปใช้พื้นที่ดำเนินกิจการที่พักอาศัยหรือโรงแรมระดับห้าดาวอันเป็นการหาผลประโยชน์เชิงพาณิชย์ จึงมิเป็นการสมควรอย่างยิ่ง แม้ว่ากรมอุทยานแห่งชาติฯจะมีอำนาจตามระเบียบที่จะอนุญาต และเอกชนเพียง 1 คน จะให้ค่าตอบแทนรายเดือนแก่อุทยานฯมากน้อยเพียงใดก็ตาม ก็มิอาจทดแทนการสูญเสียโอกาสในการเข้าถึงพื้นที่ธรรรมชาติโดยเท่าเทียมกันของประชาชนไทย 63 ล้านกว่าคนทั้งในปัจจุบันกับลูกหลานในอนาคตได้เลย
            อนึ่ง การพิจารณาของกรมอุทยานแห่งชาติฯในครั้งนี้ น่าจะเป็นการสวนทางกับคำสัมภาษณ์ของท่านรัฐมนตรีฯ เมื่อวันที่ 24 กันยายน 2551 เกี่ยวกับกระแสข่าวกระทรวงทรัพยากรฯจะเปิดให้เอกชนเช่าพื้นที่ 7 อุทยานแห่งชาติ เพื่อพัฒนาเป็นโรงแรมระดับ 5 ดาวที่ว่า “เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง เพราะยังไม่เคยได้ยินเรื่องดังกล่าว และไม่มีแนวความคิดเปิดให้เอกชนเช่า เป็นกระแสข่าวที่พูดกันไปเอง โดยเรื่องนี้กระทรวงทรัพยากรฯ มีเพียงแนวคิดในการอนุญาตให้ภาคเอกชนเข้ามามีส่วนร่วม และบางครั้งอาจต้องมีประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมด้วย ซึ่งเป็นเพียงแนวคิดยังไม่เกิดขึ้นจริง ซึ่งหากเปิดให้ใช้เช่าจริง ต้องทำประชาพิจารณ์ทั่วประเทศ”
             ชมรมประชาธิปไตยแบบสอดคล้อง จึงขอความกรุณาท่านรัฐมนตรีได้โปรดพิจารณาสั่งการให้กรมอุทยานแห่งชาติฯทบทวนความเหมาะสมและสอบถามความเห็นของประชาชนและนักท่องเที่ยวเสียก่อนที่จะพิจารณาอนุญาตครั้งนี้ หากกรมอุทยานแห่งชาติฯอนุญาตไปโดยขัดแย้งกับความรู้สึกของประชาชนแล้ว ก็จะเป็นการสร้างความเศร้าใจแก่ประชาชน และยากที่ทางราชการจะเรียกร้องความศรัทธาและความร่วมมือจากประชาชนให้ปกปักรักษาอุทยานแห่งชาติตะรุเตาอันเป็นมรดกทางธรรมชาติของชาติไว้สำหรับลูกหลานตลอดไปได้
                                                        จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบและพิจารณา.
                                                                              ขอแสดงความนับถือ

                                                                             (นายธนพล สาระนาค)
                                                               ประธานชมรมประชาธิปไตยแบบสอดคล้อง


ขอเชิญชวน : ประชาชน บุคคล นิติบุคคล นักเรียน นิสิตนักศึกษา ครูอาจารย์ ชมรม กลุ่ม สมาคม มูลนิธิ และองค์กรอื่นๆ กรุณาช่วยกันทำหนังสือคัดค้านไปยังกระทรวงทรัพยากรฯ กันให้มากๆ โดยไม่จำเป็นต้องลงชื่อหางว่าวก็ได้ อย่าได้ชักช้า มิฉะนั้นเราอาจสูญเสียตะรุเตามรดกทางธรรมชาติอันล้ำค่าตลอดไป.

พลิกลิ้นเร็วนะครับ แต่เครดิตคุณไม่มีเหลือแล้วละ 5555

http://forum.serithai.net/index.php?topic=36692

หากป่าไม้ยังอยู่ยั้ง     ยืนยง
เราก็เหมือนอยู่คง      ชีพด้วย
หากป่าไม้พินาศลง     ไทยอยู่ ได้ฤา
เราก็เหมือนมอดม้วย   หมดสิ้นทรัพยากร
(โดย  : คุณหมอบุญส่ง เลขะกุล / 2501)

หากเมาะและยังอยู่ยั้ง   ยืนยง
อุทยานฯไทยก็อยู่คง    ชีพด้วย
หากตะรุเตาพินาศลง    ไทยอยู่ ได้ฤา
เราก็เหมือนมอดม้วย     หมดสิ้นอุทยาน !
(โดย : ธนพล สาระนาค / 29 กย. 2551)

5555 ศึกษาอดีตเพื่อเรียนรู้ปัจุบัน
วันที่ที่คุณโพสในกระทู้ที่แล้ว กับข้อมูลที่โต้เถียงมาอ้างอิงว่าตัวตนคุณเป็นยังไงมันก็ฟ้องมาแล้วว่า
คุณไม่ได้ตั้งใจจะคัดค้านจริงจังอะไร แต่คุณจำนนต่อหลักฐานต่างหาก

(updated / 28 sep 08 / 18.48)

ไปดูในคลิปซิครับ คุณพูดว่ายังไง
ไปดูที่คุณประชุมมาสิครับ ในนั้นพูดมาว่ายังไง
แล้วคุณมาตั้งกระทู้ว่ายังไง แล้วกระทู้นี้ก็มาพลิกลิ้นอีก

เหอๆๆๆ ลุยเหรอ เลียเอาตัวรอดไปวันๆมากกว่ามั๊ง


อ้อ http://forum.serithai.net/index.php?topic=36670
นี่ก็ด้วย ผลประโยชน์มาก่อน สอดคล้องร่วมกันแด.กเป็นเรื่องปรกติ

 :slime_smile2:

555 ไม่อยากเซดครับลุง...มีเอกสารที่เด็ดกว่านี้อีก
แต่ต้องเก็บเอาไว้ก่อน..เกรงว่าแหล่งข่าวจะซวยเอา...

ผมว่าลุงใช้บารมีไปตามให้หน่อยสิครับ...ว่าหลังจากวันที่ ๒๒ กย.
ซึ่งคณะกรรมการอำนวยการชุดนี้...ขอให้ส่งเอกสารของบ้านปูการละครมาใหม่

ผลการพิจารณา หรือการดำเนินการว่าไง???

แล้วผมจะถือว่า ที่ลุงพลิกลิ้นนั้น..เจ๊าๆๆ กันไป

ฮ่าๆๆๆ

(updated / 28 sep 08 / 18.44)

(updated / 28 sep 08 / 18.46)

นี่แหละครับตัวอย่างของอำนาจเงิน ทำให้คุณงามความดีทั้งหลายที่ท่านได้สั่งสมมามลายหายไปสิ้น

แล้วเรายังจะคิดสนับสนุนสิ่งไม่ดีงามเหล่านี้อยู่อีกหรือ

เมืองไทยเป็นเมืองพุทธ มีคำว่าเกรงใจ อ่อนน้อมถ่อมตน อะลุ้มอะล่วย ให้อภัยกัน รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ ผู้อาวุโส

ท่านลองคิดดูสิครับว่าสิ่งดีงามเหล่านี้มันหายไปจากสังคมไทยเพราะอะไร

555555

ผมรู้สึกเหมือนเจอไอ้หมักเลยวะ  :slime_bigsmile:

 :slime_smile2: :slime_smile2:

ก็น่าได้หลักการเรื่องการเพิ่มรายได้และการเปิดให้เอกชนรับภาระด้านการบริการแล้วนะครับ อช. ไหนไม่มีพื้นที่บริการก็ให้มีพื้นที่บริการขึ้นมา อช. ไหนที่มีอยู่แล้วก็เพิ่มพื้นที่บริการขึ้นอีก แต่จะเอาพื้นที่ไหนมาเพิ่มล่ะ :slime_bigsmile: ส่วนเรื่องการรองรับนักท่องเที่ยวก็ไม่ยาก แค่ทำการศึกษาพื้นที่ใหม่จากตอนแรกที่ศึกษาผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมด้วย ก็ศึกษาเฉพาะสาธารณูปโภคอย่างเดียวว่าเพียงพอสำหรับกี่คน แล้วก็เอาผลการศึกษานี้มาอ้าง สมมติจากเดิมรองรับได้ 300 คน ผลการศึกษาใหม่ได้ 600 คน ก็อ้างว่ายังรองรับได้อีก 300 คนก็เปิดให้เอกชนเข้ามาบริการเพิ่ม แถมไม่กำหนดรูปแบบอีก อย่างที่พักแบบเดิมมาเป็นโรงแรม 5 ดาวนี่ การใช้น้ำคนละเรื่องเลย เมื่อมีการใช้น้ำเพิ่มปริมาณน้ำจืดและแร่ธาตุที่ไหลลงทะเลก็เพิ่มตามก็จะส่งผลต่อปะการัง อย่าเอาปะการังที่อื่นมาอ้างล่ะเพราะแต่ละชนิดมีความทนทานต่อการเปลี่ยนแปลงความเค็มและแร่ธาตุต่างกัน

ตัวอย่างอีกหนึ่งตัวอย่างในเรื่องการเพิ่มรายได้การบริการและส่งเสริมให้เอกชนรับภาระด้านการบริการ

เรื่องพื้นที่ที่มีไว้สำหรับบ้านพักเจ้าหน้าที่อุทยานบนเกาะ อยู่ ๆ กลายเป็นพื้นที่เขตบริการให้เอกชนเข้าไปเช่าได้เฉยเลย โดยอ้างว่าได้กำหนดไว้ในแผนแม่บทฯ ไว้แล้ว ไม่ได้กำหนดเขตบริการใหม่ขึ้นมาแต่อย่างใด เล่นเอาคนเขียนแผนแม่บทงงเลยว่าไปกำหนดเขตบริการเพื่อให้เอกชนเข้ามาจัดการบริการบนเกาะตั้งแต่เมื่อไหร่  :slime_smile2:

กำหนดจุดบริการเพื่อการท่องเที่ยว 24 แห่งใน 7 อุทยานนั่นกำหนดขึ้นมาได้อย่างไร ทั้งที่หลายจุดไม่ได้เป็นพื้นที่บริการนักท่องเที่ยวหรือบริการนักท่องเที่ยวแต่ไม่ได้มีไว้เพื่อให้เอกชนเข้ามาเช่าเลย นี่ใช่ไหมครับวิธีการเพิ่มรายได้จากการบริการนักท่องเที่ยวของกรมอุทยานฯ :slime_bigsmile: เปลี่ยนจากเขตสงวนธรรมชาติเป็นเขตบริการเพื่อให้เอกชนเข้ามาเช่าแบบนี้ยังไม่เรียกเซ้งอุทยานขายป่าขายเกาะจะเรียกว่าอะไรอีก  :slime_v:

มีลบข้อความของตัวเองทิ้งด้วยอ่า  ฮ่าๆๆๆ คนอารายวะเนี่ยย

รายว๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ขี้หลาดชิหายเลยว่ะ Post อะไรไว้แล้วลบทิ้ง

ทำตัวสันดานเดียวกับพวก รมต. ขายชาติไปได้

 :slime_smile2: :slime_smile2: :slime_smile2: :slime_smile2:

ไม่แมนเลยว่ะ สู้ไอ้จ๊ะ ก็ไม่ได้  :slime_smile2: :slime_smile2: :slime_smile2:

เควี่ยจ๊ะเด็จกว่าเยอะ ไปกันน้ำขุ่นๆ ไม่มีหนีไม่มีลบ

แต่นีลบซะงั้นแต่ก็ยังมีคนที่ตอบไปแล้วอยู่นะครับจะลบไปทำไม  :slime_hmm:

เหอๆๆ เขาแค่ขี้ลืมน่ะครับ
ลืมไปว่าเมื่อวานก่อนสนับสนุนการเอาอุทยานมาหารายได้
ลืมไปว่าหลายวันก่อน ไปคุยอะไรกับไว้ในที่ประชุม
ลืมไปว่าแกโพสกระทู้นี้แล้วมันขัดแย้งกับตัวเองยังไง(เชลียเพลิน)
ลืมไปว่าเน็ตทุกวันนี้มันก้าวหน้า ขนาดที่รู้ว่าแกไปทำซกมกไว้ที่ไหนมาบ้าง
ลืมไปว่าเขาโควตคำพูดเป็นหลักฐานไว้แล้ว
และ......ลืมเอาจิตสำนึกกับยางอายมา

ถูกทุกข้อ  :slime_o:

พี่จ๊ะ แกเก๋ากว่าเยอะ :slime_bigsmile: :slime_fighto:

เนี่ยอะ  ผมถึงบอกไงว่าอย่างพี่จ๊ะต้องอนุรักษ์ เอาไว้

ไม่งั้นผมไม่ออกมาปกป้องเค้าเวลามีคนมาขับไล่เค้าหรอก   พี่จ๊ะแมน สุดแล้ว  :slime_smile2: :slime_smile2:

เบาๆ มือกับลุงกันหน่อยครับ...

นี้ปกป้องแล้วเหรอ เห็นไปตั้งเวที vs กะเค้าอยู่ซะงั้น
 :slime_smile2: :slime_smile2:

 
เอ๊า.. หอบกระทู้หนี :shock:

เดิมทีวัตถุประสงค์ต้องการให้เอกชนมาทำหน้าที่บริการของที่มีอยู่เดิมอย่างบ้านพัก ให้เช่าเต็นท์ ร้านอาหาร ขายของที่ระลึก เพื่อลดภาระเจ้าหน้าที่แต่ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นให้สร้างใหม่เพิ่มขึ้นมาแทนแถมเท่านั้นยังไม่พอ ที่จะสร้างต้องอลังการ หรูหรายิ่งกว่าเดิมอีก ยิ่งพวกอุทยานที่เป็นเกาะเดิมให้กางได้เฉพาะเต็นท์กลับจะให้สร้างโรงแรม 5 ดาว ทั้ง ๆ ที่ถ้าอยากสบายก็พักนอกเขตอุทยานแล้วค่อยเดินทางเข้ามาก็ได้

นานๆทีน่า  :slime_shy:

พี่จ๊ะหายไปอีกแล้วเห็นมะ ไมี่น่าแกล้งเค้าเลย  ส่งสัยไปรักษาตัว โดนไปหลายหมัด  :slime_smile2:

วันนี้ให้ รุ่นใหญ่เค้าชกกันดีกว่า วันนี้ขอนั่งดู    :slime_bigsmile: :slime_bigsmile:

สงสัยจขทก ท่าทางจะเข็ดไปอีกนาน ถึงขนาด ลบ คหทิ้งเนี่ย  :slime_smile2: :slime_smile2: :slime_smile2:

นั่นสิ แค่นี้ลุงแกก็น่วมแล้ว :slime_bigsmile:

ผมไม่เข้าใจแก ในความเห็นนึงคัดค้าน ในความเห็นนึงเห็นด้วย

สรุปแล้วในการเปิดกระทู้นี้ (ในเรื่องนี้) ผมคาดเดาเอาว่า

กระทรวงโดยใครก็แล้วแต่ อาจจะทำผิดขั้นตอน หรืออะไรบางอย่างแกก็เลยไม่เห็นด้วย

หรือ สุดท้ายก็เหมือนเดิมๆ ปัดแข้งปัดขากันเอง อาจจะเพื่อต้องการให้

บริษัท หรือ พวกพ้องของตนได้เข้าไปดำเนินการในนั้นแทน

หรือ ต้องการจะดิสเครดิต รมต.เก่า เพื่ออวย รมต. ใหม่

หรือ ทำตามคำสั่งนายใหม่

หรือ เอาทุกข้อมารวมกัน

โอย ที่คิดในแง่ลบ เพราะเท่าที่ติดตามอ่านมาจนกระทั่งมาเปิดกระทู้นี้

มันมองเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย พยายามคิดในแง่ดีแล้วนะว่าเราเข้าใจผิด

แต่ก็หามุมไหน ข้อความไหน หรืออะไรมาสนับสนุนไม่ได้เลย

หรือว่าเราโง่ดักดาน ไม่เข้าใจเจตนาทีแท้จริงของแก  :slime_doubt:

โครงการนี้ ทำให้นึกถึง เขาใหญ่  สมัยก่อนตอนที่มีโรงแรม :slime_surrender:

น่าจะให้โอกาสลุงแกกลับใจหน่อยนะ เห็นพยายามเหลือเกิน โดยผลลัพธ์แล้วก็เป็นผลดีกับเราที่คัดค้านงานนี้ไม่ใช่เหรอ  :slime_sentimental:

แต่ลุงก็อย่าให้เหมือนกับพวก สส. ที่ออกอาการขัดแข้งขัดขา เพื่อต่อรองผลประโยชน์ให้ตัวเองล่ะ คนสมัยนี้เขามองออกนะครับ
รักษาเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเองตอนแก่ไว้ดีกว่า ให้ลูกหลานได้กราบไหว้

ด่วน ! ...พี่น้องลูกหลาน ช่วยลุงเขียนจดหมายคัดค้านถึง รมว.กระทรวงทรัพยากรฯ  (ตามตัวอย่างที่ลุงลงไว้ในกระทู้เรื่อง"ขอคัดค้าน...")กันให้มากๆ จะโรเนียวจดหมายคัดค้านแจกผู้สนใจ เพียงเว้นช่องลงชื่อไว้ก็ได้ ต่างคนต่างส่ง ให้มันกองเป็นภูเขา จะดีกว่าเป็นบัญชีหางว่าวเพียงฉบับเดียว  ส่วนเรื่องสัมปทานนั้นควรพักรบไว้ก่อน หันมาช่วยกันดึงอ้อย(อ่าวเมาะและ)ออกจากปากช้างก่อน พี่น้องลูกหลานจะลุยอย่างไร ที่ไหน อย่างไร ลุงเอาด้วย จะจัดสัมมนา อภิปราย แถลงข่าว หรืออะไรๆก็ได้ ขออย่างเดียวอย่าให้เสื้อสีไหนมาเอาเป็นเรื่องการเมือง เพราะจะตกเป็นเครื่องมือเขาเปล่าๆ แถมยังจะทำให้งานเราเสียไปด้วย.....ถ้าสูญเสียอ่าวเมาะและ เรื่องสัมปทาน 30 ปี ตามมาแน่ เพราะฉะนั้นมาช่วยกันลุยอ่าวเมาะและก่อนเถิดพี่น้องลูกหลานไทย)

จ่าหน้าซองจดหมาย----->

เรียน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
92 ถ.พหลโยธิน 7
พญาไท
กทม.10400

(บ่ายๆวันที่ 29 กันยายนนี้ ลุงจะไปยื่นหนังสือคัดค้านที่กระทรวงทรัพยากรฯ ใครว่างไปเชียร์ลุงด้วย โทร.089-7410760)

พี่น้องท่านใดต้องการสำเนาหนังสือคัดค้านที่ผมมีถึง รมว.กระทรวงทรัพยากรฯ เมล์ไปที่-----> thanapol_pvt@hotmail.com

ชมรมเพื่อนสลักพระ http://www.friendsofsalakphra.com/ ก็คัดค้าน

ผมก็รู้จักลุงแกแค่นิดหน่อย...แต่ได้ยินหลายๆ คนการันตีเรื่องความซื่อสัตย์ สุจริต

แต่วิธีคิดอาจมีปัญหา...มิใช่เพราะอะไรครับ...เพราะวิธีการศึกษานั่นแหละครับ
อย่าลืมครับว่า แนวคิดป่าไม้...มันก็มาจากแนวคิดล่าอาณานิคม
ดูง่ายๆ อธิบดีกรมป่าไม้คนแรกยังเป็นฝรั่ง....
เพราะฉะนั้นอย่าไปแปลกใจครับ การเรียนการสอน
หลักสูตรที่เรียนมันจึงมีนัยยะตามแนวคิดอาณานิคม
ดูถูกแนวคิดตะวันออก  ดูถูกแนวคิดชุมชน

แนวคิดจัดการป่าแบบตะวันตกเท่านั้น..ที่สุดยอด

ก็ลองคิดเล่นๆ..กรมป่าไม้ ป่าไม้แพร่...วนศาสตร์ ตั้งมาอายุเท่าไร

แต่ทำไมป่ามันหมดไปทุกวันทุกวัน...สัตว์ป่าสูญพันธุ์ไปมากมายเท่าไร
แถมสาเหตุสำคัญของป่าไม้หมดไปก็มาจากกรมป่าไม้ คือ การให้สัมปทานทำไม้

นี่ยังไม่บวกวัฒนธรรมองค์กร....ที่สั่งสมกันมาหลายต่อหลายรุ่น..คือโซตัส
ระบบพรรคพวก  ระบบพี่น้อง....ซึ่งนำไปสู่การปกป้องคนภายใน แทนที่จะลากไส้มันออก
แม้รู้ทั้งรู้ว่าทำผิด... 

เพราะฉะนั้นผมคิดว่าคงต้องให้ความเป็นธรรมกับลุง...ด้วยนะครับ
ว่าสิ่งที่แกเป็น...อาจไม่ใช่ความผิดของแกทั้งหมดทีเดียว
แต่ส่วนหนึ่งมันมาจากความผิดพลาดของระบบการศึกษาไทย/และวัฒนธรรมแบบโซตัสที่สั่งสมกันมานาน

มีหลายคนเคยบอกว่า....หากยุบคณะวนศาสตร์..และปฏิรูปการเรียนการสอนเสียใหม่
การอนุรักษ์และการจัดการทรัพยากรป่าไม้-สัตว์ป่าจะดีขึ้น

ขอบคุณที่ให้กำลังใจ...ความจริงว่าไม่แล้วเชียวนา

ลุงไม่ได้หนี แค่ถอยไปตั้งหลัก
คราวนี้ละน่าดู
ลุงเคยไปตะรุเตาหนเดียวตอนเปิดอุทยานใหม่ๆ

เอาด้วย

เรียก ป๊ม หรีอปล่าวครับ :slime_sentimental:

555555555

นี่รีบสมอ้างเลยนะ  :slime_bigsmile: :slime_bigsmile:

อุทานเฉยๆฮะเด๋วถึงเวลาจริงๆจะเรียกใช้บริการฮ่าๆๆๆ :slime_smile2:

ปลมิได้สังเกตว่ามี ล๊อกอินชื่อนี้อยู่  ฮาจนท้องแข็งเลย  :slime_bigsmile: :slime_bigsmile:

สิ่งที่ลุงกำลังทำอยู่ เขาเรียกว่า "ฟลัด" กระทู้
เป็นการเสียมารยาท ไม่สมควรทำอย่างยิ่งในเว็บบอร์ด
ขอความกรุณาอย่าทำอีก มิฉะนั้นจะถือว่าทำผิดกฎของเว็บ มีโทษถึงขั้นแบน(ห้ามใช้)ล็อกอินนี้


และ...ตัวอย่างที่ดีของกรมห่วยๆกรมนึง คือการที่มีคนที่ชื่อ "ไอ้ปลอด"

ผมว่าเป็นที่ระบบนะแหละ ต่อให้คนดีตั้งใจทำพอเจอระบบแบบนั้นก็ต้องตามน้ำไม่งั้นอยู่ยาก ถึงจะจบคณะวนศาสตร์เหมือนกันแต่ถ้าต่างภาควิชามุมมองในเรื่องเดียวกันก็ต่างกันแล้ว

ทำไมไม่คัดค้านที่อื่นบ้างหละครับ เช่น

เช่าพื้นที่อุทยานแห่งชาติภูกระดึง สัมปทาน30ปีใครได้ประโยชน์?

อุทยานแห่งชาติภูกระดึง จ.เลย หนึ่งในอุทยานที่กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ประกาศเปิดอุทยานแห่งชาติ 10 แห่ง นำร่องให้เอกชนเข้ามาบริหารพื้นที่จัดการบริการ โดยทางกรมฯ อ้างว่า มีนักธุรกิจหลายรายเสนอแผนจัดการอุทยานแห่งชาติ โดยต้องการเข้ามาบริหารจัดการ และ ติงว่าแต่เดิมที่ทางกรมฯ กำหนดราคาค่าเช่าพื้นที่เพื่อบริการตารางเมตรละ 30 บาท หรือไร่ละ 4.8 หมื่นบาทต่อเดือนนั้น ทางเอกชนมอง ว่าเป็นราคาที่สูงเกินไปขอต่อรองให้ ลดราคาลงเหลือ  แค่ตารางเมตรละ   3 บาท
 
สำหรับแผนการเปิดให้เอกชนเข้าเช่า พื้นที่บริหารจัดการได้กำหนดเงื่อนไขเบื้อง ต้น อาทิ จะเปิดให้เข้ามา บริหารในโซนบริการนักท่องเที่ยวแบบครบวงจร ประกอบด้วย ศูนย์อาหาร ร้านขายของที่ระลึก รีสอร์ท โรงแรม โดยมีอายุสัมปทาน 30 ปี มีเงื่อนไขว่าต้องอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และปลูกป่าเพิ่มเติม อีกทั้งมีประกาศกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ฉบับลงวันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550 ด้วยกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ได้ทำการศึกษาและประเมินความสามารถในการรองรับได้ของอุทยานแห่งชาติ เพื่อมิให้เกิดผลกระทบต่อสภาพทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอันเกิดจากการ ท่องเที่ยว โดยเฉพาะในช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ หรือวันหยุดนักขัตฤกษ์ แหล่งท่องเที่ยวหลายแห่งมีนักท่องเที่ยวเข้าไปท่องเที่ยวจำนวน มากจนอาจนำไปสู่ความเสื่อมโทรมของสภาพธรรม ชาติ และสิ่งแวดล้อม ทำให้ยากแก่การฟื้นฟูและบริหารจัดการให้คงสภาพเดิมได้ดังนั้นเพื่อประโยชน์ ในการคุ้มครองและดูแลรักษาอุทยานแห่งชาติ ตลอดจนการดูแลรักษาความปลอดภัยแก่นักท่องเที่ยว
 
นายสุธรรม ธรรมชาติ บ้านเลขที่ 496 หมู่ 1 ต.ศรีฐาน อ.ภูกระดึง จ.เลย ประธานชมรมผู้ประกอบการอาหารและเครื่องดื่มศูนย์บริการนักท่องเที่ยววังกวาง อุทยานแห่งชาติภูกระดึงกล่าวว่า ทางผู้ประกอบการยังไม่ได้รับทราบเรื่องนี้จากทางอุทยานฯ เพียงรู้มาจากทางสื่อเท่านั้น แต่เมื่อมีการเปิดให้เอกชนเข้ามาเช่าทำนั้น ขอให้เพียงมาจัดการเรื่องที่พักเพียงอย่างเดียว อย่าไปแย่งทำกิจการที่ชาวบ้านทำอยู่ เพราะชาวบ้านทำมาหากินเพียงเพื่อประทังชีวิตเท่านั้น คงไม่สามารถไปแข่งขันกับนายทุนที่มีกำลังทรัพย์มากมาย ต้องกำหนดเงื่อนไขที่แน่นอนว่าสามารถดำเนินธุรกิจ เพื่อไม่ให้เกิดข้อขัดแย้งภายหลัง
 
ประธานชมรมฯ ยังให้ความคิดเห็นเพิ่มเติมต่อกรณี การกำหนดมาตรการจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยววันละ 5,000 คนว่า จะส่งผลกระทบต่อสมาชิกที่มีอยู่กว่า 120 ราย มาตรการดังกล่าวไม่เหมาะสมกับภูกระดึงเพราะทั้งปีมีคนมาเที่ยวจำนวนมากแค่ 3 วัน  ช่วงเดือนธันวาคม ระหว่างวันที่ 5, 10 และ 31 ธ.ค.-1 ม.ค. ซึ่งมีวันหยุดติดต่อกันหลายวันและตรงกับเสาร์-อาทิตย์ ภูกระดึงมีศักยภาพรับนักท่องเที่ยวได้วันละ 13,000 คน การจัดการเป็นไปตามระบบไม่มีปัญหาอยู่แล้ว นักท่องเที่ยวจะหายไป 8,000 คน ทำให้ชาวบ้านมีรายได้ลดลง สภาพเศรษฐกิจก็ตกต่ำซ้ำเติมอยู่แล้ว ที่เป็นห่วงปัญหาขยะจะล้นนั้น ปกติที่ผ่านมาก็มีการจัดการตามระบบ ผู้ประกอบการหรือนักท่องเที่ยวรับผิดชอบขยะของตัว นำลงมา  ทิ้งข้างล่างอยู่แล้ว พวกเราพึ่งพาภูกระดึงหาเลี้ยงครอบครัวอยู่อย่างปกติสุขมานาน และส่วนใหญ่เป็นลูกหนี้ชั้นดีของ ธ.ก.ส. มีเงินใช้หนี้สม่ำเสมอมาตลอด การจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวครั้งนี้ จะ เป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ วิกฤติการณ์จะตามมา ผลกระทบจะลุกลามเป็นลูกโซ่
 
ที่ผ่านมาในช่วงนักท่องเที่ยวมาเที่ยวเทศ กาลวันหยุดยาว ตลาดภูกระดึงจะคึกคักมาก พ่อค้าแม่ค้ามีการสั่งซื้อวัตถุดิบ ทั้งผัก เนื้อสัตว์จากอำเภอชุมแพต่อไปนี้ก็จะหยุดชะงักจึงอยากให้ทางกรมอุทยานแห่ง ชาติฯ ทบทวนนโยบายนี้ให้ชาวบ้านมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ จำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวของอุทยานแห่งชาติฯ ตามความเหมาะสมของแต่ละพื้นที่ ซึ่งเห็นชัดว่าภูกระดึงไม่เหมาะกับมาตรการนี้.

ดำรงค์ รักษ์จรรยาวงศ์

http://www.dailynews.co.th/web/html/popup_news/Default.aspx?Newsid=178115&NewsType=1&Template=1

เรื่องการศึกษาและประเมินความสามารถในการรองรับได้ของอุทยานแห่งชาติ เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ผมสงสัย อย่างเช่นเกาะสุรินทร์จากเดิมที่รองรับนักท่องเที่ยว 300 คน/คืน กลายเป็น 620 คน/คืน ซึ่งตัวเลขนี้ทำการศึกษาเฉพาะนิเวศบนบกไม่ได้ครอบคลุมนิเวศทางทะเล แต่ทางกรมอุทยานกลับประกาศใช้ตัวเลขนี้ มีอะไรรับประกันได้ว่าจะตัวเลขนี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อนิเวศทางทะเล

ลุงจะไปฟลัดให้เมื่อยนิ้วทำไม แค่นี้ก็ rating กระฉูดแล้ว
อาจมีแฟนคลับบางคน เขากลัวลุงจะหอบกระทู้หนี เลยฟลัดกันใหญ่
ใครรู้ตัวยกมือขึ้น

เออนะ แก่ๆ หลงๆ แยกอะไรไม่ออกก็อยู่บ้านเลี้ยงหลานเถอะ
มาแก้ผ้าวิ่งเล่นแถวนี้ ลูกหลานจะลำบากมาตามเก็บ

เป็นคำถามที่น่าสนใจ  
ลุงจะไปถามเจ้าหน้าที่กรมอุทยานฯว่าทำ Analysis of recreational carrying capacity แค่ไหนเพียงใด / based on อะไร แค่ไหน เช่น safety, shoreline accessibility, social factors (หรือว่าสักแต่ว่าทำ)

มี(ขาประจำ) 1 คนละ  

[quoteผมว่าเป็นที่ระบบนะแหละ ต่อให้คนดีตั้งใจทำพอเจอระบบแบบนั้นก็ต้องตามน้ำไม่งั้นอยู่ยาก ถึงจะจบคณะวนศาสตร์เหมือนกันแต่ถ้าต่างภาควิชามุมมองในเรื่องเดียวกันก็ต่างกันแล้ว
[/quote]

ปี 2511 ลุงจบ Wood Technology ถูกลากตั้งให้ไปทำงานอุทยานแห่งชาติจนเกษียณ (สมัยนั้นงานอุทยานแห่งชาติเป็นงานเหลือเลือก เพื่อนแย่งกันไปทำงานตัดไม้ขายกันหมด เพราะเอาคำสั่งออกป่าไปดาวน์รถล่วงหน้าได้เลย)

กรณีภูกระดึงน่าสนใจมากครับ คุณควรทำหนังสือคัดค้านไปที่กระทรวงทรัพยากรฯ ----->

เรียน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
92 ถ.พหลโยธิน 7
พญาไท
กทม.10400

[quote
ผมว่าเป็นที่ระบบนะแหละ
[/quote]

โซตัสนะดี แต่รุ่นพี่เอาไปใช้แบบ dominate รุ่นน้อง

ทางผู้วิจัย (คุณดรรชนี เอมพันธุ์) ได้บอกไว้ในรายงานการศึกษาว่า "ผลกระทบจากการท่องเที่ยวต่อระบบนิเวศทางทะเลสำหรับอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์นั้นยังไม่ได้ทำการประเมินเนื่องจากผลของเหตุการณ์สึนามิ ข้อมูลด้านนิเวศจำเป็นต้องติดตามอย่างต่อเนื่องต่อไป สำหรับจุดดำน้ำนั้น เนื่องจากเป็นปัจจัยชี้วัดเรื่องสัตว์ในแนวปะการัง และร้อยละการลดลงของการปกคลุมปะการัง จึงควรติดตามรวบรวมข้อมูลเพิ่มขึ้นในแต่ละฤดูกาลท่องเที่ยวเพื่อให้ได้ผลการศึกษาที่ชัดเจน และการศึกษาเพื่อติดตามผลกระทบจากการท่องเที่ยวต่อระบบนิเวศจำเป็นต้องดำเนินการต่อเนื่องเป็นระยะเวลาหลายปี อย่างน้อย 5-10 ปี เพื่อให้ได้ข้อมูลเพียงพอต่อการกำหนดขีดความสามารถในการรองรับนันทนาการ โดยโครงการนี้ได้เริ่มทำการเก็บข้อมูลในช่วงเดือนธันวาคม
2547"

ก็สร้างเรื่องเอง ลบเอง ทุกอย่างเกิดขึ้นจากตัวเองไม่ใช่เหรอ

ยังจะไปโทษคนอื่นเค้าอีก ไม่ไหวคนแก่สมัยนี้  :slime_surrender: :slime_surrender:

ยิ่งขุดยิ่งเจอที่พิลึก :slime_smile2: ไอ้้ที่ควรจะจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวอย่างเกาะเสม็ดกลับไม่อยู่ในรายชื่อ แต่ไอ้ที่จำกัดอยู่แล้วดันไปเพิ่มจำนวนซะนี่ :slime_v:

"ตอนที่จะประกาศเกาะเสม็ดเป็นอุทยานฯ คุณหมอบุญส่งฯ เลขะกุล  ไม่เห็นด้วย ท่านเห็นควรเป็นแค่เขตห้ามล่าสัตว์ป่า"
กทม.ไม่สามารถใช้หลัก  carrying capacity กับสวนจตุจักรได้ฉันใด / กรมอุทยานฯก็ไม่สามารถใช้ CC กับอุทยานฯเกาะเสม็ดได้ฉันนั้น

เขาส่งราบชื่อคัดค้านเรื่องเซ้งอุทยานซึ่งจะครอบคลุมเรื่องโรงแรม 5 ดาวไปตั้งนานแล้ว ไม่ได้เพิ่งตื่นแบบคุณนี่ครับ เรื่อง กรมอุทยานฯ ก็ไม่สามารถใช้ CC กับอุทยานฯเกาะเสม็ด ไม่ใช่เพราะติดตรงมีนักการเมืองหรือนายทุนบนเกาะรึ :slime_smile2:

ช่วงชั้นโอกาสด้านนันทนาการ (Recreation Opportunity Spectrum, ROS)

กลุ่มชั้นของแหล่งท่องเที่ยวที่กำหนดขึ้นบนพื้นฐาน ของที่ตั้งและลักษณะทางธรรมชาติของแหล่งท่องเที่ยว ลักษณะกิจกรรมการใช้ประโยชน์และระดับของผลกระทบจากกิจกรรมการใช้ประโยชน์ภายในแหล่งท่องเที่ยว และลักษณะ/รูปแบบการจัดการแหล่งท่องเที่ยว ซึ่งส่งผลให้โอกาสในการประกอบกิจกรรมนันทนาการแต่ละประเภท และประสบการณ์ที่นักท่องเที่ยวจะได้รับจากการไป เยือนแหล่งท่องเที่ยวแต่ละกลุ่มชั้นแตกต่างกัน

ทั้งนี้ จากผลการวิเคราะห์ปัจจัยถึงความหลากหลายของประสบการณ์ที่พึงปรารถนา (desired experience) ของนักท่องเที่ยวที่ไปเยือนแหล่งนันทนาการทางธรรมชาติ ในประเทศไทย ภายใต้โครงการระบบสนับสนุนการวางแผนการจัดการแหล่งนันทนาการทางธรรมชาติอย่างยั่งยืน ระยะที่ 1 จำนวน  119 แหล่ง พบว่าสามารถแบ่งช่วงชั้นโอกาสด้านนันทนาการของแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ ออกเป็น 5 ช่วงชั้น ดังนี้

1) พื้นที่ธรรมชาติสันโดษ (Primitive Area: P) 

2)พื้นที่ธรรมชาติกึ่งสันโดษไม่ใช้ยานยนต์ (Semi-primitive Non-motorized Area: SPNM)

3)พื้นที่ธรรมชาติกึ่งสันโดษใช้ยานยนต์ (Semi-primitive Motorized Area: SPM)

4) พื้นที่ธรรมชาติดัดแปลง/พื้นที่ชนบท (Modified Natural Area/Rural Area: MN)

5) พื้นที่เมือง (Urban Area: U)

โดยเหตุผลของการกำหนดช่วงชั้นโอกาสด้านนันทนาการออกมาเป็น 5 ช่วงชั้น เนื่องจากผลการวิเคราะห์ปัจจัยถึงความหลากหลายของประสบการณ์ที่พึงปรารถนา (desired experience)

ทั้งนี้ช่วงชั้นโอกาสด้านนันทนาการแต่ละช่วงชั้นมีเงื่อนไขตามลักษณะช่วงชั้น (compatible setting) กิจกรรมนันทนาการที่เหมาะสม ประสบการณ์ที่นักท่องเที่ยวจะได้รับจากการไปเยือนแหล่งนันทนาการ และประเภทของนักท่องเที่ยวกลุ่มเป้าหมาย

อ้างอิง : นภวรรณและคณะ (2549). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์(เล่มที่ 1) โครงการระบบสนับสนุนการวางแผนการจัดการแหล่งนันทนาการทางธรรมชาติอย่างยั่งยืน ระยะที่ 1

 ช่วงชั้นของโอกาสทางด้านนันทนาการเป็นกลุ่มแหล่งท่องเที่ยวที่กำหนดขึ้นโดยอาศัยลักษณะทางกายภาพของพื้นที่ (physical setting) ลักษณะทางสังคม (social setting) (ลักษณะกิจกรรมการใช้ประโยชน์และปริมาณนักท่องเที่ยว) และลักษณะการจัดการพื้นที่ (managerial setting) ซึ่งต่างก็มีอิทธิพลต่อการวางแผนและออกแบบสิ่งอำนวยความสะดวก เป็นปัจจัยในการจัดกลุ่ม ในทางปฏิบัติผู้วางแผนและออกแบบสิ่งอำนวยความสะดวกจะต้องทำการวิเคราะห์และประเมินสถานภาพของพื้นที่ในส่วนต่าง ๆ โดยสรุปได้ดังนี้
                1) การเข้าถึง (access) หรือ ความยากง่ายในการเข้าถึงแหล่งท่องเทียวประเมินจากสภาพเส้นทางจริงที่ใช้ในการเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะ 1,500-2,000 เมตรสุดท้ายก่อนถึงศูนย์กลางของแหล่งท่องเที่ยวหรือจุดประกอบกิจกรรม ลักษณะการเข้าถึงอาจจำแนกเป็น -- เข้าถึงโดยเส้นทางเดินเท้าเข้าถึงโดยทางรถยนต์เฉพาะช่วง หน้าแล้ง-ถนนดิน เข้าถึงโดยทางรถยนต์ทุกฤดูกาล--ถนนดิน เข้าถึงโดยทางรถยนต์-ถนนลาดยาง/ซีเมนต์เข้าถึงโดยทางเรือเฉพาะฤดูกาลปลอดมรสุม และเข้าถึงโดยทางเรือทุกฤดูกาล ซึ่งเส้นทางแต่ละลักษณะมีความยากง่าย/ความสะดวกแตกต่างกัน
              2) ระดับความเป็นธรรมชาติ (naturalness) เป็นการประเมินสภาพแวดล้อมโดยรวมของแหล่งท่องเที่ยวในเชิงคุณภาพว่ายังคงสภาพธรรมชาติดั้งเดิม หรือสภาพดังเดิมได้ถูกดัดแปลงไปแล้วมากน้อยแต่ไหน การประเมินสามารถทำในลักษณะค่าจัดอันดับ (ordinal scale) จากพื้นที่ ๆ มีความเป็นธรรมชาติสูงมาก สูงปานกลาง ถึงต่ำ
              3) ร่องรอยของผลกระทบ (impacts) จากกิจกรรมการใช้ประโยชน์การประเมินในส่วนนี้เป็นการประเมินร่องรอยผลกระทบที่สามารถสังเกตเห็นได้ (visivle impacts) บนพื้นที่โดยภาพรวม ผลกระทบประเด็นหลัก ๆ ที่มี การประเมินได้แก่สภาพพืชพรรณที่ถูกหักเด็ด ลูกไม้ขนาดเล็กถูกเหยียบย่ำ การปะปนของพันธุ์ไม้ต่างถิ่น สัตว์ป่าถูกรบกวน ดินพังทลาย สารแขวนลอยในแหล่งน้ำ ขยะ ของเสียมนุษย์ เส้นทางที่ไม่ได้กำหนดกลิ่นที่ไม่พึงปรารถนาการบดบังทัศนียภาพของสิ่งปลูกสร้างในแหล่งท่องเที่ยวและความขัดแย้งระหว่างกิจกรรมการ ใช้ประโยชน์พื้นที่โดยแต่ละประเด็นอาจจัดระดับใน เชิงคุณภาพเช่นเดียวกับการประเมินระดับความเป็นธรรมชาติ เช่น มีผบกระทบรุนแรงมาก (สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน) ผลกระทบรุนแรง ผลกระทบปานกลาง ถึง ผลกระทบเบาบางหรือ ไม่ปรากฏ
              4) โอกาสในการพบปะกับนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่น ๆ (opportunity forsocial encounter) ประเมินจากจำนวนของนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่น ๆ ที่ผู้ประเมิน/ผู้วางแผนและออกแบบพบเห็นโดยประมาณในขณะที่การวิเคราะห์แหล่งท่องเที่ยวจากนั้นจึงนำจำนวนที่พบเห็นมาจัดระดับของโอกาส
ในการพบปะกับนักท่องเที่ยว กลุ่มอื่นในเชิงคุณภาพ เช่นมี โอกาสสูงมาก (ในกรณีที่พบเห็นนักท่องเที่ยวเป็นจำนวนมาก) สูง ปานกลาง และต่ำ ตามลำดับ การประเมินโอกาสในการพบปะกับนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่น ๆ ยังอาจประเมินได้โดยอาศัยสถิตินักท่องเที่ยวที่ไปเยือนแหล่งท่องเที่ยวนั้น ๆ เป็นตัวประมาณ
              5) การพบเห็นนักท่องเที่ยวที่ประกอบกิจกรรมที่ไม่เหมาะสม กิจกรรมที่ไม่เหมาะสมของนักท่องเที่ยว ได้แก่ กิจกรรมที่ผ่าฝืนกฏระเบียบของพื้นที่ กับกิจกรรมที่ก่อให้เกิดผลกระทบกับสิ่งแวดล้อมภายในแหล่งท่องเที่ยว เช่น การขีดเขียนก้อนหิน หักเด็ดกิ่งไม้ใบไม้ ฯลฯ โดยการประเมินในส่วนนี้จะแตกต่างจากการประเมินผลกระทบในข้อ 3) ตรงที่จะเน้นประเมินจากพฤติกรรมที่นักท่องเที่ยวกระทำจริงทีสังเกตเห็นได้ขณะประเมิน ไม่ใช่ประเมินจากร่องรอย (trace) ของพฤติกรรมที่เกิดกับพื้นที่เช่นการประเมินผลกระทบ อย่างไรก็ดีการจัดค่าระดับยังคงทำในเชิงคุณภาพโดยอาจอาศัยการประมาณ สัดส่วนของนักท่องเที่ยวที่ประกอบกิจกรรมที่ไม่เหมาะสมจากจำนวนของนักท่องเที่ยวที่พบเห็นเป็นเกณฑ์ เช่น พบเห็นมาก หมายถึง มากกว่า 30% ของจำนวน นักท่องเที่ยวทั้งหมดที่พบเห็น--พบเห็นปานกลาง หมายถึง ประมาณ 21-30% ของจำนวนนักท่องเที่ยวทั้งหมดที่พบเห็น--พบเห็นน้อย หมายถึงประมาณ 11-20% ของจำนวนนำท่องเที่ยวทั้งหมดที่พบเห็น--พบเห็นน้อยมาก หมายถึง ไม่เกิน 10% ของจำนวนนักท่องเที่ยวทั้งหมดที่พบเห็น
               6) การจัดการนักท่องเที่ยว (visitor management) ประเมินจากความเข้มข้นของการใช้กฏระเบียบ การตรวจตราของเจ้าหน้าที่ และการใช้โปรแกรมสื่อความหมาย โดยแต่ละปัจจัยสามารถนำมาจัดระดับในเชิงคุณภาพได้เช่นเดียวกับปัจจัยอื่นๆ ข้างต้น เป็นระดับการจัดการหรือการควบคุมนักท่องเที่ยวสูงมาก สูง ปานกลาง ต่ำ
              7) การจัดการพื้นที่ (site management) ทำการประเมินโดยพิจารณาจากประเภทและปริมาณของสิ่งอำนวยความสะดวกที่ปรากฎในพื้นที่ -- การจัดการ หรือการพัฒนาในระดับต่ำสุด หมายถึง ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใด ๆ ยกเว้นเส้นทางเข้าถึง (access) แหล่งท่องเที่ยวในลักษณะทางเดินเท้าที่ยังคงสภาพธรรมชาติ -- การจัดการในระดับต่ำ-ปานกลาง จะมีการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกอยู่บ้างเน้นเพื่อการป้องกันรักษาสภาพแวดล้อมและป้องกันอันตรายให้กับผู้มาเยือน เช่น การปรับความคงทนของผิวทาง การจัดสร้างรั้ว-ราวกันตกบนเส้นทาง มีป้ายบอกทิศทาง ป้ายคำเตือน ฯลฯ การจัดการในระดับปานกลางสูงจะมีการพัฒนา สิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐาน ที่จำเป็นต่อการประกอบกิจกรรมให้กับผู้มาเยือนเพิ่มขึ้น เช่น มีม้านั่ง ถังขยะ ป้ายสือความหมาย ห้องสุขา ลานจอดรถ ฯลฯ -- การจัดการอย่างเข้มข้น หรือการพัฒนาในระดับสูงสุด จะมีสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อเพิ่มความสะดวกสบายในการประกอบกิจกรรมให้กับผู้มาเยือนเต็มรูปแบบ ที่มีความเป็นไปได้สำหรับแหล่งท่องเที่ยว แบบการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ เช่น ศูนย์บริการนัก ท่องเที่ยวร้านอาหาร บ้านพัก ฯลฯ การกำหนดกลุ่มชั้นของแหล่งท่องเที่ยว เริ่มจากการทำงานนิยาม และ เงื่อนไขที่เหมาะสม
(desires condition) สำหรับแหล่งท่องเที่ยวแต่ละกลุ่มเป็นพื้นฐาน จากนั้นจึงนำผลการวิเคราะห์ลักษณะทั้ง 7 ประการ ของแหล่งท่องเที่ยวที่เป็นเป้าหมายในการวางแผนและ ออกแบบมาเทียบกับนิยาม และ เงื่อนไขของแหล่งท่องเที่ยว แต่ละกลุ่มชั้นที่กำหนด เพื่อพิจาณาว่าแหล่งท่องเที่ยวเป้าหมายที่จะทำการวางแผนและออกแบบจะสามารถจัดลง ในกลุ่มชั้นใด นิยาม และ เงื่อนไขที่กำหนดขึ้น สำหรับแหล่งท่องเที่ยวแต่ละกลุ่มชั้นมีดังนี้
   

      1 พื้นที่สันโดษ (Primitive -- P)
          เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ตั้งอยู่ห่างไกล ที่ยังคงสภาพความเป็นธรรมชาติหรือภูมิทัศน์ดั้งเดิมอย่างสมบูรณ์ มีปริมาณการท่องเที่ยวเบาบางเนื่องจากการเข้าถึงกระทำได้ยากลำบาก ปรากฏร่องรอยของผลกระทบจากกิจกรรมการใช้ประโยชน์น้อย และการควบคุม/จัดการนักท่องเที่ยวตลอดจนการพัฒนาต่าง ๆ ไม่มีปรากฏในพื้นที่ แหล่งท่องเที่ยวประเภทนี้เหมาะสำหรับกิจกรรมนันทนาการที่เน้นการสัมผัสและศึกษาเรียนรู้จากธรรมชาติอย่างแท้จริง เช่น การเดินป่า (hiking) การศึกษาธรรมชาติ (nature study) รวมกิจกรรมดูนก (bird watching) และส่องสัตว์ (wildlife viewing) การพักแรมแบบ wilderness camping การพายเรือ (canoeing) ว่ายน้ำ (swimmign) และการพักผ่อนในบรรยากาศที่สงบ (relacing) ประสบการณ์นันทนาการที่ผู้มาเยือนจะได้รับจากแหล่งท่องเที่ยวประเภทนี้ ได้แก่ ความสงบวิเวกที่มีเพียงเสียงจากธรรมชาติ การได้หลีกหนีจากความวุ่นวายในสังคมการได้สัมผัสเรียนรู้พฤติกรรมของธรรมชาติอย่างใกล้ชิด การได้ใช้พละกำลังกายและการพึ่งพาตนเองในการประกอบกิจกรรม ตลอดจนการได้แสดงออกซึ่งความเป็นตัวของตัวเอง
 
      2 พื้นที่กึ่งสันโดษระดับที่ 1 (Semi-primitive Class l --SP-l)
          เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สภาพพื้นที่โดยรวมยังคงมีความเป็นธรรมชาติไม่แตกต่างไปจากพื้นทีสันโดษมากนัก หากแต่ประมาณการใช้ประโยชน์ หรือโอกาสในการพบเห็นนักท่องเที่ยวหรือผู้มาเยือนกลุ่มอื่น ๆ จะสูงกว่าพื้นที่สันโดษ แหล่งท่องเที่ยวในกลุ่มนี้มักจะปรากฏร่องรอยผลกระทบจากกิจกรรมการใช้ประโยชน์เบาบาง มีการควบคุม/การจัดการนักท่องเที่ยวอยู่บ้าง เน้นการจัดการในลักษณะการใช้โปรแกรมสือความหมายหรือการจัดการทางอ้อมโดยอาศัยการออกแบบสิ่งอำนวยความสะดวก แหล่งท่องเที่ยวประเภทนี้เหมาะสำหรับกิจกรรมนันทนาการประเภทเดียวกันกับกลุ่มพื้นทีสันโดษ โดยเพิ่มกิจกรรมทางน้ำบางประเภท เช่น การพายเรือประเภทอื่น ๆ (นอกเหนือจาก canoeing) กิจกรรมการแล่นเรือ (sailling) การดำน้ำ (skin or scuba diving) และตกปลา (fishing) (กระทำได้เฉพาะในพื้นที่ ๆ ไม่ใช่พื้นที่อนุรักษ์ตามกฏหมาย) ประสบการณ์นันทนาการที่ผู้มาเยือนจะได้รับจากแหล่งท่องเที่ยวกลุ่มนี้ยังคงเป็นประสบการณ์ในลักษณะเดียวกันกับพื้นที่สันโดษ หากแต่โอกาสในการสัมผัส ความสงบวิเวกจากธรรมชาติจะน้อยกว่า
 
       3 พื้นทีสันโดษระดับที่ 2 (semi-primitive Class ll--SP-ll)
           แหล่งท่องเที่ยวในกลุ่มนี้แม้โดยรวมจะยังคงความเป็นธรรมชาติ หากแต่การเข้าถึงกระทำได้สะดวกมากกว่าแหล่งท่องเที่ยว 2 กลุ่มแรก ส่งผลให้ปริมาณการใช้ประโยชน์เพิ่มขึ้น โอกาสที่ผู้มาเยือนจะพบปะกับกลุ่มนักท่องเที่ยวอื่น ๆ จึงสูงกว่าในแหล่งท่องเที่ยว 2 กลุ่มแรก ร่องรอยผลกระทบจากกิจกรรมการใช้ประโยชน์ก็ปรากฏให้เห็นค่อนข้างชัดเจน การจัดการนักท่องเที่ยวภายในแหล่งท่องเที่ยวกลุ่มนี้กระทำทั้งในรูปของการใช้กฏระเบียบ การโปรแกรมสื่อความหมาย และการควบคุมโดยอาศัยสิ่งอำนวยความสะดวก โดยที่พื้นที่ในกลุ่มนี้มักจะมีการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกในระดับปานกลาง มีสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานที่จำเป็นต่อการประกอบกิจกรรมให้กับผู้มาเยือนเพิ่มขึ้น เช่น มีม้านั่ง ถังขยะ ห้องสุขา ลานจอดรถ ฯลฯ กิจกรรมนันทนาการที่เหมาะสมสำหรับแหล่งท่องเที่ยวในกลุ่มนี้ได้แก่ กิจกรรมต่าง ๆ ทั้งหมดที่ระบุใน SP- l และกิจกรรมการศึกษาเรียนรู้วัฒนธรรมดั้งเดิม (culture study) การขับรถ/แล่นเรือเพื่อชมทัศนียภาพ (auto tour/sightseeing) การขี่จักรยาน (biking/bicycling)ขี่ม้า (horse riding) กิจกรรมการพักแรมในลักษณะของแคมป์หน่วย หรือ แคมป์กลุ่มขนาดเล็ก (small group camping or unitcamping) การปิคนิค (picknicking) การศึกษาธรรมชาติโดยอาศัยโปรแกรมสื่อความหมาย เช่น การนำศึกษาโดยนักสื่อความหมาย (conducted activtiy) การเดินศึกษาธรรมชาติด้วยตัวเองบนเส้นทางสื่อความหมาย (self-guided trail) ประสบการณ์นันทนาการที่ผู้มาเยือนจะได้รับจากการไปเยือนแหล่งท่องเที่ยวในกลุ่มนี้เป็นประสบการณ์ในลักษณะที่ใกล้เคียงกับ SP- l หากแต่โอกาสที่จะได้สัมผัสธรรมชาติในบรรยากาศที่สงบจะมีน้อยกว่า และเพิ่มโอกาสของการได้สัมผัสเรียนรู้วัฒนธรรมดั้งเดิมของชุมชนกับโอกาสในด้านการ ปฏิสัมพันธ์กับกลุ่มนักท่องเที่ยวอื่น ๆ
 
      4 พื้นที่ธรรมชาติที่พัฒนา (developed Natural -- DN)
          แหล่งท่องเที่ยวในกลุ่มนี้แม้จะมีสภาพแวดล้อมโดยรวมที่ยังคงเป็นธรรมชาติ หากแต่เป็นพื้นที่ธรรมชาติที่พัฒนาปรับเปลี่ยนไปแล้วเพื่อสนองตอบต่อกิจกรรมการใช้ประโยชน์ ของผู้มาเยือน การเข้าถึงกระทำได้สะดวกโดยทางรถ หรือ เรือ หรือ ทั้งสองรูปแบบ ปริมาณการใช้ประโยชน์พื้นที่กลุ่มนี้ค่อนข้างหนาแน่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฤดูกาลท่องเที่ยว ปรากฏร่องรอยผลกระทบชัดเจน และมาตรการในการจัดการ/ควบคุมนักท่องเที่ยวถูกนำมาใช้ทุกรูปแบบ สิ่งอำนวยความสะดวกในแหล่งท่องเที่ยวกลุ่มนี้มักจะพัฒนาเต็มรูปแบบ เท่าที่มีความเป็นไปได้เช่น มีห้องอาบน้ำ ร้านอาหาร ร้านจำหน่ายของที่ระลึก และอื่น ๆ โดยการออกแบบสิ่งอำนวยความสะดวกยังคงเน้นความกลมกลืนกับสภาพธรรมชาติ กิจกรรมนันทนาการที่เหมาะสมสำหรับแหล่งท่องเที่ยวในกลุ่มนี้ได้แก่กิจกรรมต่าง ๆ ทั้งหมดที่กล่าวถึงใน SP-ll และกีฬาทางน้ำประเภทต่างๆ (watersports) (ที่ไม่ขัดกับกฏหมาย/ข้อบังคับของพื้นที่ในกรณีของแหล่งท่องเที่ยวที่เป็นพื้นที่อนุรักษ์ตามกฏหมาย) สำหรับประสบการณ์นันทนาการที่ผู้มาเยือนจะได้รับทุกส่วนจะเหมือนกับ SP-ll โดยเพิ่มโอกาสในการปฏิสัมพันธ์กับนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่น ๆ และความสะดวกสบายในการประกอบกิจกรรมอันเนื่องมาจากสิ่งอำนวยความสะดวกที่ให้บริการในพื้นที่
 
      5 พื้นที่ขนบท (Rural -- R)
          เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ลักษณะพื้นฐานของแหล่งเป็นชุมชนในชนบทที่มีสภาพแวดล้อมเป็นธรรมชาติ การเข้าถึงมีความสะดวกปานกลาง ถึงสูง โดยทางรถหรือเรือ หรือทั้งสองประเภท แหล่งท่องเทียวประเภทนี้มักมีการจัดการเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของชุมชนที่อาศัยอยู่ในแหล่ง ควบคู่กับการจัดการพื้นที่เพื่อรองรับการท่องเที่ยว มักมีการจัดการ/การควบคุมนักท่องเที่ยวสูง เพื่อมิให้กิจกรรมด้านการท่องเที่ยวขัดแย้งกับกิจกรรมของชุมชน แหล่งท่องเที่ยวกลุ่มนี้มักปรากฏร่องรอยของกิจกรรมการใช้ประโยชน์ ของมนุษย์เกือบทุกรูปแบบ กิจกรรมนันทนาการที่เหมาะสมสามารถเป็นกิจกรรมทุกประเภทที่ปรากฏใน DN (ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสภาพพื้นที่ของแหล่งท่องเที่ยวแต่ละแหล่ง) และกิจกรรมการมีส่วนร่วมในการละเล่น/การแสดงออกซึ่งวัฒนธรรมของชุมชน (cultural game and play participation) ตามความเห็นชอบของชุมชนผู้จัดการแหล่งท่องเที่ยว ประสบการณ์นันทการที่ผู้มาเยือนจะได้รับ คือ การได้สัมผัสเรียนรู้กับวัฒนธรรมท้องถิ่น การปฏิสัมพันธ์กับนักท่องเที่ยวกลุ่มอี่นๆ และกับราษฏรในท้องถิ่น และความสะดวกสบายจากบริการด้านการท่องเที่ยวภายในแหล่ง

          จากนิยามและเงื่อนไขที่เหมาะสมของแหล่งท่องเที่ยวทั้ง 5 กลุ่มสามารถนำปัจจัยทางกายภาพ ปัจจัยทางสังคม และปัจจัยด้านการจัดการ ของแหล่งท่องเที่ยว 7 ปัจจัย ที่กล่าวมาแล้วข้างต้นมาจัดเข้ากลุ่มชั้นต่าง ๆ เพื่อให้เป็นเกณฑ์ในการเทียบเคียงกับแหล่งท่องเที่ยวที่จะทำการวางแผนและออกแบบ และเพื่อให้การจัดกลุ่ม แหล่งท่องเที่ยวทำได้ง่ายขึ้น จึงกำหนดให้มีค่าช่วงชั้น หรือค่าคะแนนที่เหมาะสมสำหรับแหล่งท่องเที่ยว แต่ละกลุ่มภายหลัง การวิเคราะห์ และประเมิน แหล่งท่องเที่ยว ที่จะทำการวางแผน และออกแบบ -- หากพบว่าปัจจัยใด (จากจำนวน 7 ปัจจัย) ของแหล่งท่องเที่ยวมีลักษณะเข้ากลุ่มพื้นที่สันโดษ ให้ ๆ ค่าคะแนนปัจจัยนั้น ๆ ปัจจัยละ 5 คะแนน -- หากมี ลักษณะเข้ากลุ่มพื้นที่กึ่งสันโดษระดับที่ 1 ให้ ๆ ค่าคะแนนปัจจัยนั้น ๆ ปัจจัยละ 4 คะแนน--หากมีลักษณะเข้ากลุ่มพื้นที่กึ่งสันโดษระดับที่ 2 ให้คะแนนปัจจัยนั้น ๆ ปัจจัยละ 3 คะแนน--หากมีลักษณะเข้ากลุ่มพื้นที่ธรรมชาติที่พัฒนา ให้ ๆ ค่าคะแนนปัจจัยนั้น ๆ ปัจจัยละ 2 คะแนน--และ หากมีลักษณะเข้ากลุ่มพื้นที่ชนบท ให้ ๆ ค่าคะแนนปัจจัยนั้น ๆ ปัจจัยละ1 คะแนน

          แหล่งท่องเที่ยวใดมีค่าคะแนนรวมทุกปัจจัยระหว่าง 35-31 ให้จัดอยู่ในกลุ่มแหล่งท่องเที่ยวประเภทพื้นที่สันโดษ แหล่งท่องเที่ยวใดมีค่าคะแนนรวมทุกปัจจัยระหว่าง 30-26 ให้จัดอยู่ในกลุ่มแหล่งท่องเที่ยวประเภทพื้นที่กึ่งสันโดษระดับที่ 1 แหล่งท่องเที่ยวใดมีค่าคะแนนรวมทุกปัจจัยระหว่าง 25-21 ให้จัดอยู่ในกลุ่มแหล่งท่องเที่ยวประเภท พื้นที่สันโดษระดับที่ 2 แหล่งท่องเที่ยวใดมีค่าคะแนนรวมทุกปัจจัยระหว่าง 20-14 ให้จัดอยู่ในกลุ่มแหล่งท่องเที่ยวประเภทพื่นที่ธรรมชาติที่พัฒนา และ แหล่งท่องเที่ยว ใดมีค่าคะแนนรวมทุกปัจจัยระหว่าง 13-7 ให้จัดอยู่ในกลุ่มแหล่งท่องเที่ยวประเภทพื้นที่ชนบท

          เงื่อนไขที่แตกต่างกันของแหล่งท่องเที่ยวแต่ละกลุ่มขั้นจะส่งผลให้ประสบการณ์นันทนาการที่นักท่องเที่ยวที่ไปเยือนแหล่งท่องเที่ยวแต่ละแหล่ง
จะได้รับมีความแตกต่างกัน ในการพัฒนาหรือปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวกนักวางแผนและออกแบบจำเป็นที่จะต้องรักษาเงื่อนไขที่เหมาะสม
ของพื้นที่ให้คงอยู่ได้อย่างยั่งยืนและการกำหนดระดับการพัฒนาที่สอดคล้องกับเงื่อนไขดังกล่าวทั้งนี้เพื่อรักษาประสบการณ์นันทนาการที่เป็นเอกลักษณะ
์ของแหล่งท่องเที่ยวคู่มือฉบับนี้นำเสนอระดับการพัฒนาสำหรับแหล่งท่องเที่ยวแบบการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แต่ละกลุ่มชั้นโดยอาศัยประเภทและปริมาณ สิ่ิ่งอำนวย ความสะดวกเป็นตัวกำหนด

ที่มา:  คู่มือพัฒนาและออกแบบสิ่งอำนวยความสะดวกในแหล่งท่องเที่ยวแบบการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์

ที่เข้าใจยากไม่ใช่เพราะศัพท์นั้นไม่ได้อยู่ในฟิลด์ของคุณหรือครับ ในเมื่อศัพท์สามารถแปลเป็นภาษาไทยได้และก็ไม่ใช่ชื่อเฉพาะก็ไม่มีความจำเป็นต้องทับศัพท์ภาษาต่างประเทศ อีกทั้งในรายงานการวิจัยก็วงเล็บภาษาต่างประเทศไว้ให้เสมอ

ชาวบ้านฟังแล้วงง ผมขี้เกียจแปลไทย-เป็นไทย ให้ชาวบ้านฟัง

พวกต้นน้ำเขาก็มีสวรรค์ 5 ชั้น
พวกไฟป่าเขาก็มีลูกศร 5 สี
พวกไฟฟ้าเขาก็มี 5 เบอร์

พวกอุทยานน่าจะใช้อุทยาน-ห้าเบ้อ ชาวบ้านจะเข้าใจง่าย

เมื่อมกราคมปีนี้ ผมแวะไปชมน้ำตกวังบัวบาน  อช.ดอยสุเทพ-ปุย เห็น ทีมงานคณะวนศาสตร์ เอาแผนที่ ROS Mapping แผ่นเบ้อเร่อไปแปะบน Buletine Board เหมือนกับจะสอนนักศึกษาปริญญาโท

ผมก็เป็นงงมาก เพราะเข้าใจว่า ROS Mapping นี่เขาน่าจะมีไว้ใช้การวางแผน และการจัดการอุทยาน ผมไม่เคยเห็นอุทยานที่ไหนในโลกเขาเอาไปแปะให้ผู้มาเยือนดู

นักท่องเที่ยวที่ไหนเขาจะมีเวลามากมายพอจะใช้ ROS Mapping มาตัดสินใจว่าจะเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาไปเที่ยวตรงไหน
ยกตัวอย่าง ถ้าแฟนหนุ่มวนศาสตร์มัวแต่กาง ROS Mapping ก็พอดีแฟนสาวที่พาไปเที่ยวน้ำตกวังบัวบานโดดน้ำตกตายไปอีกคนพอดี

ควรเขียนเพียง site map ไปติดไว้ก็น่าจะพอ

รายงานทางวิชาการใช้ภาษาชาวบ้านเขียนก็ลงถังขยะสิครับ จุดประสงค์ของการเขียนก็มีอยู จะทำอุทยาน 5 เบอร์หรืออะไรก็แล้วแต่เป็นเรื่องของทางอุทยานที่จะไปจัดการเอง รายงานทางวิชาการก็มีแล้วแปลผลเอาสิครับ่

อันนี้ก็ต้องไปถามผู้ที่แปะเอาสิครับว่ามีจุดประสงค์ในการแปะเพื่ออะไร และ้ผู้มาเยือนก็ไม่ได้มีแค่ชาวบ้านธรรมดานี่ครับ

ในรายงานวิจัยมันก็เขียนข้อเสนอแนะอยู่นี่ครับ อยู่ทางกรมจะอ่านหรือไม่ หรือจะเอาแต่ผลอย่างเดียวไม่สนว่ารายละเอียดเป็นอย่างไร ครอบคลุมขนาดไหน ส่วนเรื่องแผนที่ ROS มันจะยากอะไรก็แค่ติดคำอธิบายเพิ่มแค่นั้นไม่เกิน 2 หน้ากระดาษ A4 เอง แต่อย่างว่าพฤติกรรมนักท่องเที่ยวหลายคนตัวหนังสือแค่ไม่กี่บรรทัดยังไม่สนใจจะทำตามเลย

แถม ๆ ๆ  :slime_v:

[quote
ในรายงานวิจัยมันก็เขียนข้อเสนอแนะอยู่นี่ครับ อยู่ทางกรมจะอ่านหรือไม่ หรือจะเอาแต่ผลอย่างเดียวไม่สนว่ารายละเอียดเป็นอย่างไร ครอบคลุมขนาดไหน ส่วนเรื่องแผนที่ ROS มันจะยากอะไรก็แค่ติดคำอธิบายเพิ่มแค่นั้นไม่เกิน 2 หน้ากระดาษ A4 เอง แต่อย่างว่าพฤติกรรมนักท่องเที่ยวหลายคนตัวหนังสือแค่ไม่กี่บรรทัดยังไม่สนใจจะทำตามเลย  
[/quote]

1.พูดแล้วเจ็บกระดองใจ ผมอุตส่าห์ไปอบรมเรื่อง park interpretation ที่ east-west center พร้อม ดร.หน่อง(ตอนนั้นกำลังเรียนเอกที่เมนแลนด์) + เพื่อนๆอีก 10 คน กลับมาแล้วกรมอุทยานฯ(กรมป่าไม้ในขณะนั้น)ดันผ่าให้ผมไปไล่จับไม้เถื่อนที่สาลาวินจนเกษียณ วันๆผมก็ได้ตีความอุทยานไทยให้กระเหรี่ยงฟัง จนเกือบมามีเมียเป็นกระเหรี่ยงไปอีกคน

2.ผมเคยแปล environment interpretation ของ Dr. Grant Sharpe แจกหัวหน้าอุทยานฯต่างๆเป็นการส่วนตัว มีอยู่วันหนึ่งผมไปเจอหนังสือที่แจก ในร้านขายหนังสือเก่าเล่มหนึ่ง ก็ยังดีกว่ากลายเป็นกระดาษทิซซู

3.เรื่องลิงนี่ โทร.ไปคุยกับหัวหน้าณรงค์ฯ อุทยานฯเขาใหญ่ แล้ว ได้ทราบว่าก็กำลังปวดเฮดอยู่เหมือนกัน (ผมจะแนะนำให้กรมอุทยานฯออกระเบียบให้ผู้ที่จะไปแคมป์ปิ้งที่เขาใหญ่ต้องผ่านการสอบแบบการขอใบขับขี่รถยนต์ ใครว่าผมบ้าก็ยอมครับ)

4.ตอนนี้ คนที่กรมอุทยานฯ 100 คน จะมีคนทำงานเพียง 10 ก็นับว่าเก่ง นอกนั้นซ้อมวิ่งเตรียมไป london games 2012 กันหมด (อายลิงจังเลย)