ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด (รุ่นแรก)

(http://www.newint.com.au/catalog/pics/happiness---coverbig.jpg)


 :D

ถาม
ดัชนี วัดความสุขใจของประกายดาว อยู่ที่ไหน ???

คำตอบ  
อยู่ที่ หัวใจสั่งมาค่ะ .....

สั่งมาให้ เปิดหน้าเวปบอร์ด เสรีไทย ออกมาอ่านกระทู้ต่างๆ
ซึ่งเป็นความคุ้นเคยอย่างใหม่หนึ่งอย่างในชีวิต ซึ่งเข้ามาในชีวิตในช่วงไม่กี่เดือนนี้
เปิดมาดูความเป็นไปของข่าวคราวบ้านเมือง ยุทธการไล่คนหน้าเหลี่ยมไปถึงไหนกันแล้ว
บ้างก็มาแวะ หาเพื่อนๆที่สโมสรริมน้ำ...ที่นี่สนุกจังเลย

หนู อ่านทุก หน้าของ ที่นี่
แต่สำหรับสโมสร ริมน้ำ ดาวอยากขอพูดถึงเป็นพิเศษ

ต้องกราบขอบคุณ คุณป้าเสลา ไว้ตรงนี้ .....ที่เริ่มต้นสร้างสโมสรริมน้ำไว้
เหมือนทำฐานราก ลงเสาเข็ม หล่อคาน แล้วพวกเราก็มาสร้างโครงหลังคา
หา ข้าวของเครื่องเรือน และ เชิญ เพื่อนๆ มานั่งคุยกัน

ดาว อ่านเรื่องสนุกๆ ที่เพื่อนๆ ฝากไว้ คุยกันได้สารพัด เฮฮากัน แซวกัน
สอดส่ายสายตา หาเพื่อนๆ 

เวลา เพียง ไม่ถึง สามเดือน ที่ ประกายดาว ที่ มีเสรีไทย

หนู ได้เรียนรู้ มากมาย สารพัดความรู้สึก
ได้ค้นหา พบปะ ความคิด ผู้คน มากมายที่นี่ ...รู้ว่า ในทุก ทุกวัน ...นับแต่วันเริ่มต้น ...จนวันนี้

หนู มีความสุข จัง ที่นี่ ...." เสรีไทย เวบบอร์ด ".....

so do i

ลงนามด้วยคนครับ

วันดีๆ ทุกๆ วันคือวันดีๆ ฉันมีความสุข ทุกนาที...

อยู่ดีๆ ฉันก็เจอกันคนดีๆ คุ้มเหลือเกินชีวิตที่มี คุ้มจริงๆ  :wink:

ความสุขใจเหรอคะ?

บอกไม่ถูกค่ะ รู้แต่ว่า เก็ดถวากำหนดให้หน้าแรกของบราวเซอร์
เป็นหน้า http://forum.serithai.net/index.php ค่ะ

ตื่นขึ้นมาตอนเช้า เมื่อเปิดเครื่องเตรียมทำงาน
ก็เปิด http://forum.serithai.net/index.php ขึ้นมาเลย
หากวันหนึ่งในสถิติมีชื่อเก็ดถวาออนไลน์นานสุด อย่าแซวนะคะ
เพราะว่าบอร์ดนี้มันถูกกำหนดให้เป็นหน้าแรกของการเปิดบราวเซอร์ค่ะ
นั่งทำงานไป เบื่อๆ ก็แว้บมาดูหน้าตาบอร์ดทีนึงค่ะ
นั่นคือสิ่งที่ยืนยันว่าเก็ดถวาสุขใจกับเสรีไทยเวบบอร์ดค่ะ

ส่วนแรงจูงใจที่ทำให้เข้ามาแล้วเกิดสุขมีเยอะเลยค่ะ
ตั้งแต่เข้ามาเริงร่าในบอร์ดเสรีไทย ก็เกิดมิตรภาพกับคนนั้นคนนี้เต็มไปหมด
แอบรักคนนั้นคนนี้ เต็มไปหมดเลยค่ะ ยกตัวอย่างนะคะ..

หลงรัก พี่นทร์ พี่ยา (tu249cm) และคุณลุงปุถุชน
ผู้ใหญ่ที่ทำให้เก็ดถวาเรียนรู้จากตัวหนังสือว่าความเป็นผู้ใหญ่ที่ดี และน่ารัก มีหลายแบบ
(3 คนนี้ก็ 3 สไตล์ไม่เหมือนกันเลยนะคะ)

หลงรัก คุณแอ่นแอ๊น และคุณพรรณชมพู ต้องเรียกว่าแอบรักค่ะ เพราะเธอทั้งสองไม่เคยเข้าสโมสรริมน้ำ
แต่ทั้งสองคนคือผู้หญิงที่เก็ดถวานับถือมาก ในฐานะผู้หญิงที่มีทรรศนะทางการเมืองที่น่านับถือ

หลงรัก คุณ La Estrella Brillante และ คุณ Ziggy Stardust คนรุ่นใหม่ที่ฉลาดๆ
หนุ่มสาวที่ทำให้เก็ดถวากิ๊กกั๊ก ฮิฮะ กับความเห็นที่ทันสมัยในกระทู้ต่างๆ ได้เสมอๆ

หลงรัก คุณแบ่งฝัน..ปันรัก ผู้ ญ ธรรมดาที่นางฟ้าอยากเป็น และคุณ MonkeyBone เพื่อนรุ่นแรกที่ราชดำเนิน
ผู้ที่ยังคงความเป็นเพื่อนเสมอมา ทั้งในโลกไซเบอร์ และโลกจริง
ไม่คิดว่าจะมีใครทำอะไรกับมิตรภาพของเราได้ จริงๆ นะ

หลงรักคุณ snowflake ผู้ที่ทำให้เก็ดถวาหัวเราะก๊ากอยู่เรื่อยๆ ด้วยบุคลิกที่
เหมือนกับคุณครูสอนภาษาอังกฤษของเธอ เดี๋ยวนี้เห็นชื่อคุณ snowflake แล้วต้องพุ่งไปอ่านทุกครั้งค่ะ

หลงรัก คุณริดกุน ผู้ที่ทำให้ได้เรียนรู้ว่า ความสุภาพ การมองโลกในแง่ดี ความอดทน
และการทำอะไรอย่างทุ่มเทโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน มันทำให้จิตของเราเกิดสุขได้จริง

และหลงรักมิตรภาพของทุกๆ คนในเสรีไทยฯ ที่กรุณาส่งหลังไมค์มาฮิฮะกันเสมอๆ

หลงรักมิตรภาพมากมายขนาดนี้ แล้วจะไปไหนรอดเหรอคะ

ปล. คนอื่นๆ อีกที่ยังไม่ได้กล่าวถึง เดี๋ยวจะตามมาบอกรักอีกทีหลังนะคะ ขอโพสต์ก่อน เดี๋ยวจะยาวเกินไป

:D

มีความสุขที่ได้รู้จักเพื่อนๆทุกคนที่นี่...เหมือนกันครับ   :P

 Special Thank...

ขอบคุณ คุณบอนนี่ที่ได้ก่อตั้งขบวนการเสรีไทยเวบบอร์ดขึ้น...

ขอบคุณ คุณริดกุน ที่ได้ทำเวปดี ๆ ที่นี่ขึ้นมา....



และ ขอบคุณ  พี่ Killer ที่ทำให้พวกเรารู้ในมุมมองที่แตกต่าง  นะครับ...  :wink:

โอ้ว... ลืมพี่คิลเลอร์ไปได้ยังไงคะนี่ อิอิ

ขอบคุณ คุณ TheBluECaT ด้วยค่ะ ที่ทำให้นึกถึง  :mrgreen:

ทุกคนน่ารักหมดเลยครับบอร์ดนี้ ตัวป่วนมีน้อยมากๆ

เข้ามาแล้วสบายอกสบายใจกว่าเข้าราขดำเนินเยอะ

ขอบคุณทุกคนที่ทำให้ที่นี่น่าอยู่

กระทู้ดีๆอบอุ่นใจแบบนี้หาได้ไม่ยากท ี่เสรีไทย เวบบอร์ด จะให้ไม่รักได้ไงครับ วู้ว  :mozilla_cool:

ขอบคุณทุกท่าน เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ลุงๆ ป้าๆ ที่ทุกๆท่านมีส่วนที่ทำให้เสรีไทยฯเป็นอย่างที่มันเป็นอยู่ทุกวันนี้


ปล ขอบคุณคุณ เกดถวา นะครับที่เอ็นดู   :D

 Special Thank...

ขอบคุณ คุณบอนนี่ที่ได้ก่อตั้งขบวนการเสรีไทยเวบบอร์ดขึ้น...

ขอบคุณ คุณริดกุน ที่ได้ทำเวปดี ๆ ที่นี่ขึ้นมา....



และ ขอบคุณ  พี่ Killer ที่ทำให้พวกเรารู้ในมุมมองที่แตกต่าง  นะครับ...  :wink:
[/quote]

มีแต่คำขอบคุณเต็มไปหมด เหมือนกับจะไม่ได้ขอบคุณกันอีก อย่างนั้นแหล่ะ... :roll:

^
^
^
 l

เอะ...ยังไงครับ?

อาจจะคิดต่างกับคุณ Suraphan07 ค่ะ จำได้ว่ามีพี่คนหนึ่งในนี้ (คุณเลิศภพ)

บอกว่า.. คนไทยขอบคุณและขอโทษน้อยลง..   :(

การขอบคุณ เป็นสิ่งดีงามค่ะ แล้วกระทู้นี้ ก็ชื่อว่าความสุขใจ บางคนขอบคุณแล้วสุขใจ  :D

แต่ก็อาจเป็นได้ค่ะ ถ้าบางคนจะขอบคุณ เพราะไม่สุขใจเหมือนจะไม่ได้ขอบคุณอีก อันนี้ก็แล้วแต่คนค่ะ

แต่เก็ดถวาก็มั่นใจว่า คนที่เข้ามาเขียนขอบคุณก่อนหน้าคุณ Suraphan07 นั้น

เขาก็ไม่ไปไหนหรอกค่ะ ยังคงอยู่เพื่อขอบคุณกันอีกเรื่อยๆ แน่ๆ  :D

ยืนยันว่ายังอยู่ครับ ไม่ไปไหนไกล ถึงในโลกแห่ง
ความจริงจะห่างกันที่ระยะทาง แต่ในโลกไซเบอร์แค่ "คลิก" นึงก็ถึงแล้ว  :mrgreen:

สงสัยวันนี้ไม่ต้องกินข้าวแล้วเรา
อิ่มคำชมยังไม่หายตัวพองเป็นลูกบอลโลก made in Thailand
(คนไม่ได้ไป ลูกฟุตบอลได้ไป ก็ยังดีฟะ)
http://forum.serithai.net/index.php?topic=2903.msg39185#msg39185 (http://forum.serithai.net/index.php?topic=2903.msg39185#msg39185)

มาเจอคนบอกรักอีก endorphin หลั่งมาเต็มตื้นเลย

ขอมอบเพลงสุดโปรดนี้ ให้เพื่อนๆ เสรีไทยทุกคน
copy จากอีกกระทู้ ด้วยความขยัน  :lol:
http://forum.serithai.net/index.php?topic=2809.msg38942#msg38942 (http://forum.serithai.net/index.php?topic=2809.msg38942#msg38942)

แรงดึงดูด

ทีโบน

คงจะมีอะไรสักอย่างในโลกนี้
คงจะมีพลังอะไรอยู่ในนั้น
โลกใบนี้เหมือนมีจิตใจ
บันดาลให้ใครต่อใครเปิดใจมารักกัน
เช่นเธอกับฉัน มาเจอกันด้วยเหตุใดนั้น... คิดดู

หรือจะเป็นด้วยแรงโน้มถ่วงบนโลกนี้
จึงได้มีแรงฉุดใจอะไรนั้น ฮืม..
เป็นแรงดูดใจ ดึงดูดใคร อะไร อะไร ฮืม.. มาพบกัน
ในโลกใบนี้จึงผูกพันเป็นคู่กัน... เหลือเชื่อ

* โอ้น้ำ มาหลงคารมอะไรกับปลารูปหล่อ
ฟ้า มาทำสัญญาอะไรกับนกตัวดี
ดอกไม้กับผีเสื้อ ก็มาเป็นเพื่อนกันด้วยเหตุใด
ใช่เลย คงเหมือนที่มีสิ่งหนึ่งผูกใจ
ให้เรามาเป็นเพื่อนกัน
 
(ซ้ำ *)

** คนกับคนเป็นเพื่อนกัน คนกับควายก็เพื่อนกัน
ลมกับฝนก็คู่กัน น้ำกับฟ้าก็ซี้กัน

(ซ้ำ ** / **)

มันก็เป็นเพราะโลกนั้น มีแรงดึงดูดใจ

คงจะมี... อะไรในโลกนี้
คงจะมีพลังอะไรในโลกนี้

http://www.romanticgals.net/wboard/viewthread.php?tid=3670 (http://www.romanticgals.net/wboard/viewthread.php?tid=3670)

คุณเก็ดถวาทำเอาดอกฟ้าฯ อายม้วนไปอยู่ใต้โต๊ะเลยค่ะ :oops:

ขอบคุณสิ่งดีๆ คนดีๆ ในเวปบอร์ด ดีๆเช่นที่นี่เสรีไทย

ดีค่ะ..  ที่พวกคุณ  รู้สึกดี...  กะที่นี่

งั้น... ดิฉัน  ขอฝากกระทู้เชิญชวน  สมาชิก  เรื่องงาน มิตติ้ง...ด้วยละกัน

http://forum.serithai.net/index.php?topic=2817.0

เรียนเชิญ... ทุกท่าน นะค่ะ ..ถ้ามาได้ก็มาแจมกัน

อย่ารักกันแค่ หน้ากระดานบอร์ด ..เลยนะคะ

.....

ฟังเพลง " จากเพื่อนถึงเพื่อน "http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=twinkling-stars&group=1&month=11-2005&date=29&blog=1

 :D

ว่า กันว่า ในมิตรภาพและ การเก็บเกี่ยวความรู้สึก ระหว่างเพื่อน กับเพื่อน นี่
มันต้อง ผ่านการค้นหา การทำความรู้จักกัน ในรายละเอียดบางอย่าง (ว่ามั้ย)

เช่น ในการวิพากษ์ การเมือง เรารุ้จักกัน ในหลักการ หรืออุดมการณ์ หรือความคิด
ทางการเมืองของกันและกัน เห็นกันในด้านของความคิด  
ส่วน ในการพูดคุย แสดงความในใจ ทักทายกันแบบที่นี่ ที่ สโมสรริมน้ำ
เราเปิดหัวใจที่ ผ่อนคลายขึ้น รู้สึกสบายๆขึ้น  บางคนถอดใจคุยกัน

เราเห็น ด้านที่เป็น ความรู้สึก  

ความอ่อนโยนในแต่ละคน  การประทับใจใน ความงดงามในต่างๆ ของชีวิต
ผ่าน สุนทรียภาพในงานศิลป  การเสพสุขผ่านท่วงทำนองดนตรี...หลากหลายรูปแบบ
รสนิยมการ ดูภาพยนตร์ ...และ อีกมากมาย...

นานาประการเหล่านี้ เราใช้คุณภาพ ด้านที่ พิเศษ มากๆ ในหัวใจออกไปเสพค่ะ
ประกายดาวเชื่ออย่างนั้น ...เราจึงเหมือนรู้จัก ตัวตน ภายในของเพื่อนๆ แต่ละคนได้ที่นี่  

(http://www.bloggang.com/data/crazy/picture/1130894970.gif)

สำหรับเพื่อนๆ ในเสรีไทยทุกคน...
อาจจะพอแสดงความในใจของเพื่อนที่ไม่ได้ไปร่วมงานมีตติ้งครั้งนี้ได้บ้าง...
- - - - - -
ส่งดวงใจนี้ให้เพื่อน ภาพความหลังมิเคยเลือนหลุดสลาย
ภาพรอยยิ้มและความกล้า มาปลุกเร้าการต่อสู้ อยู่หนไหนความมั่นใจยังไม่คลาย
ไม่เคยแหนงหน่าย หนทางแห่งธรรม

อยู่ต่างแดนแสนไกลห่าง สุดขอบฟ้าเห็นลาง ๆ ดุจจะย้ำ
ให้คำนึงถึงใจเจ้า ข้ามภูเขาและทะเล จะเร่คว้างไปอย่างไรวอนให้จำ
ตั้งใจจึงทำ ก้าวไปให้ถึง.......

***เราและเธออยู่ไกลแสนไกลกัน
ความผูกพันธ์ เหมือนดังว่าติดตรึง
ใจเจ้าลอย คล้อยตามสายลมตึง
บอกคิดถึงเฝ้ารำพึงกับใบไม้ ***

ฝากบทเพลงนี้ให้เพื่อน ได้ยินแล้วเหมือนการเยือน สื่อความหมาย
เกี่ยวดวงใจร้อยให้มั่น อยุ่ที่ไหนไม่สำคัญ  ชีวิตนั้น ดังพืชพันธ์แห่งเสรี  
งอกงามเต็มที่ ใต้ดวงตะวัน........ใต้ดวงตะวัน.....
- -- - -
(...เราและเธอ / หงา คาราวาน)
.

...เราจึงเหมือนรู้จัก ตัวตน ภายในของเพื่อนๆ แต่ละคนได้ที่นี่  

ความรู้สึก แบบนี้แหละ ทำให้ ประกายดาวรู้สึกว่า ที่เสรีไทย มีชีวิตบางด้าน
มีอารมณ์ และ ความรู้สึก ของพวกเราซ่อนอยู่  
เช่น ทำไมประกายดาวมั่นใจ ว่า พี่แสนหกต้องกลัว เมียแน่ๆ
อะไรจะมั่นใจ ได้ขนาดนั้นแค่ตัวหนังสือของพี่แสน หนูได้กลิ่นความยำเกรงภรรยาของเฮียเค้า
555 ขออนุญาต หัวเราะดังๆ นะคะ เชื่อว่า คุณใบไม้ทะเลก็คงรู้สึกแบบนั้นด้วย

สำหรับคุณใบไม้ทะเล  

เธอเป็น คนเก่งในสายตาประกายดาวค่ะ...เธอมีความรู้แตกฉานในเรื่อง พันธุกรรม
เธอ ใจสู้ ...ในเรื่องความรัก ...เธอเซ็กซี่ นิดๆ นะ คิดอย่างนี้จริงๆ ดู แบบท้าทาย
ถ้าประกายดาวเป็น ชายหนุ่มละก้อ เสร็จแน่ ต้องบุกไปจีบ ใต้ดอกซากุระบาน

คุณดอกฟ้าฯ เธอเป็นแม่ศรีเรือน ดูเธอออกจะสมดุลย์ น่ารักเนอะคะ ...น่าจุ๊บที่สุด

ขอพูดถึง บุรุษคนนี้ ...cameronDZ :mozilla_tongue:
โปรดสังเกตุ ...หลังวันเกิด บุ๊ซซาก้า จากไป น้องอึ๋มมาแทน มันแปลว่าอะไรนี่ ???
โอ...บอกหนูมาเหอะ ว่า ตัวเองอายุกี่ขวบบบบ

คุณภูพาน  ....ขอฟันธง คุณคนนี้ ต้องเป็น หนึ่งหนุ่มโรแมนติก
น่าจ๋งจ๋าน ผู้มีอาหารถุง ๆ ประทังชีวิต

คิดถึง คุณ 500 หายไปไหน คะนี่ ???

น้อง ดาวจรัสแสง หนูซ่อนความเฮ้วไว้ไม่มิดหรอกค่ะ มันเรืองแสง ออกมาพร้อมกับชื่อแล้ว
คนพิเศษ ของหนูนี่ ...เค้าติดตามระยะประชิด มากๆ เลยนะ เด็กดีต้องไม่ดื้อกับพี่(คนนั้น) นะคะ  :mozilla_tongue:

อ้าว
พี่ชายของหนู ผู้ที่มาสารภาพความอึดอัด พี่ท้ายเรือ...นี่ จะใจร้ายไม่กลับมาเยี่ยมน้องๆ หลานๆ หรือคะ
ชักหงุดหงิดค่ะ  :mozilla_sealed:

อ้าว

ลืม คนที่ช่วยนำ ความสุขใจ มาให้หนูได้ยังไงกัน
คนนี้ พิเศษ แบบ ตลกๆ ค่ะ

คุณ พี่ เวปมาสเตอร์ ค่ะ  

ท่านเป็น ชายพูดน้อยมากๆ ไม่แยแสใครเท่าไหร่นัก ( ที่มากที่สุด หนูเองค่ะ ประกายดาว )
ไม่สนใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่เรื่องใหญ่ๆ ท่านก็ บอกว่าเล็กๆ น้อยๆค่ะ
ชายผู้มีปรัชญา สะท้านบู๊ลิ้มว่า  มองทุกเรื่อง ให้เป็นเรื่องธรรมดา  (แฮ่ะๆ)
ชายผู้ไม่เคยแย แส การส่งรอยยิ้มใน msn ของหนู  :mozilla_cry:
ไม่บ่นค่ะ ท่านอาจมีความคุ้นชิน กับ การสังเกต พฤติกรรมของปลาทอง อย่างเดียว
หนู ไม่เคยเป็น piority  :mozilla_cry:

พี่ริดกุน

วันปีใหม่ ประกายจะให้ของขวัญ พี่เป็น ไดร์ เป่า ผม ของพี่นะคะ เอา ใหญ่ๆ ดีไหม จะได้เหมาะมือ? :mozilla_sealed:

เอ่อ คุณประกายดาวคะ

"ชายผู้ไม่เคยแย แส การส่งรอยยิ้มใน msn ของหนู"

คงจะเจอสถานการณ์แบบนี้กันทั้งเวบบอร์ดค่ะ  :mozilla_tongue:


เก็ดถวามาเพิ่มอีกคน

หลงรักคุณดอกเข็มขาว นามจอดอกไม้ดอกแรก

ที่เก็ดถวาทายนิสัยจากนามจอถูกต้อง (คุณดอกเข็มขาวบอกเองว่าถูกนะคะ อิอิ)

คุณดอกเข็มขาว เป็นอีกคนหนึ่ง ที่เก็ดถวารอคอยในกระทู้ทำอาหารของคุณดอกฟ้าทุกวันเลยค่ะ  :mrgreen:

มายืนยันด้วยคนคะ ว่ามีความสุขมาที่เข้ามาในเวบบอร์ดนี้
เพราะได้รู้จักเพื่อนหลายคน โดยมากชอบอ่านมากกว่าคะ
เพราะพิมพ์ไม่เก่ง

อ่านที่ประกายดาวเขียนแล้ว รู้สึกว่าประกายดาวน่ารักจัง
คนแรกที่ต้องขอบคุณคือคุณริดกุลที่ทำให้เรามาเจอกัน
คุณป้าเสลาที่ทำห้องนี้ขึ้นมา คุณดอกฟ้าที่สอนทำกับข้าว
สเลเตที่คอยบอกเรื่องต้นไม้ เก็ดถวาที่น่ารักมากอีกคน
น้องเดือนที่บอกเรื่องความสวยงาม คุณsnowflakeที่ชอบฟุตบอล
คุณแบ่งฝัน คุณใบไม้ทะเล ที่คอยส่งข่าวให้พวกเราทราบ หลายๆคนคะที่ไม่ได้พิมพ์ชื่อลงไป
บอกได้อย่างเดียวว่าดีใจที่ได้เจอกัน และมีความสุขใจมาด้วยคะ

ใจเราตรงกันนะเก็ดถวา  :lol: :mrgreen:

ขอขอบคุณ  คุณบอนนี่ ที่ผมมีโอกาสเป็นสมาชิกขบวนการกับท่าน
และ  คุณริดกุน  ที่มีบ้านให้ผมเข้ามาอยู่
  
อีกคนที่ผมจะลืมไม่ได้ คุณแบ่งฝัน ที่ชวนให้ผมที่นี่  
ยังจำได้  ถึงครั้งที่เรา ร่วม ปะคารม กับ พวกไร้สาระบางคนที่ราชดำเนิน
เราช่วยกันเต็มที่  ผมไม่ลืมครับ

เดี๋ยวนี้ถ้าว่าง  ผมเข้ามาที่นี่ มากที่สุด  รองก็ห้องกวีราชดำเนิน
ก็เป็นสมาชิก อยู่สองที่ละครับ  ความขี้เกียจเขียน เลยไม่อยากไปหลายๆที่

ส่วนใหญ่ผมจะอ่านมากกว่า ตอบ  ก็ประทับใจหลายๆท่าน
ขอไม่เอ่ยนามนะครับ  เกรงจะตกหล่น
การรู้จักเพื่อนมากขึ้น เป็นสิ่งที่ดี   การอ่านจากข้อเขียนอย่างเดียว
อาจจะยังเห็นภาพ ไม่ชัด เท่ากับเจอกัน  และคุยกัน  
ประสบการณ์ของ แต่ละท่านที่ผ่านมา  คงจะบอกได้เป็นอย่างดี

อ้อ! เกือบลืมคุณ see_you เพราะมาร่วมกันเตรียมงานมีตติ้ง
เลยได้มานั่งคุย กันยาว  ในกระทู้เราเฉียดกันไปเฉียดกันมา
ตัวจริงคุณเปิดเผยดี  พูดตรง มนุษย์สัมพันธ์เยี่ยม
ความเป็นพี่เป็นน้องของเรา คงจะยืนยาวนานตลอดไป..



 

 :mozilla_cool: :mozilla_sealed:

เอ่อ
คือว่า ดิฉันรู้สึก ว่า พวกผู้หญิง มีความสุขใจ ที่พวกเราถ้อยทีถ้อยชมกันค่ะ

แต่ไหง๋

ไม่มี พวกผู้ชาย คนไหน มาชมพวกเรา เลยสักกะคน  :mozilla_tongue:
 :mozilla_surprised:
แต่ยังไง ยังไง เราต้องรักษาความมั่นใจเอาไว้ให้เท่าเดิมใช่ไหมคะ  

ตายจริง เก็ดถวาลืม สเลเต เพื่อนรักได้ยังไงคะนี่

หลงรัก สเลเตค่ะ ตั้งแต่ยังไม่มีบอร์ดเสรีไทยนี่เลย

เป็นผู้หญิงตัวอักษรสวย ที่เก็ดถวาหลงใหล ซื้อหนังสือดอกไม้ วันวาร ความทรงจำ ของเพื่อนไป 6 เล่มเลยนะ

(โอ้วว ขออนุญาตโฆษณาหนังสือสวยๆ ของเพื่อนค่ะ อิอิ)

สเลเตเป็นอีก 1 ความสุขใจในเสรีไทยเวบบอร์ดค่ะ..

อ่ะ คุณประกายดาว น้อยใจไม่มีผู้ชายชมมั่ง

ผมโควตข้อความผมอีกทีว่าชมทุกคน ไม่ได้ระบุ

ชมเพิ่มเติมว่า รูปใต้ชื่อคุณประกายดาวน่ารักด้วย :D

คุณปฐมไปไหนคะ ไม่เห็นนานแล้วนะ
คอยอ่านบทความ ของคุณปฐมอยู่นะคะ

บทความของคุณปฐมอ่านสนุก สำนวนยียวนเหลือใจจริงๆ

คุณ cameronDZ ขา เพิ่งรู้ว่าเป็นพวกคุณพิศาล อ๋อ รุ่นนั้น  :mozilla_tongue:



แสดงว่าเก็ดถวา มาขอบคุณกลับได้ อิอิ

 :shock:
 :shock:
 :shock:



รุ่น อาวุโส มั่กๆๆๆ  

จะเป็น ลม I miss my boosaca

โอ้........ อีกคนนึงๆๆๆๆ

คุณลูกไทยหลานไทยทวีมีชัยไชโย ค่ะ ผู้ที่ทำให้เก็ดถวาเรียนรู้เรื่องคนมีหลายด้าน

บางกระทู้คุณลูกไทยฯ เขียนซะจนเก็ดถวาน้ำตาหยด (เช่นกระทู้ไม้อัด)

บางกระทู้ ก็ทำให้หัวเราะกร๊ากอย่างลืมตัวค่ะ.. (เช่นกระทู้ น้ำมันพืชตราเป็ด ของคุณ Ziggy Stardust เก็ดถวาเกือบหล่นเก้าอี้เลยค่ะ)

บางกระทู้ ก็ดูเป็นผู้ใหญ่ ที่มีวุฒิภาวะ น่านับถือมากๆ

ขออีก 2 คนค่ะ แหะๆ พอดีสุขใจเยอะหน่อยนะคะ

คุณ Soft Heartฯ กับคุณภูพานค่ะ

ทั้งสองท่านนี้ เก็ดถวาคิดว่าเป็นชายหนุ่มที่หัวใจนุ่มนวลทั้งคู่ค่ะ

เก็ดถวาชอบเพลงที่คุณSoft Heartฯ และคุณภูพานเลือกมามากนะคะ (แสงจันทร์ และ เราและเธอ)

อ้อ... คุณภูพาน ชื่อคุณเป็นส่วนหนึ่งของเพลงโปรดอีกเพลงของเก็ดถวาค่ะ........

จากภูพานถึงลานโพ (เอ.. ลานโพ มี ธ์ ไหมคะ ในชื่อเพลงไม่มีอ่ะค่ะ)

 :lol: พี่ยาไปเข้าห้องรดน.มา หลังจากไม่ค่อยได้เข้าไปนานแล้ว อ่านกระทู้ที่โน่นแล้วหงุดหงิดสุดๆ
ครั้นมาเข้าบ้านเสรีไทยเรา เห็นกระทู้นี้ อดคลิกเปิดอ่านไม่ได้  แล้วก็ไม่ผิดหวัง ความหงุดหงิดสลายตัวไปทันทีเลย
ไม่ใช่เพราะน้องเก็ดฯชมว่าพี่เป็นหนึ่งในผู้ใหญ่ที่น่ารักนะคะ (แต่แอบดีใจเล็กๆเหมือนกันน่ะอิ อิ ) แต่เพราะอ่านคห.ของ
สาวๆหนุ่มๆที่คุยกันแล้วปลื่มใจ  สบายใจ ขึ้นเยอะ
ไม่ว่ายังไงเสรีไทยก็ยังเป็นเหมือน "บ้านเรา" อยู่ดี  

แวบแรกที่เห็นกระทู้นี้แล้วรู้สึกว่า
บอร์ดนี้มันช่างสีชมพูจัง =)
อิอิ


อารมณ์เหมือนกระทู้โน้น..
ที่เคยตั้งไว้ในสโมสรริมน้ำก่อนหน้านี้เลย
http://forum.serithai.net/index.php?topic=2645.0


แต่ว่าไหน ๆ เห็นคุณประกายดาว
กับคุณ getawa เขียนแล้ว
ก็เลยเกิดความตั้งใจที่จะเขียนบ้าง..
แต่ว่าหนูอาจจะเขียนยาวนิดนึงนะคะ
ใครขี้เกียจอ่านนี่ scroll down ลงไปได้เลยอ่ะค่ะ =)


and now i'd like to appreciate all of you guys..
who have helped building this little nice place for me to stay..
for me, serithai is not only a webboard.. but it's a family =)
i'm happy to be here too ka

"los quiero mucho y muchas gracias por sus carinos na ka"


ขอขอบคุณรายคนเลยนะคะ *^^*


อันดับแรก..
ขอขอบคุณ mi principe นะคะ..
ที่พยายามเอาลิ้งค์ที่สโมสรริมน้ำไปให้อ่าน
ไปให้ดู หลังจากดิชั้นมัวแต่ไปหลงทะเลาะกับพวกโน้น
อยู่ที่ราชดำเนินอย่างหน้ามืดตามัว

ถึงแม้ว่าจะมาอยู่ที่นี่ช้านิดนึง
ตอบก็ไม่ค่อยตอบ --'
แต่ก็รักที่นี่อ่ะค่ะ

ยังงัยก็ขอขอบคุณคุณคนนี้มากนะคะ
สำหรับกำลังใจและความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้กันตลอดมา
ทั้งในบอร์ดและในชีวิตจริง
คุณทำให้ชีวิตของดิชั้นทั้งที่เสรีไทยและชีวิตจริง ๆ
มีความสุขขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ =)


ต่อมา คุณแบ่งฝัน ปันเลิ้ฟ..
หนูดีใจนะคะ ที่มันมี issue บ้า ๆ นั่นขึ้นมา
ทำให้เราได้คุยกัน รู้จักกันมากขึ้น
ขอบคุณพี่จริง ๆ ที่ช่วยเป็น PR ที่แสนดีของขบวนการตลอดมา
ถ้าไม่มีพี่ ขบวนการก็คงจะไม่ได้มาไกลถึงตอนนี้หรอกค่ะ =)
ขอบคุณสำหรับความเอ็นดูที่มีให้หนูนะคะ


สำหรับคุณประกายดาวมั่งดีกว่า..
หนูชอบรูปพี่มานานนนนนนนนนนแล้วค่ะ 55
แถมชื่อยังเป็นอะไรที่ดาว ๆ เหมือนกันอีก
พี่ประกายดาวทำให้หนูรู้สึกว่า
เราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้ 555
ยังมีคนที่เข้าใจตัวตนที่เราเป็นอยู่
รู้สึกดีใจค่ะที่วันนั้น PM ไป เลยได้คุยกันมากขึ้น
แล้วยิ่งดีใจที่เราเป็นคนคล้าย ๆ กัน คุยกันรู้เรื่อง ๆ
ยังงัย หนูฝากดูแล "สโมสรริมน้ำ" ดี ๆ นะคะ
เดี๋ยวจะช่วยเข้ามาป่วนค่ะ อิอิ

ส่วนเรื่อง ดื้อ เนี่ย.. แหะ ๆ ท่าทางจะแก้ยากนิดนึงอ่ะค่ะ
คงต้องไปบอกคนโน้นให้ปราบให้อยู่อ่ะค่ะ อิอิ


คนต่อมาคุณ getty (เรียกแบบนี้เจ้าตัวจะรู้รึเปล่าน้า =p)
ดีใจนะคะที่เราได้มาคุยกันในที่สุด
พี่ทำให้หนูรู้ว่า ผู้หญิงเรียบร้อยแบบในอุดมคติยัง exist อยู่ =)
แล้วก็รู้สึกยินดีด้วยที่เป็นลูกแคแสดเหมือนกัน
บังเอิญดี =)
ขอบคุณที่ช่วยเป็น inspiration
ที่ทำให้หนูอยากเป็นผู้หญิงกับเค้ามากขึ้นอ่ะค่ะ อิอิ


ขอบคุณพี่บัด พี่นทร์ พี่เลิศ นะคะ
สำหรับ conversation ดี ๆ เปี่ยมไปด้วยแง่คิดอีกมากมาย =)


ขอบคุณพี่ถม.. คุณปฐม
สำหรับกลอนเพราะ ๆ คำพูดหวาน ๆ
เอาไว้ซักวันหนูจะเอาไปรวมเล่มขายนะคะพี่
ท่าจะรุ่งแน่ ๆ เลยค่ะ =)
thanks for be there for me when i'm down na ka, bro


ขอบคุณคุณพี่ CamDZ
ที่ตั้งกระทู้เจ๋ง ๆ มากมาย..
แฝงไปด้วย code มากมายจน Dan Brown ยังต้องอาย =)


ขอบคุณพี่ ๆ อยางพี่ลูกไทย หลานไทย พี่ soco พี่แสนหก พี่จูล่ง คุณ lynnickyฯลฯ
ที่ช่วยเข้ามาตอบกระทู้กันบ่อย ๆ จนทำให้บอร์ดคึกคักนะคะ


ขอบคุณคุณก้อนหินละเมอมากเช่นกัน
สำหรับยุทธการอันนั้น
ได้ใจดิชั้นไปเต็ม ๆ เลยค่า =)
ยังงัย.. อย่าเพิ่งท้อถอยง่าย ๆ นะคะ สู้ ๆ ค่ะ


อันนี้ก็สำคัญมาก ๆๆๆ
คุณพี่ *bonny กับคุณพี่ Ridkun


ต้องขอบคุณคุณ *bonny ด้วยใจจริงเลยค่ะ
ที่เป็นคนจุดประกายขบวนการเสรีไทยในเวบบอร์ดขึ้นมา
ขอบคุณที่พยายามรวบรวมพวกเรามา
ที่ทนโดนพวกเสื่อมด่าในราชดำเนิน
ขอให้ความดีของนี้ทำให้พี่หายไม่สบายไว ๆ นะคะ สาธุ!!


ส่วนพี่ Ridkun นี่ more than word ค่ะ..
ไม่รู้จะพูดว่างัย..
แต่ว่าพี่ทำให้หนูได้เรียนรู้อะไร ๆ หลายอย่างเลยค่ะ
อย่างพี่นี่ถ้าใครได้ไปเป็นแฟนคงโชคดี
เพราะเป็นผู้ชายที่นิ่งและเย็นมากกกกกกก =)
ขอบคุณมาก ๆ สำหรับความทุ่มเทในการสร้างที่แห่งนี้นะคะ


จริง ๆ แล้ว..
อยากจะขอบคุณทุกคนเลยอ่ะค่ะ
นั่งไล่ทีละชื่อ
แต่เกรงว่ามันจะเยอะเกินไป..
ยังงัย ใครที่หนูไม่ได้ใส่ชื่อไว้ อย่าเพิ่งคิดว่าตัวเองไม่สำคัญนะคะ
เพราะทุกคนสำคัญหมดค่ะ =)
ถ้าไม่มีเพื่อน ๆ พี่ ๆ ทุกคน เวบบอร์ดเสรีไทยคงไม่ได้มาไกลถึงวันนี้
ยังงัยก็รักกันนาน ๆ นะคะ..
เข้ามาเยี่ยมกันบ่อย ๆ ค่ะ =)


ก่อนไป..
ขอขอบคุณ กาคาข่าว แล้วก็เรื่องราวร้าย ๆ ต่าง ๆ
ที่เกิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
เพราะว่าอะไรเหรอคะ..
เรื่องนี้ทำให้เราสามัคคีกันมากขึ้นงัยคะ
ทำให้ชั้นรู้ว่ามิตรภาพที่แท้จริงเป็นยังงัย =)
ดิชั้นดีใจที่ดิชั้นได้สัมผัสกับเรื่องดี ๆ ในเรื่องร้าย ๆ อ่ะค่ะ


แล้วก็ขอขอบคุณทักษิณ
ที่ทำให้พวกเราได้ค้นพบแนวคิดของพวกเราที่เหมือนกัน
และต้องขอบคุณพวกวอร์รูมจอมจิกกัดนะคะ
ที่ทำให้เราได้มามีบ้านอันอบอุ่นเป็นของตัวเองที่นี่


millones de gracias para todos ka ^^

อ่านกระทู้นี้ไป ยิ้มไปตลอด เพื่อนที่ทำงานหาว่าบ้าแล้ว รู้สึกดีจังครับที่เห็นทุกคนมีความรู้สึกดีๆ ต่อกัน

กระทู้ Open your mind  :mrgreen:

ถึงผมไม่ค่อยได้โพสต์แลกเปลี่ยนความรู้ทั้งที่นี่และราชดำเนินเท่าไหร่(เพราะความรู้ไม่มี  :lol:)

แต่ก็รู้สึกผูกพันธ์กับทุกคนที่นี่นะครับ(ทึกทักเอาเอง แต่คิดจริงๆ  :mrgreen:)

ทุกตัวอักษรที่ออกมาของทุกคนที่ผ่าน เสรีไทย เวปบอร์ด มันเป็นเหมือนตัวจริงของทุกคนที่ผมสัมผัสได้

ความรู้สึกนี้ยากที่จะหาได้จากที่อื่น

ขอบคุณเวปบอร์ดที่อบอุ่น และสมาชิกทุกคนครับ  :mozilla_kiss:

ทีตัวบุ๊ซก้านี่รู้จักกันหมด

แต่ทำไมถึงไม่มีใครรู้จัก "น้ำมันพืชตราเป็ด"   :evil:

การคิดดี ทำดี เป็นสิ่งสวยงามอยู่ในตัว
ยิ่งถ้าคนคิดดี ทำดี มาร่วมกันกระทำดี
นั่นย่อมเป็นสิ่งสวยสดงดงาม(http://:roll:)

สำหรับผม....

ทุกท่านคือฮีโร่ครับ

ผู้ชายในห้องนี้ ผมชอบเป็นพิเศษ 3 ท่าน

1)คุณปุถุชน ตามคุณสมบัติที่ท่านว่าละครับ  เปิดเผย  มีหลายๆมุมมอง  น่าคิด

2)คุณภูพาน  สุภาพ ใช้คำกระทัดรัด  มีความหมาย อ่านแล้วอยากเป็นมิตรด้วย

3)คุณcameronDZ เป็นคน มี อารมณ์ ขัน มองโลกในแง่ดี  เขียน น่าอ่าน น่าติดตาม

ส่วนฝ่ายหญิงขอชมทุกคนละครับ

เกรงเขียน  ตกหล่น  จะมางอนกันนะครับ

แค่ก แค่ก แค่ก...  :shock:

พี่ cameronDZ ขา เก็ดถวาอ่านแล้วสะดุ้งเฮือก!!!!

ไม่ได้สะดุ้งกับการบอกรักอย่างระมัดระวังการใช้ถ้อยคำเป็นพิเศษนะคะ

แต่สะดุ้งกับคำว่า "ซ้ายอาโนเนะ" ค่ะ

กรี๊ด.............. พี่สาบานได้ไหมเนี่ย ว่าพี่ไม่ใช่คนใกล้ๆ หนูในโลกจริง

ก็... เก็ดถวาอ่ะ ฉายา.... "ซ้ายไร้เดียงสา" สำหรับพวกพี่ๆ ในสังคมของหนูเลยค่ะ

แต่ไม่เคยโกรธที่คนเรียกแบบนี้นะคะ เพราะว่าก็เป็นงั้นจริงๆ อ่ะค่ะ

แล้วเก็ดถวาจะไม่ค่อยฉลาดเท่าไรน่ะค่ะ คิดช้า และเข้าใจเรื่องราวช้า

บางเรื่องราว กว่าจะคิดได้ว่าอะไรเป็นอะไร ใช้เวลาตั้งเดือนนึงแน่ะค่ะ...  :mrgreen:

 :P    :P    :P

คุณ Ziggy Zoo คะ..

กระทู้นี้เค้าจะซึ่งกัน
คุณยังไม่เลิกเพ้อถึงน้ำมันพืชตราเป็ดอีกเหรอคะ ><"
เดี๋ยวคุณกลับมาที่นี่
ดิชั้นจะขอมอบน้ำมันพืชตราเป็ดแบบ handmade ที่ดิชั้นจะทำเอง
ไว้ให้คุณเก็บไว้ดูยามเหงาค่ะ
เผื่อจะคลายความเครียดไปได้บ้าง ;)


ว่าแต่คุณ CamDz คะ
กระทู้นี้ทำให้ดิชั้นเห็นได้ชัดว่า..
ผู้ชายอย่างคุณพี่ CamDz นี่ romantic ที่สุดเลยยยยยยยยย
แบบไม่ต้องแสดงออกมากมาย..
แต่ว่ารู้กันที่ใจ
อิอิ


เขิลลลลล *^^*

แหม... เก็ดถวาว่าจะไม่ขุดกระทู้นี้ขึ้นมาตอบแล้วนะคะนี่

เพราะกระทู้อ่านแล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข อยากจะเก็บไว้ในความทรงจำมากกว่า

แต่วันนี้เห็นเลเตเพื่อนรักมาตอบ เริ่มทนไม่ได้แฮะ... อิอิ

ก่อนอื่น.. เพิ่งรู้นะเลเต ว่าเป็นแฟนพี่เบิร์ดเหรอ เลเตรักทุกคน  :mozilla_tongue:

คุณน้อง La Estrella Brillante ขา คุณพี่แคมมี่ เธอไม่ใช่โรแมนต่งโรแมนติคอะไรหรอกค่ะ

ดูความเห็นก่อนหน้าหนู La สิคะ ทำเอาเดี๊ยนสะดุดหัวทิ่มเลยค่ะ...

"อาการคุณเก็ดถวาอยู่ในขั้นไม่น่าหวั่นวิตกครับ" ... หลอกด่าหรือเปล่าคะนี่   :mrgreen:

โอ๊ะโอ

เจอ สาวๆ มาคุยกัน

 ...ขอมาบอกรัก พี่สเลเต ด้วยดีกว่า ไหนๆ ประกายดาวก็ อ่านหนังสือพี่ เสียขึ้นใจ
ลืมตอบหลังไมค์ ค่ะ ตอบตรงนี้แล้วกัน

เคยเรียนกับครู ปุ๊กกี้ ค่ะ
รัก ม้า ทุกตัวกับ บรรยากาศ บ้านไร่ ที่นั่น รักคุณยายด้วย ทั้งคุณยายโรด (ที่แสนน่ากลัว)
และ คุณยายเว่อน่า...ครั้งสุดท้ายไปเยี่ยมคุณยายที่เปาโล ...พี่สเลเตก็เคยไปเรียนที่นั่นเหรอคะ?


 :mozilla_smile:

[/quote]


ประกายดาว ดีใจ นะคะ

ถ้า กระทู้นี้ ...จะทำให้ทุกๆ คนมีความสุข...จะมีอะไรดีกว่านี้อีก ที่เราหาความสุขใจได้ง่ายๆ
หัวใจยิ้มได้ ..เก็บสะสมไว้ดีกว่าค่ะความรู้สึกสุขใจ มันทำให้เราได้รับพลัง

ยิ่งพลัง ใจดีๆ ในโลกกว้างใหญ่ไพศาลนี้ ที่ทำให้ โลกเล็กๆ ตรงหน้าจอ ของเราวันนี้ สดใสขึ้น

 :D

อ้อ ...พี่สเลเต ไปทำสารคดีนี่เอง แล้วไป จูบกับลูบหลัง ทันเดอร์ หรือเปล่าคะ :mozilla_tongue:
ทันเดอร์ สุดเลิฟ

ใครจะไม่รักคุณยายได้คะ คุณยายเป็นตำนานของการขี้ม้าในเมืองไทย
เป็น ตำนานของโปโลคลับ

เป็น คนที่รักเมืองไทยเท่าๆ กับประวัติศาสตร์ สมัยสงครามโลกครั้งที่ สอง
ฟังคุณยายเล่ากี่ครั้ง ก็สนุก...พี่สเลเตจำ หมาดัชชุน ที่รถคุณยายได้ไหม?

หนู จำได้แต่ว่า ได้เรียนรู้เยอะแยะ มากมายจากคุณยาย ความเข้มแข็ง กล้าหาญ และ สู้ชีวิต
คุณยายเป็น ฮีโรอีน ของประกายดาว นะคะ
แค่ไปที่ฟาร์มตอนเด็กๆ กินข้าวไม่หมด เห็นสายตาคุณยายมองมา ก็ หนาวแล้ว
หนาว ทั้งๆ ที่รัก น่ะค่ะ

หลังๆ นี่คุณยายสุขภาพไม่ดีมากๆๆ ...มากจนหนูกลัวทุกครั้งที่รู้ว่าคุณยายมานอน ที่เปาโล
ต้องไปเยี่ยม..

จริงเหรอคะคุณประกายดาว  :mrgreen:

ขี่ ม้า ก็ได้ เธ่อเอ๊ยยยยยยยยย
ขอบคุณค่า อิชั้น ขยันพิมพ์ผิดจริงๆ

แต่ ว่า การดู ขี้ม้า ก็สำคัญ นะคะ มากๆ ด้วย ดูไม่ดีอาจจะเหยียบได้ง่ายๆเลย    :mozilla_tongue:

คิกคิกคิก ไปแบบนั้นเลยนะคะ   :lol:

เพิ่งเข้ามาในกระทู้นี้ เดี๋ยวนี้เอง
อ่านตั้งแต่กระทู้ จนถึง คคห.สุดท้าย..
คงไม่มีใครเข้ามาอีกแล้วกระมั่ง........

ผมดีใจที่ทุกคนมีความคิดเห็น มีความรู้สึกที่ดีๆ ต่อ"เสรีไทยเว็บบอร์ด"
เว็บบอร์ดที่เกิดจากการไม่ยอมสยบ การปิดกั้นของคน"รักทักษิณ"ในเว็บบอร์ดนั้น
"เสรีไทยเว็บบอร์ด" เหมือนเจดีย์ทรายในวัดที่ทุกคนมาช่วยกันก่อให้สำเร็จ
การก่อเจดีย์ทรายในวัด มีโอกาสพังทะลายง่าย เพราะการเหยียบย่ำของคนกันเองหรือคนอื่น

ถ้าจะให้อยู่นานกว่าปกติ ต้องใช้ หลายมือ หลายไม้ ลูบไล้ผิวเจดีย์ให้แน่น
มีน้ำ(ใจ)คนละเล็กคนละน้อย รดให้ทรายเปียกชื้น จะได้เกาะกันแน่น
มีใจผูกพันเป็นเชือกผูกกั้นสี่ด้านดั่งกำแพงวัด ไม่ให้สิงสาราสัตว์เล็ดลอดเข้าไป
มีเวลาแวะเวียนกัน ดูแลเจดีย์ไม่ให้ปริแตก ทรุดเพราะแรงเสทือน

ขอให้ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อกันยืนนาน ทนต่อการเสียดทานและกระแสวิจารณ์
ช่วยกันติเพื่อก่อ"เสรีไทยเว็บบอร์ด"ให้ยืนนาน เติบใหญ่มีคุณภาพและเสรีธรรม
ให้เจดีย์ทรายนี้เสมือนหนึ่งเจดีย์เหล็ก เจดีย์ปูน.....

 :D  คุณลุงขา  :D   :cry:    :cry:    :cry:    :cry:    :cry:    :cry:    :cry:

 :D  ประทับใจ   :cry:    :cry:    :cry:    :cry:    :cry:    :cry:    :cry:

อ่า แสดงความเห็นได้งามมากเลยท่านปุถุชน

คุณลุง ปุถุชน คะ

ประกายดาว มาอ่าน แล้วรู้สึกซาบซึ้ง ใจจริงๆ ...หนูนึกไปถึงตอน เล่น ก่อเจดีย์ทรายอย่างนี้
ที่สันทราย กลางแม่น้ำโขง หลวงพระบาง ในโอกาสปีใหม่ หลายปีก่อน ...มีธง สีประดับงดงาม
ที่จริงเป้าหมาย ไม่ใช่การที่ พระเจดีย์ทราย คงอยู่อย่างนั้น แต่อยู่ที่ หัวใจ ของทุกคน ขณะ ที่
ร่วมกันก่อพระเจดีย์ทรายมากกว่า ...คุณลุงปุถุชน เปรียบเทียบได้ งดงาม และ อบอุ่นมากๆ

( หนู ขอ สมัคร เป็น หลานสาว หรือลูกสาว บุญธรรมได้ไหมคะ มรดกหนูไม่ต้องการ หนูต้องการ
แต่ บะหมี่ อบขาห่าน ฝีมือคุณลุง ค่ะ และ หนูเลี้ยงง่ายมากๆ )[/b]
หนู คิดถึงเพลงนี้

(http://www.marinerthai.net/gcards/images/1129963067flw_073.jpg)

ฉันมีดอกไม้มาฝาก
จรัล มโนเพชร + สุนทรี เวชานนท์
***
ตื่นเถิดหนา ฉันมาจากแดนไกล
หอบความวิไล มาจากแดนสนธยา
ตื่นเถิดเราอรุณรุ่งกำลังมา
รีบล้างหน้าตาสวัสดีอรุณ

ฉันมีความรักมาให้ ฉันมีดอกไม้มาฝาก
ฉันมีความรักมาให้ ฉันมีดอกไม้มาฝาก

ผู้คนไกลโพ้นจากแดนเรา
บ้านเขานั้นไร้การเข่นฆ่า
ดอกไม้เบ่งบานทุกเวลา ชาวประชา
วางพร้าและวางปืน

จึงร่วมกัน สร้างแดนศิวิไลซ์
เอาน้ำใจรดใจให้งอกงาม
เมื่อวันหนึ่ง ท้องฟ้าเป็นสีคราม
จะโปรยฝนงาม ให้ชุ่มฉ่ำและชื่นใจ

ฟังเพลงกันค่ะ

http://www.krubenny.com/xboard/viewthread.php?tid=559

วันนี้ หนู เปิดไปอ่านกระทู้ นี้ ตั้งแต่เริ่มต้นเหมือนคุณลุง  แล้ว ค่อยๆ รู้สึกตามไป กับ
ความรู้สึก ที่ทำให้ทุกๆ คนมารวมกันอยู่ที่ตรงนี้ ...หนู มีความสุขค่ะ
ยิ้มหวานชื่นใจ ..ทั้งๆ ที่ฟ้าข้างนอก สีเทา หม่นๆ ...ก็ช่างปะไร

มีความสุขจัง

 :D  อ่านกระทู้นี้แล้วมีความสุขจังเลยแฮะ

เนี้ยน่ะหรือ สังคมที่อบอุ่น ...  :mozilla_tongue:

ขอเปิดใจบ้างดีกว่าค่ะ


เอ่อ....

ไม่รู้จะเริ่มที่ตรงไหนดี


อืมมมม......

เวลาผ่านมา 3 เดือนแล้ว ที่เดือนได้เป็นสมาชิกของบอร์ดนี้
สำหรับเดือนนั้น
เดือนผูกพันธ์กับบอร์ดนี้มาก
มากจนรู้สึก
เหมือนบอร์ดนี้   คือบ้าน    ของเดือนเอง
ห้อง ๆ หนึ่ง ที่อบอุ่น
ก็คือห้อง ๆ นี้   สโมสรริมน้ำ
ห้องที่คอยสร้างรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะให้เดือนอยู่เสมอ


ความผูกพันธ์ที่เกิดขึ้น
กับหลาย ๆ คน
ผ่านตัวหนังสือ
ความรักที่ก่อตัวขึ้น
จากความจริงใจ และความห่วงใย ที่ถูกส่งผ่าน และถ่ายทอด
ทางตัวอักษร  หน้าคอมพิวเตอร์

สำหรับ
พี่ ๆ ทุกคน
เดือนรู้สึกเหมือนว่า
เราเป็นครอบครัวเดียวกันค่ะ
หลายครั้งที่เกิดเรื่องวิวาทกัน
เดือนเองก็ไม่สบายใจเลย
ไม่อยากให้  พี่น้อง ต้องทะเลาะกัน
เพราะต่างฝ่าย  ต่างก็ต้องเสียใจ เสียความรู้สึกด้วยกันทั้งนั้น

บอร์ดแห่งนี้  สำหรับบางคน
อาจเป็นเพียงแค่ บอร์ด   ที่ ๆ มีไว้แลกเปลี่ยนความคิด
แต่สำหรับเดือน
บอร์ดแห่งนี้   คือบ้าน
เดือนมีบ้าน  ไว้มากกว่า  แค่แลกเปลี่ยนความคิด
แต่เดือน  แลกเปลี่ยนความรู้สึก

หลายคนบอกว่า
ทำไมต้องจริงจัง
เล่นเน็ต ปิดคอม ทุกอย่างก็จบ
อย่าไปเอามาเป็นสาระ
แต่
สำหรับ
ทุกความจริงใจ ของเดือน
มันมีค่า
ทุกสัมพันธภาพของเดือน
มันยิ่งใหญ่
มีค่า และยิ่งใหญ่พอ
ที่เดือนจะรักษา
ให้มัน   มั่นคงตลอดไป
เพื่อนแท้นั้น  เดือนเชื่อว่า
มีอยู่จริง
ถึงแม้จะอยู่ในโลกออนไลน์ก็ตาม
ปิดคอม  ไม่ได้แปลว่า เราต้องปิดความรู้สึก
เราสามารถ  ทำให้เพื่อนในอินเตอร์เน็ต
กลายเป็นเพื่อนจริง ๆ ที่อยู่ในโลกของความเป็นจริงได้

พี่น้ำหวานคะ

เดือนรักพี่น้ำหวานจัง

พี่สาวแสนดี  ที่มักจะใจตรงกันกับเดือนอยู่บ่อย ๆ ถึงแม้จะไม่ใช่ทุกครั้งไป

ครั้งแรกที่พี่สาวแสนดีคนนี้   ส่งหลังไมค์ให้เดือน
เป็นช่วงที่เดือนตั้งใจจะส่งหลังไมค์ไปทักทายยามดึกอยู่พอดี
แต่ข้อความของพี่น้ำหวาน ส่งมาหาเดือนก่อน
จนเดือนประหลาดใจว่า   เอ๊ะ  รู้ได้ยังไงน๊า  ว่าเราอยากคุยด้วย

เวลาผ่าน   เหตุการณ์หลากหลาย ที่ได้เกิดขึ้นและผ่านไป
ทำให้เดือนได้เห็น
ถึงความจริงใจ ที่พี่น้ำหวานมีให้
เดือนรักพี่น้ำหวานจังเลยค่ะ   :mozilla_smile: :mozilla_smile:



พี่ประกายดาว

ผู้หญิงต้นแบบ 
เธอฉลาด สง่างามในคำพูด คมในความคิด  น่านับถือ และควรเอาเป็นแบบอย่าง อย่างยิ่ง
เดือนประทับใจในพี่ประกายดาวมาก ๆ เลยค่ะ
พี่ประกายดาว   เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ น่าคบหา และน่ายกย่องมาก ๆ
เป็นผู้หญิงที่  เดือนอยากเป็น  แต่เดือนไม่สามารถเป็นได้   
พี่ประกายดาวเป็นเหมือนฮีโร่ในดวงใจเดือนเลยนะคะ


อ่า  เอ่อ

 :mozilla_oops: :mozilla_oops: :mozilla_oops:

ขอโทษด้วยนะคะ   ความในใจเยอะไปหน่อย
แฮ่ะ ๆ เขิลจัง

 :cry: :cry: :cry:   :cry: :cry:   :cry: :cry: :cry:

 :cry: :cry: :cry:   :cry: :cry:   :cry: :cry: :cry:

เข้ามาอ่านต่อครับ

ผมเพิ่งนั่งชม ดร.เจิมศักดิ์ คุย กับ คุณ ส. ศิวรักษ์(ดร.สุลักษณ์) ใน ASTV

ความรู้สึกของผมต่อคุณ ส. ศิวรักษ์นั้นแตกต่างกันเกือบทุกครั้ง ทุกกรณี
บางครั้งชอบมาก บางคราวชอบน้อย  ผมพบปะคุณ ส. ศิวรักษ์ครั้งสุดท้าย วันสงกรานต์ที่ผ่านมา
วันนี้ฟังคุณ ส.ศิวรักษ์ พูดถึงคุณทักษิณ ชินวัตร คุณป๋วย อึ้งภากรณ์ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ท่านปรีดี พนมยงค์ พรรคสหชีพ และพรรคประชาธิปัตย์ ชอบมาก นิยม นับถือเพิ่มขึ้น

คุณสุลักษณ์เป็นปัญญาชนคนหนึ่งที่มีคนอื่นถือตัวว่าเป็น "ศิษย์" อยู่มาก แต่เท่าที่ผมได้สังเกตมาหรือรู้มา เหล่าคนที่เป็น "ศิษย์" เหล่านี้ ไม่มีสักคนเดียวที่ไม่มีข้อวิพากษ์วิจารณ์คุณสุลักษณ์ ทั้งในเชิงจริงจังหรือในเชิงล้อเลียน อีกจำนวนหนึ่งซึ่งเคยนับถือคุณสุลักษณ์ ก็กลับแตกกันไปจนเลิกนับถือกันไปเลยก็มี จึงอาจกล่าวได้ว่า เหล่า "ศิษย์" เหล่านี้เวียนมาสัมผัสทำงานร่วมกับคุณสุลักษณ์ในช่วงใดช่วงหนึ่ง แล้วก็เวียนหลุดออกไป กลายเป็นกลุ่มใหม่ที่เติบโตขึ้นอย่างอิสระจากคุณสุลักษณ์ แม้ยังมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน หรือช่วยเหลืออนุเคราะห์กันและกันอยู่สืบมาก็ตาม แต่เป็นกลุ่มอิสระที่หลุดพ้นจากฉายาของคุณสุลักษณ์
ไปในเชิงการดำเนินงาน แต่เพราะรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณสุลักษณ์ไว้เหมือนเดิม



สุลักษณ์ ศิวรักษ์ ในประวัติศาสตร์ ภูมิปัญญาไทย

นิธิ เอียวศรีวงศ์ มหาวิทยาลัยเที่ยงคืน
เขียนจากบันทึกย่อสำหรับการแสดงปาฐกถาพิเศษในวาระครบรอบ ๗๐ ปีสุลักษณ์ ศิวรักษ์ ซึ่งมูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ร่วมกับโรงเรียนรุ่งอรุณจัดขึ้น ในวันที่ ๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๖ ที่โรงเรียนรุ่งอรุณ บางมด กรุงเทพฯ

เมื่อผมได้รับคำขอร้องจากอาจารย์ชาญวิทย์ เกษตรศิริ ให้มาพูดเนื่องในงานฉลองอายุครบ ๗๐ ของคุณสุลักษณ์ ศิวรักษ์ ผมรู้สึกทั้งอยากพูดและไม่อยากพูดไปพร้อมกัน

ที่ไม่อยากพูดก็เพราะรู้อยู่แล้วว่า คุณสุลักษณ์ต้องอยู่ในงานด้วย จึงต้องพูดอะไรเกี่ยวกับคุณสุลักษณ์ต่อหน้าคุณสุลักษณ์ ผมคงกระดากกระเดื่องอยู่ เพราะเคารพนับถือกันมานาน แต่ในขณะเดียวกันก็อยากพูด เพื่อแสดงความยินดีกับคุณสุลักษณ์ในวาระนี้

 อันที่จริงการที่มีอายุ ๗๐ ปีเฉยๆ ไม่ใช่เหตุอันน่ายินดีอะไร พวกเราทุกคนในที่นี้ ถ้าทนหายใจไปเรื่อยๆ ก็จะมีอายุ ๗๐ กันถ้วนหน้า  หากเฉพาะกรณีของคุณสุลักษณ์นั้นน่ายินดี เพราะเป็น ๗๐ ปีที่ได้ใช้ชีวิตของตัวมาอย่างมีคุณประโยชน์แก่สังคมเป็นอันมาก และยังสามารถดำรงตนในฐานะอันควรแก่การเคารพยกย่องสืบมาได้จนถึงวันนี้ ในท่ามกลางความผันผวนขึ้นลงของชีวิตในโลกปัจจุบัน ซึ่งมักจะดึงคนดีๆ ให้เสียคนไปได้ง่ายๆ อยู่เสมอ..............


อยากรู้จักคุณ ส. ศิวรักษ์มากกว่าเดิม ขอให้เข้าไปอ่านในนี้ครับ
http://www.midnightuniv.org/midnight2545/document9658.html


คุณ ส.ศิวรักษ์นั้น คิดอย่างไร พูดอย่างนั้น ไม่เกลาคำพูด ดังนั้นคนที่รับฟัง จึงต้องมีสติ ฉกฉวย"ปัญญา"และ"ความรู้"จากคำพูดของคุณ ส.ศิวรักษ์ บางครั้งจึงหมิ่นเหม่ใกล้คุก ใกล้ตรางของพวก"อำนาจเป็นธรรม".....

คุณ นิธิ เอียวศรีวงศ์ คิดอย่างไร พูดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่เรียบเรียงความใหม่ ถึงกระนั้น บางคนที่ได้อ่านบทความ หรือได้ฟังคุณนิธิพูด อาจจะเข้าใจผิดได้เหมือนกัน เช่นการพูดถึง"พระราชอำนาจ" ซึ่งอ่านไป คิดไป น่าจะเข้าใจดีว่า คุณนิธิ มีความประสงค์อย่างไรในบทความนั้น...



 ผมเล่ามามาก เพื่อจะให้พวกเราเข้าใจข้อคิดเห็น ความเห็นของคนที่แสดงความคิดเห็นใน"เสรีไทยเว็บบอร์ด"ที่ผ่านมา และกำลังเกิดขึ้นต่อไป  คนที่มีความคิดตรงข้ามกับ"เสรีไทยเว็บบอร์ด" ที่เข้ามา"แสดงตัว"ตรงข้ามอย่างชัดเจนเพื่อจะ"วิวาทะ" หรือ "โน้มน้าว" ความคิดเห็นของพวกเรา ได้พิสูจน์แล้วว่าไม่ประสบความสำเร็จ....

ดังนั้นคนมาใหม่จะมาขอเป็น"พวก" ที่รักความเป็นธรรม และให้โอกาสคุณทักษิณล้างบาป สะท้อนเจตนา ความบริสุทธิ์ของคุณทักษิณ ให้พวกเราเลิกเอียงกระเท่เร่ เปิดใจให้"เสรีไทยเว็บบอร์ด" เป็นเวทีแสดงความนิยม และสนับสนุนการบริหารบ้านเมืองของคุณทักษิณได้เสรี.....

 คนกลุ่มหลังนี้ เขาไม่มาเชลียร์คุณทักษิณให้จับได้ ถ้าอ่านและคิดอย่างผิวเผิน จะเห็นคล้อยตามไปด้วยซ้ำไป ....................ฯลฯ


ดังนั้น อย่าลืมว่าพวกเรามา"เสรีไทยเว็บบอร์ด"ด้วยวัตถุประสงค์อย่างไร รวมตัวกันได้อย่างไร....

 :mozilla_innocent:

มานี่ มานี่ น้องเดือน ขอพี่ดาวหอมสามที จุ๊บๆ
ขอบคุณค่ะ สำหรับคำชม ...ที่น้องเดือน มอบให้
พี่ดาว ก็ เป็น ผู้หญิง ธรรมดา ๆ นี่แหละค่ะ ผู้หญิงที่คนรักเรียก ว่า มอนสเตอร์
และ ก็เป็น ผู้หยิงที่แสนเจ้าอารมณ์ คนนึง ที่พยายาม ทำทุกเวลานาที บนโลกบนนี้
ไม่ให้เสียชาติเกิด แค่นั้นเอง ..หนู เดือน ซีคะ กล้าหาญ ไปไล่ ทักษิณ บนถนนราชดำเนิน
ไป ทำหน้าที่ ต่างๆ ...อย่างน่ารัก ...ทั้งอ่อนโยน และ กล้าหาญ แบบที่น้องเดือนเป็น

น่าชื่นใจ แล้วค่ะ .. :D

มีคนมาสมัครเป็นหลานเนี่ย แสดงว่า แก่มากๆ แล้วนะ :D

(แก่แต่เสน่ห์ยังแรงไม่ตกเลยนะ คุณนิรุตต์ของผม)

โถ่.. พี่บอนนี่ขา ลุงปุอ่ะ ถึงจะแก่แต่เป็นขวัญใจสาวๆ ห้องสโมสรริมน้ำนะคะ

ไม่เชื่อถามประกายดาว กับคุณดอกฟ้ากับหมาวัดได้เลย (หนูด้วยก็ด้ะ) อิอิ  :mrgreen:

เรื่องเสน่ห์เนี่ย คอนเฟิร์มค่ะว่ายังแรงไม่ตก โดยเฉพาะ "เสน่ห์ปลายจวัก"

ตรวจสอบความแรงได้จากกระทู้สูตรอาหารค่ะ  :D

วันนี้ ประกายดาวมีความสุขค่ะ ไม่กี่นาที ที่ผ่านมานี่เอง

ไม่นึกไม่ฝัน ว่า วันนึงเมื่อสังคมเล็กๆ ที่ตัวเองมีส่วนร่วม หยุดลงด้วยปัญหาของระบบ
แม้แต่ชั่ว วันครึ่ง เกือบสามสิบชั่วโมง จะรู้สึกแบบนั้น...โหวงๆ เหวงๆ ชอบกล
เหมือนหลงทาง ตลกดี ....

ประกายคิดถึง หนังสือที่เคยอ่านตอนเด็กๆ แขนงไม้ไผ่เล็กๆ ที่มัดรวมกัน เป็นไม้ หนึ่งท่อน
ใหญ่แข็งแรงขึ้น ไม่หักลงได้ง่ายๆ ....

ดีจัง
ความสุขใจ กลับมาแล้ว :D

เคยมีคนกล่าวไว้ว่า

ถ้าไม่รู้จักทุกข์ แล้วจะสุขได้อย่างไร?

ท่าจะจริง..เพราะการทำความรู้จักกับความทุกข์ให้ถ่องแท้นั้น ยากนัก
เนื่องจาก ความทุกข์ยาก เป็นสิ่งน่ารังเกียจ สำหรับ(เกือบ)ทุกคน
ยกเว้น คนที่จำต้อง ก้มหน้า ยอมรับมัน

แต่การหันหาความสุขใส่ตนนั้นทำได้ไม่ยากเกินไปสำหรับคนที่ดำเนินชีวิต อยู่อย่างปกติเสรี ตามอัตภาพ
ยกตัวอย่างง่ายๆ สำหรับในเวบนี้

ความอัดอั้นท้อแท้ หลากหลายที่คุณได้รับ..ใน 24 ชม . ที่ผ่านมา
อาจมลายหายไปได้ไม่ยากหากได้ย้อนมาอ่านตั้งแต่บรรทัดแรก ของกระทู้นี้

เราอ่านไม่จบหรอกนะ แม้ว่าจะรู้สึกดีกับการอ่านทุกความรู้สึกที่เขียนไว้
เพราะความสุขมันระบาดใส่เรา จนเราทนทานไม่ไหว จนต้องหยุดอ่าน...(พักรบชั่วคราว)

หากคุณ SnowFlake  ได้แวะเวียนมาที่นี่
หรือตั้งหน้านี้เป็น หน้าแรกเวลาเปิดคอม เหมือนคนหนึ่งในนี้(หรืออีกหลายๆคน)ละก็....
เชื่อว่า..คงเป็นการยากที่จะหักใจ ไม่ยอมมาอีก..เป็นแน่



มิตรภาพที่ฉาบทาทั่วทุกอณูแห่งกระทู้นี้..มันส่งผลให้จิตใจ มีกำลัง เข้มแข็งขึ้น
มันอาจไม่สามารถทำให้โลกเปลี่ยนสี ทำให้คนเลวกลับกลายมาเป็นคนดี
แต่เราก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า...อคติใดๆ จากใครก็ตามที่อุดมไปด้วยสิ่งนั้นในสมอง
จะได้มีวาสนามาเสพรับ ความสุขเล็กน้อย จากที่นี่...

เอาไปแต่เพียงเศษเสี้ยวเล็กน้อย...หลงเหลือกลุ่มก้อนใหญ่ ไว้
เพื่อให้มันเจริญพันธุ์งอกงามต่อไป..ตราบนิรันดร์
ขอขอบคุณผู้ร่วมหว่านเมล็ดพันธ์ มิตรภาพ เหล่านี้

และเหนืออื่นใด..ขอบคุณ ธารน้ำใจ...ที่ไหลริน..รด..เลี้ยงพื้นที่นี้ ให้ชุ่มฉ่ำ..ไม่แห้งแล้ง ตราบนานเท่านาน...

สอง ย่อหน้าข้างบน ไม่กี่บรรทัด ....รวบรวมความรุ้สึกไว้หลากหลาย
เกินบรรยาย

ลำพังเพียงการหว่านเมล็ดพืช ...เพื่อรอการเจริญพันธิ์ งอกงาม ไปตามฤดูกาล
ยังไม่สามารถ ทำให้ ต้นกล้าเหล่านั้นงอกงาม ส่งผลให้ ต้นกล้าเติบใหญ่เป็นร่มเงา
แก่กันและกันได้ .....

มิตรภาพ และความสุขจาก ความงอกงามของมิตรภาพ มีร่มเงา ที่ อบอุ่นแก่จิตใจ
มากกว่านั้น ...

บางที ประกายดาวก็รุ้สึกว่า ในหนึ่งเรื่องราวของความทุกข์ เกิดความคิดต่อเนื่อง
เกิด การต่อยอดทางความคิด ความรู้สึกอีกมากมาย...ถ้าเรามองมันอย่างเข้าใจ

ประกายดาวได้แต่หวังว่า
การบั่นทอน กัน แม้โดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ บาดแผลที่เกิด มันสมานสนิทได้ ด้วยใจค่ะ
คิดถึงใจเขา ใจเรา ...ไร้อคติอย่างที่ คุณนักรายงานข่าวไทยกล่าวไว้...
มิตรภาพจะเข้มแข็งได้ ด้วยความเข้าใจ ไม่จดจำ ไม่บันทึก
แม่หนูสอนเสนอ ไม่ให้ keep record ....

ประกายดาวได้แต่หวังว่า เพื่อนเก่าๆ ที่ห่างหายไปช่วงบ้านเมืองเกิดศึกสงคราม จะกลับมา
ให้ การขัดแย้งกันทางความคิดเห็น รวมทั้งรูปแบบการนำเสนอ ที่บางคนรู้สึกต่อกัน
เลือนหายไปจากใจ ....ฟ้าใสๆ ทำหัวใจเบิกบาน กันดีกว่าค่ะ ...

คิดถึง คุณ SnowFlake เช่นเดียวกัน ....
ประกายดาวเสียดาย ทุกๆ ความเห็นที่แม้จะต่างกันตามอุดมการณ์ หรือ หลักการ
 แต่การร่วมแสดงความคิดเห็น แบบ intellectual นั้น เป็น หน้าที่และ ภาระกิจสำคัญของชาติเชียวนะคะ  

 :slime_sentimental:

ประกายดาวประทับใจตรงนั้น มากๆๆๆๆๆๆ
หนู ขอเป็น ทหารกล้าค่ะ (แต่หนูรบไม่เก่ง )

เมื่อวันก่อน     เมื่อวาน     และวันนี้     นู๋นั่งร้องไห้   ให้กับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในบอร์ด

นู๋คงรัก  และผูกพันธ์กับบอร์ดมากเกินไป   เลยอยากจะรักให้น้อยลง กว่านี้ 

อารมณ์ชั่ววูบหนึ่ง  ตั้งใจว่า  จะละทิ้ง  บ้านหลังนี้ไป  เพื่อหนีความวุ่นวาย


แต่..... 

วินาทีนี้    เดือนกลับมา   ยิ้ม หัวเราะ  และรักบอร์ดนี้   เหมือนเดิมแล้วค่ะ

ขอบคุณพี่ประกายดาวมาก ๆ เลยนะคะ     ที่ให้กำลังใจ   ให้สติ   ให้มุมมอง  แง่คิดดีๆ  เกี่ยวกับ ชีวิตในโลกความเป็นจริง

เราจะยืนเคียงข้างกันไป   ในบ้านที่อบอุ่นของเราแบบนี้   นะคะ

( เอ๊ะ   สโมสรริมน้ำเนี่ย   นู๋เปรียบเหมือนบ้านของนู๋   แล้วพี่ประกายดาวล่ะคะ  เปรียบเหมือนกันหรือป่าว )


 :D :D :D :D

มาโอ๋คุณ duen_narak ครับ :D

ผมก็ปวดหัวเหมือน ที่แนวร่วมมาทะเลาะกันเองทำไมไม่รู้

คงมีที่มาที่ไปแหละ แต่ไม่อยากรู้มาก เดี๋ยวเครียด เฮ้อ

 :D :D :D

ขอบคุณ   คุณอาจูล่ง  มาก ๆ เลยค่ะ
( โกรธป่าวคะ  ที่นู๋เรียกอา ) อิอิ

แต่ตอนนี้นู๋นั่งยิ้มแก้มปริเลย   คงไม่ต้องโอ๋แล้วล่ะค่ะ

เพราะพี่ประกายดาว  โอ๋ จนนู๋เลิกร้องไห้  เปลี่ยนมาเป็นยิ้มหน้าบาน แทนแล้วล่ะค่ะ

 :D :D :D :D

เวรกำ ลืมมาตอบที่นี่ซะสนิท
เวลาผ่านไป
นินทากันไวเหมือนโกหก ฮ่าๆๆๆ

ใครว่าเราเปลี๋ยนไป๋




.....เอ หรือว่าเราเปลี่ยนไป จริงๆหว่า?
หรือว่า เมาเบียร์ 5555


รู้แต่ว่า ตอนอยู่ Open Mind  ช่วงกำลัง ลุ้นเสรีไทย ให้กลับมา
จู่ๆ....มีนางฟ้ามาเข้าฝัน

พอได้กลับมาบ้านเก่า นางฟ้า นางนั้น ...ก็หายไป...
แทบทุกวินาที แห่งลมหายใจ...
แทบทุกกระพริบ ของ ReFresh หน้า
มิลืม....ที่จะ....เหลือบตามองไปข้างบน ..............ข้อความส่วนตัว(0)

ไร้ PM  จากคนที่รอ......
..........
.....

  :mozilla_cry:

มาเยี่ยมกระทู้นี้ซะหน่อย
ดูๆจะเป็นคนมีเหตุผลอยู่บ้าง

เห็นว่ามีบทกลอนอยู่ด้วย
หวังว่าคงไม่ผิดที่ผิดทางดอกนะ

บทนี้เขียนเองนะ  ไม่ได้ขโมยใครมา
ฮ่าๆๆ

๐ ใบตองแห้ง กลาง แรงลม ๐

๐ เมื่อ…เกินเก็บภาวะความผยอง
ก็คงต้องเอ่ยความให้งามเด่น
เปล่งทำนองสาระทุกประเด็น
ให้โลดเต้นอยู่ในหัวใจคน

๐ เมื่อเกินกลั้นโกรธเกรี้ยวเกินเหนี่ยวหน่วง
ความทั้งปวงต้องสอดรับอย่าสับสน
ใช่เพียงถ้อยหยิบยกอันวกวน
หากเหตุผลต้องหนุนเข้าจุนเจือ

๐ เมื่อ…คิดจะเป็นเหยี่ยวขยับปีก
เล็บต้องฉีกกางกระหน่ำขย้ำเหยื่อ
จงอยปากทะลวงลากกระชากเนื้อ
ประทุษเถือชีวันให้บรรลัย

๐ อย่าเป็นเลยหมาผอมซุ่มออมแรง
เพียงไม้แกว่งลมย้อน…เห่าหอนใส่
ขนคอลุกชี้ชันด้วยหวั่นใจ
เกรงเสียงไหวเสียงนั้นจนครั่นคร้าม

๐ ครา…แดดอับขับลมเข้าห่มห้อม
หมู่เมฆย่อมส่งประจุทะลุข้าม
ระดับศักย์เทียบได้จึงไหลลาม
เป็นเส้นไฟงดงามในยามมัว

๐ ประจุจลน์วนแล่นเหนือแผ่นหล้า
อวดวิโรจน์เรขาก่อนฟ้ารั่ว
ประภาพนั้นเฟื้อยเส้นแล้วเต้นรัว
เสมือนยั่วเสมือนเย้ยให้เงยมอง

๐ เหมือน…สิ้นไร้ร่างเหยี่ยวขยับปีก
ฤๅจะปลีกพยับฝนที่หม่นหมอง
แว่วแต่เสียงเห่าใส่…คง…ใบตอง
แข่งเสียงคำรนร้อง…เสียงของฟ้า..!

 :mozilla_innocent:

พูดไม่ออกค่ะ พูดไม่ออก เผอิญประกายดาวพวกสุขนิยม
หนู รัก ธรรมชาติ และ รักเด็กค่ะ
อ่านมาถึง ตรงนี้ แล้ว ตกกะใจ มากๆ

หนูไม่ชอบเหยี่ยวด้วย
หนูชอบ นกอินทรี มากกว่า  :mozilla_sealed:


สยดสยอง มากๆ ไม่ไหวค่ะ  

เอ
ไม่ทราบจะเปลี่ยนชื่อได้ไหม
เป็น วิญญูชนลวงโลก ทำไงบอกหน่อย
ต้องไปแก้ที่ ข้อมูล ส่วนตัวหรือเปล่า
นี่พูดจริงนะ
ไปคุยกันได้ที่นี่นะ
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&group=14

๐ ในทางเปลี่ยว ๐

๐ แต่ละก้าวยาวย่างริมทางเปลี่ยว
ย่อมกอดเกี่ยวเดียวดายยามหมายหลัง
แต่ละร่มข่มแสงเข้าแย่งบัง
ที่หยุดยั้งย่อมเป็นแดดที่แผดมา

๐ ผู้โดดเดี่ยวเดียวดายย่อมหมายจิต
จักมีมิตรชิดใกล้ดังไขว่หา
เพิ่มอบอุ่นกรุ่นคุในอุรา
ท่องมรรคาฝ่าก้าวได้ยาวนาน

๐ กลางคืนค่ำน้ำค้างเมื่อพร่างพร้อย
จะเปล่งถ้อยสัมพันธ์ร่วมบรรสาน
ข่มจันทร์ดาวพราวแสงแจ้งจักรวาฬ
แลสะท้านสะท้อนเข้าย้อนใจ

๐ เพียงสักคนบนทางระหว่างเที่ยว
เอื้อมปลดเปลี่ยวอาทรด้วยอ่อนไหว
แม้นว่าทางย่างก้าวจักยาวไกล
เปรียบเหมือนใกล้เมื่อสองใจต้องกัน.

สดายุ  ... :?:

เราเอง

 :mozilla_sealed: :mozilla_sealed: :mozilla_sealed:


something better left unsaid   ( เอ๊ะ  ถูกป่าวหว่า  อิอิ )

เฮ้ออออ :| :| :? :mozilla_frown: :? :|

ไหง  กระทู้ แห่งความสุขสโมสร  ของสโมสรริมน้ำแห่งนี้

จึงกลายร่าง  ดุจดั่ง หมาป่า เห็นแสงจันทร์ ( 555+  ขนาดนั้นเลยรึ  อิอิ  แซวเล่นเจ้าค่ะ )

ถ้าข้าพเจ้า เป็นแม่มด   คงจะใช้ ไม้เท้ากายสิทธิ์  เสก กลอน นอกประเด็น ไปยัง ที่ ๆ เหมาะสม  เช่น ห้องกวี หรือ ห้องสาธารณะ เป็นต้น

ด้วยเหตุว่า   ห้องนี้   เค้า  รื่นรมณ์ สุขเกษมเปรมปรีดิ์ มีแต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ แบบ ฉันท์พี่น้อง เพื่อนสนิท มิตรสหาย

แต่ดูเถิด   ท่าน ariyaka   จุดประสงค์  ที่ท่านมาตอบกระทู้  นอกเรื่อง นอกประเด็นที่นี่

แท้จริงด้วยเหตุผลใด

หนีใครมา????  ทำไม ต้องหนีมาตั้งที่นี่   

นับว่ากล้าหาญมาก     ที่มาตอบกระทู้ที่นี่   คงเพราะคิดว่า   จะไม่ถูกลบ   หรืออย่างไร

( แอบสงสัย    และขุ่นเคือง )   

อยากต้อนรับขับสู้อยู่นะคะ

แต่ถ้าให้ดี     นำเรื่องดี ๆ  มาเล่าสู่กันฟัง แทนที่จะ  นำเรื่อง ขุ่นเคืองส่วนตัว  มาแจกจ่าย ให้ผู้อื่น ต้องขุ่นเคืองตาม

จะขอต้อนรับ  ด้วยจิตเปรมปรีดิ์เลยล่ะเจ้าค่ะ


 :) :) :) :) :)

  http://forum.serithai.net/index.php?topic=4132.0
"ผมไปเห็นใบไม้ร่าเริงมาแล้ว จริงๆ ...........ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

ผู้เข้าไปร่วมกระทู้ เป็น"เสรีไทยเว็บบอร์ด" ที่ไปมิทติ้ง เมื่อคืนวานนี้
นำมาให้คุณเก็ดฯ คุณดาว คุณดอกฟ้าฯ ฯลฯ ที่ไม่ได้ไปร่วมงานได้อ่าน
เข้าบรรยากาศของกระทู้ " ความสุขใจ..ต่อ..เสรีไทยเวบบอร์ด".......


หลานลูกหิน(เวลานี้รูปร่างสูงใหญ่มาก ไว้หนวดเครา มีเสน่ห์)
เป็นที่สนใจของคนที่อยากจะรู้เรื่องเทคโนโลยีการสื่อสารยุคใหม่
บางเรื่องเป็นเรื่องที่พึ่งเคยได้ยิน บางเรื่องเป็นเรื่องที่ได้ยินมาแล้ว
บางเรื่องเป็นเหมือนในภาพยนต์ที่ฉายไปแล้ว นำโน๊ตบุ๊คไปด้วย
ทำให้คุณใบไม้ทะเล ได้ชมภาพเหตุการณ์สดด้วย....

"เก็บตก"อื่นๆ คงมีคนอื่นเข้ามาเล่าให้ฟัง หรือไม่ก็เข้าไปในกระทู้
ที่ทำลิงค์ไว้ข้างบนนี้แล้ว ก็ไม่ผิดกติกาและบรรยากาศของกระทู้แต่อย่างไร....

ใบไม้ทะเล ......

เขียนได้น่ารักจัง...

เราเหนื่อยจ้ะ แต่ไม่ท้อ
รู้สึกดีจ้ะ ที่ได้มารู้จักกัน  

(http://www.timeoftrouble.com/advent-pics/our%20little%20friend.jpg)

ถ้าไม่รู้จักทุกข์.....ให้ถ่องแท้
แล้วจะสุข......... ..แน่จีรัง...ได้อย่างไร ?

เท่าที่เพิ่งได้มาสัมผัสกับบอร์ดแห่งนี้
เหมือนกับยังมีความทุกข์ใจแฝงอยู่บ้าง
ทุกข์ของผู้ที่อยากให้บอร์ดก้าวหน้า ในลักษณะสร้างสรรค์
มากกว่านี้ ....
แต่สำหรับอีกหลายคนที่ชอบใจพอใจกับความเป็นอยู่
และได้ร่วมสนุกสนาน แลกเปลี่ยนความเห็นกันในหมู่
เพื่อนพ้อง รวมทั้งการหยอกล้อกระเซ้าเย้าแหย่ แล้ว
เป็นสิ่งนำมาซึ่งความสุขใจได้อย่างชัดเจน ..

ขอมาต้อนรับ คุณลุงแสวงนะคะ  

ขอบพระคุณค่ะสำหรับ การมาเยือน ความเป็นมิตร ความห่วงใย
หนู อ่าน คุณลุงไป เขียนออกทะเล ...ของ คุณใบไม้ทะเลมะวาน
ซังแอบซึ้ง คืนเดือนแรม ในเรือ ออกทะเล ลมพัดสบาย
ดาวบนฟ้าเดือนแรม บรรยายสวยจังค่ะ เล่นเอาคนรักทะเล อย่าง
ประกายดาว เกิดจินตนาการเลย...

สำหรับ การมองผ่าน ความรู้สึกของคุณลุง
ประกายดาวตอบ ในส่วนของหนู และ หลายๆ ท่านที่เราร่วมเสวนากัน
มันไม่ใช่ความทุกข์ หรอกค่ะ คุณลุง....

สิ่งที่เห็น อาจไม่ใช่ ทุกความรู้สึก

ถ้าเพียงเท่านี้เกิดเป็นความทุกข์ หัวใจคงไม่ออกเดินทางไป ทำงานอื่นๆได้
ปัญหามันแค่เรื่องที่ต้องแก้ไขให้ผ่านไป ผ่านแล้วก็ผ่านเลย เก็บมาไว้ในใจ
แล้วมันหม่นหมองค่ะ ....

เพียงระยะเวลาไม่นาน หนทางยังอีกาวไกล....เหมือนปลูกไม้ใหญ่ด้วยเมล็ดพันธิ์ นั่นแหล่ะค่ะ
ต้นกล้าในใจ ก็ เช่นกัน ...

ประกายดาวว่าดีค่ะ เมื่อมีความสุข มีเสียงหัวเราะ มีความรัก
การทำงานร่วมกัน มันมีแรงใจค่ะ ....
และ สำหรับ หลายคนที่เราเห็น เค้าสนุกสนานเย้าแหย่ กันอย่างร่าเริง
เราไม่เห็นลึกลงไปในใจ ในภาระกิจของเค้านี่คะ ....
หนูคิดว่า มันเป้นเรื่องที่ดีค่ะ ที่ทุกคนอยู่กันอย่างมีความสุข ถึงมีความขัดแย้งหรือปัญหาบ้าง
ก็ ค่อยๆ แก้ไป ....

ใครเข้าใจกันก็อยู่ร่วม ใครไม่เข้าใจ ..การจากไกล..ก็ไม่ใช่ต้องคือ ศัตรูหากแต่เข้าใจวันนี้ ประกายดาวก็ มีความสุขอยู่ดี ....
ขอเชิญไปชม ภาพแวนโก๊ะ ฟังเพลงวินเซนต์นะคะ  

ขอ ขุด กระทู้ นี้ขึ้นมาตอบหน่อย
ว่าจะ ตอบ หลายวันแล้ว แต่ใจยังไม่นิ่งพอ
วันนี้ นิ่ง ระดับหนึ่ง

และเป็นคนค่อนข้างเพี้ยน ชอบทำอะไรในสิ่งที่คนอื่นไม่อยากทำ
ดังเช่น กระทู้นี้ ที่คงไม่มีใคร อยากเข้ามาตอบ ในห้วงยาม/สถานการณ์ที่ เสรีไทย เป็น อยู่ทุกวันนี้

ถามว่า ความสุขใจ (หรือความทุกข์ใจ) ต่อเสรีไทยเวบบอร์ด
คนที่จะสุข หรือ จะทุกข์ กับมันจริง ๆ ย่อมหนีไม่พ้น คนเสรีไทย

และ คนเสรีไทย ที่ว่า ก็ต้องมาดูอีกว่า
ยังเป็นคนเสรีไทย ที่ยัง รัก เป็นห่วงเป็นใย และซื่อสัตย์ ต่อขบวนการเสรีไทยฯ  อยู่หรือไม่
หรือเป็นแค่  เสรีไทยที่ไม่เหลือใจให้เสรีไทยอีกต่อไป
                 เสรีไทยรักสนุก
                 เสรีไทยนิ่งดูดาย
                 เสรีไทยยังไงก็ได้
หรือว่าเป็น  เสรีไทยทรยศ
                 เสรีไทยที่อยากจะรักและครอบครองความเป็นเสรีไทยไว้เป็นสมบัติส่วนตน

ผมผ่านทั้ง สุข และ ทุกข์ มากับเวบบอร์ด/ขบวนการเสรีไทย มากมาย
ขี้เกียจ รำคาญ เบื่อหน่าย ก็หลายครั้ง
ฮึด หวง รัก ก็บ่อยครั้ง
วนไปวนมา

จึงพอจะสรุปตัวเองได้ว่า ไม่ว่า จะอยู่ในอากัปกิริยา อารมณ์ใด
ผมก็ไม่อาจสลัดความเป็น เสรีไทย  ออกไปได้

ยามใดที่ เสรีไทย มีทุกข์ ผมก็รู้สึก ทุกข์ ไปด้วย
ยามใดที่ เสรีไทย มีสุข ผมก็ สุข มากมาย

และผมอยากสรุปง่าย ๆ ตามประสาผมอีกว่า
ถ้าใคร คนใด คนหนึ่ง หรือจะหลายคนก็ตาม

รู้สึก มีความสุข ในยามใดที่ เสรีไทย มีทุกข์
หรือในทางกลับกัน รู้สึก เป็นทุกข์ ในยามใดที่ เสรีไทย มีความสุข

ใคร คนนั้น พวกนั้นแหละ ไม่ใช่ คนเสรีไทย           

พี่คาเมรอนคะ   เดือนไม่รู้ว่า  เดือนเป็นเสรีไทยแบบใหน

เพราะวันนี้  เดือนยอมรับ   ความรู้สึกของเดือน มันเปลี่ยนไปค่ะ

จากหลาย ต่อหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผ่านมา และผ่านไป

หลายต่อหลายเหตุการณ์  ทำหัวใจเดือนบอบช้ำ  รักมาก ก็ช้ำมาก ร้องไห้ก็หลายหน

เดือนแคร์ คน หลาย ๆ คน   เพราะเดือนรัก และเคารพ อย่างสุดใจ

แต่ความจริงก็คือ   หลากคน หลายความคิด ต่างจิตใจ  จะให้คิดเห็นตรงกัน รู้สึกเหมือนกัน คงเป็นไปไม่ได้

เดือนเลือกที่จะเดินจากมาอย่างเงียบ ๆ   ใช่ว่า  เดือนจะไม่รัก

บอร์ดเสรีไทย  ในความรู้สึกของเดือน  ยังคงความอบอุ่น และผูกพันธ์อยู่ในหัวใจเดือนเสมอ

คิดถึง พี่ ๆ ที่เคยดีต่อกัน ในช่วงเวลาหนึ่ง

หากเพียงแต่ว่า

วันนี้   เดือนเหนื่อย  เกินกว่า จะรับความรู้สึกบางอย่าง ที่มันมาทำลายความรู้สึกของเดือนค่ะ

ไม่รู้ว่า  มีใครแอบคิดถึงเดือนบ้างหรือเปล่า

แต่เดือน คิดถึงพี่ ๆ ทุกคนเสมอค่ะ

 :D :D :D :D :D

รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ

คิดถึงก็กลับมาซิค่ะน้องเดือน

เสรีไทยไม่ไปไหนค่ะ อยู่ที่เดิม  รอทุกคนกลับมา เมื่อพร้อม เพียงแต่ว่า

ให้คิดเสมอว่า บอร์ดนี้ ร้อยพ่อพันแม่ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรักเราทั้งหมด หรือไม่มีคนเกลียดเรา

จากนั้นก็ยอมรับมัน แล้วเดินกลับเข้ามา ที่นี้ยังรอน้องเดือน เสมอค่ะ  

ตอบ น้องเดือน แบบใจร้ายและเป็นจริง ก็ต้องบอกว่า

คนที่ลาจากไป อาจถูกคิดถึงอยู่ชั่วเวลาหนึ่ง สักหน่อยก็ถูกลืม เป็นธรรมดาโลก

มีคนมากมาย อำลา เสรีไทย ไป พี่เศร้า เสียใจ อยู่ระยะหนึ่ง แล้วก็ จำชื่อพวกเขาไม่ได้ ไปตามปกติ

ความจริงมันโหดร้ายอย่างนี้แหละ

คนยังอยู่เท่านั้นที่มีโอกาส ไม่ถูกลืม

แต่ อยู่อย่างไร สง่างาม หรือ มีเกียรติ เพียงไร ต่างหาก คือประเด็น

น้องเดือน จะกลับมา ก็กลับมาได้ กลับมาแบบ ไม่ต้องไปแคร์ ไม่ต้องไปรัก ไม่ต้องไปเป็นพวก กับใคร ก็ได้

เหมือนอย่างพี่ตอนนี้ พี่รู้สึกสนุก เหมือนวันแรก ๆ ที่เข้ามาเสรีไทย

ทำแบบไม่คบ ไม่แคร์ ไม่ข้องแวะกับใคร ใครพูดดีด้วยเราก็ดีตอบ ใครพูดไม่ดีเราก็ไม่พูดด้วย หรือถ้าทนไม่ไหว ก็ด่าไป เท่านั้นเอง

ไม่รู้จะกลับมาอีกไหม
ไม่รู้จะได้มาอ่านไหม

แต่ขอมอบเพลงนี้ไว้ให้ ก็แล้วกัน เผื่อผ่านมา

http://www.oldsonghome.com/music/listen.php?song_id=262

ประกายดาว อ่านความรู้สึกของ น้องเดือน แล้ว

ก็ นึกถึง เรื่องราวต่างๆ ในความรู้สึกของตัวเอง


ถึงวันนี้ เข้าใจ มากขึ้น ในธรรมชาติของ คนในเวปบอร์ด
เข้าใจ มันคนละส่วนกับการยอมรับได้ โดยจิตใจ ไม่สั่นสะเทือนนะคะ
แต่ ประกายดาว รักบอร์ด เสรีไทยนี้  แบบ " รักเป็น " มากขึ้น

เหมือนเรียนธรรมะ ไม่มีผิด
เหมือนหวังจะพบแต่สุข ...ความเบิกบาน ...ความสนุกสนาน สดชื่นในใจ
จิตเราตั้งรับและเปิดไว้ แต่สภาวะนั้น
เมื่อ สิ่งที่ได้หกลับมา เป็น การเสพอารมณ์ อื่นๆ ที่จิตเกิดความหม่นหมอง
เราก็ ผิดหวังเข้าไปเต็มๆ ....

ทั้งที่  เราผิดหวังคนร่วมใช้บอร์ดต่างหาก
ไม่ใช่ ตัวเวปบอร์ด เสรีไทย นามและ ความหมายนี้ ที่ ย้อนให้รำลึกถึง " เสรีไทย" ได้
แม้จะเล็กเพียงเสี้ยวธุลี แบบฝุ่นผง ในจักรวาล

พี่ดาว ...เข้าใจ หัวใจ น้องเดือน ค่ะ
หรือ แม้แต่ น้อง โอ๋ น้องดาวจรัสแสง  หนึ่งน้องคนเก่ง อีกคนที่พี่ดาวห่วงใยเสมอ
ที่เลือกการ ถอยห่างออกไป ....เพราะผิดหวังในปัญหา

แต่การ ที่ สมาชิก ในเวปบอร์ดทุกคน มี ตัวตน ในการเป็น หนึ่ง ตามแบบของ พวกเขาเหล่านั้น
ก็เป็นสิ่งที่ พี่ดาว ว่าเราต้องเคารพให้มาก แม้ว่าจะชอบหรือ ไม่ชอบ
เหมือนสังคมโลก ที่เราพบ ผู้คนหลากหลายนั้นแหล่ะ
ในบอร์ดตรงนี้ เป็นสนามฝึกซ้อมที่ดีที่สุด แห่งหนึ่งค่ะ

พี่เอง กำลังเรียนรู้ การอยู่ร่วมกับคนที่แตกต่างไปจาก ตัวเอง อย่าง สงบค่ะ
มองเห็นความขัดแย้งเป็นเรื่องธรรมดา เป็น รรมชาติของมนุษย์ เป็น ความต่าง ที่ ต้องเรียนรู้

บางช่วง พี่ดาวก็ โซๆเซๆ ร้องไห้ น้ำตาท่วมจอ จน พี่ที่นับถือ งวยงง
ที่ ประกายดาว เป็นเอามาก แยกไม่ออกหรืออย่างไร ระหว่าง โลกที่มาเพื่อ หาที่พักใจ
อย่างในอินเตอร์เน็ต มาเป็น การรับ ความทุกข์มาใส่ใจ .....
พี่ดาว ไม่มี ภูมิคุ้มกันอะไร มารักษา ค่ะ
นอกจาก ยอมรับ ใน ธรรมชาติ ที่ ความเปลี่ยนแปลงนั้น พร้อมจะเกิดขึ้นได้ เป็นสัจธรรม ......

คิดถึง น้องเดือน และ น้อง โอ๋ ดาวจรัสแสง ค่ะ  

กาพย์ สุด รัก

ของพี่ดอกฟ้าฯ


ร้อยศรีมณีสรวง         ที่หยาดร่วงด้วยห้วงใจ
กี่ล้านคอยฝักใฝ่        เสรีไทยฯที่ใฝ่ฝัน

ทุกข์โศกวิโยคตรม     พลันขื่นขมทุกคืนวัน
ฟันฝ่าจะฝ่าฟัน          ถึงฝั่งฝันไม่เกรงภัย

รวมจิตเป็นหนึ่งเดียว  จะกลมเกลียวเป็นหนึ่งใจ
ทอถักด้วยรักใคร่        ขอให้ไทยยั้งยืนยง

ประกายดาวรักมาก
เปิดไปอ่านซ้ำๆ
อ่านแล้ว มีความสุขค่ะ หนึ่งความสุขอย่างง่ายๆ ของประกายดาว

ได้ข่าวว่า น้องเดือน ไม่สบาย

เป็นห่วงนะ ไม่มีอะไรจะมอบให้ได้เลย นอกจาก "กำลังใจ" เหมือนเดิม

ขอให้หายไว ๆ สบายกาย สบายใจ แล้วจะกลับเข้ามา "เล่น" ที่นี่อีกก็ได้

ส่วนพี่ ชีวิตตอนนี้ยุ่งนิดหน่อย กับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ บางอย่าง

แต่ยังสนุกกับการใช้ชีวิตอยู่

"ชีวิต" ก็เท่านี้ เราเล่นกับมัน มันก็เล่นกับเราบ้าง

ใจจริงก็อยากจะเขียนอะไรต่ออะไรเพิ่ม ..
แต่ความเห็นของผมอีกอันหนึ่งอยู่ระหว่างประมาณที่ 85-86
โดนลบไปทั้งๆที่เป็นความจริงใจที่มีต่อเสรีไทย
เขียนไว้หลายบรรทัดเหมือนกัน .... ซึ่งผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้มาหลายวันแล้ว
... :(
(แล้วความเห็นอันนี้จะโดนอีกไหมนี่)
..

ความสุขที่แท้จริง .. มันต้องมีความจริงใจต่อกัน..
ไม่โกหกไม่หลอกลวงไม่เสแสร้ง .. :mozilla_tongue:

ความสุขที่แท้จริง .. มันต้องมีความจริงใจต่อกัน..
ไม่โกหกไม่หลอกลวงไม่เสแสร้ง ..

 :)