หัวข้อ: นรก กิน กาบาน เริ่มหัวข้อโดย: h_e_a_t ที่ 29-06-2008, 08:05 ผู้หลักผู้ใหญ่สมัยก่อน ชอบเหลือเกินที่จะสอนลูกหลานเวลาทำอะไรผิด คำพูดที่ใช้กันบ่อยๆก็คือ
"ทำแบบนี้ ระวัง นรก จะกินกบาล " มันสื่อให้เห็นว่า สังคมไทยในอดีต เน้นการสอนให้เห็นบาป บุญ คุณ โทษ ด้วยการอุปมาอุปไมยว่าคนเลว คนไม่ดี ทำไปแล้วต้องตกนรก และถูกลงทัณฑ์อย่างโหดร้าย ฉะนั้น อย่าได้ทำความชั่ว สมัยก่อนหากพูดคำหยาบจะถูกดุ บางทีโดนตบปากพั๊วะ แบบไม่รู้ตัวเลย เพื่อสอนและปรามไม่ให้เราเป็นคนพูดจาหยาบคาย จนติดปาก หากทำตัวไม่ดี ก็โดนดุ ด่าว่ากล่าวและ ท้ายสุดก็คือรับโทษ ด้วยการโดนไม้ตีบ้าง หวายบ้าง รวมทั้งเข็มขัดหนังเส้นโต บางทีโดนจับขังห้องน้ำมืดๆกลางสวน ที่มีตุ๊กแกยั้วเยี้ยไปหมด เหมือนกับว่ามันเกิดมาพร้อมกับห้องส้วมในทุกหนแห่ง พอเข้าเรียนหนังสือในโรงเรียน ก็มีวิชาศีลธรรม ที่สอนพุทธประวัติซะครึ่งหนึ่ง และที่เหลือ จะสอนเกี่ยวกับจริยธรรมที่ควรมีและพึงกระทำ ครูในอดีต ชอบนำเอาเรื่องต่างๆมาเล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์ในชั่วโมงวิชานี้ โดยเฉพาะเรื่องต่างๆที่ถูกประพันธ์โดย คุณ ท. เลียงพิบูลย์ ในหนังสือ กฏแห่งกรรม เมื่อตอนเป็นวัยรุ่น เกเรพอตัว เคยแทงนักเรียนในย่านถนนเดียวกัน สาหัส แถมรอดตัวไม่โดนจับได้ ........... เรื่องผ่านมาหลายปี จนทำงานทำการ จนผมมีหลาน เหตุการณ์ทำนองเดียวกันย้อนมาเกิดกับหลานรักอีกครั้งในฐานะผู้ถูกกระทำ....อาการปางตาย เวรกรรมมีจริง ไม่ต้องรอให้ตกนรก เชื่อว่าหลายๆคน ชีวิตในวัยเด็ก วัยรุ่น คงจะไม่ได้ทำดีอะไรมากนัก แต่จะสำนึกได้เองก็ตอนเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่ เริ่มเห็นอะไรไกลและกว้างขึ้น ท่านเหล่านี้ จะมองชีวิตออกได้ดีกว่า คนที่ไม่เคยเกเรมาก่อน ผมเชื่อเช่นนั้น เพราะมันเกิดกับตัวเอง เพื่อนหลายคนที่เป็นเด็กดี จะมาดีแตกตอนเรียนจบปริญญา เริ่มกินเหล้าเป็น เริ่มเที่ยวกลางคืน พูดง่ายๆก็คือ เริ่มอยากจะเรียนรู้สิ่งเลวๆ ซึ่งต่างจากผมและผองเพื่อนสนิทที่ทดลองเรียนรู้ทำเลวมาแต่เด็กๆ แต่พอเราเรียนปริญญาตรี พวกเรากับลดสิ่งนั้นลง พอเราทำงาน เรากลับมองเห็นอะไรๆได้ไกลกว่ากว้างกว่า เพื่อนที่ไม่เคยเกเร ..................ในโลกแห่งความเป็นจริง มนุษย์ควรต้องหัดเรียนรู้ทั้งสองด้าน และควรเริ่มเรียนรู้ตั้งแต่อายุยังน้อย เมื่อเติบโตขึ้น ความเข้าใจและรู้จักแยกแยะ จะทำได้ชัดเจนมากกว่า คนที่ไม่ได้เรียนรู้ทั้งสองด้านอย่างพร้อมกัน ........ผมรู้จักยาเสพติดเกือบทุกชนิดตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น ผมเกกมะเหรกเกเรมาตั้งแต่เด็ก จึงทราบดีและเข้าใจว่า ทำไมคนติดยาจึงเลิกยาก ทำไมคนเราจึงใช้กำลังเข้าประทุษกัน ด้วยเรื่องเล็กๆ ทำไมคนเราจึงชอบแสดงตนข่มคนอื่น..ฯลฯ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเช่นนี้เหมือนผมทุกคน แน่นอนว่า ในการเรียนรู้นั้น ด้านดีๆ ผมก็ต้องใส่ใจและเอามาตระหนัก และนั่นคือ คุณความดีของคุณครู ที่สอนว่า ถ้าทำแบบนั้น นรกจะกินกาบานผม .........หากย้อนไป ไม่เข้าใจหรอก ผมไม่เข้าใจว่านรกทำไมต้องมากินกบาลผม และนรกมันหน้าตาเป็นไง กินได้ไม๊ ตอนนั้นผมจึงเดินเข้าไปหา นรก ใช่ครับ ผมเดินไปหามันเพราะอยากรู้ว่า มันหน้าตาแบบไหน ลักษณะมันเป็นไง อะไรๆที่เป็นนรก ผมเดินไปหาและอยู่กับมัน เพราะ ความอยากรู้ และเมื่อรู้แล้ว ผมก็จะเดินจากมัน แต่นรกมันไม่คิดเหมือนผม มันทำทุกอย่างเพื่อให้ผมอยู่กับมันไปนานๆ อาจจะนานจนตายไปเลยก็ได้ ........................ชีวิตที่เรียนรู้ ผิด ถูก บางครั้งมันต้องเสี่ยงและมีความกล้ามากๆทีเดียวที่จะทำมัน เพราะหากเราเดินจากมันไม่ได้ และมันเกาะติดเราแน่น มันโน้มน้าวเราสำเร็จ ก่อนเราเรียนรู้มันจนจบ เราก็จะถูกมันกินกบาล และเมื่อมันกินเข้าไปใจกบาลแล้ว เราก็ไม่เป็นตัวเราแล้ว เราเป็นคนที่มีนรกอยู่ในหัว ในใจ นับว่าเป็นโชคดีของผมและอีกหลายท่านที่เราเรียนรู้นรก โดยไม่โดนมันกินกบาลไป เมื่อเราเติบใหญ่ เราจึงแยกแยะออกว่า อะไรดี อะไรชั่ว เพราะเรารู้เรื่องชั่วๆแล้ว จากการเดินไปหานรกในอดีต ต่างจากคนที่ไม่เคยเรียนรู้นรก ก็จะไม่มีทางรู้ว่า ชั่ว เป็นอย่างไร ผลที่ตามมาเป็นอย่างไร หนำซ้ำหากถูกมันกินเข้ากบาล ก็จะถูกความชั่วครอบหัว กินสมอง ไปหมด.........วันๆคิดชั่ว ทำชั่วอย่างเดียว ใครทักก็ไม่มีทางเข้าใจ เพราะนรกมันกินกบาลไปแล้ว มองไปรอบๆตัวเราในปัจจุบัน คุณอาจมองเห็น คนที่โดนนรกกินกบาลจะมีมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งเด็ก และ แก่ อายุไม่ได้ช่วยในเรื่องนี้ แต่การเรียนรู้และแยกแยะ ต่างหากที่มันคือหัวใจ คนเหล่านี้ คนที่นรกกินกบาลไปหมดแล้ว น่าสมเพชกว่าเปรตในนรกอีก เพราะเปรตนั้น รับรู้แล้วว่าตนเองชั่ว จึงต้องรับทัณฑ์ในนรก และร้องขอความเมตตา แต่ คนที่ถูกนรกกินกบาลนี่สิ ไม่รู้ตัวว่าตนชั่ว ....จึงน่าสมเพช เวทนากว่า หากจะแผ่ส่วนบุญ ต้องแผ่ส่วนบุญให้กับคนพวกนี้ พวกนี้หากตายไป จะเป็นฟืนให้ไฟนรกสถานเดียว ชักฟืนเข้าออก นับโกฎิปี ทีเดียว แต่ก็นั่นแหละ หาก พวกนักการเมืองที่นรกกินกบาลมาอ่านเจอเรื่องนี้เข้า มันก็คงไม่สามารถเข้าใจและแยกแยะได้อยู่ดี เพราะสอมงมันหายไปหมดแล้ว มีแต่เนื้อร้ายแห่งนรกที่รอเป็นฟืนใต้กะทะทองแดง |