|
หัวข้อ: หยาดฝน เริ่มหัวข้อโดย: ชัย คุรุ เทวา โอม ที่ 01-12-2007, 22:39 หยาดฝน
Posted by amalit1990 , ผู้อ่าน : 13 , 20:15:45 น. พิมพ์หน้านี้ ในวันที่ฝนตกกลางเมืองหลวง เธอเป็นดั่งดอกไม้ในเมือง คอยรับหยาดฝนที่ตกลงมาผ่านกระเบื้อง ซึบซับมันสู่กระถาง ที่อาศัย ทุกๆวันผ่านความวุ่ยวาย ฉันเป็นดั่งต้นไม้ในป่า รับหยาดฝนที่ที่หยาดจากฟากฟ้า มาสู่พื้นดินที่ฉันอาศัย ในความสงบ ฉันยังพบว่าฝนยังตกอยู่ http://www.oknation.net/blog/amalit1990/2007/12/01/entry-1 (http://www.oknation.net/blog/amalit1990/2007/12/01/entry-1) หัวข้อ: Re: หยาดฝน เริ่มหัวข้อโดย: อธิฏฐาน ที่ 01-12-2007, 23:52 ฝนหลงฟ้าหลั่งลาในหน้าหนาว
พรูกระพริบดั่งดาวจากหาวห้วง สาดหน้าต่างกระฉอกเป็นดอกดวง แล้วไหลล่วงฉ่ำชื้นสู่ผืนดิน แสงตะวันมัวหม่นดังคนเหงา พวงผกาเช่นเราฤๅเหงาสิ้น บานแล้วร่วงโรยราเป็นอาจิณ น้ำตาฝนหลั่งรินจนสิ้นใจ ใต้ร่มแดงหลบฝนที่หล่นสาย เพียงเหมันต์พระพายโบยกายไล้ หนาวนี้หนอสัญญาวาจาใคร เคยมอบไว้กลับกลายเช่นสายลม ฟ้าทึมเทายามสายถึงบ่ายค่ำ เมฆคลึ้มคล้ำหทัยเศร้าเคล้าผสม ถ้อยกานท์กลอนอักษรากล่อมอารมณ์ หวานกลับกลายเป็นขมตรอมตรมนัก ลมหนาวเอยพัดไกลเจอใครบ้าง บนถนนสายร้างของทางรัก ดอกลั่นทมกิ่งก้านเขารานหัก ยังคงภักดิ์แม้นสิ้นเยื่อยังเหลือใย ดอกเดียวดายหล่นพื้นหลายคืนก่อน เคยมีใครอาทรมอบหมอนให้ กล่อมกวีหวานอ่อนเกินซ่อนใจ ก่อนลาไกลจึงสมัครบอกรักคุณ หัวข้อ: Re: หยาดฝน เริ่มหัวข้อโดย: THE THIRD WAY ที่ 02-12-2007, 09:56 จะหน้าฝน หน้าหนาว หรือหน้าแล้ง
คนเหี่ยวแห้ง ในความรัก ก็โหยหา ความรักเอย หายไปไหน ไม่กลับมา หรือให้รอ ถึงฝนหน้า ก็จะรอ กว่าจะ ก่อร่าง สร้างความรัก นานนัก ร่วมกันสร้าง ร่วมกันก่อ หรือเราผิด คิดไม่ถึง เธอไม่รอ แสนอ้างว้าง ทดท้อ เมื่อฝนลา (http://img1.smileupload.com/upload_pic/02-12-2550/01nb54_02122550100123.gif) (http://www.smileupload.com) |