|
หัวข้อ: พี่ๆครับ .... ผมอยากถามว่า... เริ่มหัวข้อโดย: dragonfly ที่ 10-01-2007, 20:51 พี่ครับ....
ครูจูหลิง ปงกันมูล หรือครูจุ้ย ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มีถิ่นฐานบ้านเกิดอยู่ไกลถึงจังหวัดเชียงราย แต่เพราะความเชื่อว่า เราเป็นคนดี ไม่ทำร้ายใคร มั่นใจว่าคงไม่มีใครมาทำร้าย ทำให้เธอตัดสินใจไปเป็นครู ไปเป็นแม่พิมพ์ของชาติ ไปเป็นแสงเทียนน้อยๆ ให้กับเด็กๆ ที่นราธิวาส ..... เสียชีวิตแล้วนะครับ ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่พวกพี่ๆ รุมทำร้ายกัน อย่างทารุณ อย่างไร้เมตตา อย่างไร้มนุษยธรรมนั่นแหละครับ พี่ๆรู้สึกอย่างไรกันบ้างครับ...สาสมใจ...ดีใจ...เสียใจ...หดหู่ใจ....เศร้าโศก...เกลียดชังตัวเอง หรือการกระทำของตัวเอง.. ใครหรืออะไร .... ทำให้พี่ๆคิดกันได้ว่า การรุมทำร้ายคนที่อ่อนแอกว่า คนที่เสียสละ ความสุขส่วนตัว คนที่เชื่อใจคนอื่นอย่างสนิทใจ คนที่เชื่อว่าเราไม่ทำร้ายใคร คงไม่มีใครทำร้ายเราอย่างเต็มหัวใจ ได้ลงคอ .... ได้อย่างไม่สะทกสะท้าน...ครับพี่ ผมอยากถามพี่ว่า....วินาทีที่พี่ๆลงไม้ลงมือ ทำร้ายครูจุ้ย....หัวใจของพี่.....ความรู้สึกของพี่เป็นอย่างไร .... แล้ววินาทีที่พี่ๆ รู้ว่าครูจุ้ยบาดเจ็บสาหัส...จนถึงวินาที ที่เธอสิ้นลมหายใจ .... หัวใจของพวกพี่ๆ เป็นอย่างไรกันบ้างครับ .... ผมไม่รู้ว่าจะต้องมีอีกกี่หยดเลือด ต้องมีอีกกี่หยาดน้ำตา ต้องมีอีกกี่ชีวิต อีกกี่ศพ พี่ๆถึงจะหยุด ... ถึงจะพอ .... ถึงจะเลิกใช้ความรุนแรง...ถึงจะเลิกทำร้ายผู้บริสุทธิ์....และต้องมีอีกกี่เหตุการณ์ .... ที่จะทำให้พี่ๆกล้าหาญพอ .... ที่จะออกมาแสดงตัว... ความกล้าหาญของพี่ๆ วัดกันที่ไหนครับ ....ตรงที่กล้าทำร้ายคนที่ไม่มีทางสู้ ตรงที่แอบไปวางระเบิด .... แต่ที่แน่ๆ ความกล้าหาญของพวกพี่ๆ ไม่ใช่การกล้าที่จะออกมารับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองทำขึ้นแน่ๆ ผมเชื่ออย่างเต็มหัวใจเลยครับว่า พี่ๆต้องไม่ใช่คนนราธิวาส ไม่ใช่คนใต้และไม่ใช่คนไทย...ผมขอให้เป็นอย่างนั้นจริงๆนะครับ ผมจะได้เกลียดพี่ๆได้เต็มหัวใจ ผมไม่ได้เขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้นเพื่อยั่วยุ ...เพื่อเหยียบย่ำ...ซ้ำเติม..เพื่อถากถางอะไรหรอกนะครับ ผมเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้นด้วยความเสียใจ ... เพื่อระลึกถึงความดีของผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง ... และถ้าจะเป็นไปได้...ก็เพื่อถามหาความยุติธรรมให้กับ...ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มีน้ำใจ มีความรัก มีความกล้าหาญ....และมีหัวใจอันแสนบริสุทธิ์...คนหนึ่งเท่านั้นเองละครับ :slime_shy: หัวข้อ: Re: พี่ๆครับ .... ผมอยากถามว่า... เริ่มหัวข้อโดย: THE THIRD WAY ที่ 10-01-2007, 21:04 :slime_worship:
ระหว่างจุดมุ่งหมาย ที่ไม่ได้เลือกเป้า เพียงแค่ดำเนินภารกิจ ช่างเป็นเรื่องที่โหดร้าย ขอคารวะแด่ดวงวิญญาณคุณครูจูหลิง ขอจงไปสู่สัมปรายภพเถิดด้วยคารวะครับ หัวข้อ: Re: พี่ๆครับ .... ผมอยากถามว่า... เริ่มหัวข้อโดย: GN-001 Exia ที่ 10-01-2007, 22:07 การราดน้ำมันเข้ากองไฟของคนชั่วๆที่ต้องการทำลายประเทศ...
ความอ่อนแอของอำนาจทางความมั่นคง ที่ไม่สามารถกระดิกอะไรได้... แม้แต่จะตอบโต้ การกระทำที่สามาณย์เยี่ยงสัตว์นรก ที่ลงมือได้แม้แต่ผู้หญิงตัวเล็กๆ... จนทุกวันนี้สิ่งที่เราอยากให้คุณครูเป็นเหยื่อรายสุดท้าย ก็ยังไม่เป็นรายสุดท้าย... มันก็ยังเหิมเกริมอยู่จนทุกวันนี้... สมานฉันท์ปกป้องใครไม่ได้...มีกำลังถ้าไม่ปกป้องก็ไม่มีประโยชน์ ... คุณครู...เป็นความสูญเสียครังใหญ่ของชาติครับ ...อดคิดไม่ได้ว่าโลกนี้มันเป็นนรกรึไงกัน คนเลวๆถึงยังอยู่ยั้งยืนยง คนดีๆต้องจากไปมากมาย... หัวข้อ: Re: พี่ๆครับ .... ผมอยากถามว่า... เริ่มหัวข้อโดย: morning star ที่ 11-01-2007, 08:06 ถ้าครูจูหลิงรับรู้ และ ดูอยู่ สิ่งที่เธอต้องการ จะเป็นอะไรกันแน่?
..เราทำได้เพียง ใจเย็น ๆ ให้กำลังใจกับผู้ปฎิบัติงานในพื้นที่ ทั้งครู ข้าราชการ และทหาร ตำรวจ...ทุกชีวิตที่สูญเสียไปในเหตุการณ์ความไม่สงบนี้คงมีความสุข ถ้าได้รู้ว่า หลังจากพวกเขาจากไป ได้สร้างบทเรียน และสิ่งต่าง ๆ มากมาย ให้คนไ้ด้รักกัน และช่วยเหลือกัน ..... วันนึง มันจะจบครับ และ ถ้าความตายของครูจูหลิง เป็นตัวเร่งปฏิกริยาให้มันจบลงโดยเร็ว เธอคงดีใจมากกว่า ที่ได้รู้ว่า ความตายของเธอ ทำให้คนหันมารักกัน ไม่ใช่เกลียดกัน....อย่างที่ครูจูหลิงบอก ถ้าเราไม่ทำร้ายใคร ก็ไม่มีใครมาทำร้ายเรา..นอกเสียจากคนที่ทำ เป็นโจร ฆ่าคนเพื่อประโยชน์ของตัวเอง หรือ เป็นคนที่เข้าใจคนดี ๆ ผิด ผมรู้ว่าเรา โกรธ และ เกลียด คนที่ำทำ...ผมก็โกรธ และ เกลียด คนที่ทำนะครับ..แต่ครูจูหลิงสอนผมไว้อย่างนึง...คือการเสียสละครับ ... ไม่ใช่แค่เสียสละเวลา หรือเงินทองเท่านั้นนะครับ..แต่เราต้องเสียสละความยึดถือตัวตน เสียสละหน้าตา และ ศักดิ์ศรี ... เพื่อเด็ก ๆ เพื่อชาวบ้าน ความตายของครูจูหลิงต้องก่อให้เกิดสันติสุขครับ ไม่ใช่สงคราม หัวข้อ: Re: พี่ๆครับ .... ผมอยากถามว่า... เริ่มหัวข้อโดย: อยากประหยัดให้ติดแก๊ส ที่ 11-01-2007, 08:39 ครูที่เสียชีวิตนี่ไม่ใช่มีแต่ครูจูหลิงคนเดียวนะ ครูจูหลิงน่าสงสารก็จริง แต่ควรกระจายความสงสารออกไปให้เท่าๆ
กันด้วย อย่างเช่นครูที่ถูกลากออกจากรถแล้วจุดไฟเผา ไม่งั้นจะกลายเป็นจะรัก จะเกลียด จะสงสาร ใคร ก็ต้องรอ สื่อมาชี้นำกันหมด |